จิตเที่ยง

คุยมานมนานมากครับ ประเด็นนี้ สมัยก่อนๆมาเวปใหม่ๆ

อ่านๆไปได้ก็พอเป็นแนวทาง สำคัญที่วิธีการฝึกกับความเพียร

 

[ สะดึง สะดึง วิ๊งๆ ตับ ตับ ว๊าบ จ้า ]

จิ นั่งบ่รีกัมมาค่อนคืน และแล้วก็เกิดปลากดการ อัดกราจอรอหันการันยอ
เกิดการแจ้งชัดนั่น นั่น นั่น จิเงี่ยงโคพ่อโคแม่ กับ จิอวิดชาพ่มาอึง แยก
ออกจากกันเด่นชัด

จิ เห็นแจ้งชัดตัดเอาว่ารู้ช่อด้วยตนเองแน่แล้ว แต่ มีคนถามว่าแล้ว
อย่างไรต่อจึงจะบริสุทธิ พอระลึกได้แบบนั้น ก็ ถอน

จังซี้ มันต้องถอน

จิ พอถอนจากสมาธิ ก็วิ่งโล่กลับบ้านไปหา มะแอ้ จ๋า


จิ : มะแอ้ จ๋า มะแอ้ จ๋า ขอตังค์หนูหน่อย ขอต้นขั้วเช็ดก็ได้ หนู
จะเอาไปซื้อ วิดชาของอรหักกาผง ตัวที่สาม ชื่อ เอาละว่ะขยะญาณ

มะแอ้ : เดี๋ยวๆ เอ ไปเห อารายมา รึ แล้ว จะซื้อ อะไรนั่นไปทำอะไร

จิ : หนูทำกลาทิ เข้าไปแจ้งซึ่งจิบ่ริสุก กับ จิอวิดชาพ่มาอึง เลย
จะหา เอาละว่ะขยะญาณ เข้าไปตัด อะฮับ จิ หนูจะได้ สลบ
เหมือดร่อแร่ร่อแร่ จะได้จบกันที

มะแอ้ : เอาไป ยี่จิ พอมั้ย

จิ คว้าหมับวิ่งโล่ออกไปที่ บังลัง คู้กลามังทำกลาทิ เพื่อการ
เข้าไปแจ้งชัดๆ เพื่อรู้ว่าแจ้งชัด เพื่อรู้ว่ามันพ้น มันแยก แล้ว
จะได้ เอา เอาละว่ะขยะญาณ ที่หามาเข้าไปตัด

มะแอ้ นั่งรออยู่ที่บ้าน ขำกลิ้ง เพราะแบงค์ยี่จิ เป็นแบงค์งงเต๊ก

 

แต่ก็ต้องคุยกันต่อไปอีกนาน หากต้องการจะเกื้อกูล
ผู้ปรารถนาเดินทางพ้นทุกข์ครับท้อได้แต่ต้องไม่ถอย

 

เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ
ภาษาที่ใช้ สื่อ สภาวะจิต ที่เกิดขึ้นในการภาวนา มันยากนะที่จะสื่อสารให้คนอี่นเข้าใจ

...หน้าที่หลักของชาว
พุทธคือต้องชำระจิตปัจจุบันให้หมดจดจากกิเลส
อาสวะทั้งปวง...

 

มีผู้รู้ หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต เขียนบอกไว้แล้วครับ ลองอ่านดู

6. มูลการของสังสารวัฏฏ์

ฐีติภูตํ อวิชฺชา ปจฺจยา สงฺขารา อุปาทานํ ภโว ชาติ
คนเราทุกรูปนามที่ได้กำเนิดเกิดมาเป็นมนุษย์ล้วนแล้วแต่มีที่เกิดทั้งสิ้น กล่าวคือมีบิดามารดาเป็นแดนเกิด ก็แลเหตุใดท่านจึงบัญญัติปัจจยาการแต่เพียงว่า อวิชฺชา ปจฺจยา ฯลฯ เท่านั้น

อวิชชา เกิดมาจากอะไรฯ ท่านหาได้บัญญัติไว้ไม่ พวกเราก็ยังมีบิดามารดาอวิชชาก็ต้องมีพ่อแม่เหมือนกัน ได้ความตามบาทพระคาถาเบื้องต้นว่า ฐีติภูตํ นั่นเองเป็นพ่อแม่ของอวิชชา ฐีติภูตํ ได้แก่ จิตดั้งเดิม เมื่อฐีติภูตํ ประกอบไปด้วยความหลง จึงมีเครื่องต่อ กล่าวคือ อาการของ

