อัลบั้มพระ ประวัติ และวัตถุมงคล

ให้ภาพเล่าเรื่อง

ทุกภาพแทนความรู้สึกของคนไทย

















Cr.ภาพคุณSompop Nok Srinonphan​

 

Cr.ภาพคุณTom Ruethai​

 

Cr.ภาพBBC Thai

ขออนุญาตทุกท่านในภาพด้วยนะครับ​

 

Cr.ภาพThai PBS


แม้ยามดึกดื่น ราว ๒๒.๑๕ น. ประชาชนยังเดินทางมากราบมาสวดมนต์ถวาย พระผู้เสด็จสู่สวรรคาลัย แม้กำแพงสูงก็มิอาจขวางกั้นต่อความรัก ความเคารพ ความศรัทธา​

 

ดวงใจแตกสลาย

หนึ่งเดียวในโลก พระมหากษัตริย์ผู้เป็นที่รักแห่งปวงประชา


หยาดน้ำตาแห่งความรัก ความเทิดทูน ต่อพ่อผู้เป็นที่สุดแห่งดวงใจ


ขออนุญาตทุกท่านในภาพและเจ้าของภาพด้วยครับบางภาพก็มีเครดิตในภาพบางภาพก็ไม่ทราบที่มาจริงๆ ​

 

ทุกวันนี้ยังคงน้ำตาซึม ได้แต่บอกตัวเองว่าให้เข็มแข็ง และอดทน จะขอเก็บทุกๆภาพไว้เป็นความทรงจำ ช่วงเวลาที่คนไทยทุกคนได้ก้าวผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดนี้ไปด้วยกัน

คิดถึงพ่อมากๆครับ



ขออนุญาตทุกท่านในภาพและเจ้าของภาพด้วยครับบางภาพก็มีเครดิตในภาพบางภาพก็ไม่ทราบที่มาจริงๆ

​

 

แม้จะอยู่ในช่วงแห่งความเศร้าโศก ก็ยังมีเรื่องราวดีๆให้ชื่นใจ















Cr.ภาพและบทความโดยคุณ Thiti Klinsmal


ปล.แม้แต่ฟ้ายังร่ำไห้​

 

ทำดีไม่ต้องอายใคร ยึดมั่นในคำสอนเดินตามรอยเท้าพ่อไป


เมื่อมีคนมารวมตัวกันมาก เท่าที่ติดตามมาตลอดต้องบอกว่ามากจริงๆแม้ยามดึกดื่นคนก็ไม่ถอย มาเพื่อมากราบมาใกล้ชิดพ่อให้ได้มากที่สุด สิ่งที่ตามมาคือเรื่องขยะจำนวนมาก ซึ่งเจ้าหน้าที่ก็ไม่เพียงพอ ทราบว่ามีน้องๆ เพื่อนๆ หลายๆกลุ่มก็รวมตัวกันช่วยเก็บช่วยกันกวาด ใครทำตรงไหนได้ก็ช่วยกันไป ทำดีเพื่อพ่อ


ขอบคุณเจ้าของภาพทุกภาพ​

 

พี่น้องประชาชนส่วนใหญ่ก็ต้องมากราบพ่อกันในยามค่ำคืนหลังเลิกงาน ยิ่งดึกคนยิ่งเยอะ หลายๆท่านตรงดิ่งมาเลย ข้าวปลาอาหารไม่ต้องพูดกัน คนไทยไม่เคยแล้งน้ำใจ ข้าวปลาอาหารน้ำดื่ม ใครที่มีปัจจัยพอก็นำมาแจกจ่ายกันไป แม้แต่ลุงพ่อค้าลูกชิ้นท่านนี้ ยอมขาดรายได้หนึ่งวันแจกลูกชิ้นให้ทานกันฟรีๆ

สิ่งที่พ่ออยากเห็นก็คือความรักความสามัคคี เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันของลูกๆ

ทำดีไม่ต้องอายใคร อย่าได้สนใจเสียงนกเสียงกา เดินตามรอยเท้าพ่อ พ่อย่อมอยู่กับคนผู้นั้นตลอดไป



ขอบคุณเจ้าของภาพทุกภาพ
​

 

