ทุกแง่ทุกมุมเรื่องพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษชนิดไม่กั๊กในฐานะช่างผู้สร้าง

สำรองพื้นที่

 

สารบัญ

หน้า 8 วิธีที่ผิด ในการสร้างสีแก้วเอง

 

ผมได้พูดแบบหมดเปลือกไปแล้ว สำหรับการสร้างสีที่ต้องการ

คราวนี้จะพูดหมดเปลือกถึงวิธีที่ผิดบ้าง ท่านจะได้ไม่เสียเงิน เสียเวลาโดยไม่ได้ประโยชน์ใดๆเลย

 

พรุ่งนี้ถ้าเวลาว่างมี จะได้เขียนถึงวิธีที่ผิดที่หลายๆช่างนึกว่าถูก

โปรดติดตามครับ

 

วิธีที่ผิดมีมากมายหลายวิธี นี่ผมไม่ได้สำบัดสำนวนนะครับ พูดจริงๆ ไม่ใช่พูดเพื่อให้ได้คนอ่านเยอะๆ

ลองตามผมมาครับ ทางผิดที่ 1 ช่างหลายๆคนมักคิดว่า ถ้าต้องการใสอมดำ แก้วต้นทุนควรเป็นใสสนิท แล้วเอาสีดำสนิทในเปอร์เซ็นต์ต่อน้ำหนักเข้ามาผสม คือจะได้ง่าย นี่คือผิดที่ส่วนมากจะคิดแบบนี้

 

ช่างแก้วน้อยคนนักที่จะได้รับอนุญาตให้ผสมสีแก้ว เนื่องจากหน้าที่ของแต่ละคนก็หมดหรือเกินเวลางานไปแล้ว แต่เจ้าของโรงงานก็อาจต้องฝึกช่างบางคนขึ้นมาเป็นช่างผสมสีแก้ว เนื่องจากช่างผสมสีอาจจะกำลังจะลาออก ช่างผสมสีคนใหม่จะได้รับการทดสอบว่า มีความคิดอย่างไร ซึ่งส่วนมาก ผิดมาก่อนเยอะมาก และมักเชื่ออย่างมั่นใจว่าถูก

 

ช่างผสมสีแก้วคือหัวใจของความสำเร็จขั้นแรก ถ้าสีถูกต้อง ถูกใจลูกค้า ผลิตชิ้นงานอะไรก็ขายดีครับ ในขณะที่ตรงข้าม ถ้าไม่ดี ช่างผสมสีไม่เก่ง ต่อให้ผลิตชิ้นงานได้สวย แต่สีไม่ถูกใจลูกค้า ก็อาจขายได้ไม่มากเท่าที่ควร

ยิ่งร้ายหากสีผิดเพี้ยนถึงขั้นต้องทิ้ง หรือคุณสมบัติแก้วเหลวเกิน หนืดเกิน ทำงานยากมาก ก็ทิ้งเช่นกัน

 

เอาละครับมาเปิดเผยว่า มันต่างกันอย่างไร ระหว่างวิธีที่ถูกกับวิธีที่ผิด

เอาวิธีที่ผิดก่อน การเอาสีใสเป็นพื้นฐาน ต้องใช้แก้วใสปริมาณสูงมาก อาจถึง 80 หรือ 90 % ของน้ำหนักรวมทั้งหมด สมมุติว่า 90 kg. ผมขอให้นำผงทรายละเอียดเกือบเท่าแป้ง (ความจริงหยาบเท่าเม็ดทรายทะเลสีขาวก็พอ) มาเกรี่ยหรือจะเรียกว่ามาโรยบนพื้นปูนซีเมนต์ โดยให้มีความหนาไม่เกิน 0.2 ม.ม. จะได้พื้นที่กว้าง คูณ ยาวเท่าใด

 

จากนั้นให้เอาผงของแก้วสีดำสนิทจำนวน 10 kg ทำเช่นเดียวกับสีใส ท่านจะได้พื้นที่กว้างคูณยาวเท่าใด

 

จากนั้นให้นำผงดำโรยลงในพื้นที่ของผงใส โดยมีเงื่อนไขว่า ยิ่งทั่วถึงทุกๆตารางมิลลิเมตรและยิ่งหนา การผสมสีจะประสบผลสำเร็จ

คำตอบที่ได้ มักจะเป็นดังนี้คือ ถ้าโรยได้ทั่วทุกตารางมิล ความหนาจะเท่ากับ 0.02 ม.ม. ซึ่งความหนาเท่านี้ ไม่เป็นผลดีต่อการปรากฏของสีในเนื้อของแก้ว พูดง่ายๆคือมองไม่เห็นสีดำ

