ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

รอซักครู่ วันนี้ต้องรวบรวมสมาธิ มันต้องเขียนถึงเรื่องรัก
การฆ่าครั้งแรก อารมณ์มันเยอะมาก

 

พ่อครูมองสิงห์แล้วให้ตะลึงนัก
ราวกับสิงห์ผู้เย่อหยิ่ง ทรนงได้เปลี่ยนไป
จากเด็กอวดดี

กลายเป็นนักรบ แม้ร่างกายจะซูบ แลสกปรก
แต่มันมีแววแข็งแกร่งในดวงตา มีรัศมีราวกับเพชรฆาต
พ่อครูไม่รู้ทำไม แต่ขนทั้งร่างท่านลุก
แลรู้สึกครั่นคร้ามสิงห์

คำพูดขรัวอินทร์ลอยมาในหัว
สิงห์จักเป็นขุนศึกที่เกรียงไกรที่สุด

สิงห์เอ๋ย ลุกขึ้นเถอะลูก
จงไปพักผ่อนที่เรือนขรัวอินทร์
บัดนี้เรือนนั้นเป็นของเจ้า
พ่อให้แม่เอื้อม เอาข้าวปลาอาหารไปให้เจ้ากิน

สิงห์ยืนขึ้นประจันหน้ากับพ่อครู
โดยไม่รู้ตัว พ่อครูก้าวถอยหลังไปก้าวนึง
สิงห์นั้นดวงตาดูเด็ดเดี่ยว จ้องหน้าพ่อครูนิ่ง
ถึงแม้จะรูปงามมาก แต่แฝงไปด้วยบารมี
ราวกับมีเงาดำขนาดใหญ่ด้านหลังสิงห์
ลมรอบๆ บริเวณนั้นก็เงียบสนิท
พ่อครูกลั้นหายใจโดนอัตโนมัติ

รู้สึกราวกับสิงห์ยืนข่มตัวเอง
ทั้งที่สิงห์ก็ยืนอยู่กับที่
หมัดของครูกำแน่นโดยอัตโนมัติ
รู้สึกราวกับจะตั้งรับโดยไม่รู้ตัว

เมื่อสิงห์ขยับตัว พลันให้เห็นรอยสักโผล่พ้นมาจากหน้าอก
พ่อครูเอามือมาแหวกเสื้อสิงห์โดยอัตโนมัติ
สิงห์นั้นงงนัก แต่ก็ไม่ได้ขยับเขยื้อนไปไหน
พ่อครูแหวกแล้ว ก็ให้รู้สึกมึนหัว ราวกับจะอาเจียน
ลมไล่มาที่ลิ้นปี่ โดยเฉพาะเมื่อมองรูปสิงห์ ที่หน้าอก

และเมื่อมองยันต์รูปหนุมาน พ่อครูราวกับเห็นหนุมานนั้น
หดและขยายอย่างรวดเร็ว
ราวกับอากาศในปอดหายไป
รู้สึกน้ำลายเหนียวๆ มันฝืดอยู่ที่คอ

พ่อครูพูดด้วยเสียงสั่น
สิงห์เอ๋ย ยันต์เจ้าช่างเข้มขลังเหลือเกิน
เอ็งรู้หรือไม่ ขรัวอินทร์สักให้ข้าเพียงยันต์เดียว
คือยันต์เกราะเพชร นอกนั้นข้าสักกับครูอื่น
ท่านว่ายันต์ท่านนั้น สักให้เฉพาะสายท่านเท่านั้น
ขรัวอินทร์เมตตาเอ็งนัก
เอ็งคงจักเป็นใหญ่ในทัพจริงๆ
ยันต์สิงห์นี้ สักได้แต่แม่ทัพ แลพระวงค์เท่านั้น

 

