พระสุปฏิบันโนที่น่าเลื่อมใสหลวงปู่แวน ปุณโณ

ต้องขอขอบคุณท่านที่สนใจ วัตถุมงคลตามที่ท่านแจ้งมาหลวงปู่แจกเมื่อปี42 ผมไม่แน่ใจว่ายังมีหรือไม่ครับ ของผมในภาพไม่ได้ให้บูชาครับ ส่วนสมเด็จสีขาวนั้น บรรจุกรุไม่มีให้บูชาครับ ส่วนองค์อื่นพอมีแบ่งแต่ไม่ได้ให้บูชา จะแจกให้เป็นที่ระลึกเพียงแต่ร่วมบุญกฐินกับผมครับท่าน

 

สนใจครับขอร่วมบุญกฐินด้วยคนครับ อยากได้พระสมเด็จครับ

 

กราบขอบพระคุณครับ จะเรียนบอกว่าเฉพาะพระสมเด็จทุกพิมพ์ไม่ได้แจกครับ หายากมาก จะแจกแด่ผู้ทำบุญกฐินแค่4พิมพ์หลังครับ เลือกได้แค่องค์เดียวครับท่าน

 

แอบอ่านเฟสนี้ครับท่าน

 

เรื่องราวปาฏิหาริย์ของหลวงปู่แวน
เรื่องที่สาม ท่านเจ้าอาวาสเล่าว่าได้ถูกนิมนต์ไปเทศน์ที่จังหวัดตรัง ตอนนั้นมีรถส่วนตัว ตอนนี้ขายหมดแล้วไม่มี ท่านหัวเราะชอบใจ เล่าต่อ คนขับรถมีอาชีพกรีดยางต้องตื่นแต่หัวรุ่งกรีดยางก็ต้องมาส่งท่านเจ้าอาวาสให้ทันขึ้นธรรมมาส ใช้เวลาเดินทาง 3 ชั่วโมงครึ่ง ปรากฏว่าคนขับหลับใน เกือบไม่ถึงธรรมมาส บริเวณท่าปาบตรงวงเวียนทางไปเรือนจำ รถชนจนต้นไม้ล้ม รถพังยับเยินแต่คนขับและเจ้าอาวาสไม่เป็นอะไร แปลกมาก
เรื่องที่สี่ เรื่องนี้ก็เกี่ยวกับรถอีก ท่านเล่าว่า ตอนนั้นเดินทางไปชุมพร ตรงโต๊ะแซะ ชุมพร มีเหว รถได้ตกเหวไปลึกประมาณ 10 เมตรในบริเวณดังกล่าวไม่มีต้นไม้อะไร โล่งมีแต่ต้นกล้วยอยู่เพียงกอเดียวรถได้ติดกับต้นกล้วยเพียงกอเดียวนี่แหละ ไม่ตกลงไป พม่าแถวนั้นเห็นได้ไปตามตำรวจราชกรูดมาช่วยดึงรถขึ้นมาจากเหว และได้ถามท่านเจ้าอาวาสว่าเป็นเรื่องเหลือเชื่อ ว่าท่านมีของดีอะไร ท่านตอบว่าหน้ารถมีคำภีร์ใบลานเก่าๆเอาไปแสดงธรรม และก็มีเหรียญหลวงแวนแขวนไว้ที่หน้ารถเพียงเท่านี้ ตำรวจคนนั้นสนใจได้ขอเจ้าอาวาสไป ท่านเจ้าอาวาสตัดสินใจไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลไม่ไปเทศแล้วละจึงเดินทางกลับวัด ตอนนั้นหลวงปู่แวนท่านยังไม่สิ้น แต่ไม่กล้าบอกท่านเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทั้งพระและคนขับตกเหวไม่เป็นอะไรครับ

 