Cr.ภาพและบทความโดยคุณNapan Sevikul


ต้องยอมรับว่าเป็นอีกหนึ่งภาพของพ่อที่งดงามมากๆเห็นครั้งแรกจากเพจพระเพจหนึ่งก็กดแชร์เอาไว้เลยยังคิดว่าแอดมินคงเคยตามเสด็จพระองค์ท่าน ต่อมาเห็นมีหลายๆท่านก็โพสทั้งภาพและบทความเหมือนกันเปี๊ยบคงไม่ใช่ละ คงใช้การcopyกันมา แทนที่คนแรกๆจะกดแชร์ภาพจากต้นทางมาซึ่งจะติดเครดิตเจ้าของโพสมาด้วย กลับใช้วิธีcopy ทั้งภาพและบทความมาโดยไม่ให้เครคิตกับเจ้าของภาพและบทความนั้น(เท่ากับท่านขโมยผลงานคนอื่นนะครับ เพียงเพื่อหวังยอดไลค์ยอดแชร์เอง)จนมีคนนำภาพมาโพสถามในชมรมถ่ายรูป ผู้รู้จึงมาบอกพิกัดให้ ภาพนี้แอดมินชมรมมือใหม่ถ่ายรูปให้ดูสวยก็ตั้งเป็นภาพหน้าปก(เห็นหลายๆคนก็ใช้) เดรดิตที่แอดมินลงไว้คงไม่น่าผิดพลาด เพราะแอดมินชมรมมือใหม่ฯนี้เข้มงวดและท่านเกลียดที่สุดก็คือการเอารูปของคนอื่นมาเป็นของตน

ถ้าภาพและบทความเขามีเครดิตอยู่ก็อย่าไปตัดของเขาทิ้งเลยครับ แต่ถ้าไม่มีก็แล้วไป​

 

ฝากคุณๆทั้งสามดูแลพ่อแทนพวกเราด้วยนะครับ

เป็นภาพที่เห็นแล้วยิ้มไปทั้งน้ำตา


Cr.ภาพพ่อกับคุณๆทั้งสามบนสรวงสวรรค์จาก i.louk.ma

บทความจากสเตตัส สัดแพด
​

 

น้อมนำคำสอนพ่อมาปฎิบัติ








ตอนนี้เริ่มมีหลายท่านมีจิตอาสามาช่วยงานกัน ใครมีความสามารถด้านนี้ และพอมีเวลา
ก็ไปช่วยกันได้เลยครับ อย่าคิดว่าเป็นการเลียนแบบทำตามคนอื่น ถ้าเลียนแบบในสิ่งที่ดีก็ควรทำครับ ทำดีเพื่อพ่อกัน

ขอบคุณท่านเจ้าของภาพครับ​

 

"พระเศวตอดุลยเดชพาหน ภูมิพลนวนาถบารมี
ทุตยเศวตกรีกมุทพรรโณภาส บรมกมลาสนวิศุทธวงศ์
สรรพมงคลลักษณคเชนทรชาต สยามราษฎรสวัสดิ์ประสิทธิ์
รัตนกุญชรนิมิตรบุญญาธิการ ปรมินทรบพิตรสารศักดิเลิศฟ้า ๚"

พระเศวตอดุลยเดชพาหนฯ เป็นช้างพลายเผือกโท เกิดในป่าเขตจังหวัดกระบี่เมื่อประมาณพ.ศ.2494 ถูกคล้องได้ที่ บ้านหนองจูด ตำบลดินอุดม อำเภอลำทับ จังหวัดกระบี่เมื่อพ.ศ. 2499 โดยนายแปลก ฟุ้งเฟื่องและนายปลื้ม สุทธิเกิด(หมอเฒ่า) เป็นลูกช้างติดแม่อยู่ในโขลงช้างป่า พร้อมกับช้างอื่นๆ อีก 5 เชือกคือ พังสาคร พลายทอง พังเพียร พังวิไล และพังน้อย โดยในตอนนั้นพระเศวตอดุลยเดชพาหนฯ ได้ชื่อว่า "พลายแก้ว" มีความสูง 1.60เมตร เมื่อพระราชวังเมือง (ปุ้ย คชาชีวะ)เจ้ากรมช้างต้นได้ตรวจสอบคชลักษณ์แล้วพบว่าเป็นช้างสำคัญ จึงนำมาเลี้ยงไว้ที่สวนสัตว์ดุสิต เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2500 พลโท บัญญัติ เทพหัสดิน ณ อยุธยา ประธานองค์การสวนสัตว์แห่งประเทศไทยได้นำช้างพลายแก้วขึ้นทูลเกล้าทูล กระหม่อม ถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เมื่อวันที่10กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2501 เพื่อประกอบพิธีขึ้นระวางเป็นช้างต้น