สิงห์นั้น ถอดเสื้อออก แล้วหันหลังให้พ่อครูดู

พ่อครูยกมืออันเหี่ยวย่นที่สั่นเพราะคุมไม่อยู่
สัมผัสยันต์โสฬส

เป็นบุญตาของพ่อจริงๆ

ใส่เสื้อเสียลูก จงอย่าให้ใครเห็นยันต์ของเจ้าโดยง่าย
จนกว่าจะถึงเวลาอันควร

ขอรับ สิงห์ตอบรับ สวมเสื้อ กราบลาพ่อครู แล้วจูงม้าไปที่เรือน

 

เรือนนั้นยังดูสะอาดแลเรียบร้อยอยู่
สิงห์รู้สึกน้ำตาคลอ นึกถึงพ่อขรัวอินทร์เป็นยิ่งนัก
สิงห์ผูกม้าไว้ที่ต้นไม้ใหญ่หน้าบ้าน

นิลกาฬ พี่จักขึ้นเรือนก่อน
เจ้ามีบุญคุณกับพี่นัก
เจ้าเป็นสิ่งเดียวที่พี่เหลืออยู่

สิงห์เอาหน้าแนบจมูกม้า

พี่สิงห์จ๋า เสียงหวานใสเรียกมาจากบนเรือน
สิงห์มองไป ประตูที่ค่อยๆ เปิดออก
แม่เอื้อม ลูกสาวพ่อครู

สิงห์ลืมนางไปเสียสนิท!!!

 

แม่เอื้อม สิงห์รู้สึกมึนหัวนัก
ข้าลืมนางไปเสียสนิท
สิงห์รู้สึกราวกับเจอน้องสาว
ญาติคนเดียว ที่เป็นคนที่เหลืออยู่

สิงห์รีบเดินขึ้นเรือนไป
แม่เอื้อมยกมือสิงห์ขึ้นมากุม
พี่สิงห์ พี่กลับมาหาข้าแล้วจริงๆ
พี่เจ็บตรงไหนหรือไม่
ใยพี่ซูบผอมเช่นนี้
นางเอามือข้างนึงมาลูบแก้มสิงห์เบาๆ
วูบนั้น สิงห์คิดถึงท่านแม่นัก
สิงห์เอามือมากุมมือที่ลูบแก้มตน

แล้วเอ่ยว่า พี่แค่เดินทางไกลไปบ้าง
ขอบน้ำใจแม่เอื้อมนัก ที่ไม่ลืมพี่
เสียงพูดของสิงห์ฟังแล้วช่างอ่อนโยนนัก

แม่เอื้อมนั้น ยิ้มทั้งน้ำตา
พี่รู้มั้ยข้าสวดมนต์ขอพรพระให้พี่ปลอดภัยกลับมาหาข้า

สองหนุ่มสาวสบตากัน
ในนาทีนั้น สิงห์รู้สึกร้อนรุ่มในร่างกายนัก

แม่เอื้อมมองตาสิงห์วูบเดียว
หัวใจสาวก็เต้นระรัว
เลือดสูบฉีด แต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือจากมือของสิงห์ที่กุมอยู่ที่แก้ม

....

 

หุยยยยย กาลางอินเลยยย จบตอนไปซะงั้นนนน

 

ฮี้ เสียงเจ้านิลกาฬดังขึ้น

สิงห์และแม่เอื้อม ตื่นจากภวังค์รัก

แม่เอื้อม รีบเอามือออกจากมือสิงห์

ส่วนสิงห์รู้สึกสับสนยิ่งนัก

รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งร่าง

ลมพัดมาวูบหนึ่ง ผมของแม่เอื้อม พัดวูบมาต้องกายสิงห์
ราวกลับแค่ปลายผมนั้น
ทำให้ใจสิงห์เต้นราวกลับได้ลูบไล้ร่างของนาง

ไม่รู้วันเวลาสถานที่ สิงห์และแม่เอื้อมราวกับมีแรงดึงดูด
ไม่อาจสนใจได้อีก นอกจากดวงหน้าและนัยน์ตาของอีกฝ่าย

