หลวงปู่แหวน สุจิณโณ เสียงจริง วิสัชนาธรรม เรื่อง รักษาจิตให้ดี (มีคำบรรยายประกอบ

แปดหมื่น 4 พระธรรมขันธ์นี่มีขึ้นที่ใจอย่างเดียว
รักษาใจอย่างเดียวให้แน่นหนา
รักษาแต่ใจอย่างเดียวตลอดชีวิต
รักษากายวาจา ใจ ให้บริสุทธิ์ นี้เป็นเบื้องต้น
เวลาอยู่กับคนหมู่มาก ได้พูดกับคนหมู่มาก บางทีก็ลืมตัวไป
จงมองเข้ามาดูใจนี่ ใจนี้เป็นใหญ่ คุมกายกรรม วจีกรรม
ให้รู้เข้ามาในกาย ให้มองมาดูในใจนี้แหละ เอาใจเป็นผู้รู้
ใจนี้เองแหละ เป็ผู้หลง ใจนี้แหละเป็นผู้ละ ใจนีแระเป็นผู้หวัง
ให้ปฏิบัติกายวาจานี่ให้เรียบร้อย
กายนี้ออกจากใจนี่แหละให้พิจารณากายนี่เขาไม่เที่ยง ใจเรานี่ก็ไม่ก็ไม่เที่ยง
84000 พระธรรมขันธ์ ก็ชี้เข้ามาที่ใจนี้แหละ ใจนี้เป็นเหตุ

ให้ใจนี้ละ ให้ใจนี่วาง ให้ใจนี่ถอน ถอนทุกสิ้งทุกอย่างหมด มันจึงจะได้
ถอนทีแรกก็เอาใจนี่แหละถอน ถอนอยู่ที่ใจนี้ ละอยู่ทีใจนี้
วางอยู่ใจนี้ ให้ใจนี้รักษา
ต้องรักษาตา รักษาหู รักษาจมูก รักษาลิ้น รักษากาย รักษาวาจานี้แหละ
รูปมาทางตานี่ ก็นึกที่ใจ พอใจก็ดี ก็ที่ใจนี่แหละ
เอาศีลนำออกมา ให้หมดจากใจของตน

ละออกจากใจนี่แหละ เอาใจนี่วาง เอาใจนี่ถอน มันให้หมด
เวลาให้ไปหาหมูมาก พูดไปพูดมาก็หลง มันหลงไหลอยู่ก็เท่านั้นแหละ
ต้องน้อมเข้ามาที่ใจของตน สิ่งใดใดก็ตาเถอะ ให้น้อมเข้ามาสู่ใจนี้
แปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์ ก็ชี้เข้ามาที่กายที่ใจนี่แหละ
อุปัชฌาสอน ก็สอนเข้ามาที่กายนี่แหละ เกสาโลมา นขา ทันตา ตโจ

ปัญเจกกัมมัฏฐาน กายคตากัมมัฏฐาน ฐานที่ตั้งของกายนี้แหละ
กายเขาไม่รู้แจ้ง จะรู้แจ้งก็ที่ใจนี้แหละ
เอาใจละสิ่งทั้งหลายที่มาทางตา มาทางหู มาทางจมูก ทางลิ้น ทางกายทางใจ
มาทางตา ที่พอใจก็ดี ไม่พอใจก็ดี
เอาศีลนี่แหละนำออกเสียด้วยปัญญาของตน ออกไปจากใจนี้
ใจเป็นผู้รูู้ ใจเป็นผู้ละ ใจเป็นผู้ถอน ใจเป็นผู้วาง
รับเอาทุกเรื่องก็ไม่ไหวละ มันเป็นธรรมเมาเท่านั้นแหละ
เรื่องอดีตอนาคตก็ใช้ปัญญานำออกให้หมด
ตัดอดีตอนาคนออกให้หมด อย่าให้มันเหลือ อดีตอนาคตมันมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์


