เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เงินไม่ใหญ่ ใจต่างหากใหญ่สุดเสมอ
ตอกย้ำจาก"สมเด็จพระสังฆราชฯ"...

## พุทธวจนะในธรรมบท ##
แปลโดย เสฐียรพงษ์ วรรณปก
================

@@"พึงควบคุม ความคนองทางใจ
พึงสำรวมความคิด พึงละมโนทุจริต
ประพฤติมโนสุจริต"@@

One should guard against hastiness of mind,
One should be restrained in thought.
Giving up mental misconduct,
One should be of good mental conduct.

มโนปโกปํ รกฺเขยฺย
มนสา สํวุโต สิยา
มโนทุจฺจริตํ หิตฺวา
มนสา สุจริตํ จเร ฯ ๒๓๓ ฯ

 

ได้รับเหรียญหลวงพ่อเทียม พร้อมเหรียญแจกแล้ว ขอบคุณมากครับ

 

กาแฟซักแก้วก่อนทำงานต่อ

 

เรียนคุณอาครับ ได้รับเหรียญร่มเย็นเป็นสุข สิ้นทุกข์หมดภัย ตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ ได้ทำการโอนร่วมบุญเรียบร้อยแล้วครับ ขออนุโมทนากับคุณอา และสมาชิกทุกท่านที่ได้ร่วมกันจรรโลงพระพุทธศาสนาครับ...สาธุ...

 

อีกหนึ่งเหรียญหลวงพ่อเทียม
โมทนากับท่านคนคลองฯครับ

 

ค็อฟฟี่ เบรค พอดี
ซดไป จิ้มไปเพลินนิ้ว

 

ร่มเย็นเป็นสุข สิ้นทุกข์หมดภัย
หน้าเจ้าคุณนรฯ-หลังลป.โต๊ะ
ช่างงามคลาสสิคและกินขาด
โมทนากับน้องคัมภีร์ครับ

 

จัดส่ง"บุญต้นน้ำ"
ประจำเดือนกันยา
==========

ยอดเงิน ===20,000(สองหมื่นบาทถ้วน)===

บุญต้นน้ำครบวงจร เชิญร่วมอนุโมทนาบุญดีเผยแผ่บารมีพระพุทธศาสนาไปไกลสุดขอบโลกด้วยกัน ขอให้ทุกท่านมีแต่ความเจริญ และมีความสุขทุกทิวาราตรี อย่าได้เคลื่อนคลาย สิ่งเลวร้ายสูญหายมิกล้ำกราย คิดสิ่งใดก็สำเร็จลุล่วงดังประสงค์ทุกประการเทอญ สาธุ สาธุ สาธุ



เรียนน้องต้อดกรุณายกไปไว้ที่หน้าโฮสท์เว็ปด้วยขอบคุณมากครับ

 

ปัจจัยค่า server เว็ป
ประจำเดือนกันยายน
=============

ร่วมกันปรับปรุงคุณภาพ เซิร์ฟเวอร์เว็ปแข็งแรง ทันสมัยไปได้ทั่วโลกาไม่ต้องหวั่นเกรงเรื่องคุณภาพ ประจำเดือนกันยายนจำนวน

===== 10,000(หมื่นบาทถ้วน)=====


เชิญร่วมกันอนุโมทนาบุญหนุนเนื่องการเผยแผ่พระพุทธศาสนาให้เดินหน้าอย่างมิหยุดยั้ง ปราศจากก้าวที่สะดุดหรือมีอุปสรรคขัดขวางดุจดังทางชีวิตของทุกท่านจักต้องราบรื่นกับกุศลผลบุญที่ได้ร่วมกระทำกันมาเพื่อค่าเซิร์ฟเวอร์เว็ปพลังจิต

ปรารถนาสิ่งใดที่เป็นการถูกต้องและเหมาะสม ขอเชิญโมทนาและอธิษฐานเอาเถิด สาธุธรรมครับ

 

