การสอนธรรมครั้งพุทธกาล

ธรรมะ ของพระพุทธองค์ ทุก ธรรมบท ล้วนเป็น โลกุตระ ส่งถึง นิพพาน ทั้งหมด


หาก ศึกษาธรรมด้วย ตรรกศาสตร์ ปรัชญา จิตวิทยา ก็จะได้แต่ บัญญัติ ทื่อๆ
พระเรียกว่า " เถรส่องบาตร " เห็นไปตามบัญญัติทื่อๆ

อย่างกรณี จตุคำ เอ้ย " อุ อะ กุ สะ " ธรรมบทนี้ ส่งถึง นิพพาน 1000%

โดยที่

อุฏฐานสัมปทา ก็คือ สติปัฏฐาน4 เน้นแทงตลอดไปจนถึง " อุเบกขาสัมโพชฌงค์ "
โดย พยัญชนะอันเป็นที่สุด หรือ รสของ อุเบกขาธรรม คือ การบริหาร กิจการ
ที่มีขึ้น มีลง แต่ก็ เป็นกลาง บริหารต่อไปได้ ท่ามกลางความแปรปรวนนั้นๆ

อารักขสัมปทา ก็คือ การภาวนที่ต่อเนื่อง แทงตลอดไป " ธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์ "
ซึ่งจะไปพบ " มรรคญาณ " สิ่งที่เป็น ทรัพย์ชนิดเดียว ที่ซ่อนด้วย พยัญชนะว่า
" ไม่มีใครมาขโมยไปได้ "

กัลยาณชน หรือ กลัยานมิตร หรือ กัลยาณธรรม เคยยกกล่าวหลายหนแล้วว่า
ไม่ใช่เรื่อง คนเป็นเพื่อนกับคน แต่หมายเอา มรรค8 ที่จะติดตามไปเป็นปัจจัย
ทุกภพทุกชาติ กรณีเป็น สาวก จะอาศัย 2แสนอสงไขยเป็นอย่างต่ำ ในการมีมรรค8
เกิดสัมปยุติกับจิตขณะปฏสนธิกาล เพื่อนแท้ที่ไม่มีหายไปไหน ใครมาขโมยไม่ได้เลย

สมชีวตา ก็หมายเอา " สัมมาอาชีวะ " ซึ่งก็แน่นอนว่า หมายถึง ที่สุด คือ " ปรินิพพาน "
เท่านั้น ถึงจะ " สมชีวตา " หรือมี อมตะเป็นที่สุดรอบ สุดโลก

 

ธรรมะที่ยกมานั้นเป็นเพียงส่วนเสียวของทั้งหมดอย่าเลยอย่าได้ยกพระพุทธวจนะที่กล่าวสอนเพียงบางส่วนสำหรับคฤหัตรที่ต้องการอยู่กับโลกธรรมโดยไม่มุ่งสนใจในทางพ้นทุกข์ยังมีโลภโกรธหลงเต็มในจิตไม่มีปัญญาจะรู้แจ้งธรรมที่สามารถพ้นทุกขได้ท่านจึงได้สั่งสอนแค่นั้นเพราะถ้ามากกว่านั้นก็เกินปัญญาที่จะรู้ได้สอนไปก็ไม่เกิดประโยชน์ถ้าอยากได้แค่นั้นก็ทำตามเถอะครับเพราะเป็นสิ่งที่ดีมีประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น แต่พระพุทธองค์มีธรรมะที่ยิ่งกว่าที่ประเสริฐกว่าที่พระองค์ทรงตร้สสั่งสอนเวไนยสัตว์ให้สามารถพ้นทุกข์ ออกจากโลกธรรมมุ่งสู่โลกุตระธรรมท่านคงไม่เข้าใจหรอกครับเพราะจิตยึดมัืนในโลกธาติในปุถุชนเลือกเฟ้นธรรมเที่สั่งสอนให้มนุษย์เป็นคนดีเพื่อเป็นปัจจัยในการทำความดีเวียนตายเวียนเกิดในวัฎสังสาร.ธรรมะที่องค์สมเด็จท่านสั่งสอนให้มนุษย์เดินทางตามแผนที่นั้นก็อยู่ที่ใครจะเดินหรือไม่ก็แค่นั้นเอง สาธุ