ฮี้ เสียงเจ้านิลกาฬร้องดังขึ้น พร้อมกระทืบเท้าลงพื้น

สิงห์สะดุ้งอีกครา

 

สิงห์มองหน้าแม่เอื้อม

พี่หิวแล้ว เจ้าจงไปจัดสำรับมาเถิด

แม่เอื้อมรีบวิ่งลงเรือนไป

พอแม่เอื้อมลับไปแล้ว สิงห์รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งร่าง
พยายามหลับตาเพื่อรวบรวมสมาธิ
ก็ไม่สามารถดับความร้อนในช่องท้องของตนได้
สิงห์รู้สึกถึงเหล็กไหลร้อนไปทั่วทั้งกระแสเลือด
ลมที่พัดก็ให้รู้สึกเย็นจนบาดผิว ราวกับรู้สึกอัดอัดทรมาน ไปทั้งร่าง
ยังไม่รู้ต้นเหตุ และไม่รู้ทางออก

 

นี่มันอะไรกันนะ ...
สิงห์ให้สับสนในจิตนัก

มองมือตนเองสั่น
รู้สึกราวกับเป็นไข้
หนาวร้อนสลับกัน

ด้วยอานุภาพของเหล็กไหล
และจากการฝึกพลัง
เมื่อใจจดจ่อกับสิ่งใด ใจจะตรึกจะปักในอารมณ์นั้น
ยากที่จะถอดถอนใจได้...

 

คืนนี้ ไปก่อนนะ ไปปักอารมณ์ ไปตรึกก่อน
555

พรุ่งนี้ มะรืนนี้ อาจเขียนสั้นหน่อย
มีสอบวันเสาร์

 

พระจันทร์ ราหู พระอาทิตย์
พระธิดานาคี พญาครุฑ เทวดาแดง

วังวนแห่งรัก น่ากลัวนัก
ทำอย่างไรจะหลุดวงโคจรแห่งรัก

 

ขออภัยที่ลืมช้า

 

สงสัยเมื่อคืน จะตรึก จะปักอารมณ์มากไปหน่อย

รู้สึกมึนเมากิเลสมาก

ไร้สติสิ้นดี

 

กู่ไม่กลับแล้ว มีแต่คิดถึง ต่อ

 

โรคกรรม

วันนี้ หายไปหาหมอฟันมา

เนื่องจากอยู่ดีๆๆ ฟันซี่หน้าก็เกิดอาการเหงือกอับเสบ เป็นแค่ซี่เดียว
โดยไม่ทราบสาเหตุ หมอบอกอาจจะโดนกระแทกหรือไม่มีสาเหตุก็ได้
ไปเกลาเหงือกมาหนึ่งรอบ เจ็บมาก
นึกย้อนไปฟันซี่นี้ คือฟันซี่ที่บิดมาก จนต้องไปดัดฟัน รากมันคงมีปัญหา
พอไปโดนกระแทกขึ้นมา มันก็เลยกร่อนไปเลย

และมันก็บวมขึ้นมาอีก เป็นหนักจนอยู่ดีๆเลือดก็ไหลออกมาเฉยๆ
ไปคราวนี้ หมอบอกต้องถอนทิ้ง ไม่สามรถเกลาเพื่อรักษาฟันไว้ได้
และเป็นฟันหน้า ต้องตัดเหงือกทิ้งขึ้นไปสูงมาก เหมือนฟันคนแก่
ทำให้ดูไม่สวยงาม ไม่สามารถแก้ไขได้
ต้องใส่ฟันปลอม.....
ถ้าทำรากฟันเทียมต้องเสียค่ารักษา 18,000 บาท
ถ้าทำสะพานฟัน 48,000 บาท