 

เพราะอย่าลืมว่า มันไม่ใช่ของเหลว มันไม่ใช่สีน้ำ ที่มีน้ำเป็นตัวทำละลาย

ที่แท้มันคือของที่ไม่เหลว มันหนืดๆ มันไม่ละลายเหมือนน้ำที่พัดพาทุกๆอณูให้คละเคล้าเข้ากันแบบทั่วถึง***

หมายเหตุ
*** = โดยเฉพาะการหล่อด้วยเทคนิค Lost Wax Glass ที่หล่อที่จุดหลอมละลายเพียงแปร๊บเดียวแล้วต้องรีบลดอย่างเร็ว เพื่อป้องกันปูนปลาสเตอร์เสียหาย

 

ผลของการผสมสีแก้วแบบนี้เพื่อใช้หลอมแก้วด้วยเทคนิค Lost Wax Glass นี้ แก้วจะออกมาเป็นว่า ส่วนใสจะยังคงมีพื้นที่กว้างกว่าส่วนดำ ถึงแม้จะไม่ถึง 90% อาจเป็น 70% หรือ 60% ส่วนที่ดำ ตอนแรกมาจากดำสนิทก็จริง พอถึงจุดหลอมละลาย เขาจะขยายบ้างไม่มากก็น้อย จากเดิมพื้นที่ 10% ขยายเป็น 30% หรืออาจถึง 40%

อย่างไรก็ดี พื้นที่ความต่างของสียังคงเหลืออยู่ไม่มากก็น้อย งานผสมสีที่ใช้วิธีนี้ จึงถือว่า ยังหยาบอยู่มาก เพราะคนเล่นชิ้นงานแก้วจริงๆมักมีสายตาอันแหลมคมและลึกซึ้งมาก

 

มีท่านที่อยากให้สร้างพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษย้อนยุค โดยต้องการให้ใช้วิธีหล่อเทคนิค Lost Wax Glass และทำการอบอย่างดีตามขบวนการที่ถูกต้อง เพื่อเป็นการแก้ไขอดีตที่ผ่านมาที่สร้างได้ไม่ดีพอ

 

ผมตอบได้เลยว่า ทุกคนที่เป็นคนไทยย่อมมีจิตใจอยากสร้างพระแก้วในตำนาน ไม่ว่าจะเป็นองค์ไหน หรือแบบใด ทุกอย่าง ไม่เฉพาะที่เป็นพระแก้ว ที่เป็นบริวาร เช่น ช้างแก้ว ม้าแก้ว อุบาสกแก้ว อุบาสิกาแก้ว บาตรแก้ว ขันน้ำมนต์แก้วที่พวกเราชาวช่างแก้วไทยเคยสร้าง แต่ใช้วัตถุดิบที่ยังดีไม่พอ ใช้เทคนิคที่ยังดีไม่ถึง และการอบที่เราทุกคนก็รู้ๆกันอยู่ว่า อบไม่ถึงไฟ ทำให้แตก ร้าว บิ่นเอง ร้าวเสี้ยนในรอวันแตก และอื่นๆจีปาถะ

 

แต่ผมไม่ทราบว่า ใครจะอาสาเป็นธุระ โครงการแบบนี้ใช้เตาราคา 3 แสนกว่า (เตาเล็กสร้างได้ครั้งละ 4-6 องค์ ครั้งละประมาณ 5 วัน 5 คืนเฉพาะเรื่องการหลอมและอบ)

และยังต้องเครื่องมืออื่นๆอีกพอสมควร ใครจะอาสาครับ ผมยินดีไปสอนให้ ไม่เอาเงินค่าจ้างสอนครับ

 

Crystal

 

พระแก้วที่ผมสร้าง องค์ที่สร้างจากคริสตัลทุกองค์สามารถดีดให้เกิดเสียงดังกังวาล แต่ปางปกติที่ไม่ได้ยกพระหัตถ์ขึ้นมาทำหน้าที่เหมือนส้อมเสียง คนดีดจะดีดยากกว่าที่ยกยื่นพระหัตถ์ออกมาครับ

 

ภาพไม่ผ่านการตกแต่งใดๆ ความสวยเกิดจากหลอดสปอตไล้ท์แรงสูงที่ฝังไว้ในฐานไม้

 

โชว์ภาพองค์กลวงเป่าด้วยปอดบ้าง แก้วใสค่าอัลฟ่า <100+พ่นทรายอลูมีน่าเบอร์ 100 ผ่านการทดสอบโหดนานกว่า 7 เดือน