 

ยกมาเถิดขอรับ ข้าพเจ้าจะพิจารณาเอง ถ้าธุลีในดวงตาของข้าพเจ้ามีน้อยก็จะมองเห็นได้ นำมาสักบทหนึ่งเถอะขอรับ

 

เอาอีก

ความสุขของคฤหัสถ์ 4 ประการ ที่ตรัสแก่อนาถบิณฑิกคฤหบดีว่า

“ดูกร คหบดี ความสุข 4 ประการนี้ เป็นสิ่งที่คฤหัสถ์ผู้บริโภคกาม ควรได้ควรถึงอยู่เรื่อยๆ ตามสมัย ความสุข 4 ประการนั้น คือ อัตถิสุข โภคสุข อนณสุข อนวัชชสุข

1. อัตถิสุข (สุขเกิดจากความมีทรัพย์)เป็นไฉน? คือกุลบุตรมีโภคะอันหามาได้ด้วยความขยันหมั่นเพียร เก็บรวบรวมขึ้นด้วยกำลังแขน อย่างอาบเหงื่อต่างน้ำ เป็นของชอบธรรม ได้มาโดยธรรม เธอย่อมได้ความสุข ได้ความโสมนัสว่า เรามีโภคะที่หามาได้ ด้วยความขยันหมั่นเพียร เก็บรวบรวมขึ้นด้วยกำลังแขนอย่างอาบเหงื่อต่างน้ำ เป็นของชอบธรรม ได้มาโดยธรรม นี่เรียกว่า อัตถิสุข


2. โภคสุข (สุขเกิดจากการใช้จ่ายทรัพย์บริโภค) เป็นไฉน? คือกุลบุตรกินใช้และทำสิ่งดีงามอันเป็นบุญทั้งหลาย ด้วยโภคะที่หามาได้ด้วยความขยันหมั่นเพียรอัน เก็บรวบรวมขึ้นด้วยกำลังแขน อย่างอาบเหงื่อต่างน้ำ ซึ่งเป็นของชอบธรรม ได้มาโดยธรรมเธอ ย่อมได้ความสุข ได้ความโสมนัสว่าด้วยทรัพย์ที่หามาได้ด้วยความขยันหมั่นเพียร....ได้มาโดย ธรรม เราก็ได้กิน ใช้ และได้ทำสิ่งดีงาม อันเป็นบุญทั้งหลาย นี้เรียกว่า โภคสุข

3.อนณ สุข (สุขเกิดจากความไม่เป็นหนี้) เป็นไฉน? คือกุลบุตรไม่ติดหนี้สินไรๆของใครๆ ไม่ว่าน้อยหรือมาก เธอย่อมได้ความสุข ได้ความโสมนัสว่าไม่ติดหนี้สินไรๆของใครๆ เลยไม่ว่าน้อยหรือมาก นี้เรียกว่า อนณสุข

4. อนวัชชสุข (สุขเกิดจากกรรมดีงามไร้โทษ) เป็นไฉน? คืออริยสาวกเป็นผู้ประกอบด้วยกายกรรมดีงาม ไร้โทษ ประกอบด้วยวจีกรรมดีงาม ไร้โทษประกอบด้วยมโนกรรมดีงาม ไร้โทษ เธอย่อมได้ความสุข ได้ความโสมนัสว่า เราเป็นผู้ประกอบด้วยกายกรรมดีงาม ไร้โทษ ประกอบด้วยวจีกรรมดีงาม ไร้โทษ ประกอบด้วยมโนกรรมดีงาม ไร้โทษ นี้เรียกว่า อนวัชชสุข

 

เอกวีร์ วันนี้มาคนเดียวหรือขอรับ

 

น่าจะ คนเดียวแล้วนะ

เพราะ อุปกรณ์โมบาย ทุกอัน เครื่องคอมในทุกไซท์งาน พยายาม ปลดให้
เหลือเพียง ไอดี เดียวแล้ว

 

