ข้าคือ นักรบแสง...ผู้โรยแรง แสงใกล้สิ้น เพียงหวัง ใครได้ยิน แสงใกล้สิ้น ส่งเสียงมา...

.
เขียน ๑๔.๕๑

แหม..อ่านดูแล้ว ยากแฮะ หาจุดเชื่อมต่อกันลำบากจัง
ต้องปวดห้วอีกแล้วสิเรา หึหึหึ
มั่วได้แค่ไหน ก็เอาแค่นั้น ละกันนะ เนอะ


พวกคุณสามารถอ่านพลังงานของรูปธรรมชีวิตอื่น ๆ ได้,
สามารถรับเอาข้อมูลข่าวสารจากรูปธรรมชีวิตอื่น ๆ ได้
และสามารถเชื่อมประสานกับรูปธรรมชีวิตอื่น ๆ ได้ตลอดเวลาอีกด้วย
เช่น โดยการแลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสาร และความคิดซึ่งกันและกัน,
และโดยการถักสานพลังงานเข้าด้วยกัน เป็นต้น

อันนี้ ถ้าเอาข้อมูลล่าสุด จากนิทาน ตอน "สามลูก สิบบาท"
ก็คงพอจะประมวลผลกันได้บ้าง ไม่มากก็น้อยนะ
จากเนื้อเรื่องในนิทานตอนนั้นน่ะนะ
เป็นได้ว่า เราก็อ่านพลังงานข้ามมิติ
ทั้งจากธรรมชาติ จากพระเกจิชื่อดัง จากนิมิตร และอื่นๆ อีกมากมาย

รวมถึงการรับข้อมูลข่าวสารมา และการเชื่อมประสานต่างๆ
ข้ามมิติกันไปมา และคงทำได้ตลอดเวลา จริงไม๊หว่า
แต่การถักสานพลังงานเข้าด้วยกัน นี่คงทำได้แน่
ไม่งั้นผลงานคงไม่ออกมาประหลาดๆ ได้อย่างที่เห็นนิ


พวกคุณสามารถท่องกาลเวลาได้ในชั่วพริบตา
ไม่ว่าจะเป็นการกลับไปสู่อดีต หรือซูมเข้าไปในอนาคตก็ตาม

อืม..อันนี้เราก็ทำเล่นบ่อยๆ ทำมานาน จนไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
ที่จริงแล้ว ใครๆ ก็ทำกันเป็นประจำ แล้วเราต่างไปตรงไหนกันน๊า
คงจะเป็นการทุ่มทั้งใจ ลืมโลกทางนี้ทั้งหมด
ความเข้มข้นของพลังจิต และความต่อเนื่องของกระบวนการ
รวมถึงความสมจริงของจินตนาการ รับรู้ได้ถึงส่วนลึกของอารมณ์นั้นๆ
ทั้งความสุข เศร้า ดีใจ เสียใจ จินตของเราคงเข้มข้นรุนแรง เกินปกติ
ดีใจจนเผลอยิ้ม เสียใจจนน้ำตาร่วง อะไรแบบเนี้ยล่ะมั้ง นะ ใช่ไม๊หว่า


เอ..ตอนนี้งานเข้า ชักจะวุ่นวายแล้ว คงพอแค่นี้ก่อนดีฝ่านะ เนอะ
เอาตอนสุดท้ายมาคุยกันเลยละกันนะ ว่า

เพราะฉะนั้นแล้ว จงขยายความตระหนักรู้ของพวกคุณออกไป
ซึ่งมันจะง่ายดายกว่าที่พวกคุณคิดเอาไว้มากนัก
เพราะว่าพวกคุณก็ทำมันอยู่แล้วบ่อย ๆ
แต่คราวนี้แค่พยายามจดจำให้ได้เท่านั้นเอง ว่า
ตอนไหนที่ความตระหนักรู้ของพวกคุณ
ได้ย้ายจากโลกแห่งความเป็นจริงหนึ่ง
ไปสู่โลกแห่งความเป็นจริงอื่นแล้ว

อันนี้คงไม่ต้องขยายความแล้วล่ะมั้ง นะ
ถ้าใช้หลักตรรกะศาสตร์ เปรียบเทียบกันกับข้อมูลด้านบน

เฮ้อ..ไม่ค่อยมีสมาธิเลยวุ้ย ชักเบื่อจริงเบื่อจัง
เมื่อไหร่จะได้ที่อยู่และที่ทำงานใหม่กันหว่า
วันวันต้องทำโน่นนี่นั่น แล้วฉันจะไปได้ถึงไหนล่ะเนี่ย เฮ้อ...เบี่ย


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

.
เขียน ๑๔.๑๔

วันนี้ลองไปคุยกะต่างมิติฝ่ายอื่นๆ บ้างดีกว่า
บังเอิญ (อีกแล้ว) เมื่อคืนไปเปิด "มังกรคู่สู้สิบทิศ" PDF
เอ..บังเอิญ หรือใครเชิญกันน๊า หึหึหึ

สุ่มไปที่เล่มแรก และบังเอิญสุ่มเปิดไปที่หน้า ร้อยนิดๆ ความว่า









อันนี้เป็นแบบฝึกวิชาภายใน มาจากเกาหลีล่ะมั้ง นะ
ยอดฝีมือน่ะนะ เค้าสามารถเรียนรู้ได้จากสรรพสิ่ง ไม่เรื่องมากหรอก หึหึหึ
ท่อนนี้ อ่านดีๆ ก็สามารถนำมาประยุกต์เข้าใช้กับการฝึกฝนและค้นหาธรรมะได้นะ

