ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

ตรงข้อความสีแดง...ถ้าไม่เป็นการรบกวน คุณ jarujun ช่วยตรวจสอบ แก้ไข หรือเลือกคำที่เหมาะสมเพื่อเป็นการสร้างความเข้าใจให้ตรงกันสำหรับผู้อ่านทุกท่าน ทุกอาชีพด้วยครับ จะเป็นการดีโดยเฉพาะเพื่อนสมาชิกที่เป็นข้าราชการทหารรับใช้ชาติ ขอบพระคุณครับ

 

แก้ไขให้ตามคำตักเตือนค่ะ

 

แก้ไขให้ตามคำตักเตือนค่ะ ขอบพระคุณค่ะ

มิได้มีเจตนาลบหลู่ทหาร

เป็นคำติดปากตั้งแต่สมัยเก่ายุคอยุธยา ยุคกรุงศรี ทหารเลว หมายถึง ทหารที่เดินเท้า ทัพหน้า ทหารที่มาจากชาวบ้าน หรือเชลย

เป็นทหารที่ไม่ได้ฝึกวิชาดาบ วิชามวย ไม่เคยเลยตำราพิชัยสงคราม เราจึงเรียกว่าเลว

คำว่าเลวโบราณความหมายแตกต่างกันกับยุคนี้ เช่นฝีมือดาบเลวมาก คำว่าแย่ แทบไม่เคยได้พูด ส่วนเลวในยุคนี้กับหมายถึงนามธรรม เช่น เลว โกง

อีกคำนึงที่นึกออก เฝือ หมายถึงรสชาติไม่ได้เรื่อง

555 อีกเรื่อง พวกพ้องของเราชาตินี้ เป็นทหาร กับ ตำรวจเยอะ พวกมาจากยุคพระนเรศวร คงมิบังอาจลบหลู่
คนที่สละเลือดเนื้อ วิญญาน และชีวิตเพื่อชาติ

 

ปูเสื่อรอเรื่องราวต่อไป...

 

เพิ่งอ่านตั้งแต่หน้าแรกจบครับ เลยมีคำถาม
ชาวบังบด เอาธาตุกายสิทธิ์ไปทำไมครับ ในเมื่อมีเวทมนต์คาถาที่ปกป้องตัวเองได้อยู่แล้ว

ป.ล.1 ที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ต้องมีสัญญาอะไรในอดีตเกี่ยวเนื่องกับเจ้าของกระทู้หรือครับ
ป.ล.2 ตามพี่ที่เคารพมาอ่านครับ ครับ ^ ^

 

วังนาคินทร์ ของพญานาคตระกูล กัณหาโคตมะ

อาจไม่เหมือนที่หลายคนจินตนาการ ขอย้ำก่อนเล่าว่าเป็นความฝันของเราอีกครั้ง
พญานาคเผ่าพันธ์อื่นๆ มักมีถิ่นฐาน กระจายอยู่หลายเมือง เป็นเมืองน้อยใหญ่ เช่น พญานาคตระกูลสีเขียว ซึ่งพบได้ทั่วไป แต่พญานาคตระกูลสีดำ นั้นมีเมืองใหญ่ เพียงแห่งเดียว คือ ใต้บึงบัว แห่งโลกทิพย์
บึงบัวนั้น กว้างขวางสุดประมาณ นครแห่งนั้นก็เช่นกัน ที่น่าตื่นตะลึงกว่านั้น คือปราสาทนั้น ทำด้วยเพชรสีดำ

 

