กรรมอะไรถึงต้องโดนบังคับ

บางที มันก็อาจเป็นเรื่องของการเปลี่ยนความคิด!
เมื่อเราไม่สามารถกำหนดสิ่งที่เรามุ่งหวังได้ บางทีควรลองเปลี่ยนความคิด มาคิดที่จะอยู่กับมัน
มีใครเคยตาย จากการทำสิ่งที่ไม่ชอบบ้าง .. จริงๆ แล้วแทบไม่มี
แต่จำต้องอยู่ จะหนี ก็ไม่ได้ .. อยู่ก็อยู่เห็นแต่สิ่งไม่ชอบใจ

ชีวิตคนเราบางทีก็คล้ายกับอยู่ในกรง
หนีออกจากรงเล็กออกไปข้างนอก ก็ไปเจอกรงแต่แค่ใหญ่กว่า

ชีวิตบางทีก็เหมือนมาใช้กรรมส่วนหนึ่ง .. มันเหมือนเป็นเช่นนั้น

เคยพิจารณาสัตว์รอบๆตัวดู เช่น หมา แมว .. วันๆ มันทำอะไร
ผมไม่ได้เป็นคนมีความคิดที่ว่า อยู่สบายวันๆ แล้วคือชีวิตที่ดี
แต่กลับมองว่า.. มันมีค่าที่ตรงไหน กับการมีชีวิตไปวันๆ?

จริงๆ แล้ว หรือว่าสัตว์ก็คือ การถูกจองจำในร่างๆหนึ่ง
สัตว์ไม่สามารถ หาทรัพย์ให้ร่ำรวยได้ แต่ต้องมีชีวิตไปวันๆ
ยิ่งสัตว์ป่าแล้ว อาจจะต้องเอาตัวรอดจากความตายอีก

ชีวิตคืออะไร?

 

จริงๆแล้วเกิดมา ก็เหมือนถูกบังคับโดยธรรมชาติอยู่แล้วมั้งคะ

ต้องเรียนให้ได้แบบนั่นนี่ ต้องทำงาน ต้องประสบความสำเร็จ

ใครแหวกแนวคือผิด

ลองมองในมุมต่างจากเดิมดูค่ะ สิ่งต่างๆอาจไม่เลวร้ายอย่างที่คิด

ถ้าหาเจอซักหนึ่งอย่าง คุณจะเจอความสบายใจอีกหลายๆอย่างตามมา

ลองทำใจสงบๆ หาเวลาว่างทำอะไรที่ผ่อนคลาย โดยทิ้งเรื่องที่คิดที่ไม่ดี

ซักวันละ ชม. ครึ่ง ชม. ช่วยได้เยอะเลย ลองดูนะคะ

 

ลองฝึกตั้งคำถามดูครับ แล้วค่อยๆหาคำตอบ
ต้นไม้จะงอกเพราะปุ๋ยอย่างเดียวก็หาไม่
ต้นไม้จะงอกเพราะน้ำอย่างเดียวก็หาไม่
ต้นไม้จะงอกเพราะอากาศอย่างเดียวก็หาไม่
ต้นไม่จะงอกเพราะแสงแดดอย่างเดียวก็หาไม่
และ ปุ๋ย น้ำ อากาศ แสงแดด จะมีได้เพราะต้นไม้อย่างเดียวก็หาไม่

นกจะบินได้เพราะ มีตัวปุกปุยก็หาไม่
นกจะบินได้เพราะมี 2 ขาก็หาไม่
นกจะบินได้เพราะมีปากแหลมก็หาไม่
นกจะบินได้เพราะมีปีกก็หาไม่
แต่เพราะมีธรรมชาติแบบนี้นกจึงบินได้หากมีธรรมชาติอีกแบบ
อาจจะต้องมีร่างกายอีกแบบถึงจะบินได้

หากมองปัญหาจนแยบคายดีแล้ว แล้วหาทางออกไม่ได้เลยจริงๆ
ค่อยไปลงกับกรรมครับ ว่าเรานี้คงทำอะไรที่ไปในแง่ติดลบมามากแน่ๆ

