กลัวผีไม่กล้านั่งสมาธิ

ผมทำยังไงก็หลับอ่ะครับ จะไม่ให้หลับนี้ของยากสำหรับผมเลย ผมนับได้เลยว่าจะหลับภายใน15นาที ที่ต้องการจะหลับเลย

 

จิตเคลื่อนจากสิ่งที่จับเป็นการบริกรรม เข้าไปจับนิวรณ์ความง่วง เมื่อจับเต็มที่ ก็จะหลับ

 

ถ้ากลัวผีก็พิจารณาผีครับ พิจารณาให้ทั่วทุกด้าน เมื่อเข้าใจแล้วจะถึงบางอ้อว่ามันก็เคยเป็นคนนั้นแหละครับ ควรเจริญเมตตา แผ่เมตตาให้ไม่มีปริมาณ และกรุณาให้เมื่อเขากำลังลำบาก
หรือลองจินตนาการว่าตอนนั่งสมาธิแล้วมีผีรูปร่างประหลาดเต็มไปหมด แลบลิ้น แยกเขี้ยวอยู่รอบเรา เดี่ยวก็ปลงไปเองครับ สุดท้ายก็ต้องมาพิจารณาอยู่กับตัวเอง

 

กลัวเจ้ากรรมนายเวร มากกว่าคะ คือ กลัวกรรมที่เคยทำเขามากลับมาสนอง
เหมือน อาการจะโดนเข็มฉีดยา แล้ว บอกหมอว่า เดี๋ยวก่อน ขอทำใจก่อน 555+

 

ถ้ายังไม่พร้อมก็ ให้ทาน รักษาศีล ไปก่อนก็ได้ครับ

หรือไม่ก็คิดซะว่า ในอดีตชาติที่ผ่านๆมาเราเคยเป็นมาเกือบหมดแล้วซิ ไม่ว่าจะผี เปรต อสูร สัตว์นรก เดรัจฉาน เทวดา ฯลฯ
อย่างผีนี่เราก็คงเคยเป็นมาแล้ว คงอาจจะมีเคยไปเที่ยวหลอกหลอนผู้คน เที่ยวไปขอส่วนบุญส่วนกุศลคนนั้นคนนี้ แล้วจะไปกลัวทำไม เคยเป็นมาแล้วอะไรประมาณนี้
ในเมื่อเกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว ก็ดีแล้ว เร่งทำความดีไป จะได้ไม่ต้องกลับไปเป็นผี

 

..

 

อันที่จริงครูบาอาจารย์ที่เคารพหลายท่านเคยบอกว่าผีกลัวคำภาวนา จะไม่มายุ่งกับคนที่ภาวนา ยกตัวอย่างเช่น ครั้งหนึ่งดิฉันไปนอนเฝ้าไข้คุณแม่ที่โรงพยาบาล คืนนั้นคุณแม่เห็นผีกลุ่มหนึ่งมายืนที่ปลายเตียง คุณแม่จะเรียกดิฉันให้ช่วย ก็เห็นนั่งหันหลังนั่งสมาธิอยู่ แต่ความจริงดิฉันนอนภาวนาพุทโธอยู่ ผีเลยไม่กล้ายุ่ง แล้วดิฉันก็ไม่เห็นอะไร

 

ไม่รู้จะช่วยได้มั้ย แต่เป็นคนกลัวผีมาก ๆ ย้ำว่ามากๆ แต่ก็เจอหลายครั้ง เห็นอะไรแปลก ๆ บ่อย เห็นวิญญาณแฟนที่เสียไปหลายครั้ง แม้แต่มาจับขาก็ยังเคย แต่แฟนนั้นคิดว่าเค้าไม่ทำอะไรเรา ก็กลัวซักพักแล้วก็หาย แต่ผีที่ไม่รู้จักนี่สิ น่ากลัว โชคดีที่เห็นไกล ๆ เลยพอทำใจให้หายกลัวได้

วิธีที่ตัวเองทำก่อนนั่งสมาธิหรือก่อนนอนต่างถิ่น เช่น โรงแรมหรือโรงพยาบาล
1.พกรูปพระหรือพระเครื่องไปด้วย โดยเฉพาะหนังสือที่มีรูปพระสมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้า ก่อนนอนหรือนั่งสมาธิ อาราธนาพระองค์มาคุ้มครอง เพราะจิตเชื่อมั่นในองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาก ท่านมีบารมีมาก ผีที่ไหนจะกล้าแหยมถ้าเห็นท่าน (อันนี้คิดเอง)

