เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เรียน พี่ท่าน Wanwi ผมแอบเปิดตำราดู เกรงว่าพี่ท่านจะจำสับสนระหว่าง พระกริ่งรุ่นสายฟ้า (ที่สร้างปี2520 ใช้พิมพิ์ต่อจากพระกริ่งเป็งย้ง) กับพระกริ่งพุทโธรุ่น กริ่งรุ่นสุดท้ายที่่่ท่านสร้างทันเพียงเทองโดยหลวงพ่อทองอยู่อธิฐานจิตครับแต่ไม่ว่ารุ่นไหนแบบไหนราคาก็ไปไกลเกินเอื้อมแบบพี่ท่านว่าละครับ 555

Wowเวบบอร์ดใหม่ไฉไลแก้ไขคำผิดง่ายมากครับ

 

สวัสดีครับท่าน wanwi ไม่ได้พิมพ์ทักทายนานกราบขออภัยครับ เว็บเปลี่ยนหน้าตาใหม่จึงต้องทำความเข้าใจใหม่ ขอบคุณสำหรับเรื่องที่ลงให้อ่านครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
เห็นโพสต์แล้ว
แอบเหนื่อยและซ่อนสุข
แทนคุณอาจริงๆ
ผบ.จากเคืองจนน่าจะ
เป็นงอนไปแล้วละ่มั้งครับ

 

ขอบคุณครับคุณอา
นานวันก็มีสมาชิกเริ่มพูดคุยกันมากขึ้นเรื่อยๆ
ก็มีหลายท่านนำสาระมาเล่าสู่ แลกเปลี่ยนกันฟัง
ทำให้คนไม่รู้อย่างผม มีความรู้กว้างขึ้น
และผมเชื่อว่าสมาชิกในนี้ อ่านหนังสือเกิน 8 บรรทัดแน่นอน
เพราะตามอ่านแบบวันต่อวัน หรือ บางท่านก็อ่านแบบ หลายวันอ่านที
แต่อ่านแบบรวดเดียวยาวๆ ได้อรรถรสแบบเต็มๆ จะแบบไหนก็ตาม
ผมเชื่อว่า ก็มีความสุขกับการอ่านเหมือนกัน

 

ขอขอบพระคุณพี่ wanwi ครับที่ได้สร้างเรื่องเล่านี้ให้อ่านได้สนุกมาก ผมอ่านตั้งแต่ 10 โมงจนมาถึงโพสนี้ รวดเดียวเลย วางไม่ลงจริงๆ เมื่ออ่านแล้วได้ความรู้สึกเหมือนตอนอ่านเพชรพระอุมาเลยทีเดียว แต่ที่สำคัญให้ข้อคิดกับผมในตอนทีมหาเหล็กไหลมาก เหมือนกับ ฟ้าดินยังต้องยอมใจให้กับผู้ไม่ยอมแพ้อะไรง่าย จึงทำให้ทีมประสบความสำเร็จแม้จะด้วยวิธีที่คาดไม่ถึงก็ตาม และขออนุโมทนาบุญกับพี่ด้วยครับที่เสียสละพระส่วนตัวมาให้เพื่อนๆได้บูชาเพื่อช่วยค่า web และท้ายสุดคืนนี้ผมคงนอนไม่หลับแน่ๆ อยากรู้ว่าเหล็กไหลจะหายไปไหม เพราะเอามาได้แต่จะมีบารมีจะรักษาไว้ได้หรือไม่ เอาใจช่วยเขาครับ เอิ้กๆ

 

สวัสดี ครับ พี่ WANWI และ สมาชิก

หายไป 3 วัน
นัดกินข้าว กับ พี่ น้อง ที่ อพยพ จากใต้ มาอยู่ กทม กัน
เลยคุย ... ไม่มี Lกฮ

มาทำงาน
กินกาแฟ เปิดเนต

โห ไป 5 หน้าเลย
แต่ดีครับ
อ่าน ยาวๆ ได้คว่มรู้ บันเทิง

และ ขออนุโมทนาบุญ กับ พี่ๆน้องๆทุกคนครับ
โดยมี พี่ใหญ่ พี่ WANWI เป็น สะพานบุญ

ผมเชื่อว่า ทุกอย่าง
ไม่มีเหตุบังเอิญ
ที่เรามาพบ คุย และรู้จักกัน ในพงไพรนี้
เป็นเพราะ กรรมเก่า เราต้องทำอะไรร่วมกัน ครับ...

ให้ทุกคนมีความสุข

ระลึกถึงพระคุณครู ในวันนี้
วันครู..........................