แต่ที่แปลกคือ มันเงียบสงัดมาก ราวกับนครร้าง เหมือนเมืองแห่งจินตนาการ วังนั้นงดงามอ่อนช้อย เหมือนวังของเทพ แต่ที่สะดุดตา
บนหลังคาของวัง มีรูปปั้นพญานาคเลื้อยอยู่
ผ่านเข้าไปในลานหน้าปราสาท มีลานประลองขนาดใหญ่ ตอนแรกเราไม่รู้ว่ามันคือลานอะไร เหมือนมีที่นั่ง รอบๆ เป็นทองงดงามมาก และมีตั่งที่สูงกับที่อื่น เราคิดว่าเป็นลานแสดง แต่ก็ไม่น่าใช่ เพรราะเมืองนั้นช่างเงียบเหงา ไม่มีเสียงอันใด สงัดมาก เมื่อลอยไปจนถึงประตูชั้นในของวัง เราพบทหารนาค ออกมาขัดขวางไม่ให้เข้า

ตอนเล่าเรื่องนี้อยู่ อยู่ดีๆ ไฟคอมก็ตก จะเล่าต่อดีมั้ย เหมือนโดนจ้องมองอย่างเป็นอริ อีกแล้ว

 

"จงกลับไป" ทหารนาคนั้นแต่งกายคล้ายพญานาคในหนัง ไม่ใส่เสื้อ นุ่งจุงสั้น เป็นผ้าสีเงินปักดิ้นดำ ทหารนั้นสื่อสารกับเราด้วยจิต และแปลก เรารับรู้ได้ว่า จิตนั้นมีพลังในระดับหนึ่ง
ทหารนั้นพูดว่า เราไม่ใช่ทหารรับใช้ เราคือ ทวารบาล หน้าที่เราคือร่ายเวทย์ ป้องกันไม่ให้ใครเข้าไปด้านใน เรามองไปที่มือของทหารนั้น มันคือหอกยาว แต่ด้านบน หอกนั้นหยักเหมือนกริช และมีตะขาวเหมือนดาบโค้งงอกออกมา

 

อย่างกองทัพของพระนเรศวร ตามที่เห็นในภาพยนต์
ท่านก็นำทัพอยู่ข้างหน้า พร้อมด้วยแม่ทัพ
ก็คล้ายๆกองทัพสวรรค์เลยซิอย่างงั้น

 

ก่อนที่จะเขียนกระทู้นี้ กับอดีตยุคพระนเรศวร
คิดว่าไม่อยากเล่าอดีตยุคนั้น ด้วยเกรงว่าจะเป็นการทำให้พระนามมีข้อกังขา
สิ่งที่เห็น อาจไม่ใช่ที่เห็น สิ่งที่เชื่อ อาจไม่ใช่อย่างที่ควรเป็น

แต่คิดแล้วช่างสับสน เพราะ ทุกสิ่งช่างเชื่อมโยงกัน

กฏของจักรวาล สิ่งที่เหมือนกันย่อมดึงดูดกัน

 

องค์ดำ พระนเรศวรมหาราช นักรบ เทพจุติ เทพนักรบ ผู้มีบุญธิการ ุเทวดาผู้มีฤทธิ์มาก
เทพคุ้มครอง ดวงค้ำจุนชาติ ผู้รักษาสมดุลย์ ผู้ค้ำจุนจิตใจ ศูนย์รวมใจ ผู้รวมศรัทธา
เทวดาผู้มีบริวารมาก บริวารเป็นนักรบ เทพนักรบ เพลงดาบเป็นหนึ่ง ช้างศึกคู่ใจ
แม่ทัพสวรรค์ กองทัพสวรรค์

 

การเล่าเรื่องของเรา ไม่เหมือนคนอื่น ตรงที่สามารถทำให้คนบางคน ที่มีจิตสัมพันธ์กับเรา เห็นภาพในอดีตด้วยตนเอง ผ่านตัวหนังสือ .... ซึ่งเราได้ทดสอบไปบ้างแล้ว นอกกระทู้นี้ และในกระทู้นี้ ก็คิดเข้าข้างตัวเองว่า บางคนเริ่มเห็นภาพแว๊บๆในหัว
บางคนเริ่มรู้สึกหงุดหงิด เหมือนอยากรู้แต่ไม่อยากรับฟัง เหมือนไม่อยากอ่าน แต่จิตเร่งเร้า เมื่อพลังแห่งจิต ของท่านส่งไป จะดึงดูด จิตใจ ที่คล้ายคลึงกันออกมา....
ถ้ามันไม่ได้ผล เราก็เล่าแค่หยุด ถ้าได้ผล ก็เป็นกุศล

