#โพสต์ให้อ่าน เพื่อแบ่งปัน

กระทู้นี้ตั้งขึ้นมาเพื่อแบ่งปันเรื่องดีๆ ที่ควรศึกษา และทำความเข้าใจเพื่อใช้ในการเจริญปัญญา. เพื่อความสุข เพื่อความสงบ ของกายและจิต ทั้งทางโลกและทางธรรมค่ะ

น้อมถวายเป็นพุทธบูชา ธัมมบูชา สังฆบูชา ตลอดพรรษานี้

 

อุเบกขา ๑๐

"ฉฬังคุเปกขา ได้แก่ตัตรมัชฌัตตตาเจตสิก ซึ่งเป็นสภาพที่วางเฉยในอารมณ์ ๖ ของพระอรหันต์ผู้ดับกิเลสหมดสิ้นแล้ว

พรหมวิหารุเปกขา ได้แก่ตัตรมัชฌัตตตาเจตสิก ซึ่งวางเฉยเป็นกลางในสัตว์ทั้งหลาย

โพชฌังคุเปกขา ได้แก่ตัตรมัชฌัตตตาเจตสิกที่เป็นองค์ คือ ส่วนประกอบที่ทำให้ตรัสรู้อริยสัจธรรม

วิริยุเปกขา ได้แก่วิริยเจตสิกที่เป็นความเพียรถูก ซึ่งไม่ตึงนักไม่หย่อนนักในการเจริญภาวนา

สังขารุเปกขา ได้แก่ปัญญาเจตสิกที่วางเฉยเมื่อประจักษ์ไตรลักษณะของสังขารธรรม

เวทนุเปกขา ได้แก่เวทนาเจตสิกที่ไม่รู้สึกเป็นทุกข์หรือเป็นสุข

วิปัสสนูเปกขา ได้แก่ปัญญาเจตสิกที่เป็นกลางในการพิจารณาอารมณ์ที่เกิดตามเหตุปัจจัย

ตัตรมัชฌัตตุเปกขา ได้แก่ตัตรมัชฌัตตตาเจตสิกที่เป็นกลาง ไม่เอนเอียงด้วยอคติ

ฌานุเปกขา ได้แก่ตัตรมัชฌัตตตาเจตสิกในฌาน ซึ่งคลายความฝักใฝ่ในธรรมอื่นที่ทำให้ไม่สงบมั่นคง โดยเฉพาะได้แก่ตติยฌาน(โดยจตุกกนัย) ซึ่งคลายปีติแล้ว

ปาริสุทธุเปกขา ได้แก่ตัตรมัชฌัตตตาเจตสิกในจตุตถฌาน (โดยจตุกกนัย) ซึ่งสงบหมดจดแล้วจากข้าศึกทั้งปวง ไม่ต้องทำกิจละองค์ฌานใดอีก"

ทั้งหมดนั้น เป็นเจตสิกธรรมแต่ละประเภท ๆ ตามความเป็นจริงของธรรม

ถ้าจะมุ่งถึงเฉพาะอุเบกขาที่เป็นพรหมวิหารธรรม แล้ว ก็พิจารณาได้ว่า อุเบกขา. เป็นความเป็นกลางในธรรมนั้น ๆ คือ เป็นผู้วางตนเป็นกลาง มีความเป็นไปเสมอ โดยเว้นการยินดียินร้าย คือ ไม่ยินดียินร้าย ดุจตาชั่งที่จับไว้เสมอกัน.

เวลาที่เห็นใครกระทำผิด เบียดเบียนผู้อื่นให้ได้รับความเดือดร้อน ถ้าเป็นผู้ที่ได้อบรมเจริญอุเบกขา ก็จะมีความเป็นกลาง ไม่เอนเอียง จะมีความเข้าใจตามความเป็นจริงว่าผู้ที่กระทำในสิ่งที่ไม่ดี ผลที่ไม่ดีก็ย่อมจะเกิดขึ้นแก่บุคคลนั้นอย่างแน่นอน หรือแม้กระทั่งเวลาที่เขาได้รับในสิ่งที่ดีที่น่าพอใจ ก็จะไม่หวั่นไหว ไม่เอนเอียงไป ด้วยอำนาจของโลภะความติดข้องยินดีพอใจ

อีกประการหนึ่งที่ควรพิจารณาคือ อุเบกขาพรหมวิหาร บางครั้งก็แปลว่า ความวางเฉย แต่ความวางเฉย ที่เป็นอุเบกขาพรหมวิหารนั้น เกิดจากการที่เห็นสัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของของตน ไม่ได้หมายความว่าวางเฉย(อยู่เฉย)โดยไม่ให้ช่วยเหลือ แต่ควรช่วยเหลือเท่าที่จะช่วยได้ แต่เมื่อไม่สามารถช่วยเหลือได้มากกว่านี้ ก็มีปัญญาที่เข้าใจว่าสัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของของตน เขามีกรรมที่จะต้องได้รับผลอย่างนั้น ดังนั้น กิจหน้าที่ของอุเบกขาพรหมวิหารคือความวางเฉย เป็นกลาง ไม่เอนเอียงไปในทางอกุศลทั้งโลภะ โทสะ เป็นต้น นั่นเอง

 

หากอยากสนทนาธรรมกับใครสักคน.ต้องทำเยี่ยงไรหนอ

 

ตั้งกระทู้สนทนาธรรมซิค่ะ

 

พระ.ภิกษุ.สงฆ์.มีคาวมหมาย.แปลว่าอะไรหนอ

 

อยากเข้าใจคำว่าสภาวะ.อธิบายไห้เข้าใจหน่อย.ได้ไหม

 