 

สวัสดีตอนเช้าครับคุณอาและผู้รักในการเสพงานเขียนของคุณอาทุกท่าน เป็นยังไงบ้างครับมาลุ้นกันต่อไป ว่าแต่ละก๊ก จะเป็นสภาพเป็นอย่างไรบ้าง

 

สอบถามพี่วัน และพี่ๆทุกท่านครับ หากจะนำเส้นผมของพ่อแม่ มาแปะไว้ที่หลังองค์พระและปิดทองคำเปลวนำมาแขวนบูชา สามารถทำได้มั้ยครับ

 

ขอบคุณครับ ลงตารางเรียบร้อยแล้วครับ
ขออนุโมทนาบุญ ด้วยครับ

 

ตามอ่านอยู่ทุกวันที่ว่าง ไม่ได้ห่างหายไปไหนหรอก พอระบบปรับปรุงใหม่ กลับเข้ามาไม่ได้ด้วยเหตุผลใดมิอาจทราบ.... แต่ช่างเถอะวันนี้กลับมาแล้ว มาส่งกำลังใจให้ท่านได้ รังสรรค์งานเขียนดีดีแบบนี้ไปต่อเรื่อยๆ อย่างน้อยให้รู้ไว้ว่ายังมีคนคอยตามอ่านอยู่นะ

 

อ่านเรื่องของลุงเอ็กซ์ที่น้าวัน ใช้ชื่อตอนว่า ประจันหน้ากับเจ้าถ้ำ ที่ลุงเอ็กซ์ไปหาเหล็กไหล แถวเทือกเขาตะนาวศรี ติดชายแดนพม่า น้าวันครับวันนี้ผมได้อ่านเจอเรื่องราวเกี่ยวกับพระอริยสงฆ์ ฤาษีต่างๆที่ไปบำเพ็ญบารมีที่ภูเขาควายที่ฝั่งประเทศลาว หรือพวกที่ไปแสวงหาเหล็กไหลธาตุกายสิทธิ์ต่าง ก็มักเล่าเรื่องว่าไปภูเขาควาย เรื่องปู่โลกเทพอุดรด้วยครับ น้าวันครับลุงเอ็กซ์หรือน้าวันมีเรื่องที่ได้ประสบเหตุการณ์ต่างๆ เกี่ยวกับภูเขาควายไหมครับ ผมอยากทราบครับ

 

รีบเร่งหีบห่อส่งของ11 รายชื่อ วันนี้
ส่งได้ช่วงเย็น พรุ่งนี้ลงเลขให้ทุกท่านทราบ
ส่วนรายชื่อตกค้าง คงทะยอยได้หมดวันพรุ่ง
ผู้ใดผิดพลาด แจ้งกันสัปดาห์นี้ ในวันศุกร์
จะได้สมทบทุนให้เว็ป ตามที่ท่านทำกันมา
รับบุญ กุศลเมามัน สุขกาย สบายใจครับ สาธุ

ขอเข้าเรื่องให้อ่านสักสองท่อน
ก่อนเข้าตอบโพสท์ตามระเบียบ
โปรดรอสักครู่!

 

บักสมเก่งแต้ ^_^

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม.....มันคุมสติได้ในวินาทีมรณะ อันเป็นคุณสมบัติผู้ที่เหมาะเป็นพรานไพร ใจฉกาจได้ในวันหน้า...!
____________________________________________________________

"ทิ้งปืน...นาย" ! บักสมสั่งคุณชาติ หนนี้ชาวกรุงทำตามอย่างว่าง่าย

"ม้วนตัวตามผม แอบมันตรงนี้"... มันร้องสั่งเสียงดัง คุณชาติเอาสองมือแตะไหล่บักสมไว้เบาๆ คอยหมุนตัวตามดังนักบัลเล่ต์ เริงระบำปลายเท้า ท้าพญายมกลางป่าดงดิบ !

กระทิงโทนตัวมหึมา ใหญ่กว่าหมีมาก การหมุนตัว กลับตัวในที่แคบ ช้ากว่ากันเยอะ

เทพบุตรนักรัก ขี้โมโห สะบัดหัว สะบัดเขาขวิดลมฟืดฟาด พุ่งตัวอ้อมมาหลังต้นไม้ บักสมก็นำคุณชาติ ปรู๊ดอีกด้าน กระโดดหยอยๆเหมือนผีกองกอย ขาเดียวบ้าง สองขามั่งแล้วแต่จังหวะ

ภูผาเนื้อหนัง สูงไม่ต่ำกว่า 2 เมตรหรือเกือบๆ...หนักไม่หนีหนึ่งตันกว่า เทียบกับ 2 มนุษย์จ้อย ก็เหมือนมวยยักษ์รุ่นเฮฟวี่เวท กำลังไล่ถลุงมวย
รุ่นพินเวท-บางเบายิ่งกว่าขนนก น่าเวทนา!!!