เรื่องที่ห้า
เรื่องจัดงานเผาศพท่าน วันนั้นเกิดพายุฝนตกฟ้าคะนอง คือตกแรงมาก การเผาศพท่านก็จัดบริเวณลานโล่ง ใช้วิธีการเผาแบบโบราน ใช้ถ่านและไม้ฝืนธรรมดา เผากลางแจ้ง ศพท่านได้ตั้งอยู่บนศาลา เวลาตี8กว่าหรือ8.00น.กว่าว่างั้นเถอะ พระได้สวดอธิธรรมเสร็จแล้ว รอเวลาเผาตามที่ท่านได้กำหนดเอาไว้ล่วงหน้าคือเวลา09.19 น. เหลือเชื่อพอตี9กว่าๆปรากฏว่าฝนพายุที่ตกมาอย่างหนักกลับหยุดแบบอัตโนมัติ ยังความประหลาดใจแด่ผู้คนพระ เจ้าอาวาสเป็นอย่างยิ่ง คือหยุดตกแบบแบ่งครึ่ง คือตกเฉพาะฝั่งชาวบ้านใกล้วัด แต่บริเวณวัดกลับหยุดตกเฉยๆ ก็ได้ทำการจุดไม้เอาถ่านใหม่มาใส่ใหม่ตามฤกษ์ที่หลวงปู่แวนท่านให้ไว้ มีช่างชื่อจ่าวุฒิ และอีกคนคือชาวฝรั่งลูกศิาย์ท่านก็มาด้วยถ่ายภาพได้ สิ่งที่ปรากฏต่อทุกสายตาและถูกบันทึกได้ก็คือ หลวงปู่แวนท่านใส่จีวรสีกลักแบบปกติถือไม้เท้านั่งสมาธิอยู่บนกองเพลิงไฟสีแดงฉานมีควันโพยพุ่งแหวกออก จากการบอกเล่าของเจ้าอาวาสว่าท่านั่งขัดสมาธินี้ไม่ใช่เหมือนพระองค์อื่นที่ถ่ายได้ที่ต้องเห็นกลุ่มควันมาจับเป็นรูปพระทำนองนั้นคือภาพคล้ายๆพระองค์นั้น ไม่ใช่แบบนั้น แต่เป็นท่านเองมานั่งสมาธิบนกองเพลิงแบบชัดอย่างไงอย่างนั้น ผู้เขียนเองก็ไม่เคยเห็นภาพนะครับ แต่จากคำบอกเล่าของเจ้าอาวาส จินตนาการได้ว่าเป็นแบบนั้น ซึ่งไม่เคยปรากฏแบบนี้ที่งานศพพระองค์ใดมาก่อน (ผมจะพยายามติดตามเอามาลงให้นะครับ ผมก็อยากเห็นเหมือนกัน)

 

ท่านเจ้าอาวาส ท่านเล่าต่อ ท่านเคยถามหลวงปู่แวนว่า ท่านบวชพระสายไหน ซึ่งในประเทศไทยมีสองสายคือ สายธรรมยุต สายมหานิกาย ท่านได้กล่าวไว้ว่า ทั้งสองสายนั้นอุปโลกน์ขึ้นมา เรามีพระพุทธเจ้าองค์เดียวกันจะมีสายไหน เราสายพระพุทธเจ้า ท่านตอบมาแบบนี้ ถ้าจะพูดกันแล้วถ้าจะเทียบพรรษาของหลวงปู่แวนกับหลวงปู่สุภา อายุ ร้อยกว่าปีเหมือนกัน นับว่าหลวงปู่แวนมีพรรษามากกว่า กล่าวคือหลวงปู่แวนท่านบวชแล้วไม่เคยสึกเลย 5 แผ่นดิน เป็นข้อมูลที่บันทึกไว้ครับ
ท่านเจ้าอาวาสเล่าว่า ตอนท่านมาอายุสัก90กว่าน่าจะก่อนปี46 เล็กน้อยมาอยู่วัดเมืองใหม่ 10 กว่าปี
ท่านได้กล่าวถึงพระธาตุเอาไว้ว่า กระดูกของพระธรรมดาจะไปเทียบกับกระดูกของพระพุทธเจ้าไม่ได้ อย่าไปอุปโลกน์มาก กระดูกของท่านธรรมดา ไม่มีใครเอา
เคยมีรายการทีวีตามหาแก่นธรรม ตามหาพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบมาขอท่านทำรายการ ท่านปฏิเสธ ไม่โลภ ไม่หลง ไม่พุทธพานิชย์ ท่านวางเฉย หลวงปู่ครองผ้าสามผืนเสมอ ท่านเจ้าอาวาสเล่าว่า ตื่นมาแต่เช้าก็เห็นท่านครองผ้าแล้ว ไม่เคยถอดให้เห็นอังสะเลย กวาดลานวัดถึงแม้นจะอายุมาก ท่านก็ทำบริเวณที่ท่านอยู่จะสะอาดมาก เรื่องอาบน้ำท่านเจ้าอาวาสตอบว่าไม่เคยได้ยินเสียงหลวงปู่แวนอาบน้ำเลยสักกระซู้เลย ไม่เคยได้ยินเสียงอาบน้ำของท่าน แต่ร่างกายท่านสะอาด 10 กว่าปีที่อยู่วัดเมืองใหม่ ท่านก็กวาดขยะ ไม่เคยหยุด ท่านทำอะไรได้ก็ทำ นี่คือเรื่องราวที่ได้บันทึกจากปากคำท่านเจ้าอาวาสวัดเมืองใหม่ทั้งหมดครับ