 

..อืม
ครุฑ เป็นพาหนะ พระนารายณ์
แต่ยังมี อนันตนาคราช ที่พระนารายณ์ ใช้บรรทม ในเกษียร สมุทรด้วย ใช่ไหมครับ

 

ธาตุกายสิทธิ์ ของวิเศษ

ขออธิบายไปถึง พระสมเด็จ

ทำไมพระสมเด็จราคาหลายล้าน บางคนเสาะหา ตลอดชีวิต

เหล็กไหลมีค่าอย่างไร ก็หินชนิดหนึ่ง

การสร้างพระกริ่ง ทำไมต้องใช้พระผู้มีบุญบารมีมาก

ขออธิบายไปถึงบทสวดมนต์ ทำไมมีมนต์ขลัง

ขอยกบทนี้ขึ้นมา ให้อ่านตามและจะอธิบายต่อ

 

บทชัยมงคลคาถา (พาหุงมหากา)

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธัสสะ ( ๓ จบ )

พุทธัง สะระนัง คัจฉามิ
ธัมมัง สะระนัง คัจฉามิ
สังฆัง สะระนัง คัจฉามิ

ทุติยัมปิ พุทธัง สะระนัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ ธัมมัง สะระนัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ สังฆัง สะระนัง คัจฉามิ

ตะติยัมปิ พุทธัง สะระนัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ ธัมมัง สะระนัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ สังฆัง สะระนัง คัจฉามิ

อิติปิ โส ภะคะวา อะระหัง สัมมา สัมพุทโธ วิชชาจะระณะสัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู อะนุตตะโร ปุริสะทัมมะสาระถิ สัตถา เทวะมะนุสสานัง พุทโธ ภะคะวาติฯ

สะวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม สันทิฏฐิโก อะกาลิโก เอหิปัสสิโก โอปะนะยิโก ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิติฯ

สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ อุชุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ญายะปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ สามีจิปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ยะทิทัง จัตตาริ ปุริสะยุคานิ อัฏฐะ ปุริสะปุคคะลา เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ อาหุเนยโย ปาหุเนยโย ทักขิเณยโย อัญชะลีกะระณีโย อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง โลกัสสาติฯ

พาหุงสะหัส สะมะภินิมมิตะสาวุธันตัง
ครีเมขะลัง อุทิตะโฆ ระสะเสนะมารัง
ทานาทิธัมมะวิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เต ชะยะมังคะลานิ

มาราติเร กะมะภิยุชฌิตะสัพพะรัตติง
โฆรัมปะนาฬะวะกะมักขะมะถัทธะยักขัง
ขันตีสุทันตะวิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เต ชะยะมังคะลานิ

นาฬาคิริง คะชะวะรัง อะติมัตตะภูตัง
ทาวัคคิจักกะมะสะนีวะ สุทารุณันตัง
เมตตัมพุเสกะวิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เต ชะยะมังคะลานิ

อุกขิตตะขัคคะมะติหัตถะสุทารุณันตัง
ธาวันติโยชะนะปะถังคุลิมาละวันตัง
อิทธีภิสังขะตะมะโน ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เต ชะยะมังคะลานิ

กัตตะวานะ กัฏฐะมุทะรัง อิวะ คัพภินียา
จิญจายะ ทุฏฐะวะจะนัง ชะยะกายะมัชเฌ
สันเตนะ โสมะวิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เต ชะยะมังคะลานิ