เดินออกจากร้านหมอด้วยอาการขาดสติ

นึกภาพย้อนไปถึงตอนฝันเรื่องสิงห์
หลายครั้งหลายคราที่ชกคู่ต่อสู้ตรงหน้า
จนฟันหลุด ในการประลองฝีมือ
เพราะอยากแกล้ง.........
ยิ่งเห็นฟันหลุดกระเด็นยิ่งสะใจมาก
ตอนที่คู่ต่อสู้ ถุยเลือดออกมาพร้อมฟัน
จริงๆ เตะก้านคอ หรือท่าอื่นก็มี
แต่จะชกไปตรงปาก ตรงหน้า
ตรงจมูก ให้หัก ให้เลือดกำเดาไหลพรากๆ
ให้เจ็บปวดทรมาน เลือดกลบปากเสียก่อน
บางคนเลือดออกเยอะๆ
ตอนกลางวันเนี่ยนะ
ต่อยๆอยู่ ขาพับเป็นลมไปเลย

เราคงจะหนีกรรมไปไม่พ้น
มันคงต้องปลงอนิจจัง

สังขารไม่เที่ยง

แต่ก็อดสลดใจไม่ได้

ไม่รู้วันข้างหน้า ต้องเจอเรื่องใดๆอีก
บางทีกรรมมันแสนน่ากลัว
ถ้ารู้ว่าทำร้ายใจเรายากขึ้น
ก็มักมาเรื่องกายสังขาร เช่นนี้

อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด
เอาเหอะ แขนขาก็ยังอยู่
ตาก็ยังใช้ได้

ไฟก็ยังมี 555

ขำว่ะ ชีวิต

ป.ล.@nite พวกชอบต่อยจมูกคนอื่น มักจะเลือดกำเดาไหล

 

สิงห์นั้นร้อนรุ่มในใจนัก
ร่างกายก็ร้อนผ่าว

รู้สึกความเหนอะหนะของร่างกาย
รับรู้ความรู้สึกของร่างกายเป็นครั้งแรก
ตั้งแต่ออกจากถ้ำ
สิ่งที่คิดได้อย่างเดียวตอนนั้น คือน้ำ
สิงห์ลงไปใต้ถุนบ้าน จับกะลา(แทนขันสมัยนั้น)ได้
ก็ราดน้ำลงไป ที่หัวขันแรก
สิงห์ลูบไล้ ขัดถูร่างกาย
แต่กลับยิ่งลูบ ยิ่งร้าย
สิงห์รู้สึกอยากเอาตัวที่ร้อนลงไปแช่น้ำทั้งตุ่ม
เหล็กไหลในตัวก็วิ่งไหลไปไม่เป็นทิศทาง
สิงห์ราดน้ำขันแล้วขันเล่า
แต่ก็ไม่สามารถบรรเทาความร้อนนี้ได้

สิงห์หลับตารวบรวมสมาธิ แต่ในใจกลับเห็นแต่หน้าแม่เอื้อม
รวมถึงรูปร่างของนางด้วย..

ความกำหนัดของวัยหนุ่มสาว
กิเลสนี้ช่างร้อนนัก

 

อ้าวไหนแต่แรก สิงห์มองว่าเป็นน้องสาว ?

 

น้ำแทบจะหมดตุ่ม
เนื้อตัวสิงห์ก็แดงไปหมดเพราะแรงขัด

สิงห์ให้ขุ่นใจนัก จักทำเช่นใดอารมณ์นั้นก็ไม่ดับไป
ยิ่งคิดยิ่งว้าวุ่น ร่างกายสิงห์ก็ตื่นตัวรับอารมณ์นั้น
รู้สึกอยากจะชกทำลายข้าวของ
สิงห์เขวี้ยงกะลาลงพื้น จนกะลาแตกเป็นสองเสี่ยง