 

วันนี้ได้ไปถวายกฐินวัดเมืองใหม่ ภูเก็ต ซึ่งจะทอดวันเสาร์ที่22 ตุลาคม 2565 เนื่องจากผมติดธุระ เลยนำเงินที่ได้รวบรวมปัจจัยถวายกฐินวันนี้ครับ พึ่งมาทราบว่าท่านเจ้าอาวาสวัดเมืองใหม่ท่านชื่อเจริญ ท่านเป็นพระครู แต่นับจากนี้ผมจะเรียกนามท่านแทนนะครับ เรียกเจ้าอาวาสว่าหลวงพ่อเจริญ
เมื่อมอบปัจจัยท่านเมตตา มอบสิ่งที่เป็นมงคลสองชิ้นคือ อัฐของหลวงปู่แวน ปุณโณ และ พระธาตุอุบาลี ไว้เป็นที่สักการะแด่ผมต่อไป พระธาตุอุบาลีท่านเล่าว่า สมเด็จพระสังฆราชองค์ก่อน ท่านชื่อเจริญเหมือนกัน สมเด็จเลยเรียกเข้าพบแล้วมอบพระธาตุอุบาลีมา สาม องค์ องค์หนึ่งท่านมอบให้แก่คนที่คอยอุปถัมท์วัดตลอดมา อีกองค์ท่านมอบให้ใครผมจำไม่ได้ และองค์สุดท้ายมอบให้ผมท่านเห็นว่าสมควรได้ กราบขอบพระคุณท่านเจ้าอาวาส เจริญเป็นอย่างสูงครับ

 

หลวงปู่แวน รักษาคนบ้า
เรื่องมีอยู่ว่า หลวงพ่อเจริญท่านได้สังเกตุเห็นตอนเผาศพหลวงปู่มีชาวฝรั่งมาร่วมพิธี มากมายท่านเลยสอบถามที่ไปที่มาทำไมหลวงปู่จึงมีลูกศิษย์ชาวต่างชาติ คนชางต่างชาติชอบไปเที่ยวป่า ได้ไปพบพระคือหลวงปู่แวนในป่า แล้วได้พาเพื่อนชาวต่างชาติที่เสียสติหรือเป็นบ้ามาให้หลวงปู่แวน รักษาในป่า หลวงปู่รักษาโดยการใช้พลังจิตแผ่ไปที่ฝ่ามือท่าน ชาวต่างชาติคนนั้นก็หายเป็นปกติ ชาวต่างชาติเมื่อกลับไปประเทศเขาก็เล่าเรื่องของหลวงปู่แวน หรือพระกลางป่ารักษาคนวิกลจริตได้ ก็ไปหาท่านกลางป่าบ่อยๆ จึงเป็นที่มาว่าด้วยเหตุใด หลวงปู่แวนมีลูกศิษย์ชาวต่างชาติมาหาท่านมากมาย เป็นเรื่องที่แปลกมากครับ

 

หลวงปู่แวนมีคาถาเรียกสัตว์
หลวงพ่อเจริญเล่าว่าเมื่อครั้งที่หลวงปู่แวนพำนักอยู่ในป่า พอท่านรู้ว่าจะมีพรานป่าออกมาล่าสัตว์บริเวณที่ท่านพำนัก หรือผืนป่าใกล้เคียง ท่านได้ใช้มนต์เรียกสัตว์ทั้งหลายเหล่านั้นมาหลบภัยอยู่ที่บริเวณที่หลวงปู่พำนัก ปรากฎว่าพรานป่าออกล่าสัตว์ไม่เจอสัตว์สักกะตัวต้องกลับบ้านมือเปล่า บรรดาสัตว์เหล่านั้นก็มาเดินอยู่ใกล้ๆท่านเต็มไปหมด และมีอยู่คราวหนึ่งตอนที่ท่านมาอยู่วัดเมืองใหม่แล้ว คนงานก่อสร้างชาวพม่าพอเลิกงานต่างก็เอาปืนประดิษฐ์เองออกล่าสัตว์ภายในบริเวณนอกวัดท่าน พอท่านทราบ หลวงปู่แวนท่านก็ใช้มนต์เรียกสัตว์พวกกระรอกกระจงมาเดินบริเวณกุฏิท่านเต็มไปหมด พวกช่างชาวพม่าเดินไปล่าสัตว์ต้องกลับมามือเปล่าไปทุกครั้ง หลวงพ่อเจริญท่านก็แปลกใจว่าทำไมสัตว์ต่างๆมาอยู่บริเวณกุฏของหลวงปู่เต็มไปหมด ทั้งๆที่วัดเองก็ไม่ค่อยมีสัตว์ป่าเท่าไหร่ มาถึงบางอ้อก็ตรงเรียนถามหลวงปู่แวนนี่แหละว่าท่านเรียกสัตว์เหล่านี้มาเอง