สัจจัง วิหายะ มะติสัจจะกาวาทะเกตุง
วาทาภิโรปิตะมะนัง อะติอันธะภูตัง
ปัญญาปะทีปะชะลิโต ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เต ชะยะมังคะลานิ

นันโทปะนันทะภุชะคัง วิพุธัง มะหิทธิง
ปุตเตนะ เถระภุชะเคนะ ทะมาปะยันโต
อิทธูปะเทสะวิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เต ชะยะมังคะลานิ

ทุคคาหะทิฏฐิภุชะเคนะ สุทัฏฐะหัตถัง
พรัหมัง วิสุทธิชุติมิทธิพะกาภิธานัง
ญาณาคะเทนะ วิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เต ชะยะมังคะลานิ

เอตาปิ พุทธะชะยะมังคะละอัฉฐะคาถา โย
วาจะโน ทินะทิเน สะระเต มะตันที
หิตวานะเนกะวิวิธานิ จุปัททะวานิ
โมกขัง สุขัง อะธิคะเมยยะ นะโร สะปัญโญ

มะหาการุณิโก นาโถ หิตายะ สัพพะปาณินัง ปูเรตวา ปาระมี สัพพา ปัตโต สัมโพธิมุตตะมัง เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ โหตุ เต ชะยะมังคะลังฯ

ชะยันโต โพธิยา มูเล สักยานัง นันทิวัฑฒะโน เอวัง ตวัง วิชะโย โหหิ ชะยัสสุ ชะยะมังคะเล อะปะราชิตะปัลลังเก สีเส ปะฐะวิโปกขะเร อะภิเสเก สัพพะ พุทธานัง อัคคัปปัตโต ปะโมทะติฯ สุนักขัตตัง สุมังคะลัง สุปะภาตัง สุหุฏฐิตัง สุขะโณ สุมุหุตโต จะ สุยิฏฐัง พรัมหมะจาริสุ ปะทักขิณัง กายะกัมมัง วาจากัมมัง ปะทักขิณัง ปะทักขิณัง มะโนกัมมัง ปะณิธีเต ปะทักขิณา ปะทักขิณานิ กัตวานะ ละภันตัตเถ ปะทักขิเณฯ

ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา สัพพะพุทธานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวันตุ เตฯ

ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา สัพพะธัมมานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวันตุ เตฯ

ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา สัพพะสังฆานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวันตุ เต





บทชัยมงคลคาถา (พาหุงมหากา) (แปล)

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ซึ่งเป็นผู้ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง (สามครั้ง)

ข้าพเจ้าขอถือเอา พระพุทธเจ้าเป็นสะระณะ
ข้าพเจ้าขอถือเอา พระธรรมเจ้าเป็นสะระณะ
ข้าพเจ้าขอถือเอา พระสงฆเจ้าเป็นสะระณะ

แม้ครั้งที่สอง ข้าพเจ้าขอถือเอา พระพุทธเจ้าเป็นสะระณะ
แม้ครั้งที่สอง ข้าพเจ้าขอถือเอา พระธรรมเจ้าเป็นสะระณะ
แม้ครั้งที่สอง ข้าพเจ้าขอถือเอา พระสงฆเจ้าเป็นสะระณะ

แม้ครั้งที่สาม ข้าพเจ้าขอถือเอา พระพุทธเจ้าเป็นสะระณะ
แม้ครั้งที่สาม ข้าพเจ้าขอถือเอา พระธรรมเจ้าเป็นสะระณะ
แม้ครั้งที่สาม ข้าพเจ้าขอถือเอา พระสงฆเจ้าเป็นสะระณะ

พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น เป็นผู้ทรงแจกจ่ายธรรม เป็นพระอรหันต์ตรัสรู้ดีโดยชอบด้วยพระองค์เอง ทรงถึงพร้อมด้วยวิชชา และ จรณะ (ความรู้และความประพฤติ) เสด็จไปดี (คือไปที่ใดก็ยังประโยชน์ให้ที่นั้น) ทรงรู้แจ้งโลก ทรงเป็นสารถีฝึกคนที่ควรฝึก หาผู้อื่นเปรียบมิได้ ทรงเป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ทรงเป็นผู้ตื่น ทรงเป็นผู้แจกจ่ายธรรม

พระธรรมอันพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสดีแล้ว อันผู้ปฏิบัติเห็นชอบได้ด้วยตนเอง ไม่ประกอบด้วยกาลเวลา ควรเรียกมาดูได้ ควรนอบน้อมเข้าไปหา อันผู้รู้พึงรู้ได้ด้วยตนเอง

พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาค เป็นผู้ปฏิบัติดีแล้ว พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเป็นผู้ปฏิบัติตรง พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเป็นผู้ปฏิบัติเพื่อความรู้ พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเป็นผู้ปฏิบัติชอบ พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคนั้น จัดเป็นบุรุษสี่คู่ เป็นบุคคลแปด เป็นผู้ควรบูชา เป็นผู้ควรรับทิกษิณา เป็นผู้ควรกราบไหว้ เป็นเนื้อนาบุญของโลก หาสิ่งอื่นเปรียบมิได้

สมเด็จพระผู้มีพระภาค ผู้เป็นจอมของนักปราชญ์ ทรงชนะพญามารพร้อมด้วยเสนา ซึ่งเนรมิตแขนได้ตั้งพัน มีมือถืออาวุธครบทั้งพันมือ ขี่ช้างคิรีเมขล์ ส่งเสียงสนั่นน่ากลัว ทรงชนะด้วยธรรมวิธีมีทานบารมี เป็นต้น และด้วยเดชะของพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น ขอชัยมงคลทั้งหลายจงมีแก่ข้าพเจ้า

สมเด็จพระผู้มีพระภาค พระจอมมุนีทรงชนะอาฬวกยักษ์ผู้โหดร้ายบ้าคลั่ง น่าสพึงกลัว ซึ่งต่อสู้กับพระองค์ ตลอดทั้งคืนรุนแรงยิ่งกว่าพญามาร จนละพยศร้ายได้สิ้น ด้วยขันติธรรมวิธีอันพระองค์ได้ฝึกไว้ดีแล้ว และด้วยเดชของพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น ขอชัยมงคลทั้งหลายจงมีแก่ข้าพเจ้า

สมเด็จพระผู้มีพระภาค พระจอมมุนีทรงชนะพญาช้าง ชื่อ นาฬาคิรี ซึ่งกำลังตกมันจัด ทารุณโหดร้ายยิ่งนัก ดุจไฟป่าจักราวุธและสายฟ้า ด้วยพระเมตตาธรรม และด้วยเดชของพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น ขอชัยมงคลทั้งหลายจงมีแก่ข้าพเจ้า

สมเด็จพระผู้มีพระภาค พระจอมมุนีทรงชนะมหาโจร ชื่อ องคุลีมาล ในมือถือดาบเงื้อง่าโหดร้ายทารุณยิ่ง วิ่งไล่ตามพระองค์ห่างออกไปเรื่อย ๆ เป็นระยะทางถึง ๓ โยชน์ ด้วยทรงบันดาลมโนมยิทธิ (ฤทธิ์ทางใจ) และด้วยเดชของพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น ขอชัยมงคลทั้งหลายจงมีแก่ข้าพเจ้า

สมเด็จพระผู้มีพระภาค พระจอมมุนีทรงชนะคำกล่าวใส่ร้ายท่ามกลางชุมชน ของนางจิญจมาณวิกา ผู้ผูกท่อนไม้ซ่อนไว้ที่ท้องแสร้งทำเป็นหญิงมีครรภ์ ด้วยความจริง ด้วยความสงบเยือกเย็นด้วยวิธีสมาธิอันงาม และด้วยเดชของพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น ขอชัยมงคลทั้งหลายจงมีแก่ข้าพเจ้า