ทำอย่างไรข้าถึงจะดับอารมณ์นี้ได้

สิงห์กระทืบเท้าขึ้นเรือนไปผลัดผ้า

พอผลัดผ้าเสร็จ ก็ได้ยินเสียงเรียก

พ่อสิงห์ ข้าวอยู่หน้าชานบ้าน
เสียงหญิงแก่เรียก

สิงห์รีบเปิดประตูไป หวังใจจะได้พบแม่เอื้อม
แต่ออกไปกลับพบหญิงแก่ ที่อยู่เรือนครูมวย
นางเป็นแม่ครัวที่ค่ายแห่งนี้
แต่สิงห์ไม่รู้จักชื่อนาง

นางเห็นหน้าสิงห์ ก็บอกเพียงแต่ว่า
กับข้าวสำรับนี้แม่เอื้อมทำให้เจ้าเอง
เพลานี้ไกล้มืดแล้ว
วันนี้พ่อครูจักออกลาดตระเวณ
ข้าต้องรีบไปอยู่เป็นเพื่อนแม่เอื้อม
เจ้ากินเสีย แล้ววางสำรับไว้ที่นี่
ข้าจักมาเก็บวันรุ่ง

แล้วนางก็ลงเรือนไปเงียบๆ

สิงห์นั่งลงกินข้าว ในสำรับ
มีหม้อดินใบกลางปิดฝาอยู่
และในหม้อข้าวสวยนั้น
เมื่อสิงห์ตักใส่ชามดิน
พบว่าข้าวนั้นถูกคัดมาอย่างดี
ไม่มีเศษข้าวเปลือกหรือกรวดเลย
เมื่อเปิดหม้อแกง สิงห์ก็พบต้มไก่

สิงห์รู้สึกน้ำตารื้นมาที่ขอบตา
เทแกงออกจากหม้อ
ใส่ชามแล้วยกขึ้นซดน้ำแกงนั้น

เป็นอีกครั้งที่สิงห์นึกถึงท่านแม่
ท่านแม่กับแม่เอื้อม

สิงห์กินข้าวไปคำแรก ก็ให้นึกถึงความหลังในวัยเด็ก
เป็นครั้งแรก หลังจากผ่านเรื่องราวมากมาย
สิงห์คิดถึงท่านพระยาพ่อเลี้ยงของตน
แอบถามในใจตนว่า พ่อจักเคยคิดถึงข้าบ้างไหม
แล้วพ่อที่แท้จริงของข้า เป็นใคร

สิงห์สลัดความรู้สึกในหัวทิ้ง
แล้วก้มหน้าก้มตากินข้าว
ที่มีรสชาติราวกับอาหารทิพย์
ที่ได้ลิ้มรสตั้งแต่ออกจากบ้านพระยามา
อยู่กับรสอาหาร
และความรู้สึกในใจ

เพียงลำพัง

 

เห็นเป็นน้องสาว

พอโดนจับมือ เลยไฟช็อต

เป็นความรู้สึกที่เด็กหนุ่ม จะกลายเป็นชายหนุ่ม

เป็นผช เรื่องแค่นี้ เข้าใจยาก???

ป.ล.ว่างๆก็ใช้ยาสีฟันยี่ห้อนี้ จะได้เข้าใจง่ายขึ้น 555

 

สิงห์กินข้าวอิ่ม รู้สึกมีเรี่ยวแรง
พลันก็นึกถึง นิลกาฬ
สิงห์ลงไป ปลดเชือกม้า
พี่ขอโทษนะพ่อ พี่ลืมเจ้าเสียสนิท
นิลกาฬ ร้องฮี้เบาๆ ผงกหัวลง
ใช้เท้าหน้างอ กระแทกลงพื้นเบาๆ
พร้อมส่ายหัว ไปมา ราวกับรำคาญ

สิงห์เข้าใจทันที
นิลกาฬ งั้นพี่จะไม่ผูกเจ้า
จงไปหาหญ้าหาน้ำกินเสีย
ไม่ต้องห่วงพี่

นิลกาฬรับรู้ มันยกขาหน้าขึ้นสองข้าง
แล้วควบวนรอบสิงห์หนึ่งรอบ ก่อนวิ่งไปในแสงตะวันโพล้เพล้