ดูเวลาก่อนนัดหมายรอบค่ำ ยังพอเหลือให้พาสมาชิกนักอ่านล่องทะเลซุง...เอ้ย ป่าดิบ ทำบุญกันชุ่มใจแล้วไปล่องราวไพรกันสักเตื้อตามธรรมเนียม รอการจิ้มกับแก้ตัวผิดสักพักครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
=================
ความเดิม...ปริศนามฤตยูข้องเกี่ยวความเป็นความตายและอยู่รอดโดยไม่อดตาย หรือต้องยอมตายหลังทำปาณาฯ ล้วนเป็นคำถามที่ไม่อยากไขมันสักข้อ!
____________________________

ปาร์ตี้เนื้อกวางแสนอร่อยรสชาติเริ่มกร่อย แต่ผมก็อิ่มตื้อพอดี ลุกเดินตามลุงพรานไปล้างปากล้างมือที่ธารน้อย

"พรุ่งนี้เดินตัดเขาลูกนี้หรือลุง?"...

พรานเฒ่ากระดูกเหล็ก ร้อง "ฮึ" เบา ๆ ไม่ตอบกระไรอื่น เรานั่งเคียงกันเงียบ ๆปล่อยสายน้ำเย็นเฉียบจากหุบเขาไหลผ่านเท้าเปลือยเปล่ากระตุ้นเลือดลม ผมนวดขาอันเมื่อยล้าเบา ๆ บักสมน้องเล็กตามมาสมทบ

"เหลือเนื้อพออีกมื้อบ่?"...ผมถามง่ายๆ

"พอ...มื้อเดียว"...บักสมตอบง่าย ๆ ไม่มีพิธีรีตรอง วักน้ำล้างหน้า บ้วนปาก สูดครางเบา ๆ อย่างพึงใจกับความยะเยือกกระตุ้นเลือดลม

อีกมื้อก็พอต่อการไปตายเอาดาบหน้า ภาวนาให้ดวงดีลุงเฒ่ากับเจ้ามะคลำถูกทางอาจหนีพ้นเงามรณะ อาถรรพ์หุบมฤตยูที่อาจารย์สัมผัส แต่ถ้าไม่เป็นดังคิด ผมก็คิดถึงที่สาวงามชอบพูด

"ว็อท เอเวอร์ วิล บี วิล บี...อะไรจะเกิดก็ต้องให้มันเกิด"!

ชาวคณะทยอยตามลงมา นั่งเรียงรายสองฟากธารน้อย ดื่มด่ำกับธรรมชาติในความมืด มีแต่หมู่ดาวบนท้องฟ้า ความหนาวเย็นของลมตีนเขาโชยผ่านยะเยือกไปทั่วขุมขน จากนั้นพวกเราก็เดินกันเงียบเชียบขึ้นไปที่ถ้ำซึ่งจับจองไว้ยามสายัณห์

มันเป็นถ้ำรูปครึ่งวงเดือนที่น่ารัก ถ้ำตันมีพื้นที่นอนได้นับสิบคน อาศัยก่อไฟหน้าถ้ำกองใหญ่ ด้านในมีอีกกอง ใช้ถ่านไม่ให้เกิดควันพิษ ความอบอุ่นก็สาดกระจายได้ทั่ว เป็นมุมหลบลม อับลมเหมือนอ่าวที่เรือเข้าหลบพายุทะเลคลั่ง

อาจารย์เลิศนั่งพิงผนังถ้ำขัดสมาธิเงียบเชียบ ทุกคนเข้าที่ใครที่มัน ผมนั่งยามก่อนผลัดแรกกับลุงเฒ่า ผลัดค่อนรุ่งให้บักสมกับเจ้ามะแถมด้วยหัวหน้าคณะ

คืนอันราบรื่น ยกเว้นความหนาวเย็นเสียดแทงกระดูก เหนือหุบแห่งความตายก็ปราศสิ่งอันตรายแผ้วพาน แทบเป็นคืนแรกของการเดินป่าตะนาวศรีที่สงบเงียบเชียบอย่างยิ่ง หรือตบะเจ้า "เสือไฟ" ครอบงำดูแลอาณาเขตอย่างร่ำลือ?

