อัลบั้มพระ ประวัติ และวัตถุมงคล

<a href="http://image.ohozaa.com/view2/xXI8qYAmm3CMApan" target="_blank"><img border="0" src="http://image.ohozaa.com/i/520/UIcNRz.jpg" /></a>

สวัสดียามเช้าครับ พี่ตี๋ พี่ปู พี่โญ คุณวรรณ คุณวุฒิ คุณเอ๊ะ คุณกันต์ คุณกานต์ คุณเอ็ม คุณเหน่ง และเพื่อนสมาชิคทุกๆท่านวันนี้ประกอบกิจการงานใดขอให้สำเร็จดังใจหมาย เดินทางแคล้วคลาด ปลอดภัยครับทุกๆท่าน

 

(f)(f)(f)

 

<a href="http://image.ohozaa.com/view2/xXI93YfnxRiCKBk5" target="_blank"><img border="0" src="http://image.ohozaa.com/i/32f/t7tQef.jpg" /></a>

<a href="http://image.ohozaa.com/view2/xXI96s69wUi2cHiD" target="_blank"><img border="0" src="http://image.ohozaa.com/i/f16/FDHQYz.jpg" /></a>

<a href="http://image.ohozaa.com/view2/xXI99DUi5fRju4MU" target="_blank"><img border="0" src="http://image.ohozaa.com/i/794/LSVr9C.jpg" /></a>

ประเดิมเช้านี้ครับ รูปถ่ายหลวงปู่เพิ่ม วัดกลางบางแก้ว ด้านหลังปั๊มยันต์พุฒซ้อน มีแต่เพิ่มพูน งอกเงยครับ

 

รับพรครับพี่ตี๋ สุขภาพแข็งแรงนะครับ

 

ขอบคุณ ที่ให้กำลังใจครับ

 

(f)(f)(f)

 

ขอเสริมนิดนะครับ
ลูกศิษย์ ลป.โต วัดปอแดง อีกรูปหนึ่งคือ ลป.นิล อิสสริโก วัดครบุรี โคราชครับ

 

ครั้นเมื่อ พุทธศักราช ๒๔๙๒ ประมาณเดือนมีนาคม

ท่านหลวงปู่มั่น ก็ได้ล้มป่วยลงถึงขั้นล้มหมอนนอนเสื่อด้วยเหตุแห่งชราภาพ คณะสงฆ์นำโดยพระเถรานุเถระชั้นผู้ใหญ่ ประกอบด้วยท่านเจ้าคุณพระธรรมเจดีย์จูม พันฺธุโล, หลวงปู่เทสก์ เทสฺรังสี, หลวงปู่ฝั้น อาจาโร, หลวงปู่กงมา จิรปุญฺโญ, พระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันฺโน, พระอาจารย์วัน อุตฺตโม, พระอาจารย์สิงห์ทอง ธัมฺมวโร และพระอาจารย์ต่างๆอีกมากมายในสายกรรมฐานพร้อมศิษยานุศิษย์ ได้ปรึกษาหารือกันว่าควรจะรักษาหลวงปู่มั่นอย่างไร โดยให้แพทย์ผู้มีความสามารถทั้งหลายมารักษาก็พอทุเลา แต่ต่อมาก็ทรุดลงเรื่อยๆ ตามลำดับ ไม่ดีขึ้น


เมื่อข่าวหลวงปู่มั่นป่วยแพร่กระจายออกไป ทั้งพระและฆราวาสต่างก็มุ่งตรงมายังวัดบ้านหนองผือ โดยไม่คำนึงถึงความลำบากตรากตรำในการเดินทาง วัดหนองผือห่างจากถนนใหญ่ราว ๕๐๐-๖๐๐ เส้น ซึ่งเต็มไปด้วยป่าและหุบเขา เส้นทางเดินเข้าไปเพียงทางแคบๆต้อวเดินด้วยเทาหรือเกวียน ก็ไม่มีใครย่อท้อ พอออกพรรษาแล้วในระหว่างที่หลวงปู่มั่นกำลังป่วยหนัก สามเณรบุญเพ็งก็ได้ไปอุปสมบท ในวันที่ ๒๑ ตุลาคม ๒๔๙๒ ที่วัดป่าสุทธาวาส ต.ห้วยยาง อ.เมือง จ.สกลนคร โดยมีพระมหาทองสุข สุจิตโต เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระมหาไพบูลย์ อภิวัณโณ เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ครั้นอุปสมบทเสร็จแล้วก็กลับมาปรนนิบัติท่านหลวงปู่มั่นที่บ้านผือตามเดิม
อาการของท่านพระอาจารย์มั่นเริ่มทรุดลงทุกขณะ ท่านพระอาจารย์มั่นจึงประชุมเตือนบรรดาศิษยานุศิษย์ให้ทราบว่า