เออ...ตอนอ่านเรื่องนี้ทีแรกน่ะนะ เราสงสัยว่าเจ้าหวงอี้เนี่ย
มาขโมยเคล็ดวิชาของเราไปแต่งนิยายรึเปล่าน๊า หึหึหึ
หลายอย่างมันคล้ายคลึงแบบคล้องจองกัน เกินปกติวิสัย
ทั้งแนวการฝึก การมีสองคนฝึกช่วยกัน หรือพลังรูปเกลียว
ที่เราเคยลองใช้ครั้งนึง ตอนต่อยนวมเครื่องหยอดเหรียญในห้างอ่ะนะ
เรียกลมปราณทั่วร่าง ให้หมุนเป็นเกลียวตั้งแต่เท้าขึ้นมาเลย
หมุนขึ้นมาตามร่าง หมุนเป็นเกลียวตามแขน จนปล่อยพลังงานออกจากหมัด
ต่อยปุ้งออกไป ไอ้แป้นนวมกระเด้งชนอย่างแรงมากกก แล้วตกลงมาให้ต่อยใหม่ ๕๕๕

ที่จริงก็มีอีกหลายเคล็ด ที่เรียกใช้พร้อมกันตอนนั้นอ่ะนะ
ทั้งเรียกปราณขึ้นมาจากพื้น หรือโมเมว่ากสิณดินได้ป่าวน๊า หึหึหึ
การโคจรลมปราณไปทั่วร่าง ตามเส้นสายที่คาดว่าพลังงานจะต้องผ่าน
ไปจนถึงใช้จินตกสิณ กำหนดตอนหมัดกระทบเป้า ว่า
ให้เป็นหมัดปั้นจั่น เรียกใช้แรงโน้มถ่วงของโลก มาช่วยด้วยอีกแรง
โดยแปลงแรง จากแนวตั้งมาเป็นแนวนอน
ทั้งหมดกระทำในอึดใจเดียว เรียงเป็นลำดับกันมา
อืม..นานแล้วนะนั่นน่ะ ยี่สิบกว่าปีแล้ว แต่ยังจำไม่ลืมเลยแฮะ ๕๕๕


มาต่อเรื่องเคล็ดวิชาจากภาพอีกนิดนะ ว่า ว่า
เอ..ว่าไงดีหว่า ๕๕๕ เดี๋ยวนะ ขอกลับเข้าฝั่งก่อน ๕๕๕

ต่อท่อนบนอีกนิดก่อนดีกว่า มีเรื่องที่น่าจะโม้อีกอันนึง คือ
เรื่องพลังแม่เหล็กโลก ของท่าน "ปริญญา ตันสกุล"

ตะกี้จำนามสกุลไม่ได้ ต้องไปถามอากู๋มา
เลยไปเจอหน้าเพื่อนเก่าเข้า คือ "นักรบแห่งแสงสว่าง"
ของท่าน "ดร.สุวินัย ภรณวลัย" ที่เราเคยตามอ่านงาน น่าจะได้อ่านทั้งชุดนะ เนอะ

เอ้า..มาทีละคนไม่ได้รึไงน๊า หึหึหึ เฮ้อ..ต้องปวดหัวอีกแล้ว ๕๕๕

นักรบแห่งแสงสว่าง : การรู้เแจ้งในยุคพลังงานใหม่ - จิตวิวัฒน์ กระบวนการนิวเอจ นิเวศแนวลึก -

อืม..ข้อมูลเยอะแยะเลย ขอไปอ่านก่อนแล้วกัน
แต่ตอนนี้ต้องไปหล่อเทียนก่อน เตรียมรับวันเข้าพรรษาของที่วัดอ่ะ



กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

ปล.เอ...หรือว่าเจอเข้ากับคลังไร้สภาพในหน้า ๑๐๖ เข้าแล้วล่ะหว่า
หรือว่านี่เป็น โอกาสวาสนาเมื่อมาถึงกันน๊า หึหึหึ ปวดกะโหลก

 

.
เขียน ๒๑.๕๒

เฮ้อ...ได้เวลาปวดหัวอีกแล้วดิ ฮิฮิฮิ
ตะกี้นี้ บังเอิญได้ดูย.โย่ง เล่นจันทรโครพ เป็นฤษีอ่ะ ๕๕๕
แต่ร้องเป็นเพลงฉ่อย ตลกดี บังเอิญพระมาเปิดให้ดู
เลยมั่วเอา ว่าฤษีมาบอก ให้ถ่ายทอดวิชาต่อไป หึหึหึ

เอาก็เอา บ้าก็บ้าสิวะ ถึงจะบ้าแต่ว่าไม่โง่...

ต่อตอน อ.ปริญญาละกันนะ เรื่องสนามแม่เหล็กโลกละกัน ฝังใจมานานอ่ะ
แบบว่า อ่านเจอตอนโน้นน่ะนะ ว่ากระแสความคิดของผู้คน
จะไหลออกไปรวมกันอยู่ในสนามแม่เหล็กโลก
รอคนเข้าถึงได้ นำเอาออกมาใช้ประโยชน์ โดยการประยุกต์ ประมาณนี้อ่ะ

ทีนี้ กระแสความคิดของเรา หลายสิบปีที่พ่นออกไป
อาจจะไปโผล่ในหัวของหวงอี้บ้างไม๊น๊า นิยายของเค้าจึงมีไอเดียของเรา
อันนี้คิดแบบเข้าข้างตัวเองนะ มันคาใจมาหลายปี ปล่อยออกไปซะ จบกัน

ต่อมา แล้วไอเดียหรือความคิดต่างๆ ที่มันผุดขึ้นมาในใจเรา
เวลาแก้ปัญหา หรือติดขัดอะไร มันอาจจะมาจากสนามนี้ได้บ้างรึเปล่าหว่า
ถ้าเอาทฤษฎีนี้เป็นหลัก ก็คงต้องใช่แน่เลยนะ เนอะ จบไปอีกเรื่อง