 

พระธาตุอุบาลี
สมเด็จพระญานสังวร(เจริญ) ได้ประธาน พระธาตุมาให้หลวงพ่อเจริญสามองค์ และท่านก็มอบผมต่อมาครับ

 

หลวงปู่แวนท่านมีความจำเป็นเลิศแม้นจะอายุ107ปี ความจำท่านก็ไม่หลงลืม
หลวงพ่อเจริญเล่าว่า หลวงปู่แวนท่านมีตำราโบราณเป็นสมุดข่อย เขียนเป็นภาษาจีนและได้แปลเป็นไทยแล้ว คำกลอนเหล่านั้นคือ คำกลอนที่แปลเป็นเลข6ตัวของรางวัลที่1ของทุกงวด ท่านแปลกลอนนั้นและบอกหวยรางวัลที่1ตั้งแต่งวดแรกจนงวดสุดท้ายได้อย่างแม่นยำ ตำราเล่มนี้หลวงพ่อเจริญเองก็มีความหวังว่าอยากได้ พอหลวงปู่สิ้นแล้วไม่รู้ตำรานี้หายไปไหน ท่านบอกว่าเสียอาย เล่ามาก็หัวเราะชอบใจอารมณ์ดี ผมว่าตำราแบบนี้มันหายากมาก 5555

 

ของบางอย่างถ้าท่านไม่อนุญาติแล้วใครเอาไปต้องเอามาคืน
มีเรื่องหนึ่งคือกระดานชนวนแบบโบราณและดินสอช๊อกที่เอาไว้เขียน พอท่านสิ้นแล้วมีญาติเอาไปที่กรุงเทพฯ หลวงปู่ไปด้วยจิตบอกญาติว่าให้เอามาคืน และมีแม่ชีที่คอยดูแลหลวงปู่ก็อายุเยอะแล้วเช่นกัน หลวงปู่แวนสิ้นแล้ว ก็เอาชุดน้ำชาท่านไป ท่านก็ไปบอกว่าให้เอามาคืน เรื่องนี้หลวงพ่อเจริญเล่าว่า ถ้าท่านไม่อนุญาติแล้วใครก็เอาไปไม่ได้ หลวงปู่แวนท่านพูดคำไหนคำนั้น ถ้าขออนุญาติท่านแล้วเอาไปได้ครับ ท่านเจ้าอาวาสบอกมาเช่นนั้น คุยกันอยู่นานสังเกตุว่าหลวงพ่อเจริญให้ความเคารพยำเกรงหลวงปู่แวนมาก เพราะรู้ว่าหลวงปู่เป็นพระศักดิ์สิทธิ์เพียงใด

 

ต่อไปจะเป็นบทสัมภาษณ์ เสี่ยเล็ก ที่เป็นคนรวบมวลสารและจัดสร้างพระเครื่องหลวงปู่แวน ปุณโณ
สัมภาษณ์พี่เล็กวัดสมภาร งอ อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต ด้านหลังจะฝังเพชรหน้าทั่ง บางทีก็ฝั่งจมบ้างฝังลอยบ้าง หน้าเป็นสมพานและยังไม่มีใครไปใครมา เป็นเหมือนสมภาร งอ จริงๆแล้วมีลักษณะเป็นจอมปลวก เป็นจอมปลวกมีใบหน้าเป็นพระซึ่งวัดตรงนั้นแต่ก่อนยังไม่เป็นวัด สมัยก่อนเวลาเคลื่อนทัพเมื่อพักก็จะมักสร้างเจดีย์ พี่เล็กจะไปนั่งอ่านหนังสือตั้งแต่เด็กพอตอนหลังก็พัฒนาเป็นวัด ตอนนี้มีอาจารย์พัตรเป็นเจ้าอาวาส สมภาร งออยู่ที่เชิงทะเล ก่อนถึงโรงเรียนเชิงทะเล