2.สวดมนต์ อันนี้ใช้ได้ผลชงัดนัก เหตุเกิดจากไปนอนที่วัดอัมพวัน (ตรงเรือนไม้เก่า) เนื่องจากกลุ่มเรามาใหม่ เลยต้องนอนหน้าประตู ซึ่งโบราณถือมากว่าอย่านอนตรงประตู ไป 3 คน นอนทุกคืนโดนผีอำทุกคืน ทุกคน พอวันสุดท้าย ไปไหว้ศาลาหลวงปู่โต เลยเอาคาถาชินบัญชรมาด้วย คืนนั้นเราก็สวดก่อนนอน ปรากฎว่านอนหลับสนิทไม่มีอะไรมากวนใจ ในขณะที่เพื่อนอีก 2 คนก็โดนอำเช่นเคย เราก็เลยเชื่อมั่นว่าคาถาชินบัญชรศักดิ์สิทธิ์มาก ก็เลยสวดก่อนนอนหรือนั่งสมาธิประจำ

บางคืนไม่ได้สวด ฝันร้ายว่าเห็นผีบ้าง ผีอำบ้าง เจอมากอดหลังก็มี ลุกขึ้นมาสวดชินบัญชรและคาถายันทุน หายเป็นปลิดทิ้ง ผีกลัว 2 คาถานี้มาก ไม่กล้ายุ่ง ถ้ากลัวมาก ๆ ก็พระไตรปิฏกไปเลย สวดเข้าไปหลาย ๆ คาถา ผีและสัมภเวสีจะไม่กล้ามายุ่ง ถ้ามีนอกจากนี้ก็จะเป็นเทวดาและเจ้าที่แล้วค่ะ

 

เราเคยกลัวผีตอนเด็กๆ เพราะเราโดนแกล้ง
วิ่งหนีจนสลบลงไป แต่พอโตมามีพระองค์หนึ่งว่า
หักนั่งสมาธิจะช่วยมีสติ และ ช่วยจิตเราแข็งแรงมากขึ้น
ช่วยลดความกลัวค่ะ

 

ผมดูหลาย คห. เอาอย่างนี้ดีกว่าครับ

กลัวเพราะอะไรครับ กลัวเพราะตัวเราคิดไปเองรึเปล่าครับ
ความตายทุกคนต้องเจอ ตามบุญตามกรรมของแต่ละคน
ยิ่งเราไปคิดพัวพันกับมันแล้วไซร้ เท่ากับสร้างทุกข์ให้กับตนเอง
เราแสวงหาความสุขที่แท้จริงด้วยตนเองไม่ดีกว่าหรอครับ

ฉะนั้น สิ่งที่กลัวมากที่สุดและเป็นศัตรูที่ร้ายแรงที่สุดนั่นคือ ตัวเราเอง
มันจะอุดมไปด้วย โลภ โกรธ หลง อิจฉา สารพัดอย่าง
จะทำอย่างไรให้เราหลุดพ้นจากสิ่งเหล่านั้น นั่งสมาธิฝึกจิตนั่นถูกต้องแล้ว
แต่ควรจะใส่ใจในรายละเอียดในจิตใจของตัวเราอย่างแท้จริงให้มาก
อย่าไปสนใจในสิ่งที่ไร้สาระ ไร้เหตุผล งมงาย ชื่อเสียง เงินทอง เกียรติยศ วัตถุนิยม อะไรหลายแหล่ ถึงจะเชื่อหรือสนใจแต่ก็อย่าให้มันงมงายหรือดื่มดํ่ากับมันมากเกินไป เพราะจะนำไปสู่สิ่งที่กล่าวมาข้างต้นซึ่งมัน(โคตร)น่ากลัวนักแล จนทำให้เรามีทุกข์
พยายามมองใจเรา ก็คือจิตวิญญาณ มองหาความระยำของตัวเอง เป็นหลัก เพราะอะไร ก็คนเราไม่ยอมรับสภาวะความเป็นทุกข์ของตัวเอง ไม่รู้ความเป็นจริงบนโลก จึงเกิดความชอบ และไม่ชอบ พอมีอะไรนิดๆหน่อยมากระทบเรา เราก็คล้อยไป ต่อต้านไป หลายอย่าง จนนำไปสู่ความทุกข์ และเกิดความระยำในตัวเรา ฉะนั้นเราต้องหาวิธีกำจัดพวกเหล่านี้ด้วยจิตวิญญาณของเรา รู้รายละเอียดภายในใจของเรา ว่าเราจะแก้มันอย่างไร ถามใจเรา อย่าไปพัวพันในสิ่งที่เราคิดขึ้นมาแล้วทำให้เราทุกข์ แล้วเราจะมีความสุขที่แท้จริง

สิ่งใดเป็นสิ่งที่ดีก็ควรธำรงรักษาไว้ สิ่งที่ไม่ดีก็ควรแก้ปัญหาให้หมดสิ้นไป
จงมองที่ตัวเอง มองหาความทุกข์ของตัวเอง ยอมรับความทุกข์ของตัวเอง แก้ด้วยตัวเอง แล้วตัวเองจะมีความสุข นะครับผม

 

มานั่งกับผมดิครับ ถ้าเจอเดีย่วชวนคุย -0-

 

ต้องลองนั่งสมาธิดูนะค่ะและจะทราบว่าภูติผีทั้งหลายไม่น่ากลัวเลย คนด้วยซะอีกน่ากลัวกว่า

 

