วิญญาณ มีมวลสารและมีน้ำหนัก ใช่หรือไม่?

เหตุเนื่องด้วย สรรพสิ่งใดๆ ในสากลจักรวาล ล้วนประกอบไปด้วยธาตุทั้งห้าอย่าง ผมเคยอ่านเจอบทความทางด้านจิตศาสตร์ ว่าด้วยเรื่องเกี่ยวกับชีวิตหลังความตาย มีอยู่ตอนหนึ่งที่กล่าวไว้ว่า ตอนที่มนุษย์เราตาย ปรากฎว่าน้ำหนักของเราหายไป 5 มิลลิกรัม (แสดงว่าวิญญาณของมนุษย์นั้นมีมวล) ใช่มั๊ยครับ?

 

ผมจำได้คร่าวๆ ว่า

การทดลองในการวัดน้ำหนักของผู้ป่วยใกล้ตาย โดยใช้เครื่องมือทางด้านการแพทย์ และพบว่าลมหายใจเฮือกสุดท้าย ก่อนสิ้นลมนั้น ทำให้น้ำหนักของร่างกายหายไป 5 มิลลิกรัม และมีการบันทึกสถิติด้วย

ก็สรุปได้ง่ายๆ ในตำราของฝรั่งว่า น้ำหนัก 5 มิลลิกรัมที่หายไป คืออะไร? ...... ผมกำลังสงสัยว่า สิ่งที่หายไปนั้นใช่มวลสารของวิญญาณหรือไม่?
...

 

เรื่องนี้ผมเคยได้ยิน ประมาณ 20 ปีที่แล้ว น่าจะเป็นความจริงนะ สักวันก็จะได้รู้คำตอบ ( ตอนเราตาย )

 

ฮืม...........น่าจะใช้นะเพราะตอนไปฝึกกรรมฐานที่วัดป่าพง จ.อุบล มีแม่ข่าวแถวนั้นว่าอะไรที่สัมผัสได้ สิ่งนั้นย่อมมีมวล พลังงานทุกอย่างที่สัมผัสได้เพราะพลังงานนั้นมีมวล ถ้าคุณ Nine อยากรู้ให้แน่ก็.......ต้องฝึกนั่งสมาธินะ เพราะสมาธิเนี้ยทำให้เกิดปัญญา รู้แจ้งเห็นจริง เห็นได้แม้กระทั้งอวัยวะตัวเองเลยค่ะ สำหรับดฺฉันคงไม่ถึงขั้นนั้น เพราะนั่งทีไรก็หยุดอยู่แต่ที่ขั้น จิตทดสอบตัวเองแค่นั้นเองค่ะ แต่นั่งที่ไรสบาย........เป็นสุขมาก.......ค่ะ

 

ตายแล้วจะไปชั้งน้ำหนักก่อนเลยหรือครับ
เขาว่าหากก่อนตายคิดถึงที่ใด
วิญญาณก็จะไปสถิตที่นั้น
กลัวว่าจะกลายเป็นผีเฝ้าเครื่องชั้งน้ำหนักน่ะสิครับ
ใครน้ำหนักมากๆไปชั้ง
สงสัยจะโดนโวยวายกลับ

 

อันนี้ไม่ทราบแฮะ

แต่ทราบว่า.....
ตามหลักวิทยาศาสตร์ สสาร มีน้ำหนัก
ตามหลักพุทธศาสตร์ กาย กับ จิต คนละส่วนกันเรียกว่า รูปธรรม นามธรรม
รูปธรรม เพราะมีรูป หรือเป็นสสาร
นามธรรม เพราะมีแต่นาม ไม่มีรูปหรือไม่เป็นสสาร

น้ำหนักที่หายไป อาจเป็นเพราะ พลังงานในร่ายกายหายไป เหลือเพียงกายเปล่าๆ
พลังงานนั้นใช่จิตหรือเปล่า ???
หรือเป็นเพราะ พลังงาน สามารถแสดงตัวออกมาในรูปสสาร E = MC" (จากกฎของไอน์สไตล์ พลังงาน เท่ากับ มวลสาร คูณ ความเร็วแสง ยกกำลังสอง)
พอร่างกายจบบทบาทลง ไม่มีความจำเป็นต้องใช้พลังงานนี้แล้ว พลังงานนี้ก็สลายไปกับธรรมชาติ