ต้องไปเร็วหน่อย คิวรออีกแยะเชียวอ่ะ ๕๕๕ ไม่รู้ใครบ้าง มั่วชิป


ว้า...โดนใครแซงคิวอีกแล้ว ขาใหญ่แยะจังวุ้ย หึหึหึ
ตะกี้ใครเค้าเชิญไปงานท่านโนอาอีกแล้วอ่ะ เจอหน้าสิบสี่ น่าสนใจดีนะ ว่า

กระทู้เบอร์ ๒๗๓ นะ คงใช่ท่อนนี้หล่ะมั้ง นะ ที่ต้องการให้สื่อสารน่ะนะ เนอะ

ว่าอะไร ก็ตามไปอ่านกันเอาเองละกัน ปวดหัว ขี้เกียจย่อยให้แล้ว ๕๕๕
เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer] - หน้า 14 - PaLungJit.


ส่วนเรื่องของท่าน ดร.สุวินัย และเหล่านักรบแห่งแสงสว่าง
คงต้องรอคิวก่อน รอให้ย่อยก่อนละกันนะ เนอะ



กระต่ายป่า แห่งเกาะนาฬิเกร์ / thaiufo555
.

 

แวะมาเยี่ยมและทักทายท่านกระต่ายครับ

 

แวะมาเยี่ยม ท่านพี่สบายดีมั้ยจ๊ะ

ส่วนเรื่องการฝึกคู่ แบบหยินหยาง อิมเอี๊ยะ อยากฟังอีกค่ะ

เอารูปมาฝาก

 

เขียน ๒๓.๒๖

หวัดดีท่าน หายไปนานเชียว
ได้เคล็ดวิชา หรือท่าไม้ตายใหม่ๆ
ไม่เอามาโชว์บ้างหรือครับ อยากเห็นอ่ะ หึหึหึ


กระต่ายป่า ข้างข้างคูคู / ค้างคาวกระพริบแสง
.

 

เขียน ๒๓.๒๙

ครับ..บายดี
แค่ลงแดงเป็นครั้งคราว เพราะอยากเจ้าสิงห์อ่ะ ๕๕๕

เขียนเจ้าสิงห์ออกมาก่อนเดะ แล้วเค้าจะโม้ให้ฟังอีกอ่ะนะ หึหึหึ


นักรบบนหลังม้า / หนังยางกะกอเอี๊ยะ ฟังป่ะ
.

 

.
เขียน ๑๕.๔๐


"สิบสอง สิงหา ห้าแปด"

...สิบสอง สิงหา มาถึงแล้ว
แม่แก้ว ชาวไทย ให้คิดถึง
ทุ่มเท ทั่วไทย ใจคำนึง
นึกถึง เมตตา ราชินี
...ท่านมี เมตตา มหาศาล
เจือจาน ทั่วไทย ล้วนไปถึง
เสกเงิน ด้วยงาน อันตราตรึง
ทั่วถึง ซึ้งใน กรุณา

...พระองค์มี กรุณา มหาศาล
ทุ่มประทาน ไทยทั่ว ไม่มัวหวง
แจกกระหน่ำ ทั่วให้ ไทยทั้งปวง
เคียงในหลวง ลุยไป ทั่วไทยแลนด์
...หากว่าฟ้า มีตา ดังว่าไว้
จงส่องใน การกิจ ทุกทิศเห็น
ว่าโปรดเป่า ชาวไทย ไล่ลำเค็ญ
ร้อนกลับเย็น ชื่นใจ สบายดี

...ไม่เคยมี ราชินี เช่นนี้หรอก
ฟ้าคงบอก ออกจากใจ ไม่เคยเห็น
ที่ทรงสร้าง และส่งสุข ทุกใจเย็น
ไม่เคยเห็น แม้มองไป ในดารา
...ด้วยเมตตา กรุณา ที่ทรงสร้าง
และทรงขว้าง ให้ไทยทั่ว หัวระแหง
โปรดมอบกาย ที่ไร้โรค และแข็งแรง
จงแทรกแซง แม้กรรมเก่า เราขอวอน

...เราขอพร วอนฟากฟ้า จงฟังข้าเถิด
จงบังเกิด ความศักดิ์สิทธิ์ สมจิตที่หวัง
โปรดทำให้ ราชินี จงมีพลัง
สมดังหวัง ประชาราษฏร์ ทั้งชาติที่วอน
...



พลทหารรักษาพระองค์ / สุนทรทู่
.

 

.
เขียน ๒๑.๕๖

"สโลว์บัสชัวร์ เป็นตัวตัดสิน"

ก็เป็นตอนล่าสุด ของนิทานเรื่อง "นักรบแสงแห่งหมู่บ้านในนิทาน"

ไม่รู้ใครวางหมากกลเอาไว้แฮะ ตอนท้ายของกระทู้โน้นน่ะนะ เนอะ
ลังเลลังเล อยู่นาน ว่าจะเขียนดีไม๊น๊า เรื่องนี้
คิดไปคิดมา จนสายไปสองวันแล้วดิ ก็คิดว่าคงไม่เขียนแล้วดีกว่า

แต่ตะกี้นี้เองอ่ะ เสร็จธุระแล้วมานั่งหน้าคอม โหลดพระพุทธเจ้าต่อ
แล้วก็นั่งคิดอีกรอบ เขียนไม๊เขียนดีน๊า มันสายไปสองวันแล้วนะเนี่ย
จนมาสะดุดตอนท้ายนี่เอง ว่ามาสายดีกว่าไม่มานะ ว่าไม๊

