เห็นภาพคลื่นน้ำทะเลซัดท่วมภูเขามาเลย(พี่ที่ทำงานบอกนั่งสมาธิเห็น)

พระพุทธ.....มีความอยากและลมหายใจปกปิดไว้...

พระธรรม.....มีความอยากและน้ำลายปกปิดไว้...

พระสงฆ์.....มีความอยากและความคิดปกปิดไว้...

ทั้งหมดนี้ คือ...
"เอกัคคตาจิต หรือ จิตหนึ่ง"

***พระรัตนตรัยมีอยู่แล้วในกายในจิตของมนุษย์ทุกรูปนาม...ด้วยเหตุนี้เทวดาจึงปรารถนามาเกิดเป็นมนุษย์....มนุษย์สมบัติคือสุคติของเทวดา***

 

ปริศนาของท่านผู้สงบ ก็ประมาณว่า

กำหนดฐานตามความรู้สึกว่ามีลมหายใจเคลื่อนผ่าน(สังเกตลมหายใจ)

ศีล
หนักแน่นในฐาน
สมาธิ
ตั้งมั่นในฐาน

ปัญญา จะมาเอง


โทสะจริตอย่างผมขอไปเรื่อย ๆ ชิว ๆ ดีกว่าครับ

 

ตั้งสติไว้ให้มั่นกลั้นใจไปให้สุด..เหมือนคนกลั้นใจตาย...บอกตัวเองไว้ว่าตายดีกว่ามีโทสะ...ถ้าโทสะไม่ตายกูยอมตาย...ทำอย่างนี้ได้ไม่เกิน3ครั้ง โทสะจะอยู่ภายใต้อำนาจสติ.....เจริญพร

 

อยากทราบเกี่ยวกับ ปัญญา ที่ท่านได้รู้มาครับ
บอกได้รึเปล่าครับ ขอแบบอักษรบอกรู้ ในยุคนี้นะครับ
ผมตามไม่ทัน ขอบคุณครับ

 

มันคือการนั่งสมาธินี่แหละ...นั่งให้ใจสงบที่สุด...จิตมันจะสงบเข้าสู่ฐาน...ฐานที่ว่านี้ตั้งอยู่ที่จุดสิ้นสุดลมหายใจ...มันอธิบายให้เข้าใจลำบากแต่ถ้าปฏิบัติแล้วนั้นแหละถึงจะเข้าใจ

 

เป็นปัญญาแบบเปลี่ยนโลก
หรือ ปัญญา ด้านการพ้นทุกข์
แต่ถ้าได้ทั้งสองอย่างนี้ ผมคิดว่าคงใช่ท่านแล้วล่ะ

 

สิ่งที่ได้จากสมถะ อาจจะมีนิมิตต่าง ๆ ฤทธิ์ต่าง ๆ เช่นหูทิพย์ ตาทิพย์
การมีฤทธิ์เอาไว้พิจารณาสิ่งต่าง ๆ เช่นการมองทะลุเข้าไปเห็นข้างในกายตนหรือคนอื่น เพื่อพิจารณาสิ่งที่เห็นว่าเป็นปฏิกูล ฯลฯ

การทำสมถะเป็นเพียงการทำความสงบ+ทำจิตให้มีแรงไว้วิปัสนา
ปัญญาจะมา ใน วิปัสสนา ซึ่งต้องอาศัยการถอยฌาน 8 ในสมถะ มาอยู่ในฌานที่เท่าไรผมก็ไม่ทราบ

(เพราะผมยังทำไม่ได้)

เพื่อมาทำวิปัสนา โดยดู กาย เวทนา จิต ธรรม หรือที่เรียกว่า สติปัฏฐาน4 ครับ

ปัญญา ก็มาจาก การ เห็นความเป็นไป และไตรลักษณ์ ของสิ่งที่ตามรู้ (กาย เวทนา จิต ธรรม)


ตำราของพระอาจารย์ปราโมทย์ ปัญญา หายากในสมถะ
ส่วนของสายอื่นผมไม่ทราบครับ

แต่พระอาจารย์ปราโมทย์ท่านจะสอนให้ดูความคิดเลย เพราะไม่ต้องทำสมถะก็ได้
แค่ให้ตั้งมั่นใจลมหายใจและตามดูว่าในหัวมันหลบไปคิดอะไร อยากอะไร รู้สึกยังไงบ้างเท่านั้นเอง ไม่ก็ตั้งมั่นในลมหายใจแล้วก็ดูความเคลื่อนไหวของร่างกายไป

ประมาณว่า เป็นการสอนให้ทำ สมถะ+วิปัสนาแบบไม่เครียด

ทำวันละ 5-10 นาที เดี๋ยวคนชอบเขาก็จะทำ ๆ ไปเอง

***ใครเป็นพวกโทสะจริต วิตกจริต แนวทางของพระอาจารย์ปราโมทย์ เหมาะกับท่านมากครับ***

 

มันคือความรู้จริง...รู้แท้...รู้รอบ..รอบรู้...ไปจนถึงรู้แจ้งแทงตลอด

 

ส่วนเราตอนนี้ยังไปไม่ถึงคำว่า...รู้แจ้งแทงตลอด

 