สมเด็จพระผู้มีพระภาค พระจอมมุนีทรงชนะสัจจกนิครนถ์ ผู้เชิดชูลัทธิของตนว่าจริงแท้อย่างเลิศลอย ราวกับชูธงขึ้นฟ้า ผู้มุ่งโต้วาทะกับพระองค์ ด้วยพระปัญญาอันเป็นเลิศดุจประทีปอันโชติช่วง ด้วยเทศนาญาณวิถี และด้วยเดชของพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น ขอชัยมงคลทั้งหลายจงมีแก่ข้าพเจ้า

สมเด็จพระผู้มีพระภาค พระจอมมุนีทรงชนะพญานาคชื่อนันโทปนันทะ ผู้หลงผิดและมีฤทธิ์มาก ด้วยทรงแนะนำวิธี และ อิทธิฤทธิ์แก่พระโมคคัลลานะ พระเถระภุชงค์ พุทธบุตร ให้ไปปราบจนเชื่อง และด้วยเดชของพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น ขอชัยมงคลทั้งหลายจงมีแก่ข้าพเจ้า

สมเด็จพระผู้มีพระภาค พระจอมมุนีทรงชนะพรหม ชื่อ ท้าวพูกะ ผู้รัดรึงทิฏฐิ คือ ความเห็นผิดไว้แนบแน่น โดยสำคัญผิดว่าตนบริสุทธิ์มีฤทธิ์รุ่งโรจน์ด้วยวิธีวางยาอันวิเศษ คือ เทศนาญาณ และด้วยเดชของพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น ขอชัยมงคลทั้งหลายจงมีแก่ข้าพเจ้า

แม้นรชนใดไม่เกียจคร้าน สวดก็ดี ระลึกก็ดี ซึ่งพุทธชัยมงคลคาถา ๘ บทนี้ ทุกวัน ย่อมเป็นเหตุให้พ้นอุปัทวอันตรายทั้งปวง นรชนผู้มีปัญญาย่อมถึงซึ่งความสุขสูงสุดแล สิวโมกข์นฤพานอันเป็นเอกันตบรมสุข

สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระผู้ทรงเป็นที่พึ่งของสรรพสัตว์ทรงประกอบด้วยพระมหากรุณา ทรงบำเพ็ญพระบารมีทั้งปวง เพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่สรรพสัตว์ ทรงบรรลุพระสัมโพธิญาณอันสูงสุด ด้วยการกล่าวสัจจวาจานี้ ขอชัยมงคลทั้งหลายจงมีแก่ข้าพเจ้า

ขอข้าพเจ้าจงมีชัยชนะในชัยมงคลพิธี ดุจพระจอมมุนีผู้ยังความปีติยินดีให้เพิ่มพูนแก่ชาวศากยะ ทรงมีชัยชนะมาร ณ โคนต้นมหาโพธิ์ทรงถึงความเป็นเลิศยอดเยี่ยม ทรงปีติปราโมทย์อยู่เหนืออชิตบัลลังก์อันไม่รู้พ่าย ณ โปกขรปฐพี อันเป็นที่อภิเษกของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ ฉะนั้นเถิด เวลาที่กำหนดไว้ดี งานมงคลดี รุ่งแจ้งดี ความพยายามดี ชั่วขณะหนึ่งดี ชั่วครู่หนึ่งดี การบูชาดี แด่พระสงฆ์ผู้บริสุทธิ์ กายกรรมอันเป็นกุศล วจีกรรมอันเป็นกุศล มโนกรรมอันเป็นกุศล ความปรารถนาดีอันเป็นกุศล ผู้ได้ประพฤติกรรมอันเป็นกุศล ย่อมประสบความสุขโชคดี เทอญ