แล้วจิตก็กระชากไปที่ สโลว์บัสชัวร์ รถเมล์มาช้า แน่นอน ๕๕๕
แล้วมันก็แว๊บ ปิ๊ง แล้วก็คลิก ลงตัวไม่มั่วนิ่ม ว่าต้องเขียนล่ะมั้ง นะ หึหึหึ
เหตุเพราะหมากกลตัวสุดท้ายนี่เอง ที่ใครก็ไม่รู้วางไว้อ่ะ เจ๋งจริงแฮะ


ก็เป็นเรื่องสองวันก่อนน่ะนะ ทีแรกก็ว่าจะเขียนต่อหลังจากโม้เรื่องพายุ
แต่โม้นานไปหน่อย ล่อไปตั้งชั่วโมงแน่ะ เลยเหลือพลังงานไม่พอ
ไม่ได้เขียนต่อ ตอนนั้นก็สงสัย ว่าคงไม่ต้องเขียนมั้ง เหตุปัจจัยว่างั้น

อีกวัน วันที่สิบห้า ก็ได้ยินข่าวทางทีวี ว่ามีใครขอให้สวดพระปริตร
เพื่อช่วย "คนที่คุณก็รู้ว่าใคร" ที่อยู่ที่ชั้นสิบหกน่ะ ๕๕๕

ก็ว่าจะเขียนเบื้องหลัง แต่ไปๆ มาๆ ติดขัดโน่นนี่ ก็ไม่ได้เขียนอีก
นี่นี่ เรื่องมันมีเบื้องหลังเช่นนี้แล เกร่นเสร็จ แล้วก็เข้าเนื้อเรื่องเลยละกัน ความว่า


คืนนั้น คืนวันที่สิบสี่ ก็ได้ข่าวว่า "คนที่คุณก็รู้ว่าใคร" ไม่สบาย ทีวีบอกน่ะ
เราฟังอาการแล้ว ก็รู้ ว่าได้เวลาปฏิบัติหน้าที่ "หมอมือเปล่า" อีกแร้ววววว

จากท่ายืนดูทีวีอยู่ ก็หลับตาลง ส่งจิตไปอย่างไว แป๊บเดียวถึงชั้นสิบหกเลย
ไปอยู่ที่ปลายเตียงคนไข้ แล้วขั้นตอนปฏิบัติ ก็ออกมาเอง แบบออโต้ เริ่มจาก

ตั้งจิต สร้างร่างแสงขี้นมา ได้รูปทรงแล้ว ก็เร่งแสงให้แรงขึ้น สว่างเชียว ขอบอก หึหึหึ
คราวนี้คงต้องใช้แผนถ่ายพลังงาน ก็เลยทำมือให้สว่างเป็นพิเศษ
แล้วยื่นไปที่ปลายเท้าทั้งสองข้าง แล้วปล่อยพลังงานเข้าไปจากด้านล่าง
ทีแรกก็เป็นแค่แสง สว่างๆ ไหลเข้าร่างไป ซึมแทรกเข้าไปในกระดูก
จากที่เท้า ไล่ตามกระดูกต้นขาขึ้นไป ถึงสันหลังและซี่โครง
จนสว่างไปทั่ว ถึงกระโหลกศรีษะ แล้วค่อยล้นออกมาตามเส้นเอ็นและกล้ามเนื้อ

หายใจเข้า รวบรวมพลัง พอหายใจออก ก็ส่งเข้าไปจากปลายเท้า
ทำแค่สามหายใจ ก็รู้สึกว่าพลังเราลดไปแยะเชียว สงสัยไหลเข้าได้สะดวก

ต่อมาก็เปลี่ยนแสงสว่าง ให้เป็นแสงสีแดง เพื่อเป็นการกระตุ้นระบบทั้งหมด
ให้มีพลังมากขึ้น เค้าว่าลมปราณสีแดงจะช่วยกระตุ้นพลังงานได้ดีน่ะนะ เนอะ
ก็ทำอีกสามหายใจ ชักหมดแรงแฮะ แค่สามรอบเองอ่ะ สงสัยไหลแรง

พอดีกว่า เอาแผนอื่นบ้าง ก็มองไปในอากาศ เหนือร่างคนไข้
ก็มองเห็นลูกแก้ว ที่ส่งมาประจำการที่นี่ นานแล้ว ก็ยังลอยอยู่ นิ่งๆ
จัดแจงเพิ่มแสงให้หน่อย จะได้สว่างขี้น แยะๆ แว๊บเดียวก็สว่างโร่เลย ลูกแก้วน่ะ
แล้วแสงจากลูกแก้ว ก็สาดส่องเข้าหาร่างคนไข้ ตามกระบวนการที่เคยปฏิบัติไว้

เสร็จไปอีกขั้น แล้วก็นึกต่อ ว่าเอาไงต่อดีหว่า มีอะไรใหม่ๆ บ้างไม๊น๊า
นึกเสร็จ ปิรามิดก็เสนอหน้าออกมา เลยนึกออก ว่าใช้พลังอันนี้บ้างดีกว่า
เลยเสกปิรามิด อันใหญ่พอที่จะให้คนไข้ เข้าไปอยู่ข้างในนั้นได้

จำได้ว่า จุดที่มีพลังงานมากสุด จะอยู่ที่ระยะสองในสามของความสูง
ก็เลยจัดวางปิรามิดไว้ให้ได้ระยะตามนั้น คงสภาพอยู่แป๊บนึง
เอ..พัฒนาต่อไปอีกขึ้นดีกว่า แทนที่จะให้นอนอยู่นิ่งๆ เช่นนี้