" ผมต้องตายแน่นอนในคราวนี้ ดั่งที่เคยพูดไว้แล้วในหลายครั้ง แต่การตายของผมเป็นเรื่องใหญ่ของสัตว์และประชาชนทั่ว ๆ ไปอยู่มาก ถ้าผมตายอยู่นั่นจะเป็นการกระเทือนและทำลายชีวิตสัตว์ไม่น้อยเลย สำหรับผมตายเพียงคนเดียว แต่สัตว์ที่จะคอยตายเพราะผมเป็นเหตุนั้นมีจำนวนมากมาย เพราะคนจะมามาก ทั้งที่นี่ไม่ใช่ตลาดแลกเปลี่ยนซื้อขายกัน ยังไงขอให้นำผมไปตายที่สกลนคร เพราะที่นั่นเขามีตลาดอยู่แล้วคงไม่กระเทือนชีวิตสัตว์มากเหมือนที่นี่ ฉนั้น จึงขอให้รีบจัดการให้ผมออกไปทันกับเวลาที่ยังคงอยู่ในระยะนี้ เพื่ออนุเคราะห์สัตว์ที่รอตายตามผมอยู่เป็นจำนวนมากให้เขาได้มีความปลอดภัยในชีวิตเถิด "


ลูกศิษย์ทั้งหลายจำนวนมากเตรียมแคร่รับท่านออกเดินทางจากบ้านหนองผือ ประมาณ ๙ นาฬิกา ไปถึงบ้านกลางโนนภู่ราว ๑๗ นาฬิกา พักอยู่บ้านกลางโนนภู่ราว ๑๐ วัน ท่านก็ให้เร่งเดินทางไปวัดป่าสุทธาวาสโดยรีบโดยด่วน พอดีแม่ชุม ชุวานนท์ นำรถแขวงการทางมารับ ไปถึงวัดป่าสุทธาวาสเที่ยงพอดี

ในคืนนั้นท่านพระอาจารย์มั่นก็มรณภาพ ตรงกับวันพฤหัสบดี แรม ๕ ค่ำ เดือน ๑๒ วันที่ ๑๑ พฤศจิกายน ๒๔๙๒


ครั้นเมื่อท่านหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต มรณภาพแล้ว พระอาจารย์บุญเพ็ง เขมาภิรโต ก็ได้รับตำแหน่งเป็น พระทุเทศน์(พระแจกของ) สำหรับจัดแจง แจกอัฐบริขาร มรดกตกทอดของท่านหลวงปู่มั่น โดยแบ่งเก็บไว้เป็นสมบัติของวัดกึ่งหนึ่ง ของท่านหลวงปู่มั่นเข้าพิพิธภัณฑ์กึ่งหนึ่ง ก็ได้ดำเนินการเสร็จโดยสมบูรณ์...



(คัดลอกจากหนังสือ เขมาภิรโตเถระ และบางส่วนจากบทเพลงประวัติหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ขับร้อง โดย เพลิน พรมแดน)

.....

๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๗
เนื่องในวาระครบ ๖๕ ปี แห่งการมรณภาพ
คณะศิษยานุศิษย์วัดถ้ำกลองเพล ขอน้อมรำลึกถึงพระคุณอันประเสริฐแห่งองค์หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต วัดภูริทัตตถิราวาส บ้านหนองผือ ตำบลนาใน อำเภอพรรณานิคม จังหวัดสกลนคร

 

มีของดี จะไม่ให้รายละเอียดจักหน่อยเหรอครับ คุณกานต์

 

นะโม วิมุตตานัง นะโม วิมุตติยา

 

ลป.โถม กัลยาโน สุโขทัย

 