มีต่อ

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------ต่อ
ตัดอดีตออกแล้ว ให้จิตนิ่่งกับปัจจุบัน เดินอยู่กับปัจจุบัน ว่างอยู่กับปัจจุบัน วางกับปัจจุบับ
เดินอยู่กับปัจจุบัน มันจีงเป็นพุทโธ มันจึงเป็นธรรมโม สังโฆอยู่นั้นแหละ
มัวเอาที่อื่นอยุ่มันก็ไม่ไหวล่ะ รักษาตา รักษาหู รักษาจมูก รักษาลิ้น รักษาใจ รักษากาย ให้ตลอด
เวลาพบคนหมู่มาก มันก็ต้องมีหลายสิ่งหลายประการ
พูดอยูก็น้อมมาาใจ มากำหนดให้ใจรู้ของตน

อุปทานทั้ง 5 มันก็เกิดมาจากใจนี้แหละ มันก็เกิดมาจากใจนี้แหละ
ทุกข์ขังทั้ง 5 ก็ดี อนัตตราทั้ง 5 ก็ดี อนิจจังทั้ง 5 ก็ดี
มันเป็นนิจจัง มันคงอยู่ มันเที่ยงอยู่
อนัตตาทั้ง 5 มันวางหมด
แล้วที่นี้มันเป็นอัตตาทั้งอยู่ภายใน ยึดเรื่อยไปก็เป็นอัตตา
แต่อาศัยอนัตตาอยู่ เพราะว่าไปพิจารณาอยู่
อุปชฌาย์สอน ก็ชี้ลงที่กายนี้ เสียก่อนเกสา โลมา นขา ทันตา จโต

นึกถึงปัจจกรรมฐาน กายคตากัมมัฏฐาน
เวลาได้โอกาสก็นั่ง ทำความสงบ
ทุกข์มันจะเกิดขึ้น มันก็เกิดขึ้นที่นี้ ที่ใจนี้แหละ
เจ็บแข้ง เจ็บขา เจ็บหลัง เจ็บเอวก็เกิดขึ้น
กำหนดทุกข์เข้ามา จนรู้เหตุรู้ผล รู้เหตุว่ามันนำทุกข์มาให้เสวย
เหตุดับ ทุกข์ดับ ปัจจัยของเราด็ดับ อวิชาความมืดก็ดับ
นี้แหละให้มั่นตั้งใจรักษา ศีลก็บัญยัติลงที่ใจ แหละ

สมาธิก็ดี ปัญญาก็ดี บัญยัติลงในกายในใจนี้แหละ
สองอย่างเท่านี้แหละ รู้ทางกายก็วางให้หมด รู้ทางกายก็ชวนเข้ามาที่ใจนี้แหละ
84000 พระธรรมขันธ์ รู้ที่ใจนี้แหละ
ใจนี่เป็นเหตุ ก็เอาใจนี่แหละละ ก็เอาใจนี่แหละถอน
เอาใจที่แหละวาง วางอยู่ที่ใจ นี่แหละ มันจึงจะใช้ได้ ถ้าไปเอาอันอื่นมาละ มันใช้ไม่ได้หรอก
เพราะมันคือความจริง

ที่อุปัชฌาย์สอน ก็สอนที่กายนี้ ดีสงบก็ใจนี้ คิดดีก็ใจนี้แหละ คิดชั่วก็ใจนี้แหละ
ดูไปๆ มันก็ได้กำลังนะ เอาใจนี่ละ เอาใจนี่วาง เอาใจที่ถอน เอาเข้าๆมันก็ได้กำลัง เบิกบานรู้แจ้งเห็นจริง
ผู้ปฏิบัติน้อมมาเข้ามา ปฏิบัติทางกายวาจาใจ ธรรมเกิดขึ้นในใจนี้

เวทนาคือตัวกรรม ไม่ใช่มีกับเราเท่านั้น เวทนาคือตัวกรรมดี เวทนาคือตัวกรรมบาป

มีต่อ

 

น้อมเข้ามาที่นี้จนถึง จนถึงอัพยากตธรรม ทางนี้ไม่มีกิเลสหนา
อัพยากตธรรมเป็นฐาน ธรรมเป็นฐาน น้อมเข้ามาที่นี่
พูดมาก มันก็มากไป จงหยุดน้อมเข้ามาในใจเสียก่อน เดี๋ยวจะลืมไป
เอาแค่นี้ก็อยู่ได้ เอามากมายก็ทุกข์ ใจนี่มันคิด ใจนี่มันทุกข์