ก็คล้ายกัน

อนวัชชสุข เป็น พยัญชนะ ที่หยิบมาใช้แทน ปรินิพพาน การสุดรอบของการก่อสังขารใดๆ ( ไร้โทษ )

อนณสุข เป็น พยัญชนะ ที่หยิบมาใช้แทน มรรค8 ซึ่งเป็นหนทาง ตัดภพ ตัดชาติ หรือ การใช้หนี้ในเชิงปฏิบัติธรรมะ

โภคสุข เป็น พยัญชนะ ที่หยิบมาใช้แทน มรรคญาณ ธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์

อัตถิสุข ก็ย่อมหมายถึง อุเบกขาสัมโพฌชงค์ สุขในปัจจุบัน วิหารธรรม


ทุกธรรมบท ย่อมเป็น โลกุตระธรรมทั้งหมด ไม่ใช่ การสอนให้ จมอยู่ในโลก แบบ ปรัชญา จิตวิทยา ออกแนว เดรัจฉานวิชา ( การประมาท จมในสังสารวัฏ )

 

พี่วีปรากฏตัว ล่างกระทู้ มาหลายวันล่ะ
สงสัยถามทันที

 

อ๋อ ไปปลดโน้นนี่ พร้อม แก้รหัสผ่านให้ง่ายๆ เตรียมเอาไว้

เผื่อมี คนอยากได้ ไอดี ไปใช้ ก็จะได้ ยกให้ไปเลย ง่ายๆ

 

มีแทงกั๊ก "น่าจะ"

ปากจะเน่านะพูดต่อหน้าหลวงตา ต้องให้เหลือไอดีเดียว (เอกวีร์)
​

 

ขออภัย จขกท.นอกเรื่อง
พี่วีจะไปบวชพระแล้วเหรอครับ

 

ผมชอบ ไข่เค็ม

ไข่เค็ม ผมจะ ซื้อติดบ้านไว้เสมอ คู่กับปลากระป๋อง

สำรองเอาไว้ ใช้ยามใดก็ได้

ไข่เค็มของแท้ ต้องมี รอยดำสองรอย ประทับกว้าาาาาาาาาางๆ

 

(ไม่เป็นไรครับหนุกดี)

ปล่อยให้เขาไปที่ชอบๆเถอะ ครับ สมมุติพี่เขาบวชเอาข้าวต้มกับไข่เค็มไปถวายเขาบ้างนะขอรับ

 

พุทธพจน์ที่ตรัสสอนในเรื่องการปฏิบัติเกี่ยวกับทรัพย์

“ภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๓ จำพวกเหล่านี้ มีปรากฏอยู่ในโลก สามจำพวกไหน ? คือคนตาบอด คนตาเดียว คนสองตา”

“บุคคลตาบอดเป็นไฉน ? บุคคลบางคนในโลกนี้ ไม่มีดวงตาชนิดที่ช่วยให้ได้โภคทรัพย์ที่ยังไม่ได้ หรือทำโภคทรัพย์ที่ได้แล้วให้เพิ่มพูน กับทั้งไม่มีดวงตาชนิดที่จะช่วยให้รู้จักธรรม ที่เป็นกุศล เป็นอกุศล...ธรรมมีโทษ...ไม่มีโทษ... ธรรมทราม ธรรมประณีต...ธรรมที่เปรียบได้กับของดำ หรือของขาว นี้เรียกว่า บุคคลตาบอด

“บุคคลตาเดียวเป็นไฉน ? บุคคลบางคนในโลกนี้ มีดวงตาชนิดที่ช่วยให้ได้โภคทรัพย์ที่ยังไม่ได้ หรือทำโภคทรัพย์ที่ได้แล้วให้เพิ่มพูน แต่ไม่มีดวงตาชนิดที่จะช่วยให้รู้จักธรรม ที่เป็นกุศล เป็นอกุศล...ธรรมมีโทษ...ไม่มีโทษ... ธรรมทราม ธรรมประณีต...ธรรมที่เปรียบได้กับของดำ หรือของขาว นี้เรียกว่า บุคคลตาเดียว