ยักษ์ใหญ่เขางามทรงพลัง ถลำไปข้างหน้า ม้วนตัวกลับมา บักสมก็นำคุณชาติ หายไปด้านหลังมัน

เอาล่อเอาเถิดยิ่งกว่า มาธาดอร์ล่อกระทิงในสนามสู้วัวของสเปน ถ้าหากยอดมาธาดอร์ตัวจริงมาเห็นฉากนี้ อาจจะโค้งคาราวะ แล้วเชิญบักสมกับคุณชาติไปล่อผ้าแดงแทน

ชักเบื่อ...! อันตรายก็ไม่มี เจ้าหน้าแหลมๆสองตัวเอาแต่วิ่งหนี ไม่มีตอบโต้ เจ้ากระทิงยักษ์ก็เหนื่อยเป็น มันหมดอารมณ์เล่น ยิ่งไม่มีผ้าแดงไหวๆยั่วโทสะอยู่เบื้องหน้า มันก็คลายโทโส...

ภูผามหากาฬ วิ่งโครมครามจากไปดื้อๆ ไม่มีใครต้องเสียเลือดเนื้อ นอกจากการเหนื่อยแทบขาดใจของหนุ่มชาวกรุง

ส่วนบักสมก็ยังไม่มีโอกาสสำแดงสีมือทำ ลาบเลือด ซกเล็ก ยำเนื้อกระทิง ดังที่เคยตั้งใจไว้นานแล้ว...ไม่แปรสภาพเป็น ยำผ้าขี้ริ้ว บนเขายักษ์ ก็บุญหนักหนา!?

"โอ้โห หัวใจจะวาย"...คุณชาติร้องเสียงกระท่อนกระแท่น หอบกระเส่าเพราะความเหนื่อยสุดขีด แต่ไม่ลืมคว้าไรเฟิ้ลล้มช้างถือไว้ก่อน บักสมเตือนเจ้านายรอตรงนี้ เดินไปหาลูกซองห้านัดกับลุงพราน เสียงตะแกโวยวายแว่วๆ...

"วู้ สมโว้ย ช่วยที"...บักสมตามเสียงแกไป แล้วอดหัวเราะก๊าก ลุงเฒ่าหลุดเข้าไปในกอไผ่ได้ไง ตอนนี้กำลังดิ้นด็อกแด็ก ยักแย่ ยักยัน หาทางแหวกหนามไผ่

ด้วยมีดพร้าหัวตัดกับพลังหนุ่มที่ราบสูง ไม่นานบักสมก็เอาตัวลุงร่างเล็กหลุดออกได้ พรานเฒ่าถลอกปอกเปิกหลายแห่ง เจ็บเหมือนกัน

"หมดท่าเลยลุง เดี๋ยวต้องเล่าให้เจ้าดวงกับไอ้มะฟัง"...บักสมกระเซ้า

ลุงพรานยิ้มฟันหลอ เอกลักษณ์ น่ารักประจำตัว..."เออ ตัวมันยังกับช้าง ข้าไม่เอาด้วยหรอกว่ะ โดนหนามแทง ดีฝ่าเขายักษ์แทง"

เสียเลือด เสียเหงื่อ เสียพลัง พอหอมปาก หอมคอ ชาวคณะดื่มน้ำคนละอึกสองอึก ก็พร้อมออกลุย เดินหน้าต่อ แต่คุณชาติยังอดสงสัย...

"ลุง ทำไมเราไม่อ้อมหนีมัน"?...หนุ่มกรุง ถามมีเหตุผล

"ฮึ ขืนอ้อม ก็ไปผิดทางนะนาย มันขวางทางเราพอดี"...!

 

พออ่านจบ ไปรณีย์ไทยมาส่งของทันที ครับผม
ได้รับพระปิดตาแล้วครับคุณอา และขอขอบพระคุณคุณอาในคำอวยพรด้วยครับ ถ้ามีองค์เดียว โดนยึดแน่นอนจาก คนที่เราก็รู้อยู่ว่าใคร ได้รับเมตตาจากคุณอามาองค์จะได้ไม่ต้องแย่งกันแขวน ขอขอบพระคุณอีกครั้งหนึ่งครับ

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~

จอมพรานวัยเฉียดใกล้เกษียณอธิบายซ้ำว่า หากหลบมันด้านหาง คือขวามือ เท่ากับไปทิศเหนือ เดินกลับเหมือง คุณชาติชำเลืองนาฬิกาข้อมือทันสมัย มีเข็มทิศด้วย พยักหน้ายอมรับยอดพรานป่า ผู้ไร้ดีกรี ความรู้เรื่องเข็มทิศ การโคจรดวงดาว ขั้วแม่เหล็กโลก ฯลฯ...เป็นศูนย์

แกรู้อย่างเดียว เดินป่าทางไหน ไม่หลง ก็เพียงพอ!