ทั้งหมดทั้งมวลนั้นต้องทำตอนโทสะเกิดขึ้นกับตนเองนะ...ถ้าโทสะไม่เกิดมันก็ไม่รู้อารมณ์โทสะ...หรือเรียกว่า...ปัจจุบันธรรม นั้นแหละ

 

แนวทางของพระอาจารย์ปราโมทย์ คือ โกรธ ก็ให้รู้ว่าโกรธ (ถ้าเราไม่อยากโกรธ) มันจะหายโกรธ
ถ้าเราแยกกายแยกใจได้นี่สบายเลย

มันจะรู้ว่าใจหายโกรธแล้ว แต่กายยังโกรธอยู่ก็มี

แต่บางทีผมก็ปล่อยมันโกธไปนะ ผมก็ดูว่าผมโกรธต่อไปเรื่อย ๆ มีจิตหงุดหงิด เบื่อหน่าย มีการอยากหลีกเลี่ยงเหตุการณ์นี้ เกิิดขึ้นมาในหัวอะไรก็ว่าไป

ระยะนี้ความโกรธ มีให้ดูบ่อยครับ 555

 

แล้วถ้าได้ตาทิพย์ นี้ก็แย่เลยสิ ชอบอยู่คนเดียวด้วย

 

นิมิตนั้นมันแค่ส่วนน้อย...ปัญญาเกิดจาก...วิปัสนา คือ คิด วิเคราะ แยกแยะ เป็นการพิจารณาโดยละเอียด พิจารณากลับไปกลับมาไม่หยุด ทางพระเรียกว่า..พิจารณาโดยแยบคาย...ทางโลกนั้นจะได้ว่า..การสังเคราะห์...เมื่อสังเคราะห์มากๆแล้วจะเกิดเป็นการควบแน่น...นี้แหละที่เรียกว่าการยกระดับจิต

 

ท่านก็ฝึกของท่านไป...ทางนั้นเราเห็นว่ามันช้า...ทางที่เราแนะนำนี้มันเห็นผลทันที...หลวงพ่อท่านสอนตั้งแต่การเตรียมดิน เตรียมพื้นที่เพาะปลูก....ส่วนเราแนะนำนี้เริ่มที่วิธีเก็บเกี่ยวผลผลิต...ท่านจะไม่สนใจก็แล้วแต่ท่าน

 

กายโกรธ ผมว่ากายไม่มีโกรธน่ะ รึว่ายังไงครับ

 

ไปข่มความโกรธไว้มันจะเหลือความโกรธมาให้พิจารณาให้เห็นไตรลักษณ์เหรอท่าน

การทำให้หายไปเฉย ๆ ไม่ใช่ทางที่ทำให้เกิดปัญญานะ

จิตผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบาน
ไม่ได้เกิดจากการข่มจิตอื่น

แต่เกิดจากการฝึกให้มันดูสิ่งอื่นไปเรื่อย ๆ กายเวทนา จิต ธรรม เมื่อจิตผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบานแข็งแรงแล้วเราจะเห็นมันเอง

ผมจำที่พระอาจารย์ปราโมทย์สอนมาครับ และผมก็เห็นด้วยกับพระอาจารย์ปราโมทย์ครับ
ผมยังทำไม่ได้หรอกนะ เพียงแต่ผมพอที่จะเห็นอะไร ๆ ได้ลาง ๆ จากการปฏิบัติตามวิธีที่ท่านสอน ก็เลยเชื่อท่าน
ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้

 

เวลาโกรธร่างกายจะมีความเครียดตกค้างอยู่ครับ ร่างกายเราจะร้อนรุ่ม รู้สึกได้ถึงเลือดลมในร่างกายที่มันมีความดันเพิ่มขึ้น ถ้าใจเราหายโกรธแล้ว บางครั้ง ร่างกายมันก็อาจจะยังโกรธอยู่ เพราะมันปรับตัวตามจิตใจไม่ทัน

บางครั้งโกรธมาก มือสั่น ปากสั่นเลยทีเดียว ผมเคยโกรธระดับนั้นมาแล้ว

บางทีเรารู้ว่าเราหายโกรธแล้ว ใจเรายังรู้สึกร้อนอยู่เลยก็มี
เวลาโกรธแล้วใจเราหายโกรธ ร่างกายมันจะยังทำงานอยู่ในสภาวะโกรธของมันอยู่ก็มีครับ ลองสังเกต ใจและกายดูเรื่อย ๆ ครับ

เราจะเห็นว่ามันทำงานแยกกันได้

มันเหมือน เราโดนออกแดด กายร้อนแดดแต่ใจไม่ร้อนนั่นแหละ
แต่ความโกรธนี่มันร้อนจากข้างใน ไม่ได้ร้อนจากข้างนอก

บางทีเรารู้ว่าเราหายโกรธแล้ว ใจเรายังรู้สึกร้อนอยุ่เลยก็มี

 

ไม่อยากเชื่อเลยจะมีคนที่คล้ายได้ขนาด ไม่มีใครเข้าใจเรา จนเรามาเจอเพื่อนที่ชื่อธรรมะของ
พระพุทธเจ้า

 

อ้อครับ เข้าใจแล้วครับ มันเหมือนคลื่นน้ำเลยนะท่าน

 

เป้นรัยครับ อิอิ