อวิชชาเกิดขึ้น เมื่อมีอวิชชาแล้วจึงเป็นปัจจัยให้ปรุงแต่งเป็นสังขารพร้อมกับความเข้าไปยึดถือ จึงเป็นภพชาติคือต้องเกิดก่อต่อกันไป ท่านเรียก ปัจจยาการ เพราะเป็นอาการสืบต่อกัน วิชชาและอวิชชาก็ต้องมาจากฐีติภูตํเช่นเดียวกัน เพราะเมื่อฐีติภูตํกอปรด้วยวิชชาจึงรู้เท่าอาการทั้งหลายตามความเป็นจริง นี่พิจารณาด้วยวุฏฐานคามินี วิปัสสนา รวมใจความว่า ฐีติภูตํ เป็น

ตัวการดั้งเดิมของสังสารวัฏฏ์ (การเวียนว่ายตายเกิด) ท่านจึงเรียกชื่อว่า "มูลตันไตร" (หมายถึงไตรลักษณ์) เพราะฉะนั้นเมื่อจะตัดสังสารวัฏฏ์ให้ขาดสูญ จึงต้องอบรมบ่มตัวการดั้งเดิมให้มีวิชชารู้เท่าทันอาการทั้งหลายตามความเป็นจริง ก็จะหายหลงแล้วไม่ก่ออาการทั้งหลายใดๆ อีก ฐีติภูตํ อันเป็นมูลการก็หยุดหมุน หมดการเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏฏ์ด้วยประการฉะนี้

 

แกร๊ก เสียงกุญแจไขตู้ไม้คร่ำคร่า พบใบลาน
ไม่เปล่า มีอักขระ

มหาสมณะ ผู้ตรัสสร้างศาสนา ท้วง ภิกษุ สาวก
ของตนไว้ว่า


[๖๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เงื่อนต้นแห่งอวิชชาย่อมไม่ปรากฏในกาลก่อน
แต่นี้ อวิชชาไม่มี แต่ภายหลังจึงมี เพราะเหตุนั้น เราจึงกล่าวคำนี้อย่างนี้ว่า ก็
เมื่อเป็นเช่นนั้น อวิชชามีข้อนี้เป็นปัจจัยจึงปรากฏ ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราย่อม
กล่าวอวิชชาว่ามีอาหาร มิได้กล่าวว่าไม่มีอาหาร ก็อะไรเป็นอาหารของอวิชชา
ควรจะกล่าวว่านิวรณ์ ๕ แม้นิวรณ์ ๕ เราก็กล่าวว่ามีอาหาร มิได้กล่าวว่าไม่มี
อาหาร ก็อะไรเป็นอาหารของนิวรณ์ ๕ ควรกล่าวว่า ทุจริต ๓ แม้ทุจริต ๓ เรา
ก็กล่าวว่ามีอาหาร มิได้กล่าวว่าไม่มีอาหาร ก็อะไรเป็นอาหารของทุจริต ๓ ควร
กล่าวว่า การไม่สำรวมอินทรีย์ แม้การไม่สำรวมอินทรีย์เราก็กล่าวว่ามีอาหาร มิได้
กล่าวว่าไม่มีอาหาร ก็อะไรเป็นอาหารแห่งการไม่สำรวมอินทรีย์ ควรกล่าวว่าความ
ไม่มีสติสัมปชัญญะ แม้ความไม่มีสติสัมปชัญญะเราก็กล่าวว่ามีอาหาร มิได้
กล่าวว่าไม่มีอาหาร ก็อะไรเป็นอาหารของความไม่มีสติสัมปชัญญะ ควรกล่าวว่า
การกระทำไว้ในใจโดยไม่แยบคาย แม้การทำไว้ในใจโดยไม่แยบคายเราก็กล่าวว่า
มีอาหาร มิได้กล่าวว่าไม่มีอาหาร ก็อะไรเป็นอาหารของการทำไว้ในใจโดยไม่แยบ
คาย ควรกล่าวว่าความไม่มีศรัทธา แม้ความไม่มีศรัทธาเราก็กล่าวว่ามีอาหาร
มิได้กล่าวว่าไม่มีอาหาร ก็อะไรเป็นอาหารของความไม่มีศรัทธา ควรกล่าวว่า การ
ไม่ฟังสัทธรรม แม้การไม่ฟังสัทธรรมเราก็กล่าวว่ามีอาหาร มิได้กล่าวว่าไม่มีอาหาร
ก็อะไรเป็นอาหารของการไม่ฟังสัทธรรม ควรกล่าวว่า การไม่คบสัปบุรุษ