บางทีการไม่ลั่นกระสุนสังหารสัตว์แม้ตัวเดียวก็เป็นสิ่งคุ้มครองคณะ และการพบโครงกระดูกพระธุดงค์ก็อาจเป็นนิมิต "เตือน" เสมือนโชคลางข้างดี

เช้าวันใหม่จึงนำมาซึ่งความกระปรี้กระเปร่า เราเตรียมตัวกันแต่ไก่โห่ กินแต่น้ำกับกาแฟรองท้องทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็เดินทางอย่างกระฉับกระเฉง...พรานเฒ่านำไต่เนินขึ้นไปอีก ตีนฟ้ายังไม่เปิด แต่ทุกฝีตีนพวกเราเปิดฉากตะเกียกตะกายข้ามตอไม้ โขดเขิน เนินน้อยใหญ่พัลวัน ไม่มีเวลาอ้อยอิ่ง ต้องดิ่งพ้นหุบมรณะวันนี้ให้จงได้ ก่อนจะอดตายเพราะไม่มีโอกาสยิงเหยื่ออื่น อาถรรพ์ป่าเขาลำเนาเถื่อนสั่งสอนเราเสมอว่าอย่าล้อเล่น แม้ชาวกรุงศิวิไลซ์ทั้งสี่ก็หามีใครคัดค้านสิ่งที่อาจารย์เลิศพูด

ป่าร้างหรอมแหรมเริ่มรกทึบยามขึ้นสูง ต้นไม้หนาตาเป็นระยะ ดงดิบที่ห่างหายเผยโฉมทะมึนตรงหน้าสายตาอีกวาระ รับกับตะวันสาดแสงยามรุ่งอรุณ รังสีอบอุ่นกระจายลำลอดต้นไม้ใบบังลงมาเป็นช่อง ประกายสีทองระยิบระยับงดงาม สรรพสำเนียงป่าบรรงเลงรับทิวาอย่างมีความสุข ป่าแผ่ขยายออกไปดั่งไร้เส้นสิ้นสุด ชวนหัวใจครั่นคร้ามระคนพรั่นพรึงว่า จะตะกายผ่านได้อย่างไร?

ลุงพรานขอพลังมอญหนุ่มแหวกทางที่รกชัฏด้วยมีดเดินป่า มีดวงดาวช่วยฟาดฟันเถาวัลย์เกะกะนำคืบไปข้างหน้า เบื้องบนหลายแห่งปกคลุมด้วยอาณาจักรแมกไม้มืดครึ้มทึมทึบ ชวนสยองขวัญเสียวไรฟัน แหงนมองไม่ทะลุท้องฟ้า ลุงเฒ่ากำลังนำพวกเราฝ่าดงดึกดำบรรพ์ไปข้างไหนกัน ?

อึดใจใหญ่ ๆ ผมเป่าปากโล่งอก ยอดนักนำทางวัยดึกนำมุดดงไม้โผล่พบความว่างพอให้หายใจหายคอ เบื้องหน้าไม่ไกล ลำธารเหนือภูเขากำลังไหลแรง น้ำบนเทือกเขากระแทกโขดหินสีดำเทาหม่นปกคลุมด้วยหญ้ามอสสีเขียว เฟิร์นริมตลิ่งงอกงามใบเขียวสมบูรณ์ออกดำสะพรั่ง ดูออกไม่ยากสำหรับนักเดินป่า นี่เป็นทางน้ำไหลไปหาห้วงเหวเบื้องหน้าหรือ "น้ำตก"

เราอยู่แถวต้นน้ำยังไม่พบน้ำตก แต่ลุงเฒ่าสั่งทุกคนระวังตะไคร่น้ำลื่น เพราะต้องเดินเลียบริมน้ำอย่างเดียว ไม่เลี้ยวไปด้านอื่น สายน้ำนำทางพวกเราดุจนาวานำชีวิต มันล่องลัดเลาะราวงูเลื้อย บางช่วงกระโจนโครมครามลงตระพักน้อย บ้างก็สอดลำน้ำลอดผ่านเถาวัลย์หมู่ไม้ ทางมีทั้งตัดตรงกับลาดโค้งเหมือนเนินเทลงเหว อันตรายของทางเดินช่วงนี้มีมากจนผมไม่กล้ากระพริบตา เกรงก้าวพลาด ได้แต่ประคองอาจารย์เลิศให้อยู่หลัง ไต่ตามช้า ๆ ก้าวทับรอยเท้า ก้าวต่อก้าว