สมโภชขึ้นระวางช้างเผือกประจำรัชกาล ณ โรงช้างต้น พระราชวังดุสิต เมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2502 เป็นปีที่ 13 ในรัชกาลที่ 9

พระเศวตอดุลยเดชพาหนฯเติบโตขึ้นโดยการดูแลขององค์การสวนสัตว์ ที่สวนสัตว์ดุสิต และมีอาการดุร้ายมากขึ้นจนควาญช้างควบคุมไม่ได้ จึงต้องจับยืนมัดขาทั้งสี่ไว้กับเสา เป็นที่เกรงกลัวของบุคคลทั่วไป จนกระทั่งสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถมีพระราชเสาวณีย์ โปรดเกล้าฯ ให้นำพระเศวตอดุลยเดชพาหนฯ เข้าไปยืนโรงในโรงช้างต้น ภายในพระตำหนักจิตรลดารโหฐานซึ่งอยู่ตรงกันข้ามถนน เมื่อ พ.ศ. 2519 หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมชได้บันทึกไว้ว่า

"ในขณะที่นำคุณพระจากสวน สัตว์ดุสิตไปยังสวนจิตรลดา ซึ่งเพียงแต่มีถนนคั่นอยู่สายเดียวนั้น คุณพระก็อาละวาดอย่างหนัก ไม่ยอมออกเดิน เอางวงยึดต้นไม้จนต้นไม้ล้ม จนแทบจะหมดปัญญาเจ้าหน้าที่ กว่าจะนำคุณพระจากเขาดินไปถึงประตูสวน จิตรลดา ซึ่งมองเห็นกันแค่นั้น ก็กินเวลาหลายชั่วโมง ต้องใช้คนเป็นจำนวนมากถือปลายเชือกที่ผูกไว้กับขาคุณพระทั้งสี่ขา คอยลากคอยดึง และดูเหมือนจะต้องใช้รถแทรกเตอร์เข้าช่วยขนาบข้าง เสี่ยงอันตรายกันมากอยู่ แต่ในที่สุดก็นำคุณพระไปยังประตูพระราชวังได้
พอ ได้ก้าวเท้าเข้าไปในบริเวณพระราชวัง คุณพระก็เปลี่ยนไปทันที จากความดุร้ายก็กลายเป็นความสงบเสงี่ยม เดินอย่างเรียบร้อยไปสู่โรงช้างต้น และเข้าอยู่อย่างสงบเรื่อยมา"


ที่มา: OK NATION BLOG

ปัจจุบันคุณพระเศวตอดุลยเดชพาหนฯ ได้ล้มลงแล้วเมื่อวันที่ ๓ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๓ ณ โรงช้างต้น วังไกลกังวล หัวหิน




****************






" พระเศวตสุรคชาธาร บรมนฤบาลสวามิภักดิ์ศุภลักษณเนตราธิคุณ
ทศกุลวิศิษฏ พรหมพงศ์อดุลยวงศ์ตามพหัตถี ประชาชนะสวัสดี
วิบุลยศักดิ์อัครสยามนาถสุรพาหน มงคลสารเลิศฟ้า ๚ "

พระเศวตสุรคชาธารฯ หรือคุณพระเศวตเล็ก(คนละเชือกกับพระเศวตอดุลยเดชพาหนฯ) ถูกพบโดยนายเจ๊ะเฮง หะระตี กำนันตำบลการอ จ.ยะลา โดยโขลงช้างเดินทางเข้ามาใกล้หมู่บ้านในเวลากลางคืน พอตอนเช้าก็พบเห็นลูกช้างพลัดฝูงอยู่ใต้ถุนบ้าน สันนิษฐานว่าแม่ช้างจะรู้ว่าลูกช้างตัวนี้เป็นช้างสำคัญ และนำมาส่งที่หมู่บ้าน เพื่อเข้ามาสู่พระบารมี ตั้งแต่ยังไม่หย่านม (อ่านเรื่อง : ช้างเผือกคู่พระบารมี พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช)