 

ถ้าต้องการพ้นจากสิ่งแวดล้อมที่ขัดใจตรงนั้น
เพราะมันเป็นทุกข์เหลือคณานับ
ก็ต้องเล็งหางานใหม่ที่มันไม่บังคับหรือฝืน
ใจเรา ถึงจะลำบากกว่าเดิมและมีรายได้น้อยกว่า
ก็ต้องยอมเอา ถ้าลำบากกายแล้วใจเบาลง
เมื่อใจสบายเหนื่อยมากก็จะเหมือนเหนื่อยน้อย

 

จริงครับ ผมพูดเรื่องงานอยู่ ผมไม่เหมาะกับงานที่ต้องใช้ปาก ใช้เสียงจริงๆ พวก พิธีกร ให้ความรู้ อบรมคนเยอะๆ ไรงี้ ไม่เข้ากับตัวเองเลยชัดๆ หัวหน้าก็ให้แต่ผมทำ อยากทำงานเงียบๆเกี่ยวกับเอกสาร งานคอมมากกว่า ทำแล้วสบายใจ อุตส่าห์ออกมาจากงานเก่า งานใหม่ก็ยังได้มาทำอันเดิมอีก อยากหนี:'( ใครมีงานให้ผมทำมั่ง

 

ตอนนั้นผมไปทำธุระกับพี่ แล้วก็ช่วงทานข้าวก็แวะไปทานพวกปิ้งย่างที่นึง
ปรกติผมจะไม่ค่อยสั่งไก่ เวลากินพวกปิ้งย่าง แต่ครั้งนั้นผมสั่งเพราะ
มันเป็นไก่หมักซอสแอบเปิ้ล ซึ่งผมก็พอจะคาดคะเนรสชาติได้ แต่การคาดคะเนมันก็
ไม่เท่ากับการได้ลองชิม ซึ่งโดยทั่วไปที่เห็นธุรกิจเล็กๆตามถนนพวกปิ้งย่าง
ที่ไม่ต้องให้ใครมาบังคับ อยากเปิดก็เปิดอยากปิดก็ปิด เช้าๆนี้ก็จะมี หมูปิ้ง
เย็นๆ ก็มี ลูกชิ้นต่างๆ ปลาหมึก บาบีคิว แต่พวกหมู/ไก่หมักซอสผลไม้นี้ผมไม่เห็น หรือเห็ดต่างๆย่าง นี้ก็ไม่เห็น ผมเห็นร้านพวกนี้ อย่างป้าขายหมูปิ้ง ขายแต่เช้า
ผมยังไม่เคยเห็นป้าเปิดถึงเที่ยงเลย ทำเช้าหน่อยแต่เลิกงานไว แล้วดูจากอุปกรณ์แล้ว
คงไม่ได้ลงทุนสูงมาก หากไปลุยพวกเทคโนโลยีละก็เงิบแน่ การแข่งขันมันสูงผมว่า

 

1.ทำเลค้าขายต้องดี ต้องมีคนเช่นใกล้ๆ หรือตรงข้ามเซเว่น
2.ใช้ทุนไม่สูงมาก
3.ไม่เสียสุขภาพและสายตา
4.ชอบทำอาหาร เพราะงานอาหารมีรายละเอียด
ที่ข้ามไปแล้วจะความอร่อยไม่เต็มที่
จะให้ดีต้องหาคนสอนที่มีสูตรไม่มั่ว
5.ต้องมีวินัยในตัวเองสู้งาน บังคับตัวเองแล้วล่ะทีนี้
6.