ทีแรกก็จะจับคนไข้พลิกไปหมุนมา อยู่ในปิรามิดแสงอันนั้น
แต่คิดอีกที กลัวเค้าจะงงอ่ะ หมุนไปหมุนมา ๕๕๕
ก็เลยหมุนปิรามิดที่ครอบไว้ดีกว่า ไม่รบกวนคนไข้ด้วยนะ เนอะ

ก็เลยให้ปิรามิด ฟลิบไปทางขวา ทีละเก้าสิบองศา
ให้คนไข้นอนอยู่นิ่งๆ หมุนไปสี่ครั้ง ก็กลับมาตั้งทิศทางเดิม
เอาอีกเอาอีก หนุกดี คราวนี้ให้ฟลิบไปทางซ้าย สี่ครั้งเหมือนเดิม
แล้วก็เปลี่ยนแกน ให้หมุนอีกแกนนึง พลิกทางศรีษะบ้าง สี่ครั้ง
แล้วก็พลิกทางปลายเท้าอีกสี่ครั้ง ก็กลับมาอยู่ในท่าเริ่มต้น เหนื่อยพอดี ๕๕๕

นึกได้อีก ว่าลมปราณสีน้ำเงินม่วง จะช่วยทำให้พลังงานคงสภาพได้นานนาน
ก็เลยให้ปิรามิดเปลี่ยนสีไปตามนั้น แต่เอ..สีแดงก็ดีนะ เลยให้สลับสองสีเลย ๕๕๕

พอเสร็จกระบวนการ ก็ออกมายืนดู พักนึง ก็ปล่อยพลังงานอัดเข้ากระดูกอีกรอบ
สีเขียวใช้ฆ่าเชื้อโรค แต่คงไม่จำเป็น เพราะตอนนั้นไม่ได้นึกถึงเลย
แค่พลังงานสีแดงแบบเข้มข้น ก็มากพอเพียงแล้ว ไม่ต้องใส่สีใดๆเพิ่มอีก

อืม...จำได้ว่า ยืนดูผลงานอยู่แป๊บนึง ทบทวนดูว่าจะต้องทำไรอีก
ก็ไม่เห็นมีอะไรโผล่มาในหัว ก็แปลว่า คงเสร็จจ๊อบแล้วล่ะมั้ง นะ

หลับตาหายใจลึกๆ อีกที ก็กลับมาอยู่ในท่ายืนที่เดิม ดูทีวีต่อไป
เบ็ดเสร็จใช้เวลาสิบกว่านาทีล่ะมั้ง นะ แต่เหนื่อยเหมือนกันแฮะ
พลังงานลดไปแยะเชียว แต่ก็ไม่เท่าไหร่หรอก
หายใจด้วยปราณ ตามเทคนิคที่มีเยอะแยะ แป๊บเดียวก็เข้มแข็งเหมือนเดิม


ก็จบนิทานไปอีกตอนนึง ใครอาจจะเอาไปประยุกต์ใช้ก็ได้นะ ขอบอก ไม่หวงอ่ะ
ใครๆ ก็มีคนแก่ คนเจ็บ คนป่วย อยู่ในความรับผิดชอบได้ทั้งนั้น เนอะ
แถวนี้คนมีพลังจิตก็เยอะแยะ ลองส่งพลังไปให้ญาติผู้ใหญ่ของท่านบ้าง ดีไม๊จ๊ะ

ก็จบไปอีกตอน นิทานเรื่อง "นักรบแสงแห่งหมู่บ้านในนิทาน" ให้ชื่อตอนว่า
"สโลว์บัสชัวร์ เป็นตัวตัดสิน" ดีกว่านะ ให้เกียรติ์คนวางหมากไว้ซะหน่อย ๕๕๕


หมอมือเปล่า / พลทหารรักษาพระองค์
.

 

.
เขียน ๒๑.๒๖

ทำไมแก้ไขหน้าแรกไม่ได้ฟะ
ระบบบอกว่ารูปมีสามสิบสอง อั๊วลบเหลือยี่สิบแปดรูป ก็แก้ไม่ได้

จะแต่งหน้าแรกใหม่ซะหน่อย เฮ้อ...น่าเบื่อ

รูปสำคัญจะปรับซะหน่อย ก็ทำไม่ได้
เนี่ยๆ รูปเนี้ย สำคัญนะเนี่ย ขอบอก หึหึหึ




นี่เป็นหัวใจของนิทานเรื่องนี้เชียวนะ จะบอกให้
อุตส่าห์ทิ้งโลก ไปฝึกที่เกาะนาฬิเกร์ ตั้งสองปีเชียวนะ

ทั้งยากเย็น และง่ายดาย กว่าจะได้เป็นสมาชิก สภาพุทธะซาเปี้ยน



กระต่ายป่า แห่งเกาะนาฬิเกร์ / ชาวหมู่บ้านในนิทาน
.

 

ขออภัย ที่ใช้ตัดแปะ

.
เขียน ๒๐.๒๔

เสียดายของอ่ะ ถ้าจะให้ใส่ที่โน่นที่เดียว
ก็เลยขอเอามาใส่ในนี้ด้วยละกัน คงเกี่ยวกันล่ะมั้ง นะ

ตะกี้เพิ่งโพสท์ที่ http://palungjit.org/threads/%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B8%AD%E0%B8%B8%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%83%E0%B8%AB%E0%B9%89%E0%B8%88%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%A1%E0%B8%B8%E0%B8%95%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B8%84%E0%B9%88%E0%B8%B0.557812/page-4#post9852690