พระเศวตสุรคชาธาร เคยเป็นพระสหายในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี เมื่อยังทรงพระเยาว์ และได้ตามเสด็จราชดำเนินแปรพระราชฐานไปยังวังไกลกังวล อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์อยู่เสมอ แต่วันนี้ขอนำเรื่องของ "คุณพระเศวตฯ เล็ก กับ นางเบี้ยว หมาของคุณพระ" ซึ่งเป็นเรื่องเล่าอีกเรื่องหนึ่งของท่าน คึกฤทธิ์ ปราโมช ที่แสดงให้เห็นถึงความจงรักภักดี ความกตัญญูรู้คุณ

เมื่อคุณพระเศวตฯ ยังเป็นลูกช้างเล็กๆ อยู่ที่บ้านกำนันในจังหวัดยะลาและยังไม่ได้ถวายตัวขึ้นระวางนั้น ปรากฎว่านางเบี้ยวเป็นโรคอย่างหนักขนาดชักกระตุกไปทั้งตัว แทบจะเอาชีวิตไม่รอดอยู่แล้ว แต่ก็สู้อุตส่าห์กระเสือกกระสนคลานมาถึงที่คุณพระเศวตฯอยู่ และเลียกินน้ำอาบของคุณพระเศวตฯเข้าไป อาการป่วยทั้งปวงก็หายเป็นปกติ เดินเหินได้ตามเดิม รอดชีวิตมาได้ เว้นแต่ปากที่ยังเบี้ยวอยู่ นางเบี้ยวก็กตัญญูรู้คุณติดตามคุณพระเศวตฯ เรื่อยมาไม่ยอมห่าง คุณพระก็เมตตาเอ็นดูนางเบี้ยว ถือว่านางเบี้ยวเป็นหมาของคุณพระ

เมื่อถึงคราวที่คุณพระเศวตฯ จะต้องเข้ามาอยู่กรุงเทพฯ เพราะเป็นช้างต้นขึ้นระวางแล้ว ทั้งคุณพระเศวตฯ และนางเบี้ยวก็ทุรนทุรายเดือดร้อนมาก นางเบี้ยวร้องทั้งกลางวันและกลางคืน จะตามคุณพระมาด้วย เมื่อความทราบฝ่าละอองธุลีพระบาท จึงมีพระราชกระแสว่า "ช้างทั้งตัวยังเอาไปได้ ทำไมหมาอีกตัวเดียวจะเอาไปไม่ได้ ให้เอาหมาไปด้วยเถิด สงสารมัน อย่าไปพรากมันเลย"

นางเบี้ยวติดตามเข้ามาอยู่กับคุณพระเศวตฯ เล็กในสวนจิตรลดาด้วย และเป็นที่รักชอบของคนในวัง เมื่อเข้ามาอยู่ในรั้วในวังก็เลื่อนฐานะขึ้นเป็นแม่เบี้ยว บางคนเรียกคุณเบี้ยวด้วยซ้ำไป และได้ออกลูกออกหลานไว้ที่โรงช้างนั้นเป็นจำนวนมากมาย ....... แม่เบี้ยวตายไปหลายปีแล้ว แต่คุณพระเศวตฯ ก็ยังเลี้ยงลูกหลานแม่เบี้ยวสืบมา เวลาคุณพระเศวตฯ ออกเดินในสวนจิตรลดา หมาคุณพระทั้งปวงก็วิ่งตามเป็นฝูงและเชื่อฟังคุณพระทุกอย่าง