พระ หมายถึง บุรุษ 4 คู่ค่ะ ได้แก่
พระโสดาปัตติมรรค พระโสดาปัตติผล
พระสกทาคามิมรรค พระสกทาคามิผล
พระอนาคามิมรรค พระอนาคามิผล
พระอรหัตตมรรค พระอรหัตตผล

ภิกษุสงฆ์ หรือเรียกอีกอย่างว่า สมมติสงฆ์ โดยย่อหมายถึง ผู้ที่บวชเข้ามาในพระพุทธศาสนา ครองศีล 227 ข้อค่ะ

 

สภาวะ น่าจะหมายถึง อาการที่เกิดขึ้นทางจิตแล้วส่งผลมาถึงกายนะคะ ถ้าไม่ถูกต้องอย่างไร ช่วยอธิบายเพิ่มเติมให้ด้วย จะเป็นพระคุณมากค่ะ

 

โสดาปัตติมรรค กับ โสปัตติดาผลต่างกันเช่นไร

 

โสดาปัตติมรรค คือ มรรคจิตที่เข้าถึงกระแสนิพพาน ดับกิเลสสังโยชน์เบื้องต่ำได้เพียงบางส่วน

โสดาปัตติผล คือ ผลจิตที่เกิดจากมรรคจิตที่ประหานกิเลสสังโยชน์เบื้องต่ำทั้ง 3 ข้อขาดสะบั้นลง ไม่กลับคืนมาได้อีกค่ะ

 

แล้วใช้อะไรดับกิเลส .กองไฟภายนอก.ก็ใช้น้ำดับไฟ.กิเลสมองไม่เห็นด้วยตาปล่าว.ต้องใช้สิ่งใดดับ

 

ความจริงไม่ค่อยชอบคุยเรื่องนี้สักเท่าไหร่นะคะ เพราะมีข้อมูลในที่ต่างๆ เยอะแล้ว จะทำให้เป็นสัญญาต่อผู้อ่านค่ะ สัญญาจะไปปิดกั้นปัญญา

 

ใช้ปัญญาค่ะ

 

ความจริงน่าจะไปคุยที่ห้องอภิญญา-สมาธินะคะ ห้องนั้นมีผู้ชำนาญการเยอะ คงจะให้คำตอบได้ดีกว่าเรา

 

ขอบน้ำใจในบทสทนา.ครั้งหน้าค่อยแวะมาไหม่.ขอบคุณ

 

คำพูดคำจาช่างโบราณยิ่งนัก ยินดีที่ได้ร่วมสนทนาค่ะ

 

"การภาวนานี้มิใช่ท่านหมายเอาการเดินจงกรมตลอดวัน นั่งสมาธิตลอดคืน ความจริงแล้วท่านหมายเอาผู้ที่มีสติจดจ่ออยู่กายกับใจทุกอิริยาบถ ยิน เดิน นั่ง นอน เป็นประจำอยู่ การภาวนาไม่มีกาลมีเวลาเรียกว่า อกาลิโก เว้นเสียแต่นอนหลับจะพูดจะคุยอยู่ก็เรียกว่าภาวนาถ้ามีสติอยู่ เพราะสิ่งใดถ้าเกี่ยวกับจิตใจจัดว่าเป็นภาวนาทั้งนั้น อย่างแสดงธรรมจัดเป็นภาวนา ผู้ที่นั่งฟังธรรมก็จัดว่าภาวนาเพราะตั้งใจฟัง เรียกว่าสัมธัมมัสสวนมัย สัทธัมมัสเทศนามัย ท่านก็จัดเข้าในภาวนาทั้งสิ้น ตกลงภาวนานี้ สร้างความไม่ประมาทคือพยายามสร้างสติ"

หลวงปู่คำดี ปภาโส

 

มิได้แวะมาเพื่อสนทนา.เพียงแต่แวะมาเพื่อ.แสดงคาวมคิดเห็น.คนทำงานหัวเป็นเกรียวตัวเป็นน็อตอย่างทุกวันนี้.ก็สามารถภาวนาได้.แม้อยู่ในเวลาทำงาน.หากคนอ่านแล้วนำไปปฏิบัติ.ก็ถือว่าเป็นกรรมฐานที่เข้าถึง.ทุกเพศทุกวัย

 

องค์แห่งพระเจ้าจักรพรรดิ ๔

๑. ทรงยึดเหนี่ยวไพร่ฟ้าประชาราษฎร์ไว้ได้ด้วยสังคหวัตถุ ๔

๒. พวกโจรที่เป็นเสี้ยนหนามแผ่นดิน ไม่เกิดขึ้นในราชอาณาจักร

๓. ทรงพระราชวิจารณ์ถึงความดีและความชั่ว ทรงชักจูงไพร่ฟ้าประชาราษฎร์ทั่วแผ่นดินอันกว้างใหญ่ มีมหาสมุทรเป็นที่สุดให้ดำเนินตามรอย

๔. ทรงจัดการปกครองป้องกันพระราชอาณาจักรอย่างกวดขัน ให้มีอารักขาทั้งภายในภายนอก เปรียบด้วยผู้ประกอบด้วยองคสมบัติ ๔ ประการ

...๑. ยึดเหนี่ยวน้ำใจบริษัทไว้ได้ ยกย่องอนุเคราะห์บริษัทให้ร่าเริงชื่นชม

...๒. กามวิตก พยาบาทวิตก วิหิงสาวิตก ดังโจรที่เป็นเสี้ยนหนามไม่เกิดขึ้นในสันดาน

...๓. พิจารณาชำระขัดเกลากายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ทุกวันๆว่า วันเดือนของเราไม่ข้องอยู่ด้วยฐานะทั้ง ๓ นี้ล่วงไปบ้างหรือไม่

...๔. ตั้งสติดังนายประตูไว้ ให้คอยปราบปรามกิเลส ทั้งภายในภายนอก