ขอสรรพมงคลจงมีแก่ข้าพเจ้า ขอเหล่าเทพยดาทั้งปวงจงรักษาข้าพเจ้า ด้วยอานุภาพแห่งพระพุทธเจ้า ขอความสุขสวัสดีทั้งหลาย จงมีแก่ข้าพเจ้าทุกเมื่อ

ขอสรรพมงคลจงมีแก่ข้าพเจ้า ขอเหล่าเทพยดาทั้งปวงจงรักษาข้าพเจ้า ด้วยอานุภาพแห่งพระธรรม ขอความสุขสวัสดีทั้งหลาย จงมีแก่ข้าพเจ้าทุกเมื่อ

ขอสรรพมงคลจงมีแก่ข้าพเจ้า ขอเหล่าเทพยดาทั้งปวงจงรักษาข้าพเจ้า ด้วยอานุภาพแห่งพระสงฆ์ ขอความสุขสวัสดีทั้งหลาย จงมีแก่ข้าพเจ้าทุกเมื่อ

 

center in center
รู้สึกว่า มีลูกแก้ว กับ พระแสงดาบ อยู่ในตัว
..ตอนนี้พอจะใช้ลูกแก้วเป็น
แต่ดาบ ใช้ไม่เป็น และไม่ค่อยปรากฏ สักเท่าใด
..ป.ล. เคยนิมิต เห็นน้ำท่วมโลก ทุกหนแห่ง
.เหลือ เกาะแก่ง บ้างเล็กน้อย
..ตอนนั้น center in center รอดตาย ยืนอยู่บนพังพาน ของพญานาคตัวใหญ่ แล้วเดินทางไปตามน้ำ หาดูผู้คนที่พอจะช่วยได้
..บางคนรอด แต่ช่วยไม่ได้ เพราะ เห็นเจ้ากรรมนายเวรตัวดำ แห้งๆ เหี่ยวๆ เกาะแขน เกาะตัวเขา คือ รู้เลยว่า เขาไม่ให้มายุ่ง.
...ก็แปลกดี..

 

คืนหนึ่งเมื่อความหวัง และความฝันมันมอดดับ ทัพราวกับจะแตกพ่าย ความหวังที่จะชนะดูริบหรี่ ไม่ได้กิน ไม่ได้นอน มีแต่คราบเลือดและฝุ่นดิน เสียงกองไฟประทุ คบเพลิง ครานั้นจันทร์เต็มดวง
เหล่าทหารหาญ ร่วมกันสวดมนต์ พาหุง....
เสียงสวดราวกับทำนอง ยิ่งสวด ร่างกายที่เหนื่อล้า ราวกับโล่ง จิตที่สับสนปั่นป่วน กลับคืนมา สติก็กลับมา ทุกคนนั่งคุกเข่า นำดาบวางไว้บนมือพนม ดาบนั้นราวกับจะรับรู้ถึงจิตใจ ชัยชนะในจิตใจ
ไฟได้ลุกโชติช่วงอีกครั้ง ศึกหน้าไม่ตายกูไม่กลับ

กูขอตายอย่างนักรบ ดีกว่าให้คนที่กูรัก ลูกหลานกู ไม่มีแผ่นดิน ต้องเป็นทาส ให้คนหมิ่นเกียรติและศักดิ์ศรี

 

เรื่องของดาบโบราณ ดาบนักรบ มีเรื่องเล่ามากมายจากความฝันของเรา

 

การถ่ายทอดเริ่มได้ผล ภพนาค กับภพสวรรค์ คงไกล แต่ภพนักรบ จิตกระตุกกันหลายคน

ฝันอะไร ใครมาหา เล่าให้ฟังบ้าง

 

เรื่องลูกแก้ว เรามีฝันเกี่ยวกับลูกแก้วพญานาค
โปรดรอซักนิด แล้วจะกลับมาเล่าให้ฟัง ขอตัวทำธุระซักครู่