เมื่อครั้งพระนางเจ้าอลิซาเบธแห่งกรุงอังกฤษเสด็จพระราชดำเนินที่พระตำหนักจิตรลดา คุณพระเศวตฯ ก็มายืนคอยรับเสด็จ หมาทั้งปวงของคุณพระก็มาวิ่งเล่นกันอยู่เต็มสนามผมบังเอิญไปเห็นเข้าก็เข้าไปกระซิบคุณพระว่าหมากระจัดกระจายเต็มทีแล้ว คุณพระได้ยินดังนั้นก็ร้องเหมือนเสียงแตร หมาทั้งปวงก็วิ่งกลับมารวมกันอยู่บริเวณต้นไม้ใกล้ๆ คุณพระไม่ซุกซนต่อไป มีอยู่ตัวหนึ่ง ซึ่งคุณพระออกจะรักมาก วิ่งเข้ามาอยู่ใต้ท้องคุณพระ อาศัยคุณพระเป็นเงาบังร่ม ควาญเล่าว่า เวลากลางคืนหมาหลายสิบตัวเหล่านี้จะนอนแวดล้อมคุณพระ ใครเดินเข้าไปในเวลากลางคืนก็จะเห่าขึ้นพร้อมกัน และถ้าใครขืนเดินตรงไปถึงตัวคุณพระก็คงโดนหมารุมกัดตาย

คุณพระเศวตฯเล็กมีความจงรักภักดีต่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอย่างน่าอัศจรรย์ แลเห็นพระองค์ต้องยกงวงขึ้นจบถวายบังคมทุกครั้งโดยไม่ต้องมีใครบอก และถ้าเสด็จพระราชดำเนินลงไปเยี่ยมที่โรงช้าง คุณพระก็จะเฝ้าฯไปและถวายบังคมไปเป็นระยะไม่มีขาด จนพระกรุณาตรัสว่า ไม่ต้องถวายบังคมบ่อยถึงเพียงนั้น คุณพระจึงจะหยุดถวายบังคม

เรื่องโดย ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ผู้ประพันธ์ "ช้างในชีวิตของผม"


ที่มา: fbสัตว์เลี้ยงในประวัติศาสตร์ไทย

พระเศวตสุรคชาธาร ได้ล้มลง ณ โรงช้างต้นเมื่อ พ.ศ. 2520​

 

สิ่งอันเป็นมงคลสักการะ ได้มาอย่างไม่คาดฝัน


น้อมนำมาซึ่งขวัญและกำลังใจให้ก้าวเดินต่อไป เชื่อว่าสิ่งที่เราทำย่อมอยู่ในของสายตาฟ้าดิน สิ่งศักดิ์สิทธิ์ และครูบาอาจารย์ ดีใจจนพูดไม่ออกครับ​

 

พระบรมโกศ ณ พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท ในพระบรมมหาราชวัง

สมพระเกียรติยิ่งกษัตริย์ รัชกาลที่ ๙ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์


พร้อมด้วย

พระบรมฉายาลักษณ์ฉลองพระองค์กษัตราธิราชเจ้า
เครื่องเบญจราชกกุธภัณฑ์
เรื่องราชอิสริยาภาณ์


ในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มหิตลาธิเบศรรามาธิบดี จักรีนฤบดินทร สยามมินทราธิราช บรมนาถบพิตร



Cr. ภาพจากสำนักพระราชวัง

บทความจาก คุณป๊อป วัดบวร​

 

ทรงเป็นแบบอย่างแห่งความพอเพียง



Cr.ภาพพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่๙ จากสำนักพระราชวัง
ภาพนาฬิกาจาก Google
บทความจากเฟซบุ๊คคุณ Withaya Heng​

 

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ภูมิพลอดุลยเดช ทรงใช้กล้องถ่ายภาพอย่างมากมาย บางชนิดพระองค์จะทรงซื้อด้วยพระราชทรัพย์ส่วนพระองค์เอง และไม่ได้เจาะจงว่าใช้กล้องใหม่อยู่เสมอ พอมาระยะหลังหลายบริษัทนำกล้องและอุปกรณ์ถ่ายภาพขึ้นทูลเกล้าถวายเนื่องในวโรกาสต่างๆ พระองค์ทรงทดลองใช้แล้วบางกล้องจะทรงเก็บเอาไว้เป็นกล้องคู่พระหัตถ์ ส่วนกล้องและอุปกรณ์ถ่ายภาพอย่างดีที่เหลือก็ได้โปรดพระราชทานได้บุคคลและ หน่วยงานต่างๆ นำไปใช้ประโยชน์ทางการถ่ายภาพต่อไป