-----------------------------------------------------

.
เขียนกลอนมนตราเสร็จ ๑๙.๔๗

ตะกี้ ช่องเพลงเก่าที่ลายเซ็น เค้าเปิดเพลงเพื่อกระตุกใจอ่ะ
เพลงเก่า ที่มีกลอนของท่านสุนทรภู่ ทำให้ใจกระตุก
กายกระดก ขาก็กระดิก ขึ้นมานั่งสมาธิโดยไว

ใจก็ย้อนเข้าไปในจิต ควานหาตัวแก้รหัส ว่าอะไรเอ่ย หึหึหึ
จนกลอนมนตราบทนี้คลอดออกมา เป็นกลอนเก่า สามปีก่อน
ตอนที่โดนเรียกตัว จากกรุงเทพ ไปเชียงใหม่ สองสามวัน
แล้วมาที่สวนโมกข์ ไชยา ให้มาเรียนพิเศษเพิ่มเติมน่ะ เนอะ

แล้วพอสองเดือนผ่านไป ก็สงสัยว่าคงจบคอร์สแล้ว ก็เลยเบื่อมากกก
บ่นอยู่หลายวัน จน "ฝั่งโน้น" เค้าคงรำคาญ ทนไม่ไหว เลยอนุมัติ
ให้เราย้ายที่ได้ รอจนต้นปี ก็มีคนโทรไปหา ให้เรามารักษาเค้า ลองดูดิ๊

ก็เป็นลูกค้าในเวบนี้แหละ โทรไปหา ส่งค่ารถไปให้ด้วย พันสอง จำได้
ก็เลยมาอยู่ที่วัดนี้ อยู่ไปอยู่มา ก็เกือบสามปีแล้ว เบื่อมากขึ้นทุกที อีกแล้วอ่ะ

คงจบคอร์สหมดแล้ว "ฝั่งโน้น" แถวนี้ คงไม่มีอะไรจะสอนแล้ว ล่ะมั้งนะ เนอะ
ตอนนี้ก็ว่าอีกไม่กี่วัน จะลาหยุดซักหลายวัน ไปทบทวนซะหน่อย ถ้าจะดี
ยังไม่แน่ใจเลย ว่าต่อไปจะต้องรับบทอะไรอีก เฮ้อ...จะหนุกกว่านี้ไม๊หว่า

เอ...ตอนร่างโพสท์นี้ ทำที่กระทู้ "ขออุบายให้จิตเข้าวิมุตติหน่อยค่ะ"
แต่เขียนไปเขียนมา จะส่งที่โน่น คงไม่เหมาะ ไม่ควร ไม่ดี แน่เลยอ่ะ
เอาไปใส่กระทู้ นักรบแสง...ดีกว่า ไม่ได้เข้าไปนานแล้ว เนอะ
คิดถึงมาหลายวันแล้ว กะลังหาโอกาสเข้ากระทู้อยู่ พอดีเลย อีกแล้วอ่ะ หึหึหึ

แต่กลอนมนตราบทนี้ เอาไปใส่ที่โน่นได้นะ ไม่รู้ใครรอรับอยู่ นิ
อาจจะจำได้ถูกไม่หมดรึป่าวหว่า ไม่เป็นไรนะ ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงล่ะ ๕๕๕

ขี้เกียจไปค้นในกระทู้ นักรบแสง...ไม่รู้อยู่หน้าไหนแล้วอ่ะ
แต่น่าจะประมาณเดือน มค.หรือ กพ. ปี 2013 น่าจะใช่นะ
เพราะอยู่รับมือปี 2012 ที่สวนโมกข์ อ๋อ..อย่างนี้นี่เอง หึหึหึ



...ถึงเวลา เปลี่ยนฉาก จากสวนโมกข์
มุ่งเป็นหมอ เลาะโรค ร้างลาร่าง
และหลบหลีก ลับเร้น เน้นอำพราง
สะสมสร้าง พลังตน เทพดลไป

...ให้ฝึกฝน ปราณตน จนแกร่งกล้า
ให้ก้าวหน้า ตามวิถี ที่ฝึกฝน
ให้...ทำกิจ แก้กรรม กับผู้คน
ให้หายจน หายเบื่อ เมื่อว่างงาน

...เขียนตำรา ท่าฝึก อันลึกล้ำ
เรื่องลมปราณ สรรค์สร้าง มาอย่างไหน
เริ่มเรียนรู้ หนึ่งสอง ลองอย่างไร
รู้อันใด จดไว้ ใช้สอนคน

...ไม่ต้องกั๊ก ต้องกอด คลอดให้เกลี้ยง
ไม่ต้องเกี่ยง ต้องกัก เก็บไว้หนอ
ไม่ต้องผ่า พุงเจ้า เอาเปิดพอ
ไม่ต้องรอ อาราย ร่ายคัมภีร์

...เมื่อผ่านพ้น พุทธะ พระพุทธ์ได้
โยนทิ้งไป ใดพุทธ์ หยุดคิดถึง
อรหันต์ ซ้ายขวา อย่าคำนึง
เลิกคิดถึง พุทธ์ใด ไร้ราคา

...มนต์สรรเพ ธรรมมา และนาลัง
เจ้าเคยฟัง จำได้ ใช่ไม๊หนา
เลิกใส่ใจ ในธรรม อันล้ำค่า
โยนวาจา แห่งพุทธ์ ให้หลุดลอย

...เมื่อเวลา ไหลเลื่อน ให้เดือนล่อง
เมื่อเจ้าจ้อง มองใจ ให้วางเฉย
เมื่อได้ยิน ลืมสิ้น ให้หมดเลย
เมื่อนั้นเอย จิตว่าง ให้วางใจ

...ไม่ต้องคิด ฟุ้งซ่าน ร่านร้อนตน
ไม่ดิ้นรน ร้อนเร่า เฝ้าใฝ่ฝัน
ไม่ฟุ้งเฟ้อ เพ้อหา อะไรกัน
ไม่เมามัน เหมือนหนึ่งบ้า เป็นน่าอาย