ถูกรึเปล่านะ อาจารย์ช่วยมาเฉลยให้หน่อยนะคร้าบบบบบ

 

ถ้าจิตเป็นพลังงาน พลังงานทุกคัวย่อมมีประจุ และมีค่าของมวลด้วย

ในทางศาสนาทานว่า แยกนามธรรม กับ รูปธรรมไว้
นามธรรมคือ สิ่งที่สัมผัสไม่ได้ แต่ไม่ได้หมายถึงไม่มีพลังงาน
รูปธรรมสิ่งที่สัมผัสได้ ตัวนี้มีมวล มีสสาร มีค่าทางธาตุ และเคมี ประกอบกัน

ส่วนเรื่องจิตนั้นข้าน้อยไม่รู้หรอกว่ามันยังไง เพราะจิตไม่มีตัวตน นี้นา...................
เอาไว้นั่งสมาธิได้ก่อนนะ เพราะเท่าที่เคยคุยเรื่องนี้กับพระอาจารย์ก็ไม่มีองค์ใหนตอบให้แน่นอน

 

5 มิลลิกรัมนี้น้อยมากนะคะ เข้าใจป่ะ อาจเป็นน้ำหนักของอากาศในปอด ที่พอจะตายแล้วสูดหายใจเข้าเก็บไว้ไม่ค่อยได้ มันอาจเป็นน้ำหนักอากาศที่หายไป อีกทั้ง เซลล์ไม่สามารถทำงานได้ตามปกติ ดังนั้น สิ่งที่เซลล์สมควรจะผลิตออกมาได้จึงไม่มี เรียกว่า product ที่สมควรจะได้จากการ metabolism ของเซลล์หายไป

 

ที่หายไปไม่ใช่อากาศหรอก
เพราะตอนเขาชั้ง คนที่ตาย
ตายในระบบปิด มวลไหลเข้าออกไม่ได้
เขาเอาคนที่ยังไม่ตายไปใส่ในโลงแก้วปิดสนิท
ที่อากาศเข้าไม่ได้ แล้วปล่อยให้ตายในนั้น

 

เง่อะ พูดจริงอ่ะคะ? เป็นวิธีที่โหดร้ายมากเลย

แต่ยังไงก็ขอยืนยันความคิดเรื่อง matabolism ของ cell และ product ของ cell ค่ะ

 

คิดว่าอาสาสมัครเขาคงเซ็นชื่อยินยอมแล้วครับ
ส่วน matabolism ของ cell และ product ของ cell นั้น
มีความเป็นไปได้ว่า จะมีการเปลี่ยนมวลสารกลายเป็นพลังงานอย่างรวดเร็ว
เพราะถ้า product เป็นมวล ถึงโครงสร้างของโมเลกุลจะเปลี่ยนไป
มวลที่ชั่งได้ก็ต้องยังคงเท่าเดิมครับ อ้างอิงจาก
การทดลองที่ 1 บทปริมาณสารสัมพันธ์ 1 วิชาเคมีประถม 6

ปล. เคยสอนเลยจำได้แม่น

 

ถ้าอะไรที่เข้าไป มันจะกลับออกมาเท่าเดิม
งั้น เด็กก็คงไม่รู้จักโต น้ำหนักตัวก็คงไม่รู้จักเพิ่ม สิคะ
ผลิตภัณฑ์ที่ผลิตได้ เป็นสารอาหาร สารเคมีต่างๆ เพื่อใช้ในการทำงานของเซลล์ การเจริญเติบโตเพิ่มขนาด การแบ่งเซลล์ การซ่อมแซม

 