หลวงปู่แวนอายุน้อง ๆหลวงปู่สุภาพรรษาใกล้เคียงกัน อายุร้อยกว่าปี องค์นี้เมื่อมรณภาพถ่ายภาพติดท่านนั่งบนกองไฟติดออกมาเลย ท่านได้กระสินไฟ และก็หูดับ ตอนที่ได้กระสินไฟ หูดับเวลาพูดไม่ได้ยิน เวลาสื่อสารด้วยการจด เป็นพระที่อยู่ป่ามาตลอด ท่านเป็นลูกศิษย์ใครครับ ผมก็ไม่ทราบแต่ท่านอยู่ป่าแถวจังหวัดระนองมาตลอด พออายุมากแล้ว ลูกหลานก็ไปนิมนต์ท่านออกมาจากป่า ท่านจะมีศิษย์เอก คือพี่ชายผมคือ อาจารย์ครรชิตเป็นอาจารย์ที่โรงเรียนเมืองถลาง ตอนนี้เกษียณแล้ว เป็นศิษย์เอกแล้วได้ตำรับตำราของท่านมาเยอะเลย ตอนนี้ที่ได้มาสร้างพระก็ได้มวลสารก็มาจากอาจารย์และก็หลวงปู่แวน เริ่มต้นจากการที่ผมบวช บวชวัดเมืองใหม่ ตอนที่ผมไปบวชบังเอิญมีคนมาทวงหนี้พระอาจารย์เยอะมากอาจารย์ ถ้าเราจะช่วยอาจารย์สักก้อนมันคงไม่พอชำระ ก็เลยคิดว่าจะช่วยในฐานะอยู่ที่นั้น ผมเอย พ่อเอย น้องบวชอยู่วัดนั้นเลย จะคิดทำคุณประโยชน์ให้อาจารย์ ปรึกษาว่าจะทำอย่างไรดี คิดอย่างนี้ดีกว่า เราเอาอะไรที่มันสืบทอดพระพุทธศาสนาก็เลยได้สร้างพระขึ้นมาแต่พระชุดนั้นเป็นพระสมเด็จวัดเมืองใหม่ที่ผมมีอยู่เหลือน้อยเติมที สร้างพระสมเด็จและพระนาคปรกซึ่งทำเองตามกระบวนการที่หลวงปู่แวนบอกมา หลวงปู่แวนใช้ผงชอล์กเขียนบนกระดานชนวน ผงปถมัง 108 เขียนแล้วก็ลบใส่ เขียนลบใส่ผงปถมัง108 เก็บไว้ให้ มวลสารหลักก็มี เศษเจดีย์เก่าใบลานจากอักษรขอม กระเบื้องหลังคาโบสถ์ ตะไคร่น้ำ พัทธสีมา ข้าวบูชาพระพุทธ อันนี้แม่จะตั้งไว้ให้ทุกวันเวลาเราทำแล้วก็มาบดรวม แล้วก็มีกล้วยน้ำว้า น้ำมันตังอิ๊ว ที่เป็นตัวเชื่อมประสารนอกจากนั้นก็ ดอกไม้บูชาพระพุทธทุกวันพระเก็บสะสมมาตลอดพรรษาแล้วเอามาตากแดดแล้วเอามาบดพวกว่านต่างๆ108 นั้นคนเขารู้ก็เอามาให้ ว่านสาวหลง ว่านกลิ้งกลางดง เอามาเยอะแยะเต็มที่ คนพอรู้ว่าเราทำพระต่างคนก็ต่างเอาหาโครงบดยา แร่เหล็กน้ำพรี้ไม่เคยนึกว่าจะได้ ก็ได้และผงธูปผงทองเก้าวัดในจังหวัดภูเก็ตเอามาหมด ผงธูปผงทองศาลเจ้าแม่หลักเมืองเอามาเกิดเหตุอัศจรรย์อยู่ตรงที่ไปผลีพ่อท่านหลังเสือวัดในยาง ไปบอกพ่อท่านว่าจะขอผงธูปผงทองไปจรรโลงพระศาสนาท่านจะอนุญาตไหม ถ้าท่านอนุญาตก็ให้บอกมา แก้วน้ำอยู่เฉยๆนะลมก็ไม่มีอะไรก็ไม่มี แก้วคว่ำให้เฉยๆเลย ก็ได้เอามาแล้วที่วัดเชิงทะเลมันมีกิ่งโพธิ์อยู่กิ่งหนึ่งชี้ไปทางทิศตะวันออกกิ่งนั้นกิ่งเดียวที่ตายแล้วอธิษฐานว่า พี่ชายเป็นคนผลีมา แกบอกว่ากิ่งโพธิ์นี้จะขอเพื่อไปเป็นมวลสารเพื่อจะไปเป็นสิ่งมงคลในการที่จะทำวัตถุมงคลนี้ ขอให้กิ่งโพธิ์นี้หล่นมาได้ต่อตา ณ บัดนี้ หักมาให้เลยหักมาให้ทันทีทันใด พูดไปใครไม่เชื่อ เป็นเรื่องราวที่ขึ้นเป็นความจริง ทำต่อมาจนใกล้ออกพรรษาและออกพรรษาทอดกฐิน อาจารย์ให้ผมเป็นประธานทอดกฐินผมนิมนต์คณาจารย์สายเขาอ้อ นั้นคือชุดแรกที่ปลุกเสกมวลสาร พระอาจารย์สายเขาอ้อมี พ่อท่านเอียดวัดโคกแย้ม พ่อท่านนวลวัดใสราดมาครบได้มาครบเลยมานั่งปลุกเสกประมาณปี42