” ภาพถ่ายฝีพระหัตถ์พัฒนาประเทศ” ได้รวบรวมภาพถ่ายฝีพระหัตต์ในระหว่างการเสด็จยังสถานที่ต่าง ๆ นอกจากนี้ยังมีความตอนหนึ่งเป็นข้อคิดข้อเตือนใจสำหรับ คนรักการถ่ายภาพดังนี้

” เกี่ยวก้บกล้องถ่ายภาพคู่พระหัตถ์ เคยมีผู้สนใจในวงการถ่ายภาพสงสัยกันอยู่ว่า ทำไมจึงไม่ทรงใช้กล้องถ่ายภาพชนิดเยี่ยมยอดที่มีราคาแพงที่นักถ่ายภาพบางคน เขาใช้กัน เพราะตามความเป็นจริงการที่จะทรงใช้กล้องดีมีคุณภาพสูงเพียงใดก็ย่อมได้

แต่กลับทรงใช้กล้องถ่ายภาพแบบธรรมดาที่ใคร ๆ หาซื้อขายได้ทั่วไปในท้องตลาด ซึ่งพระราชจริยวัตรนี้ มีผู้ใหญ่ในวงการถ่ายภาพอธิบายเป็นการเทิดพระเกียรติว่า

ประเทศไทยเราผลิตกล้องและอุปกรณ์ถ่ายภาพไม่ได้เลย เราต้องเสียดุลย์การค้าให้กับต่างประเทศเป็นอันมาก จึงควรสังวรณ์ระวังการใช้จ่ายในเรื่องนี้ให้ดีแต่พอเหมาะพอควร ส่วนผู้ที่ทำธุรกิจทางการถ่ายภาพต้องการผลิตงานคุณภาพดี ต้องใช้ของดีราคาแพงนี่เป็นเรื่องธรรมดา

ดังนั้น ผู้ที่ถ่ายภาพกันโดยทั่วไปเพียงแต่ใช้กล้องถ่ายภาพระดับมาตรฐานทำงานได้ อย่างถูกต้องก็เหมาะดีที่สุดแล้ว ความสำคัญเรื่องนี้ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจึงทรงเป็นแบบอย่างที่วิเศษที่สุด สมควรที่วงการถ่ายภาพทั้งหลายจักได้บำเพ็ญตนเจริญรอยตามเบื้องพระยุคลบาท เพื่อเป็นศักดิ์สิริมงคลให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้




Cr. ตัดทอนมาจากบทความ "ลำดับกล้องส่วนพระองค์ของในหลวง"

​

 

น้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ

พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว


เนื่องในวันคล้ายวันเสด็จสวรรคต​

 

ให้ดังกึกก้องไปทั่วโลก


บันทึกเป็นประวัติศาสตร์ "การรวมพลังร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี"​

 

นับเป็นความภาคภูมิใจที่ผมและครอบครัวได้ร่วมเป็นส่วนหนึ่งในหน้าประวัติศาสตร์ คือการได้รวมพลังร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี ให้ดังไปก้องโลก ให้คนทั่วทั้งโลกได้รู้ว่าคนไทยรักและเทิดทูนในหลวงท่านเพียงใด

ครบครัวผมแบ่งการเดินทางเป็นสองชุดคือชุดแรกมีผม พี่สาว และหลานสาว ออกเดินทางจากบ้านกันตั้งแต ๗.๐๐ น. ฝนเริ่มโปรยปรายลงมาพอดี แต่ก็ไม่ทำให้ความตั้งใจลดถอยลง โดยไปข้ามเรือที่ท่าน้ำวัดระฆัง





เช้านี้พี่น้องประชาชน เริ่มออกเดินทางกันแล้ว แม้ฝนยังไม่หยุดก็สู้กันไม่ถอย





พระบรมมหาราชวัง สถานที่พสกนิกรชาวไทย ต่างที่ ต่างถิ่น ต่างก็กำลังมุ่งตรงไปสู่






ข้ามมายังฝั่งท่าช้าง ก็เริ่มตกใจ คนเริ่มเยอะหลั่งไหลมาจากทุกทิศทาง​