สาเหตุที่เด็กโตได้เพราะอาหารที่กินเข้าไปถูกใช้ในการเจริญเติบโตครับ
เช่น เด็กกินอาหารเข้าไป 100 กิโลกรัม แต่จะขับถ่ายเป็นของเสีย 99.9 กิโลกรัม
อีก 0.1 กิโลกรัมจะถูกใช้ในการเจริญเติบโต น้ำหนักของเด็กก็ต้องเพิ่ม 0.1 กิโลกรัมเช่นกัน
แต่เนื่องจากระบบที่เขาใช้เป็นระบบปิด ดังนั้นหากนำเด็กน้ำหนัก 30 กิโลกรัมมาใช้ในการทดลอง
โลงแก้วที่ใช้เบามาก (น้ำหนักเป็นศูนย์) มีอาหารให้เด็กกินเพื่อประทังชีวิต 100 กิโลกรัม
และมีอากาศให้ใช้หายใจอีก 20 กิโลกรัม น้ำหนักของโลงแก้วทั้งหมดเท่ากับ 100+30+20=150 กิโลกรัม
หากเด็กใช้อากาศเพียงแค่ 15 กิโลกรัม และกินอาหารเพียงแค่ 95 กิโลกรัม
Product จากกระบวนการ Matabolism ของร่างกายก็ควรมีค่าเท่ากับ 110 กิโลกรัม
ดังนั้น น้ำหนักของโลงแก้วจะมีค่าเท่ากับ 150-15-95+110=150 กิโลกรัมเท่าเดิม
ทั้งนี้เป็นเพราะ สิ่งที่อยู่ในโลงแก้วถึงแม้จะเปลี่ยนรูปไป แต่ก็ยังอยู่ในโลงแก้วเหมือนเดิม
เป็นไปตามกฏการอนุรักษ์มวล ยกเว้นแต่จะมีมวลที่สามารถซึมออกไปนอกโลงแก้วได้เท่านั้น

ปล. หากยังไม่เครียร์ สามารถหาน้องหมาตามข้างถนนมาทดลองซ้ำได้ครับ แต่กรรมของใครของมันนะ

 

วิญญาณ น่าจะเป็นพลังงานไฟฟ้า วิญญาน อยู่ในสมอง นะ คงไม่ได้อยู่ที่หัวใจ
เพราะ ทุกอย่างในร่างกาย ถูกบังคับ รับรู้จากสมอง และในสมองนั้นก็มี ประจุไฟฟ้าในการรับรู้ ได้ยิน ได้เห็น รู้สึกเจ๊บ รู้รส ประจุไฟฟ้า มันจะวิ่งจากสมอง ไปตามส่วนต่างๆ เพื่อรับรู้ ประจุพวกนั้นก็คือส่วนหนึ่งของวิญยาณ มันอยู่ทั่วร่างกาย แต่ ทั้งหมดก็มีจุดศูนย์กลางที่สมอง
คนตายในการแพทย์คือ สมองตาย นะ ไม่ใช่หัวใจหยุดเต้น บางทีใช้หัวใจเทียมทำงานแทน นั้นก็ยังไม่ตาย
ดังนั้น ถ้าวิญญาณ คือ ประจุไฟฟ้า อยู่ทั่วร่างกาย และมีจุดศูนย์กลางอยู่ที่สมอง ก่อนที่สมองจะตาย พลังงาน ส่วนต่างๆของร่างกายจะเริ่มอ่อนลง ไม่สามารถขยับแขน ขา หรือรับรู้สิ่งต่างๆ หัวใจจะหยุดเต้น (ช่วงนี้แพทย์ใช้ การปั้มหัวใจ) และเมื่อกลไกร่างกายหยุด เลือด ออกซิเจน ไม่เลี้ยงสมอง พลังงานก็จะสลายที่ตัวที่สมอง สมองตาย นั้นคือตายจริง
เมื่อตายหายไป 5 มิลลิกรัม พลังงานส่วนนี้ น่าจะหายไปจากร่างกาย ช่วงสุดท้าย คือพลังงานสมองสลาย

 