 

งานเขียนของผมเป็นลิขสิทธิ ห้ามคัดลอกทั้งหมดและบางส่วนครับ

 

ภาพสมเด็จและลักษณะยันต์หลวงปู่แวน

 

ด้านหลัง

 

คาถาขอมโบราณ

 

ถือว่าคุณโชคดี อันนี้จะไม่ให้ใครแล้ว พระองค์นี้เป็นเนื้อรุ่นแรกเลยที่จัดสร้างขึ้นมา องค์นี้เนื้อแกร่งไม่แกร่งคิดดู เอาแปลงทองเหลืองถูไม่เป็นรอย เอาแปลงทองเหลืองถูเลย นี่วัดเมืองใหม่ยันต์นี้เป็นยันต์ที่หลวงปู่แวนใช้ 2542 เริ่มต้นมวลสารจากที่นี่ครั้งแรกแล้วไปปีถัดมาก็ไป วัดสมภารงอที่เชิงทะเล หลังจากนั้นไปวัดในหารของอาจารย์ต้อย อาจารย์ต้อยสร้างหลวงปู่ทวดก็เอามวลสารนี้ไปร่วมปลุกเสกสามวาระสามพิธีคุณเอาพระที่อาจารย์ให้มาหรือเปล่านั้นแหละก็มวลสารนี้ผสมอยู่ในพระที่สร้างใหม่ จะเก็บมวลสารนี้ไว้ตลอดเวลาจัดสร้างเมื่อไหร่ก็เอามวลสารนี้ไปผสมในเนื้อ มวลสารที่มาหลังสุดคือดินกากยายัก ดินกากยายักษ์ เอามาเป็นกระสอบ ที่ถ้ำแถวพัทลุงสีดำก็ดินกากยักษ์แล้วเนื้อดินละครับ เนื้อแดงคือเนื้อดินเผา อยากจะทราบว่าพิมพ์ที่พี่ใช้พิมพ์เป็นพิมพ์อะไร พิมพ์พระสมเด็จ พิมพ์พระรอด สร้างตามพิมพ์มาตรฐานทั่วไป พี่ชายเป็นคนทำพิมพ์ และเป็นพิมพ์แบบปั๊มมือไม่ใช่พิมพ์กด รุ่นหลังที่ทำพิมพ์มือคือต้องการวัตถุประสงค์คือต้องการบรรจุกรุ เพื่อจะให้เป็นแบบโบราณ ต้องการให้ดินมาเผาและบรรจุกรุเป็นแบบโบราณ ไม่ใช่สมัยใหม่จะย้อนยุคกลับไป วัตถุประสงค์มีแค่นั้นเอง รุ่นย้อนหลังเริ่มต้นนี้ยากมากกว่าจะได้เรียนรู้หลวงปู่แวนผสมอย่างไรอย่างไงมีสิ่งหนึ่งที่ยังหาไม่ได้คือขนไก่แจ้ ต้องขนไก่แจ้เวลาที่กำลังปี้ตัวเมียด้วยนะไก่แจ้ที่มันวนและขนก็หลุดนั้นเป็นเมตตามหานิยมสูง ตัวนั้นหาไม่ได้ นอกนั้นครบหมดเมตตามหานิยม

 

ภาพภายในวัดเมืองใหม่