ดูกรภิกษุทั้งหลาย ด้วยประการดังนี้ การไม่คบสัปบุรุษที่บริบูรณ์ ย่อมยังการไม่ฟัง
สัทธรรมให้บริบูรณ์ การไม่ฟังสัทธรรมที่บริบูรณ์ ย่อมยังความไม่มีศรัทธาให้
บริบูรณ์ ความไม่มีศรัทธาที่บริบูรณ์ ย่อมยังการทำไว้ในใจโดยไม่แยบคายให้
บริบูรณ์ การทำไว้ในใจโดยไม่แยบคายที่บริบูรณ์ ย่อมยังความไม่มีสติสัมปชัญญะ
ให้บริบูรณ์ ความไม่มีสติสัมปชัญญะที่บริบูรณ์ ย่อมยังการไม่สำรวมอินทรีย์ให้
บริบูรณ์ การไม่สำรวมอินทรีย์ที่บริบูรณ์ ย่อมยังทุจริต ๓ ให้บริบูรณ์ ทุจริต ๓
ที่บริบูรณ์ ย่อมยังนิวรณ์ ๕ ให้บริบูรณ์ นิวรณ์ ๕ ที่บริบูรณ์ ย่อมยังอวิชชาให้
บริบูรณ์ อวิชชานี้มีอาหารอย่างนี้ และบริบูรณ์อย่างนี้ ฯ

 

ถ้า มุงตังไต มาจาก ฐีติกูงัง ฮาอะไร

มะอึง จะมา ปฏิบัติหา นิพพาน ทำเฮียอะไร

นั่งรอ นอนรอ ฐีติกูงัง มันปั้นขี้ วีดชา พ้น
สังสารวัฏไปเอง ไม่ต้องรอ มหาสมณะ มาประกาส
ศาสนา ยัดคำสอนเข้าตู้

 

เมายากันยุ่ง มาหรือ? ทำให้เจ้าของ มึน งง ขนาดนั้น
บอกแล้ว เอาความรู้มาอวดกัน ดีกว่า อวดรู้

 

คุณคร้าบ คุณอย่าส่งจิตออกนอก ยกประเด็น อวดรู้ จิฮับ

ฐีติกงัง ผมเขียนเปน ผัสสะ

ถ้าคุณ มีโยนิโสฯ มีสติ มีสัมปขัญญะ
เหนอยู่ว่า ดปนผัสสะ

มโนทุจริต วจีทุจริต จะ พิมพ์กายทุจริต
ถามใครไหมว่า อวดรู้

ของๆตัว ไหนหละเจ้าของ

ถ้ามีสติ มีสัมปชัญญะ มีการสำรวมอินทรีย์
ฐีติกงัง มันจะผลิกไปไหน นอกจาก ฐีติกงัง

ผมไป ชักไยคุณได้เหรอ

ถ้า คุณสำรวมอินทรีย์ได้ ถามหน่อย
นิวรณ์มันจะเกิดไหม

นิวรณ์ไม่เกิด อวิชชา เกิด หรือ ดับ ฮับ


ธรรมะของ มหาสมณะ แสดงไว้ ไม่ใช่ไม่แสดง
ไว้ อนุเคราะห์นิพพาน ไม่จำกัดกาล ไม่ต้องวิ่ง
ออกไป หา มะแอ้ มะอ้อ คุ บัง อาจาน เลย

เอา สัจจตรงหน้า มากล่าวเลยฮัย

เหนนิวรณ์ดับ ไหม

อวิชชาจะเกิดไหม

ถ้าไม่เกิด ไล่ไปสิฮับ สัทธรรม คำใครที่
บริบูรณ์ ทำให้ สิ่งที่คุณหาบริบูรณ์ต่อ
หน้าต่อตา

แต่ถ้าไปฟัง ธรรมทิ้มแทงเนื้อกลองจานลาย

โน้น ไปโน้น อวิชชาจะต้องวิ่งไปโน้น

 

ก็เขียนไปชิ มีเท่าไร ก็อัดความรู้มาเลย เขียนไปเลย คนอ่านเขาอ่านเอง
เขาจะอ่านไม่อ่านเรื่องเขา เขาจะเข้าใจอย่างไร ก็เป็นเรื่องภูมจิตภูมธรรมแต่ละคน

กาลามาสูตร บอกไว้ชัดเจน พิสูจน์ด้วยตัวเอง

 

แล้ว ทีหลัง อย่า งง สัจจอธิษฐาน นี้จิฮับ

ไม่ใช่ เชิญสำแดง เฮืย ฮา อะไรก้ได้


เสร็จแล้ว ตบัสสัตย์ ลืม อธิฐานจิตที่
ขอรับผิดชอบ ไว้แต่ผู้เดียว แล้วไป
ยกคำว่า " อวดรู้"

ประธาน ฤษีนั่งเข้าฌาณ ถอยออกมา เอาหิน
เขวี้ยงใส่เฮีย เคี้ยวกิน กร้วมๆ

จิตเงี่ยง สันติ

 

รอคำตอบจาก ท่านนิวรณ์ปิฎกนะ รับรอง ...นิพพาน

 

คนอวดรู้ เขาเรียกว่า โมฆะบุรุษ

 