วาระสุดท้ายก่อนนิพพาน ณ ศาลาพักอาพาธ วัดป่าบ้านกลางโนนภู่

ภายหลังจากออกพรรษาในปี พ.ศ. ๒๔๙๒ แล้ว อาการป่วยขององค์หลวงปู่มั่นหนักขึ้นทุกวัน องค์ท่านทราบถึงความเป็นไปในอนาคตแล้วปรารภที่จะไปมรณภาพที่วัดป่าสุทธาวาสในเมืองสกลนคร จึงได้มีการจะนำท่านไปยังวัดป่าสุทธาวาส โดยอาราธนาท่านพักบนคานหามแวะพักที่ศาลาหลังเล็กวัดป่าบ้านกลางโนนภู่ก่อนเป็นเวลา ๑๑ วัน การที่ท่านมาพักที่วัดป่าบ้านกลางโนนภู่นี้ก็เพื่อโปรดนายอ่อน โมราราษฎร์ผู้สร้างวัดนี้และยังเป็นโยมที่คอยช่วยเหลือองค์ท่านที่วัดป่าบ้านหนองผือตลอดระยะเวลา ๕ ปี


จากบันทึกของหลวงตาทองคำ จารุวณฺโณผู้อุปฐากองค์หลวงปู่มั่นในช่วงอาพาธได้บันทึกเหตุการณ์ในช่วงที่ท่านมาพักอาพาธไว้ในหนังสือ " บันทึกวันวาน " ไว้ดังนี้

"... เป็นเวลา ๑๑ วันที่ท่านได้พักอยู่ วัดกลางบ้านภู่ อันเป็นวัดที่โยมอ่อน โมราราษฎ์ เป็นผู้สร้าง โยมอ่อนเป็นผู้มีศรัทธารับสิ่งของต่างๆ ที่ส่งมาจากกรุงเทพฯ เชียงใหม่ จันทบุรี โดยทางพัสดุไปรษณีย์บ้าง ฝากคนมาส่งบ้าง ส่งถึงวัดป่าบ้านหนองผือตลอดระยะเวลา ๕ ปี ผู้เล่าคิดว่าท่านพระอาจารย์ คงจะเห็นอุปการะส่วนนี้ อันเป็นวิสัยของนักปราชญ์ จึงมาพักฉลองศรัทธาของโยมอ่อน

บรรดาพระสงฆ์ที่เป็นศิษย์ทั้งพระเถระ อนุเถระทั้งไกลทั้งใกล้ ได้มาดูแลปฏิบัติเป็นจำนวนร้อย ต่างพักหมู่บ้านใกล้เคียง มีหนองโดก ม่วงไข่ บะทอง เป็นต้น ส่วนวัดกลางบ้านภู่ไม่ต้องกล่าวถึง นอกกุฏิ ตามร่มไม้ ริมป่า ปักกลดเต็มไปหมด

ทางราชการมีท่านนายอำเภอพรรณานิคมเป็นประธาน ก็ได้ประกาศเป็นทางการให้ชาวพรรณา ฯ ทุกตำบล หมู่บ้าน ขอให้มาช่วยกันดูแล เพื่อความสะดวกสบายแก่พระสงฆ์เป็นจำนวนร้อยๆ นั้น อาหารบิณฑบาต ที่พัก น้ำปานะเพียงพอไม่มีบกพร่อง อาการเจ็บป่วยของท่านพระอาจารย์ ดูจะทรุดลงเรื่อยๆ ตัวร้อนเป็นไข้ไอจะสงบ ก็เป็นครั้งคราว พอให้ท่านได้พักบ้าง

บรรดาศิษย์ทั้งคฤหัสถ์และบรรพชิต ได้มีการประชุมกัน มีท่านเจ้าคุณธรรมเจดีย์ ( จูม พนฺธุโล ) เป็นประธาน ความว่าจะให้ท่านมรณภาพที่นี่ หรือที่สกลนคร มติในที่ประชุมเห็นว่า ให้ท่านฯ มรณภาพที่นี่แล้วค่อยนำไปสกลฯ โดยให้พระมหาทองสุกไปจัดสถานที่คอย ที่วัดป่าสุทธาวาส สกลนคร


คืนวันที่ ๑๑ ที่มาพักวัดกลางบ้านภู่ เวลาตีสามเห็นจะได้ ท่านพระอาจารย์มีอาการไม่สบายมาก ท่านโบกมือขวาบอกว่าไปสกลฯ ไปสกลฯ จนอาการทุเลาลง คณะคิลานุปัฎฐาก ( ผู้ปฏิบัติภิกษุไข้ ) ก็ทำการเช็ดตัว ถวายน้ำล้างหน้า เช็ดหน้า ห่มผ้า ก็รุ่งสว่างพอดี
อาหารบิณฑบาตพระป่วยก็นำมา ผู้เล่าตักถวาย ท่านอาจารย์วันประคองข้างหลัง อาหารช้อนแรก ท่านเริ่มเคี้ยวพอกลีนได้ครึ่งหนึ่ง ก็มีอาการไอ ไอ ไอติดต่อกัน อาหารช้อนแรกยังไม่ได้กลีนก็ต้องคายออก ตักถวายช้อนที่สอง ท่าน ยังไม่ได้เคี้ยวเกิด ไอ ไอ ไอใหญ่ ท่านคายลงกระโดนแล้วบอกว่า...