ต่ออีกนิดครับ

มนุษย์เราตอนแรกสุดมีแค่เซลส์ไข่แค่เซลส์เดียว
ต่อมาแบ่งออกเป็น 2 เซลส์ ซึ่งคนเราเรียกว่าการเติบโต
เซลส์ใหม่นั้นก็มีน้ำหนักเท่าๆกับ อาหารที่เซลส์เก่ากินเข้าไป ลบ ของเสียที่ผลิตออกมา
ถ้าดูเฉพาะเซลส์เก่าเราจะเห็นว่าน้ำหนักเท่าเดิม
(ความจริงแล้วลดลง เราจะไม่สนใจรายละเอียดในตัวอย่างนี้)
แต่เราถือว่าทั้ง 2 เซลส์คือร่างกายเดิม เราจึงเห็นเด็กโตได้ยังไงครับ
แต่กรณีที่คุณ Didy พูดถึงคือกรณีที่เซลส์เก่าผลิตเซลส์ใหม่ที่ไม่ถือว่าเป็นร่างกายเดียวกัน
เมื่อมองดูเฉพาะเซลส์เก่า ก็จะเห็นว่าไม่เติบโตขึ้นเลย
(ตรงกันข้าม มันต้องสูญเสียมวลสารภายในบางส่วนไปใช้ในการสร้างเซลส์ใหม่อีก)

 

เรื่องการทดลองถอดวิญญาณเข้าไปในแก้วแล้วชั้งน้ำหนักนี้
รู้สึกว่าผมก็เคยได้ยินคนเปลยๆมาก่อนเหมือนกันครับ
แต่จำไม่แล้วว่ารู้มาจากที่ไหน สรุปว่าผลการทดลองเป็นยังไงบ้างครับ?
หากน้ำหนักเพิ่มได้จริง ต่อไปสงสัยคงต้องเล่นผีถ้วยแก้วบนเครื่องชั้งน้ำหนักกันแทน
จะได้รู้ว่าวิญญาณเข้ามาในแก้วแล้วจริงๆ ไม่มีใครแอบดันแก้ว
(ในกรณีนี้คงต้องใช้คอมพิวเตอร์ช่วยในการคำนวน-
-น้ำหนักของแก้วที่หักออกจากแรงที่นิ้วผู้เล่นแตะขอบแก้วด้านบน)

เรื่องไก่ไม่มีหัวแต่ยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้ตามปกติก็น่าสนใจเช่นกัน
แต่ผมไม่กล้าทดลองครับ กลัวกรรมหนัก หากใครมี Movie File เอามาแบ่งกันดูได้ก็ดีครับ
กรณีคล้ายกันที่เคยได้ยินมาคือเรื่องทหารที่หัวขาดในขณะที่กำลังวิ่งหนีระเบิดอยู่
แต่สามารถวิ่งต่อไปได้ทั้งๆที่ไม่มีหัว สักประมาณ 5-10 นาทีมั่ง
ส่วนกรณีของไก่ เจ้าของเขาเล่าว่าสามารถมีชีวิตยังนั้นได้ 3-4 วันเลย
โดยที่เจ้าของใช้ป้อนอาหารให้มันกินผ่านคอที่ถูกตัดแล้ว
ปรากฎการณ์ที่สามารถมีชีวิตได้ทั้งๆที่ไม่มีหัว ผมคิดว่าน่าจะคล้ายปรากฎการณ์ Ghost Leaf
(ใบไม้ที่ขาดไปแล้วยังมีแสงออร่าคงสภาพใบไม้ที่ยังสมบูรณ์อยู่)
ตรงจุดนี้คงต้องอาศัย 3 ปัจจัยด้วยกันคือ

1. วิญญาณมีความสามารถปรับความถี่ของตนเองให้ตรงกับความถี่ของมิติโลกนี้
ทำให้ยังสามารถควบคุมร่างกายได้อยู่ หากมองจากจุดนี้
วิญญาณของสิ่งมีชีวิตก็น่าจะมีรูปร่างเช่นเดียวกันออร่า
2. ร่างกายยังสมบูรณ์เพียงพอ เซลส์ยังได้รับอาหารและอ๊อกซิเจนอยู่
นั่นก็หมายความว่าหัวใจและปอดก็ต้องยังทำงานอยู่
(หัวใจและปอดของไก่สามารถทำงานได้อัตโนมัติแยกจากการควบคุมโดยสมองอย่างนั้นหรือ?)
3. เจ้าตัวไม่รู้ว่าตายไปแล้ว หรือมีกำลังใจในการมีชีวิตอยู่อย่างมาก (สำคัญนะเนี้ย)

