เรื่องเด่น “ฝึกใจไม่ให้โกรธ” (สมเด็จพระญาณสังวรฯ)

“ฝึกใจไม่ให้โกรธ”



” .. ผู้มีธรรมถือเหตุผลเป็นสำคัญเสมอ ไม่ว่าใครจะทำผิดมาแล้วมากน้อยเพียงไหน หากเห็นเหตุผลที่ทำไปเช่นนั้น จักอภัยให้อย่างง่ายดาย

การตั้งใจจริงที่จะไม่โกรธ พร้อมกับใช้ปัญญาหาเหตุผลมาประกอบเพื่อไม่ให้เกิดความโกรธ ก็คือการตั้งใจจริงที่จะเข้าใจเหตุผลความจำเป็นของคนอื่น ที่ทำสิ่งอันชวนให้โกรธ เมื่อเห็นเหตุผลความจำเป็นของเขาแล้ว ก็จะอภัยให้ได้ ไม่โกรธ

การฝึกใจไม่ให้โกรธจึงเท่ากับเป็นการฝึกให้อภัยในความผิดของผู้อื่น ไม่ว่าจะเป็นผู้ที่รู้จักหรือไม่รู้จักก็ตาม

ผู้ให้อภัยง่าย ก็คือผู้ไม่โกรธง่ายนั่นเอง ดังนั้นผู้ที่ปรารถนาจะฝึกจิตให้ไม่โกรธง่าย จึงควรต้องฝึกตนให้เป็นผู้มีเหตุผล เคารพเหตุผล

นั้นคือให้คิดหาเหตุผลเพื่อให้เกิดความเห็นอกเห็นใจผู้ที่ตนอยากจะโกรธ เมื่อเห็นอกเห็นใจด้วยเหตุผลแล้วจะได้ไม่โกรธ จะได้อภัยในความผิดพลาดหรือบกพร่องของเขา

กล่าวอีกอย่างหนึ่งก็คือให้คิดหาเหตุผลเพื่อให้เกิดเมตตาในผู้ที่ตนอยากจะโกรธนั่นเอง .. ”

(สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก)



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

สาธุ หนูเป็นคนโกรธง่าย ชอบโวยวาย เสียงดัง
พยายาม สงบ พยายามเงียบ แต่ใจกลับไม่สงบ ไม่เงียบ
..มีอะไรที่ทำให้ใจสงบมั้ย คือโกรธ คนข้างบ้าน
ที่แบบว่า ชอบทำนูนทำนี้ บ้านติดกันตอกตะปูสะเทือน
เจาะ จนบ้านหนู ฝ้าปูนหลุด แล้วทำเฉย ไม่ถาม ไม่ซ่อมให้
....หนูขันติทุกวันจนอยากตะระเบิด ไปโยน
จอดรถด้วย หน้าบ้านตัวเองว่าง ไม่ มาจอดหน้าบ้านหนู
ซึ่งขายของเหมือนกัน ขอโทษคะที่บ่น แค่จะบอกว่า
การอยู่ใกล้กัน ทำให้มีโทสะได้ทุกวันคะ
ขอบคุณค่ะ

 

สาธุธรรมอันประเสริฐ

 

สาธุ สาธุ สาธุ คะ

 

กรณีแบบนี้เท่าที่คิดได้คือ

1. พูดคุยกัน ทำความเข้าใจกันให้ดี ๆ โดยให้คู่กรณีทั้งสองฝ่ายมาคุยกันเอง คุยผ่านคนอื่นมันไม่มีทางเข้าใจกันได้หรอกครับ เมื่อตกลงทำความเข้าใจกันแล้ว ก็ให้คิดกันเองว่า ใครจะเป็นฝ่ายย้ายไปอยู่ที่อื่น ต้องย้ายเท่านั้นครับ ย้ายในระหว่างที่กำลังเข้าใจกันนี้ละ เพราะว่า คนเราเมื่อมีความกินแหนงแคลงใจกันแล้ว ต่อให้ตกลงกันได้ ก็แค่แป็บเดียว เพราะสิ่งที่มันสร้างความสะเทือนใจให้กัน มันเกิดขึ้นได้จากการใช้ชีวิตประจำวัน โอกาสที่จะกลับมาผิดใจกันอีกมีสูง ไม่นานเดี๋ยวก็กลับมาโกรธกันใหม่ ต้องย้ายสถานเดียว ไม่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก็ต้องไปในระหว่างที่กำลังดี ๆ กันนั่นแหละครับ

2. เข้าไปพูดคุย ทำความเข้าใจกันและกันให้ดี ๆ โดยให้คู่กรณีคุยกันเองเหมือนวิธีแรก จะเข้าใจได้ง่ายกว่า คุยผ่านคนอื่น จะคุยซัก 1000 ครั้งมันก็ไม่เข้าใจกันหรอกครับ ต่างก็เดาไปเรื่อย ไม่ถูกสักที

เมื่อคุยเข้าใจกันดีแล้ว ตกลงกันดีแล้ว คุณต้องเข้าไปทำความสนิทสนมกับคู่กรณีคนนั้น เข้าไปสร้างความดีกับเขา นำสิ่งดี ๆ ไปให้เขาเสมอ ทุกอาทิตย์ เข้าไปพูดไปคุยทุกวันได้ยิ่งดี เข้าไปสร้างความสนุกสนานเฮฮาให้เขาไปเลย พาเพื่อน ๆ ไปร่วมสร้างสัมพันธไมตรีด้วยได้ยิ่งดี คือ เข้าไปเป็นเพื่อนสนิทเขาไปเลย ทำให้เขารักเหมือนเพื่อนสนิทคนหนึ่งไปเลย ให้ได้ประมาณตบหัวก็ไม่โกรธได้ยิ่งดี ซึ่งต้องใช้เวลานานซักหน่อย แล้วเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ต่างฝ่ายก็ต่างจะไม่ถือโทษโกรธเคืองกันอีก เขาสร้างบ้านซ่อมบ้านเสียงดังใช่ไหม เราก็อาสาเข้าไปช่วยเขาซ่อมซะเลย นอกจากได้บุญแล้ว ยังได้เพื่อนเพิ่มอีก ได้ใจคนด้วย

3. อยู่เฉย ๆ ไปแบบนี้ ไม่ต้องทำอะไร ซึ่งโอกาสที่จะทะเลาะกัน โกรธกันมากกว่าเดิมมีสูงมาก เพราะทั้งเราและเขาต่างก็จะเป็นฝ่ายสะสมความไม่พอใจกันไว้ทีละนิดทุกวัน ไม่นานวันหนึ่งไม่ใครก็ต้องระเบิดออกมาแน่นอน

อยู่ที่คุณจะเลือกแล้วละว่าจะเลือกแบบไหน