" เรากินมา ๘๐ ปีแล้ว กินมาพอแล้ว "
ผู้เล่าถวายน้ำอุ่นให้ดื่มเพื่อระงับอาการไอ
ท่านบอกว่า " เอากับข้าวออกไป "

ผู้เล่าอ้อนวอนท่าน อีก " เอาอีกแล้ว ทองคำนี้ พูดไม่รู้จักภาษา บอกว่า เอาออกไป มันพอแล้ว " ก็จำใจนำออกไป

พอท่านบ้วนปากเสร็จ จึงเข้าไปประคองแทนท่านอาจารย์วัน ท่านบอกว่า " พลิกเราไปด้านนั้นทางหน้าต่างด้านใต้ " แล้วบอกว่า " เปิดหน้าต่างออก "

ผู้เล่ากราบเรียนว่า " อากาศยังหนาวอยู่ สายๆ จึงค่อยเปิด "
"เอาอีกแล้ว ทองคำนี้ไม่รู้ภาษาจริงๆ บอกว่าให้เปิดออก หูจาวหรือจึงไม่ได้ยิน"

พอเปิดหน้าต่างออกไป อะไรได้คนเต็มไปหมดทั้งบริเวณ ประมาณได้เป็นร้อยๆ คน ทุกคนที่มาจะเงียบหมดไม่มีเสียงให้ปรากฏ ถ้าเราอยู่ที่ลับตาจะไม่รู้ว่ามีคนมาทุกคนก้มกราบประนมมือ


ท่านพระอาจารย์กล่าวว่า....
" พวกญาติโยมพากันมามาก มาดูพระเฒ่าป่วยดูหน้าตาสิ เป็นอย่างนี้ละญาติโยมเอ๋ย ไม่ว่าพระไม่ว่าคน พระก็มาจากคน มีเนื้อมีหนังเหมือนกัน คนก็เจ็บป่วยได้ พระก็เจ็บป่วยได้ สุดท้ายก็คือ ตาย ได้มาเห็นอย่างนี้แล้วก็จงพากันนำไปพิจารณา เกิดมาแล้ว ก็แก่ เจ็บ ตาย แต่ก่อนจะตาย ทานยังไม่มีก็ให้มีเสีย ศีลยังไม่เคยรักษาก็รักษาเสีย ภาวนายังไม่เคยเจริญ ก็เจริญให้พอเสีย จะได้ไม่เสียทีที่ได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนา ด้วยความไม่ประมาท นั้นละจึงจะสมกับที่ได้เกิดมาเป็นคน เท่านี้ละ พูดมากก็เหนื่อย" นี้คือ โอวาทที่ท่านฯ ให้ไว้แก่ชาวพรรณานิคมตั้งแต่นั้นจนวาระสุดท้ายท่านไม่ได้พูดอักเลย ..."

ภายหลังญาติโยมทางวัดป่าสุทธาวาสได้จัดรถมารับองค์ท่านและมรณภาพที่วัดป่าสุทธาวาสในคืนวันนั้นเอง



วาระนิพพาน ณ วัดป่าสุทธาวาส


หลังจากที่ท่านพักอาพาธที่วัดป่าบ้านกลางโนนภู่ ๑๑ วันแล้ว คณะศิษย์นุศิษย์ได้อาราธนาองค์หลวงปู่มั่นนอนในเปลพยาบาลแล้วนำท่านขึ้นรถเพื่อมาพัก ณ วัดป่าสุทธาวาส ออกเดินทางแต่เช้าถึงวัดป่าสุทธาวาสประมาณเกือบ ๑๒ นาฬิกา จากบันทึกของหลวงตาทองคำ จารุวณฺโณผู้อุปฐากองค์หลวงปู่มั่นในช่วงอาพาธได้บันทึกเหตุการณ์ในช่วงที่องค์ท่านมรณภาพไว้ในหนังสือ " บันทึกวันวาน " ไว้ดังนี้