“บุคคลสองตาเป็นไฉน ? บุคคลบางคนในโลกนี้ มีดวงตาชนิดที่ช่วยให้ได้โภคทรัพย์ที่ยังไม่ได้ หรือทำโภคทรัพย์ที่ได้แล้วให้เพิ่มพูน อีกทั้งมีดวงตาชนิดที่ช่วยให้รู้จักธรรม ที่เป็นกุศล เป็นอกุศล...ธรรมมีโทษ...ไม่มีโทษ... ธรรมทราม ธรรมประณีต...ธรรมที่เปรียบได้กับของดำ หรือของขาว นี้เรียกว่าบุคคลสองตา

“คนตาบอด ตาเสีย มีแต่กาลีเคราะห์ร้ายทั้งสองทาง คือโภคทรัพย์อย่างที่ว่า ก็ไม่มี คุณความดี ก็ไม่ทำ

“อีกคนหนึ่ง ที่เรียกว่าตาเดียว เที่ยวเสวงหาแต่ทรัพย์ถูกธรรมก็เอา ผิดธรรมก็เอา ไม่ว่าจะเป็นการลักขโมยคดโกง หรือโกหกหลอกลวงก็ได้ เขาเป็นคนเสวยกามที่ฉลาดสะสมทรัพย์ แต่จากนี้ ไปนรก คนตาเดียวย่อมเดือดร้อน

“ส่วนคนที่เรียกว่าสองตา เป็นคนประเสริฐ ย่อมแบ่งปันทรัพย์ ซึ่งได้มาด้วยความขยัน จากกองโภคะที่ได้มาโดยชอบธรรม ออกเผือแผ่ มีความคิดสูง ประเสริฐ มีจิตใจแน่วแน่ ย่อมเข้าถึงสถานะดีงาม ที่ไปแล้วไม่เศร้าโศก

“พึงหลีกเว้นคนตาบอดและคนตาเดียวเสียให้ไกล ควรคบหาแต่คนสองตา ผู้ประเสริฐ”

ใครๆว่าใช่คำสอน (พระธรรม) มั้ยครับ

 

สมมติว่ามีคนบวช หากเขาบวชเพราะไม่ใช่เพื่อไสย
อิชิตันตันทีพาสกร เขาปั้นเขาทำเขาเพียร
การบวชนั้นก็ไม่ใช่เรื่องลูกชาวบ้าน การบวชก็จะสละเรือน น่าเคารพ
เมื่อเขามีความเพียร ก็มีผลตอบแทน ไม่ใช่ลูกชิ้นอมใส่สมองรอวันตายเปล่า

 

เอกวีร์ พูดต่อหน้ารูปหลวงตาสิว่า เอกวีร์กับบุญยง คนละคนกัน

​

 

หลักฐานยืนยันที่ชัดเจนมาก ไม่ต้องหาที่ไหนไกล
เรื่องมีว่า คราวนั้น พระสารีบุตร พร้อมด้วยพระอานนท์ที่ติดตาม
ขนาดอนาถบิณฑิกเศรษฐีที่ใกล้ชิดพระพุทธเจ้าและภิกษุสงฆ์
ได้ไปเยี่ยมอนาถบิณฑิกเศรษฐี และได้ให้โอวาทแก่ท่านเศรษฐี
ได้อุปถัมภ์พระศาสนา กล่าวได้ว่ามากที่สุด และเป็นโสดาบัน
โดยมีสาระสำคัญว่าไม่ควรเอาอุปาทานไปยึดติดถือมั่นต่อสิ่งทั้งหลาย
กว่าจะได้ฟังธรรมหลักใหญ่ ก็ตอนเจ็บหนักนอนอยู่บนเตียงจวนจะสิ้นชีพ

 

ถามวัว ตอบควาย

เจริญพวง

 

คุณ VERAJAK หายไปไหน มาเถอะครับ มาสนทนาแลกเปลี่ยนทัศนคติกัน ใครมีอะไรก็ว่าไป แลกกัน

 

.................เอาจริงจริง นะครับ ผมยัง งง ว่า จขกท ต้องการ สื่อ อะไร ? หมายความว่ายังไง? เพื่ออะไร?