...ไม่เมาเหล้า แล้วเจ้า อย่าเมารัก
เจ้าจงหัก ห้ามจิต คิดไถล
ทุ่มฝึกเข้า เช้าสาย ทุกหายใจ
แค่ฝึกไป ให้ประจำ ทุกค่ำคืน


อ้อ..ตรงเนี้ย ให้...ทำกิจ แก้กรรม กับผู้คน
สงสัยว่า การทำกิจ แก้กรรม กับผู้คน คงหมดคดีเก่าแล้วล่ะมั้ง นะ
ตอนที่พิมพ์ มันเลยปิ๊ง แล้วแว๊บตรงนี้อยู่พักนึง น่าจะใช่นะ เนอะ

อืม...คิดไปคิดมา เอาใส่มันทั้งสองกระทู้เลยดีกว่า นิ
เออ...ไม่รู้จะตัดต่อยังไง เอาใส่มันทั้งสองกระทู้เลยดีกว่า เนอะ


สุนทรทู่ / ฟังเพลงสตริงเก่าออนไลน์ ต่อเนื่องตลอด 24 ชั่วโมง (ช่องที่เปิดเพลงให้ฟังอ่ะ แต๊งค์หลาย)
.

 

สวัสดีค่ะ เข้ามาทักทายค่ะ พรหมวิหาร๔เคยฝึกสิ้นปีก่อน แต่พอท้อ จิตก้อตกไปเลยค่ะ และไม่ได้ฝึกอีก แต่ส่วนใหญ่จะสวดมนต์บทเมตตาใหญ่และอุทิศบุญ

 

เขียน ๑๖.๑๕

อ้อ..ครับ

 

.
เขียน ๙.๓๒

เมื่อเช้านี้ ระหว่างที่ "พาพระไปร่อน ข้าวร้อนแลกบุญ" อยู่นั้นน่ะนะ
ฟังข่าวจากสมาร์ทวอลช์ ที่เพิ่งซื้อมาใหม่ ตั้งสามร้อยกว่าแน่ะ
เชื่อมผ่านบลูทูธกะมือถือ ก็เป็นไอเท็มใหม่ ที่เพิ่งได้รับมาน่ะนะ เนอะ

เฮียเสี้ยม จากช่องสาม เค้าว่า ทางรัสเซียแจ้งให้ระวังชาวซีเรียสิบคนมาป่วนไทย
เราได้ยินแล้วก็คิดในใจว่า เป็นกูอีกแล้วล่ะมั้งเนี่ย หึหึหึ อะไรอะไรก็กู ๕๕๕

ขับยานไป ก็มโนแผนรับมือไป เอาไงบ้างน๊า มีไรบ้างหว่า ชัวร์หรือมั่วนิ่มว๊า
ก็มโนไป ว่าแจ้งกระจายข่าว ผ่านเครือข่ายล้านจี ไปทั่วประเทศดีกว่านะ เนอะ
เจ้าที่เจ้าทาง มีอยู่ทั่วไป ทุกที่ ทุกเวลา บรรดาสัมภเวสีก็มีเครือข่ายแยะ เรียกใช้ได้
ใครน่าสงสัย ก็ให้เข้าดลใจคนแถวนั้น สะกิดเจ้าหน้าที่ซะหน่อย แค่นี้คงพอ

แล้วพอตอนขับยานขากลับ ก็เห็นฝูงนกพิราบ ฝูงใหญ่กว่าปกติ
มีแยะกว่าทุกวัน เห็นเด่นมาแต่ไกลเลย ขอบอก ว่าน่าสงสัย หึหึหึ

ขับยานไป มโนไป แปลไป ยังไม่ใกล้เลย ส่วนใหญ่ของฝูงก็บินขึ้นแล้ว
ใจก็แว๊บเลย ว่า อ้าว..ยังมโนไม่เสร็จเลย ข่าวกระจายไปทั่วแล้ว ๕๕๕
พอขับยานไปใกล้ๆ นกพิราบอีกไม่ถึงสิบตัว จึงบินขึ้นไป
แต่กลับบินนำอยู่หน้ารถ ระยะนึง แปลได้ว่า ไม่ต้องห่วง เอาอยู่ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ

ทั้งหน่วยสื่อสาร สั่งการ เหล่าพันธมิตร กองกำลังส่วนหน้า และกองระวังหลัง
ล้วนเข้าประจำตำแหน่งครบถ้วน สมบูรณ์ หน่วยอื่นๆ อีกมากมาย ก็เช่นกัน
เพลงร้องบอกว่า "ไม่มีวัน" จับแค่สั้นๆ ก็พอแล้ว แปลว่า เรียบร้อยโรงเรียนจีน หึหึหึ

ก็จบนิทานไปอีกตอนนึง นิทานของชาวหมู่บ้านในนิทาน เรื่อง นักรบแสง...
วันนี้มาเล่าแต่เช้าเลยแฮะ คงมาแบบด่วนพิเศษ
ไม่รู้ว่า "คนที่คุณก็รู้ว่าใคร" รึเปล่าน๊า ส่งคำร้องไปและมาอ่ะ หึหึหึ


ผีเสื้อสื่อสาร ข้ามมิติ / ชาวหมู่บ้านในนิทาน
.