ตัดออกให้หมด ไม่คิดไม่นึก เมื่อไม่คิด ใจของเราก็ตั้งอยู่บนปกติไม่ได้ไปที่ไหน
เมื่อเป็นเช่นนี้ รูปรส เสียง กลิ่น ธรรมารมณ์ทั้ง 5 นำเอาเข้ามาหมักหมมไว้ในใจ
ตาก็เป็นปกติ หูก็เป็นปกติ จมูกก็เป็นปกติ ลิ้นก็เป็นปกติ กายก็เป็นปกติ ให้เขาผ่านไป
ผ่านมา ไม่เก็บเข้ามา ใจก็เป็นปกติ ไม่ไปที่ไหน
ตา หู จมูก ลิ้น กาย ก็เป็นปกติ รูปเสียงกลิ่น รสนี่เป็นธรรมดาของโลกนะ

ใจนี่เป็นตา ใจนี่ก็หู ในนี่ก็จมูก ใจนี่ก็ลิ้น ใจนี่ก็กาย ใจนี่ก็ปกติ ไม่ไปที่ใด
ดีเขาก็ว่า ชั่วเขาก็ว่า ร้ายเขาก็ว่า ก็มีอย่างนี้แหละ
รักษาจิตให้ดี ทำทุกวัน เวลาได้โอกาส ผักผ่อนก็ให้ทำไป
ทำให้มาก มันก็ทำจิตเบิกบานผ่องใส

จบ พิมพ์ตามคลิป อนุโมทนากับเจ้าของคลิป

 

อัพยากตธรรม (ธรรมที่เป็นอัพยากฤต, สภาวะที่เป็นกลางๆ ชี้ขาดลงมิได้ว่าเป็นกุศลหรืออกุศล ได้แก่ นามขันธ์ 4 ที่เป็นวิบากแห่งกุศลและอกุศล เป็นกามาวจรก็ตาม รูปาวจรก็ตาม อรูปาวจรก็ตาม โลกุตตระก็ตาม อย่างหนึ่ง ธรรมทั้งหลายที่เป็นกิริยา มิใช่กุศล มิใช่อกุศล มิใช่วิบากแห่งกรรม อย่างหนึ่ง รูปทั้งปวง อย่างหนึ่ง อสังขตธาตุ คือ นิพพาน อย่างหนึ่ง กล่าวสั้นคือ วิบากในภูมิ 4 กิริยาอัพยากฤต ในภูมิ 3 รูป และนิพพาน — the indeterminate; neither-good-nor-bad thing)

 

มองว่าการดูแลรักษาจิตใจ
จิตใจคือผู้ถูกรักษา รักษาจิตใจให้บริสุทธิ์แล้ว
จะเห็นผู้รักษาจิตใจหรือไม่เห็นผู้รักษาจิตใจก็มีค่าเท่ากันคับ
จุดมุ่งหมายคือการรักษาจิตใจให้ใสสะอาดบริสุทธิ์อยู่ตลอดเวลา

 

อิหยังวะ บริสุทธิตลอดเวลา ยังต้องรักษาอีกเหรอ ???? มันเป็นเนื้อเดียวกันไปแล้ว
รายยยยคม

 

บริสุทธิ์แล้วหากไม่ป้องกันรักษาปล่อยปะละเลยก็จะมีสิ่งอื่นเข้ามาปะปนความบริสุทธิ์ก็จะหายไป
บริสุทธิ์กับไม่บริสทธิ์มันเป็นของคู่กันคับ

 

นิพพานมีกลับไป กลับมา หรือไง ตอบด้วย ไร้คม

 

เห็นแล้วแต่ยังไม่ไป ไม่ใช่กลับไปกลับมาคับ

 

เดี๋ยววันไหนสะดวกจะไปเที่ยวหานะ
ไปเมื่อไรจะบอกก่อน เผื่อนานาไม่ว่าง

 

เอาเข้าไป ร่อนแปะเพลงไทย
lol แปะเพลงฝาหรั่ง.....
บันเทิง