"... จากพรรณานิคม ถึงวัดป่าสุทธาวาส สกลนคร เกือบ ๑๒ นาฬิกา เพราะทางหินลูกรังกลัวจะกระเทือนมาก ท่านฯ ก็หลับมาตลอด นำท่านฯ ขึ้นกุฏิ ศิษย์ผู้ใกล้ชิดก็มี ผู้เล่า ท่านวัน ท่านหล้า ผู้จัดที่นอนให้ท่านฯ ได้ผินศีรษะไปทางทิศใต้ ปกติเวลานอนท่านฯ จะผินศีรษะไปทางทิศตะวันออก ด้วยความพะว้าพะวัง จึงพากันลืมคิดที่จะเปลี่ยนทิศทางศรีษะของท่านฯ


เวลาประมาณ ๐๑.๐๐ น. เศษ ท่านฯ รู้สึกตัวตื่นตื่นขึ้นจากหลับ แล้วพูดออกเสียงได้แต่อือๆ แล้วก็โบกมือเป็นสัญญาณ แต่ไม่มีใครทราบว่าท่านฯ ประสงค์สิ่งใด มีสามเณรรูปหนึ่งอยู่ที่นั้น เห็นท่าอาการไม่ดี จึงให้สามเณรอีกรูปไปนิมนต์พระเถระทุกรูป มีเจ้าคุณจูม พระอาจารย์เทสก์ พระอาจารย์ฝั้น เป็นต้น มากันเต็มกุฏิ

เท่าที่สังเกตดู ท่านใกล้จะละสังขารแล้ว แต่อยากจะผินศีรษะไปทางทิศตะวันออก ท่านพลิกตัวไปได้เล็กน้อย ท่านหล้า ( พระอาจารย์หล้า เขมปตฺโต ) คงเข้าใจ เลยเอาหมอนค่อยๆ ผลักท่านไป ผู้เล่าประคองหมอนที่ท่านหนุน แต่ท่านรู้สึกเหนื่อยมาก จะเป็นการรบกวนท่านฯ ก็เลยหยุด ท่านฯ ก็เห็นจะหมดเรี่ยวแรง ขยับต่อไปไม่ได้ แล้วก็สงบนิ่ง ยังมีลมหายใจอยู่ แต่ต้องเงี่ยหูฟัง ท่านวันได้คลำชีพจรที่เท้า ชีพจรของท่านเต้นเร็วชนิดรัวเลย รัวจนสุดขีดแล้วก็ดับไปเฉยๆ ด้วยอาการอันสงบ


ป็นอันว่าอวสานแห่งขันธวิบากของท่านฯ ได้สิ้นสุดลงแล้ว ท่ามกลางศิษย์จำนวนมาก ในเวลาประมาณ ๐๒.๐๐ น. เศษๆ ณ วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง จ.สกลนคร เหลือไว้แต่ผลงานของท่านมากมายเหลือคณานับ ..."


ภายหลังจึงได้มีการฌาปนกิจศพของท่าน และประชุมเพลิงศพ ณ วัดแห่งนี้ เมื่อวันอังคารที่ ๓๑ มกราคม พ.ศ. ๒๔๙๓ ๒๔๙๓ ต่อมาจึงได้สร้างอุโบสถในบริเวณที่ประชุมเพลิง และพิพิธภัณฑ์หลวงปู่มั่นตรงบริเวณกุฏิที่องค์ท่านมรณภาพ




ภาพชุดประวัติศาสตร์ขณะอาราธนาองค์หลวงปู่มั่นขึ้นคานหามจาก
วัดป่าบ้านหนองผือ สู่ วัดป่ากลางโนนภู่
จัดแสดงอยู่บนศาลาพักอาพาธ หลวงปู่มั่น ภูริทัตตเถระ

 

สวัสดีครับทุกๆท่าน วันนี้ขอนั่งพักนิ่งๆซักวันครับ ยังรู้สึกล้าจากการเดินทางอยู่น่ะครับ

 

พักให้เต็มที่นะครับ

 

ครับพี่ตี๋ พักซักหน่อยจะได้มีเวลาลงรูปต่างๆด้วยครับ แต่เน็ตตรงที่ผมอยู่มันช้าๆยังไงก็ไม่รู้ครับ

 

วัดพระแท่น (บ้านแดง) อ.พิบูลย์รักษ์ จ.อุดรธานี









​

 

​

​

​

​

 

ขอบคุณกับภาพสถานที่สวยๆครับคุณกันต์...

 

วัดพระแท่น (บ้านแดง) อ.พิบูลย์รักษ์ จ.อุดรธานี









​