เอ้า ฤาษีหนาเฮีย ทำอาการเดิมอีก

เที่ยวประกาศว่า มาเถิดมา มาที่นี้ ที่นี้ สัปปายะ สงบ ไม่มีภัย
เชิญแวะเข้ามาใกล้ เข้ามาแสดง ฮา อะไรก็ได้ เราผู้เป็น
จขกท จะ รับเอาผลกรรมเวนตาลาย ไว้ทั้งหมด

แต่พอ มี เฮีย!! ตัวใหญ่ เดินเข้ามา

ฤาษีหนาเฮีย มันถอยจิตจาก ฌาณ

พอก้นสัมผัสดินเท่านั้น มันก็ เอาหินขว้างใส่เฮีย

เคี้ยวกินกร้วมๆ



คุณคร้าบ

คนอวดรู้ มันเกิดลอยๆไม่ได้

มันต้องมี เหตุ ที่ เฮียกว่า มันจึงมี คนอวดรู้

ดังนัน

ความจานลาย มหาเหตุ ของ โมฆบุรุษ มันต้องมี คนให้กำเหนิด ฮับ

 

เคยไปอ่านอยู่ครับในเวปเพจนั้น
แต่ไม่แน่ใจว่า มาจากหลวงปู่มั่นจริงหรือเปล่า

ความคิดเห็นส่วนตัว
คือ อ่านแล้วรู้สึกขัด

หากบอกว่า อวิชาก้ต้องมีพ่อแม่

เช่นนั้นแล้ว ฐีติภูตังก็ต้องมีพ่อแม่ วนกันไปไม่จบสิ้น

เลยรู้สึกขัดๆกัน

ได้ยินได้ฟังแต่ครูบาอาจารย์ท่านกล่าว ถึงหลวงปู่มั่น
ท่านเป็นพระมหาเถระที่ เคารพพระวินัยมาก

การเพิ่ม ฐีติภูตัง ไปก่อน อวิชชา ดูขัดจาก พระไตรปิฏก

แต่หากลองไปค้น ในพระไตรปิฏก จะเจอคำว่า ฐีติธรรมญาณ
ซึ่งมีความหมาย เหมือนกับ ฐีติภูตัง

อีกอย่าง

"ส่วนอันนี้เป็นบริบท ที่อธิบาย โดยหลวงปู่พุธ ฐานิโย
ที่ท่านอธิบาย ฐีจิภูตัง ที่หลวงปู่มั่นกล่าว "
ก็นำมาศึกษาไว้เป็นแนวทางครับ

โอวาทของหลวงปู่มั่น
ฐีติภูตัง

ฐีติภูตัง มีพระเถระผู้หลักผู้ใหญ่เคยถาม
ฐีจิภูตังของพระอาจารย์มั่นมายความว่าอย่างไร
สมเด็จพระสังฆราชองค์ปัจจุบันนี่แหล่ะ

ก็ทูลตอบท่านว่า สวดมนต์ถวายท่าน
ธัมมัตถิ ตัตตา ธัมมะนิยามะตา เพราะความที่จิต ตั้งมั่น นิ่ง เด่น สว่างไสว
ธัมมะนิยามะตา เพราะความ ที่สภาวะธรรมทั้งหลาย มาหมุนรอบจิต
คือ

จิต สงบ นิ่ง อยู่ในท่ามกลาง แห่ง กิเลสและอารมณ์

แต่

ไม่มีความหวั่นไหวตามกิเลสและอารมณ์นั้นๆ
จึงได้ชื่อว่า ฐีติ ภูตัง

ฐีติ ความตั้งมั่นของจิตโดยธรรมชาติของสมาธิ
ภูตัง ความไหลไป ความเปลี่ยนแปลงไป ความวิ่งไป
ของสภาวะธรรมที่ เกิด-ดับ กับจิตอยู่ตลอดเวลา
อันนี่คือโอวาท ของหลวงปู่มั่น

อ่านต่อที่นี่ http://palungjit.org/threads/การปฏิบัติภาวนาจิต-หลวงปู่พุธ-ฐานิโย.522295/

 

ฟังเสียงเพิ่มเติมเพื่อการศึกษาได้ที่นี่

 

ครับ นั้นต้องใช้หลัก กามาสูตร พิสูจน์ ด้วยตัวเองดีกว่า
ส่วนหลวงพ่อ หลวงตา หลวงปู่ ยกไว้เป็นเรื่องของท่าน

เรามาวิเคราะห์แบบฆรวาสดีกว่า

 

ตามความเข้าใจผม

ผมว่าจิตไม่เคยตาย เป็นธาตุรู้ คุณเห็นด้วยไหม?

 

ถ้า หนทางออกจาก สังสารวัฏ ไม่มี

แล้ว จะกลัดกระดุม ไปทำไม !?

 

จิตคุณ หน้าตาเป็นอย่างไร หาเจอยัง?