 

ถึงจะพูดไปก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา งั้นหยุดพูดจะดีกว่า

 

แล้วตกลงหาแฟนอวบ มาครอบครอง
ได้หรือยัง? บางทีถ้าได้แฟนอวบมาครอบ
ครองแล้วปัญหาอื่นๆอาจเป็นเรื่องเล็กเพราะ
เรามีกำลังใจ และมีเป้าหมายชีวิตที่ชัดเจนขึ้น

 

หรือไม่ก็ทำในสิ่งที่ดีที่สุด
ที่คนที่เกิดมาเป็นมนุษย์พึงทำ
คือ.........
ไม่พูดดีกว่าเพราะยังไม่รู้ว่าเมธาวีเป็น
ชาวพุทธหรือเปล่า

 

ไม่อยากมีหรอกแฟน อยากอยู่คนเดียว ตอนนี้จะดิ้นรนไปก็ไม่ได้อะไร ทำก็ทำช่วยไม่ได้ รอโอกาสดีกว่า

 

อีกทางเลือกหนึ่งคือ ยอมให้บีบบังคับ
ไปให้มันจบจบ สิ้นเวรสิ้นกรรมโดยยอม
รับเสียว่านี่กำลังชดใช้ให้แล้วหนา..จะขอชดใช้
ให้หมดหนี้กรรมหนา ไม่บ่น ไม่เครียด ไม่โวยวาย
หนา

 

(})

 

หล่อมั้ย รวยมั้ย อยู่ที่ไหน อยากรู้ อิอิ

 

กำ!!

 

1) งานใช้เสียงเช่น เป็นพิธีกร, ให้ความรู้, อบรมคนเยอะ .. เป็นงานมีอนาคต
ถ้าคุณไม่เอา ก็แสดงว่าคุณอยากทิ้งอนาคตดีๆ ที่หลายคนไม่ค่อยมีโอกาส

2) ถ้าเกิดไม่ถนัด .. อันนี้เข้าใจครับ แต่จริงๆแล้วแก้ไขได้
งานที่คุณชอบคือ งานเอกสาร งานคอมพ์
ส่วนงานเป็นปัญหาของคุณ คือ งานเกี่ยวกับการพูด (ผมขอใช้แทนคำว่างานใช้เสียงแล้วกัน)

งานพูดสมองจะต้องประมวลผลทันที และเร็วกว่า และต้องเรียบเรียงคำพูดก่อนพูดออกมา
ดังนั้นสมองต้องประมวลผลมากกว่า แต่ประมวลในระดับ concept นะครับ ไม่ได้ลงลึกเป็นในด้านทฤษฎี

ถ้าคุณอายุยังน้อย.. ผมแนะนำให้พุ่งเข้าใส่ ฝึกหัดจากงานง่ายๆ ไปก่อนครับ
สุดท้ายในอนาคต คุณจะทำงานอะไรก็แล้วแต่ คุณต้องพูด(เป็น) ถึงจะก้าวหน้าครับ (ผมบอกความลับให้)

 

จริงแล้วผมเรียนจบสาธารณสุข ผมไม่รู้นิ แม่บอกว่าจบมามีงานทำที่เขาเรียกว่าเป็นเด็กทุนหน่ะ ผมไม่ชอบพูด เป็นคนขี้อาย ไม่ค่อยกล้าแสดงออก ไม่ใช่เด็กกิจกรรม ตอนเรียนผมก็ว่าจะออกล่ะตอนปีสอง แต่ก็เรียนจนจบ จบมาทำงานอยู่สถานีอนามัยไม่นานก็ลาออก งานมันต้องลงชุมชน พูดคุย ทำโครงการ ให้ความรู้ มันไม่ใช่แนวอ่า นี่ว่าจะไปสอบงานใหม่อยู่ งานที่มาทำใหม่นี้ ก็เป็นแค่ลูกจ้างกระจอกๆ เงินเดือนก็ง่อยชิบหาย จะโดนเขาเตะทิ้งตอนไหนก็ไม่รู้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด อยากร้องไห้ ชีวิตบัดซบ

 

ไม่อยากได้ กำ บอกผมหน่อยจิ อยากรู้?? อยากมีผัว เครป่ะ!!

 

บ้านอยู่ อ.ไหน จ.อะไรคับ

 

อ.ตระการพืชผล จ.อุบลฯ ครัช