สำหรับการทดลองเรื่องกุมารทองของคุณ WebSnow นั้น ผมเชื่อว่าเป็นของจริง
เพราะสอดคล้องกับสิ่งที่ผมรู้ (จากการทดลองของผมเอง และสิ่งที่ศึกษามา) ซึ่งสามารถสรุปได้สั้นๆดังนี้
โลกที่เราเห็นด้วยตา และการสัมผัส (หูและผิวหนัง) เป็นเพียงแค่ไม่กี่มิติจากมิติทั้งหมดที่ซ้อนทับกันอยู่
มิติแต่และมิติสั่นสะเทือนด้วยความถี่ที่ต่างกัน โดยตาเป็นอวัยวะที่สามารถรับรู้การสั่นสะเทือนช่วงคลื่นของแสงได้ดี
ส่วนผิวหนังเป็นอวัยวะที่สามารถรับรู้การสั่นสะเทือนช่วงคลื่นที่ต่ำมากๆ (วัตถุต่างๆรอบตัวเราที่เราจับได้)
วัตถุที่อยู่ในช่วงความถี่เดียวกันเท่านั้นจึงจะสามารถมีอิทธิ์พลต่อกันได้
ตัวอย่างเช่นสัญญาณวิทยุสามารถมีหลายช่องไ้ด้เพราะส่งที่ความถี่ต่างกัน
หากสองช่องสถานีส่งความถี่เดียวกัน สัญญาณก็จะรบกวนกัน
วัตถุหนึ่งชิ้นสามารถสั่นสะเทือนได้ในหลายความถี่ในเวลาเดียวกัน (มีอยู่ในหลายมิติ)
ตัวอย่างเช่นแม่เหล็กมีจริงอยู่ในทั้งมิติแห่งสสารที่สัมผัสได้ และมิติของสนามแม่เหล็ก
การที่แม่เหล็กผลักหรือดูดการได้เพราะมันมีอิทธิ์พลต่อกันในมิติของสนามแม่เหล็ก
การใช้พลังจิตเคลื่อนย้ายวัตถุก็คือการปรับความถี่ของตัวเราให้อยู่ในความถี่ (มิติ) ที่ตรงกับวัตถุที่เราจะบังคับได้
และเนื่องจากมันเป็นวัตถุที่เกี่ยวเนื่องกับวัตถุที่เป็นสสาร เราจึงเห็นวัตถุขยับได้โดยไม่ต้องใช้มือสัมผัส
ในมิตินั้น การที่เราบังคับร่างของเรามีอิทธิ์พลต่อวัตถุอย่างไร (เลื่อน หมุน ร้อน เย็น) ก็เหมือนกับการที่เราคิดให้ร่างกายเคลื่อนไหว
แต่อาจจะยากนิดหน่อย คล้ายๆกับการที่เราพยายามบังคับเส้นขนที่แขน ให้ตั้งหรือนอน ต้องฝึกนิดหน่อย
ถ้าจะให้ขนตั้ง ก็แค่นึกถึงความรู้สึกหนาวที่แขน อันนี้ผมทำได้ครับ ขนตั้งจนเห็นเป็นปุ่มที่ฐานขนเลย
ผมเชื่อแน่นอนเลยครับว่า ร่างของเราในมิติหนึ่งต้องมีลักษณะคล้ายออร่าแน่ คือที่รังสีบางๆแผ่ออกมารอบตัว
เพราะหากเอามือไปอยู่ใกล้วัตถุแล้วลูบเหนือวัตถุ เราจะรู้สึกเหมือนมีขนอ่อนๆนุ่มออกมาด้วย
แต่ความรู้สึกเบาบางมากจริงๆ และวัตถุแต่ละสีถ้าสังเกตุให้ดี จะให้ความรู้สึกต่างกันด้วย
ถ้าหากเราสามารถปรับให้รังสีที่ว่าในมิตินั้นเข้มขึ้นได้ ก็น่าจะสามารถใช้ผลักวัตถุได้ครับ
ความรู้สึกหนืดๆ ก็คงเกิดขึ้นเพราะร่างของเราที่ไม่ค่อยหนาแน่นชนกับวัตถุในอีกมิติหนึ่ง
การที่คุณ WebSnow สามารถปรับขั้นของสมาธิจนเท่ากับของกุมารทองและสามารถจับต้องได้
น่าจะเป็นเพราะเขาสามารถปรับความถี่ในมิติอื่นตามที่เขาต้องการได้
ดังนั้นหากเขาสามารถเคลื่อนวัตถุได้โดยไม่ต้องใช้มือสัมผัสก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
ส่วนการจะปรับความถี่ในมิติอื่นตามที่ต้องการนั้น ต้องฝึกฝนอย่างไร ต้องจิตนาการอย่างไร
แล้วทำไมพอทำสมาธิแล้วเราจะสามารถปรับให้ความถี่ในมิติอื่นมีรูปร่างตามที่เราต้องการผมก็ไม่ทราบเช่นกัน
อันนี้คงต้องให้คุณ WebSnow ช่วยแนะนำให้ครับ