ดงทึบเริ่มโปร่ง เส้นทางรกด้วยเถาวัลย์ พรรณไม้นานา เปลี่ยนเป็นดงหญ้าสูงท่วมหัว ต้องลุยกันไป บาดเนื้อตัว หน้าตา พรานเฒ่าให้บักสมนำหน้า พร้อมมีดเดินป่าหวดสวบสาบ

"ตีหญ้าให้งูตื่น"...แกว่า หญ้าสูงไว้วางใจไม่ได้ บักสมก็ฟาดมีดฟืดฟาด จมูกบานพะเยิบ ออกเสียงฮึบ ฮึบ เป็นจังหวะ นับวันมันยิ่งแกร่งกับป่าเขา เหมือนกระทิงน้อยกำลังเติบใหญ่ เข้าสู่วัยฉกรรจ์...ตัวลุงพรานเองก็เอาไม้ยาวคอยฟาดช่วยทางซ้ายที ขวาที ให้คุณชาติ คอนไรเฟิ้ลล้มช้างคุมหลัง

ดงหญ้ายาว นำชาวคณะไปสุดทางที่เป็นเนินขนาดย่อม ลุงพรานเปลี่ยนเป็นนำหน้า ไต่ขึ้นก่อน เมื่อสุดเนิน ภาพอัศจรรย์ก็คลี่ม่าน ฉายฉานต่อดวงตาทุกคู่...

ทุ่งหญ้าระบัด กว้างใหญ่สุดลูกหู ลูกตา ไม่มีต้นไม้ใหญ่ ดงทึบเกะกะมุมมอง ไกลลิบแต่พอมองเห็น เป็นลำน้ำขนาดใหญ่ละเลื้อยดังลำตัวพญางูใหญ่พาด แสงสะท้อนของน้ำวิบวับ ไม่ใช่ภาพหักเห ลวงตาของ"มิราจ-เงาปีศาจ"...

ในทุ่งหญ้าเบื้องหน้า มีทั้งโขลงช้าง ฝูงควายป่า กระทิง เก้ง กวาง ละมั่ง หมูป่า สารพันสัตว์กีบ เนื้อหนังโอชา ท่องไปในท้องทุ่งที่มีหญ้าระบัดเขียวชะอุ่ม งดงาม

เสมือนอุทธยานสวรรค์น้อยๆเหล่าส่ำสัตว์...ปานประหนึ่งสวนสัตว์เปิดตามธรรมชาติ หรือท้องทุ่งซาฟารีแห่งอัฟริกา!

"คุณพระช่วย สวยเหลือเกิน" คุณชาติอุทาน...ลุงพรานหยักคอต่ำเห็นด้วย บักสมพูดตามเหมือนละเมอ

"ไม่น่าเชื่อ เหมือนในหนังทาร์ซาน"...บักสมไม่ใช่หูหนาตาเร่อเสียทีเดียว เคยดูหนังมาบ้างแล้ว ทั้งคุณชาติกับบักสม ขยับตัวเตรียมลุยถั่วลงไปในทุ่ง สัมผัสอัศจรรย์แห่งธรรมชาติ ด้วยแขนแมน ขาตีน ตนเอง

"อย่า เพิ่ง" พรานกะหร่างร้องห้ามเสียงเบาๆ...ชี้ให้ทั้งคู่ดูภาพที่ห่างออกไปเกือบ 200 หลา จุดดำเล็กๆแทบมองไม่เห็นกลางดงหญ้าระบัดไม่สูงมาก ร่างสีเหลืองสลับลายดำ โผล่ให้เห็นแว่บ ยามมันผงกหัวขึ้นจากแอบซุ่ม

ไอ้ลาย เจ้าป่านักล่า...ที่ไหนมีเก้ง กวาง ละมั่ง ฯ สัตว์กีบชุกชุม ต้องมีเจ้าป่ายอดพยัคฆา ตามติดเป็นเงาเสมอ

เส้นทางล่าของมัน ดักขวางหน้าพวกเขาพอดี...จะปล่อยให้มันล่าจบก่อน ด้วยการรอ...

หรือหาทางอ้อมไปกัน เพื่อทำเวลาหาที่ตั้งพักแรม แข่งกับตะวันที่กำลังหย่อนคล้อย?