ข้างหน้าคุณนงทำกับคุณชาติแบบที่ผมแนะนำ...ขืนพลาดพลั้งช่วงนี้คงกลิ้งหลุน ๆ ไหลไปตามสายน้ำ มีสิทธิ์กระแทกโขดหินแข้งขาหัก หรือหนักขึ้นก็กะโหลกแตกสมองกระจาย

นึกฉุนลุงพรานกับเจ้ามะครามครัน ทางเดินตั้งมากไม่เดิน ไหงเลือกหนอันตรายมหาโหด ไม่เหมาะสมกับขบวนที่มีคนไม่แข็งแรงถึง 2 คนในคณะ

กำลังจะอ้าปากสบถกับตัวเองแก้เซ็ง ก็ต้องอ้าปากค้าง เมื่อลุงพรานกับเจ้ามะตะโกนโหวกเหวก ชี้มือไปข้างหน้าฝ่าดงไม้หนาทึบ...

เบื้องบนอากาศเหนือยอดไม้ไม่ไกลตา...ควันไฟบางเบาลอยอ้อยอิ่งขึ้นเป็นสาย ควันอันเกิดโดยเงื้อมมือมนุษย์ คุณเทพปลดปืนลงจากบ่า ชูปากกระบอกปืนโตขึ้นฟ้าทำท่าเหนี่ยวไกส่งสัญญาณ

"อย่า"...ผมร้องห้ามทันท่วง บทเรียนเผ่าคนป่าบ้าบิ่น สอนสั่งรู้ว่าอย่าผลีผลามทักทายสิ่งมองไม่เห็นกระจ่างกลางดง !

----------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอนมีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยมิได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

ธรรมมะก่อนนอนคืนนี้ครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

วันที่ ๒๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๖๒ ตรงกับวันพฤหัสบดี แรม ๑๓ ค่ำ เดือน ๑๐ ปีกุน
เช้าวันนี้มีหมอกลง ได้ใส่บาตรพระและสามเณรรวม ๔ รูป
โมทนาบุญร่วมกันครับ

 

บุญโมทนาที่หลวงพ่อฤาษี วัดท่าซุงสอนไว้มากจนกลายเป็นส่วนหนึ่งที่เหล่าศิษย์นำปฏิบัติและบอกต่อแพร่หลาย ปุ่มอนุโมทนาในเว็ปพระศาสนาจึงเป็นปุ่มสำคัญสำหรับนักอ่านและผู้ที่อยากทำบุญแต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสไปทำบ่อยนักด้วยภาระในชีวิตรัดตัว ก็ได้อาศัยปุ่มนี้ในเว็ปต่างๆให้ช่วยกันกดรับกระแสบุญไปพลางๆ

ว่าแล้วก็มา"กดโมทนา"กันเถิดโยม

 

"ปาฏิหาริย์การสวดมนต์"
หลวงปู่มั่นย้ำเตือนบ่อยๆ
พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า...

## พุทธวจนะในธรรมบท ##
แปลโดย เสฐียรพงษ์ วรรณปก
=================

@@"ผู้ยินดีในความระงับวิตก
เจริญอสุภกรรมฐาน มีสติทุกเมื่อ
ผู้นี้แหละ จักทำให้ตัณหาสิ้นไป
ผู้นี้แหละ จักทำลายบ่วงผูกของมารได้"@@

He who delights in subduing thoughts,
He who meditates on impurities of things,
We who is ever full of mindfulness,
It is he who will make and end of suffering
And destroy the Mara's bond.

วิตกฺกูปสเม จ โย รโต
อสุภํ ภาวยตี สทา สโต
เอส โข พฺยนฺติกาหติ
เอสจฺฉินฺทติ มารพนฺธนํ ฯ ๓๕๐ ฯ