กลัวเพราะเคยเห็นหรือคะ หรือกลัวเพราะคิดไปเองคะ และหากเห็นจริงๆก็คงเห็นแค่ในนิมิต ก็ยิ่งดีใหญ่ หมายถึงพวกเขามาโมทนาบุญค่ะ ดิฉันก็เห็นในนิมิตอยู่บ่อยๆ ถือว่าพวกเขาอาจจะมีบรุพกรรมกับเรา หรือมาแค่ขอส่วนบุญ ก็ไม่น่าจะเสียหายอะไร ทำไมต้องกลัวด้วยคะ วิญญาณบางตน น่าสงสารด้วยซ้ำไป เคยเห็นมาเป็นแม่อุ้มลูกเล็กๆนั่งอยู่ข้าง ตัวซีดเซียว แบบนี้หรือคะน่ากลัว คิดไปเองหรือเปล่าหนอ ฝึกเจริญสติ นั่งสมาธิบ่อยๆนะคะ ทำให้ได้ทุกวัน ทุกเวลาที่ว่างยิ่งดี แม้แต่เวลานอนด้วยค่ะ
ขอเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะคะ สาธุค่ะ

 

หาผีให้เจอ แล้วกลัวมันให้เต็มที่ครับ ขยันหาผี ขยันกลัวบ่อยๆ แล้ว ดูด้วยครับ ว่าผีน่ากลัว หรือความกลัวของเราเองน่ากลัว ฝากมาเล่าด้วยครับ

 

กลัวเป็นกลไกทางสังคมด้วยนะ
คนไม่กลัวผี ดูเป็นคนบ้าในสังคมได้ง่ายกว่า

ผีนี่ ถ้าเรากลัว มีแนวโน้มส่าเรากริ่งเกรงอำนาจ ว่าผีจะมีอำนาจเหนือกว่า ผีมันเหนือชั้น

ถ้านั่งสมาธิแล้วกลัวผี ก็ให้ดูว่าความกลัวเป็นทุกข์
เรากลัวอย่างนี้กับอำนาจหลายอย่าง ไม่เจ่ะจงหรอกว่าผี
คนบางคนกับคนกร่างเก่ง กล้าจะแสดวอำนาจ บางทีทำผิดกฏหมาย
ไม่กลัว แต่พอมีอะไรที่จะผีๆ จะกลัว

 

ความคิดเป็นอาหารของจิต
จิตกลัวคือจิตหิว หรือจิตง่วง

มันหมดอาหารมันเลยกลัว
เช่นถ้าหลอดอาหาร มีปลายเป็นโลหะเรียว คม
แบบเข็มฉีดยา จิดจะไม่กินอาหาร

ผี ที่เรากลัว เพราะเรารู้สึกผิด ที่เชื่อส่าผีมีจริงก็ได้
เพราะอำนาจทางสังคม กำหนดให้เชื่อว่าผีไม่มีจริง เป็นเรื่องหลอก
ถ้าคนให้กำบังใจว่าผีมีได้ กลัวได้ อาจจะกล้ากิน
จิต กิน ผีได้ หายกลัว

 

ผีอาจจะมีหรือไม่มีอันนี้ไม่ทราบ ไม่ได้แอ๊บ ไม่ทรายเพราะอวชชากินใจผม ไม่เกี่ยวกะผี

แต่ผีมักจะมาใน สภาพเป็นความคิด เป็นสังขาร
พอผีมา อาหารของจิตก็คือความคิด จิตไม่กินอาหาร
จิตหิว จะมีสภาพ ง่วง กำหนัด ผิดๆๆ อะไรงี้
ประมาณคนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิด
คือจิตหิว

 

ความรู้สึกกลัวเกิดขึ้น ตั้งสติดูเฉยๆ มีขันติ
.เมื่อชำนาญ(อาจใช้เวลาสักหน่อย)สติเริ่มรู้เท่า รู้ทัน ก็จะเริ่มเห็นอารมณ์ในใจชัด(ตรงนี้สำคัญ คำว่าเห็นชัดเนี่ยแหละ)
เพราะความเห็นชัด จึงเกิดปิติ ปัสสัทธิ สมาธิ อุเบกขา คือ จิตตั้งมั่นและปล่อยวางความกลัวลงได้ ชั่วขณะจิตหนึ่ง
.นี้เรียก ขณิกะสมาธิ ไม่ต้องนั่งก็ได้
ลองพิจารณาดูนะ

 

เคยเห็นผีแล้วหรือครับถึงได้กลัว
ถ้าตอบว่าเคยแล้ว ก็ไม่เห็นต้องกลัว ไม่นั่งก็เจอ นั่งก็เจอ ทำๆไปเหอะมีแต่ได้
ถ้าตอบว่าไม่เคยเห็น ก็ยิ่งต้องนั่งสมาธิ จะได้รู้ว่าผีจริงๆ ไม่เหมือนในหนัง หาความน่ากลัวมิได้เลย มีแต่ความน่าสงสารและเวทนา