 

.
เขียน ๑๔.๐๙

เมื่อสองนาทีที่แล้ว ได้รับคำร้องอีกแล้วอ่ะ
มาจาก ฟังเพลงสตริงเก่าออนไลน์ ต่อเนื่องตลอด 24 ชั่วโมง
ไม่รู้ชื่อเพลงอะไรนะ มัวแต่อ่านกระทู้อยู่ ไม่ได้ฟัง

แต่ท่อนสุดท้าย ย้ำตั้งหลายรอบแน่ะ ว่า "พระจันทร์สีน้ำเงิน"
สามสี่รอบ ถึงจะเพิ่งเก็ท ว่าเค้ามาเตือน ว่าอย่าลืม หึหึหึ

เสี้ยววินาทีก่อนนั้น ก็มีเอสเอ็มเอส เข้ามาในมือถือ
คงเพื่อดึงสมาธิออกจากกระทู้ก่อน ล่ะมั้ง นะ

แต่แหม..พอแนะนำตัวแล้ว ไอ้เจ้าออนดิโอ้ เนี่ย มาบ่อยจังนะ เนอะ
ส่งรหัสผ่านมิติอยู่เรื่อยเลยแฮะ เออ..ทำไมหว่า มีไรป่าวน๊า

เอ้า..มาแจ้งไว้ก่อน ว่ารับจ็อบแล้ว แต่ยังไม่รู้จะร่ายกลอนมนตราอะไร
เดี๋ยวจะรอรับนะ ส่งเนื้อหามาให้หน่อยดิ จะเอาไรบ้างอ่ะ จะได้จัดถูก ๕๕๕


พลทหารรักษาพระองค์ / กระต่ายป่า แห่งประเทศไทย

ปล.เพลงเพิ่งมา ว่า "ฝัน ฝันหวาน ของ ผุสชา โทณะวณิก"
ใช่อันนี้ป่าวหว่า คอนเฟิร์มมาอีกครั้งละกันนะ เนอะ หึหึหึ
.

 

.
เขียน ๒๓.๓๔

ยังเหลือ ิbat of light อีกชื่อนึงนะ











ไม่มีการเจรจา จนกว่าจะคืนอีกชื่อนึงมาด้วย
ไม่งั้นก็ซวยกันไปเรื่อยๆ แหละ


คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
.

 

ท่านเพ่ กลับมาแล้ว มาร่วมยินดี นึกว่าจะจำศีลไปแล้ว

 

เขียน ๑๓.๓๘

ยังยัง เค้ายังไม่มา นั่นเป็นแค่สัญญานสื่อสาร


ไม่มีการเจรจา จนกว่าจะคืนอีกชื่อนึงมาด้วย
ไม่งั้นก็ซวยกันไปเรื่อยๆ แหละ


ใครที่คุณก็รู้ว่าคน

ปล. เฮอะ...จับไก่ไม่สำเร็จ เสียข้าวเปลือกไปกำมือนึง ๕๕๕

 

.
เขียนติด ๑๙.๐๑ เมื่อวาน

ฮึ่ม..นี่ถ้าไม่เห็นแก่หน้า ของสหายผู้มาจากแดนไกลล่ะก็ นะ คงอีกนานนนนแน่น่น่น่

เหตุจากความเชื่อมโยงกัน โดยบังเอิญ อีกแล้วววว
บังเอิญต้องได้ฟังเพลงบูชาเทพเยอะแยะ จากอินเดียนู้นนนน
แล้วบังเอิญ อีกหลายวันต่อมา มีเทพสี่องค์หนักอึ้ง จะมาอยู่ที่วัดด้วย
ปลายเชือกอีกด้านนึง อยู่ที่กระทู้ของท่านจ่ายักษ์ หน้า ๙ กระทู้เบอร์ ๑๖๘
http://palungjit.org/threads/สำนักว...-สร้าง-พุทธวจน-ปลอม.552222/page-9#post9942035

ต้องเหน็ดเหนื่อยอยู่สองสามวัน กว่าภารกิจจะเสร็จสิ้น
ได้ตังมาพันห้า ก็คุ้มค่าเหนื่อยอยู่หรอกนะ เนอะ
แต่ถ้าจะให้แบบนี้อีกที สงสัยต้องคิดหนัก
โชว์รูปภารกิจซะหน่อยละกัน นะ

....................................................

เขียนต่อจากเมื่อวานนะ โพสท์รูปกองหนุนได้ซะที เฮ้อ...
แต่น่าเสียดาย ที่โพสท์ไม่ทันวันคราส แต่ก็ ช่างหัวมัน

เขียนต่อ ๑๓.๐๐

นี่เป็นรูปเทพสี่องค์หนักอึ้งเลย น่าจะเกินสามร้อยโลล่ะมั้ง นะ หึหึหึ























รู้จักแน่ๆ เพียงแค่ท่านคเณศ แต่อีกสามท่าน ไม่แน่ใจแฮะ
ใครแน่ใจ ช่วยบอกทีละกัน นะ จะได้ทราบว่าใครมาอยู่ด้วยน่ะนะ
เพราะปกติไม่เคยต้องบูชาเทพองค์ใด มีแยะเกินเหตุอ่ะ บูได้ไม่หมด
อีกอย่าง เทพน่ะ เค้าต้องมาขอให้เราช่วย เราไม่ค่อยขอให้เทพช่วยอะไร
เลยไม่ค่อยรู้จักหน้าตา หรือเสื้อผ้าหน้าผม ก็ไม่ค่อยได้จดจำ ว่าใคร
เห็นกระทู้นึง เค้าชวนท่านจิตแย้ม รวมกลุ่มผู้ที่เคยท่องจักรวาล
เราเลยเลียนแบบสมการออกมา ว่าจะโชว์กลุ่มเพื่อนที่นี่อ่ะ


กระต่ายป่า ข้างวัด / ประธานหมู่บ้านในนิทาน
.

 

รูปเทพมองไม่เห็นเจ้าค่ะ เจ้าคุณเพ่