 

เคยอ่านมานานแล้ว จำไม่ได้ครับว่าอ่านจากที่ไหน สะกดผิดๆ ถูกๆ ไม่ว่ากันนะครับ
เอาเป็นว่าผมจะเล่าให้ฟังคร่าวๆ นะครับ (อาจจะผิดก็ท้วงได้นะครับ) เพราะว่าอ้างอิงไม่ได้ จำไม่ได้ว่าอยู่ที่หนังสือเล่มไหน?

เริ่มเรื่องก็มีอยู่ว่าในวันคริสมาสอีสท์ (วันก่อนคริสมาสท์) จะมีการจัดงานรื่นเริง โดยพิธีการเขาจะบริโภคไก่งวง (เป็นประเพณีของฝรั่งครับ ลาวอินเตอร์ไม่ค่อยเข้าใจว่ากระไร)

ในวันนั้นเจ้าของฟาร์มแห่งหนึ่งก็จัดงานรื่นเริงเช่นกัน เขาก็จับไก่งวงตัวนี้ขึ้นเขียง แล้วก็ฟันฉับด้วยใบมีดอีโต้ที่คมกริบ ... ขอขาดกระเด็น (ไก่มันคงไม่รู้ว่าจะโดนตัดคอมั๊ง?) แต่มันก็คิดว่ามันมีหัวมีคอเหมือนปกติทุกประการ

แต่มันไม่ตาย มันก็วิ่งไปเรื่อยๆ ... เจ้าของฟาร์มก็ตกใจว่า เฮ้ย!! คอมันขาดแล้วทำไมมันไม่ตายหว่า มันก็วิ่งไปแล้วก็หยุด แล้วมันก็ทำท่าจิกๆ อาหาร (ลองนึกดูนะครับว่าไก่มันไม่มีหัว แต่มันจะกินได้อย่างไร?) พอถึงเวลานอน มันก็นอนเหมือนปกติ เวลาเช้ามันก็ตื่นแต่เช้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ... ดูๆ ว่ามันเป็นปกติ เหมือนเฉกเช่นทุกๆ วันที่ผ่านมาตั้งแต่เล็ก

เจ้าของฟาร์มเขาก็สงสารมัน ก็หยอดอาหารไปทางหลอดอาหารที่คอของไก่ ... ฮู้ย ไก่ตัวนี้ถ้าจำไม่ผิดแล้ว มันมีชีวิตอยู่ได้ตั้งเกือบ 3 เดือนมั๊ง?

ตอนจบของชีวิตปรากฎว่าเจ้าของเขาไปหยอดเมล็ดถั่ว หรืออะไรเนี่ยแหล่ะ แต่เมล็ดถั่วเนี่ย เสือกทะลึ่ง ดันไปติดหลอดลมเข้าให้ เจ้าไก่ผู้เคราะห์ร้ายตัวนี้ก็ขาดอากาศหายใจ ... ตาย ณ. บัดดล !!!

ปล. มันกระท่อนกระแท่น แต่เรื่องราวมันก็ประมาณนี้แหล่ะครับ