พญานาคกับอดีตที่ผ่านมา

ด้วยความที่ท่านอพยกลี้ภัยหนีมาเหมือนกัน จึงทำให้รู้สึกถูกชะตา ใคร่อยากจะช่วยเหลือ
ยิ่งพอได้เห็นความมุ่งมั่นที่คิดจะกอปกู้เอกราช และความรักของพระองค์ท่านที่มีมอบให้แก่นางอันเป็นที่รัก
ตั้งแต่วันแรกที่จับมือเดินทางฟันฝ่าอุปสรรค์มาด้วยกัน จวบจนกระทั้งวินาทีสุดท้ายอวสานแห่งชีวิตของพระนาง

มันเป็นภาพที่ประทับใจ และยังคงติดตราตรึงใจฝังแน่นอยู่ภายในจิตใต้สำนึก ของธิดานาคราชอย่างมิลืมเลือน...
ซึ่งนางเองทราบดีว่า จักหานาคานาคราชหนุ่มผู้เป็นใหญ่ในบาดาลพิภพตนใด
จักมีน้ำพระทัยเสมอเหมือนด้วยกษัตริย์หนุ่มพระองค์นี้ หาได้ยากเหลือเกิน!
"แต่เพื่อความรอบครอบ เราลองจำแลงแปลงกายเป็นหญิงงามบ้านป่ารูปร่างโสภา ไปยั่วยวนท่านดีกว่า!!"

ภายหลังที่พระองค์ท่านสูญเสียนางอันเป็นที่รัก พร้อมกับได้ข่าวจากม้าเร็วรายงานว่า
บ้านเมืองเดิมบัดนี้เกิดโรคระบาด ผู้คนล้มหายตายจาก ที่รอดก็อพยกหลบลี้หนีภัยไปเสียหมดสิ้นแล้ว!
จักให้ข้าพระองค์ทำอย่างไรดีล่ะพระเจ้าข้า?...

 

เราชอบผู้หญิงเก่ง ไม่กลัวใครอ่ะ...
(น่าเสียดาย เมื่อเช้าแสงแดดจ้าไปหน่อย เลยถ่ายภาพได้ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่)

 

เพียงเท่านั้นเอง!...

เหมือนทุกอย่างหยุดนิ่งเงียบสงบ

ไม่มีแม้แต่ความหวังใดๆ

ที่พระองค์ท่านจักไขว่คว้าเพียรพยายาม อีกต่อไปแล้ว!...

เพื่ออะไรกัน?

คำถามหนึ่งผุดขึ้นในห้วงมโนนึก!...

รัศมีจากดวงสุริยะเทพ สาดแสงกระทบองค์พระปฎิมากรทองคำ หน้าลานหินใหญ่...

ซึมเข้าสู่ห้วงหทัยราช!...

เข่าอ่อนทรุดกายลงนั่ง แทบพื้นธรณีดิน!...

อ้า!...

เราจักออกบวชเป็นฤาษีชีไพร ...

อยู่บำเพ็ญพรต ตามป่าเขา...

รุ่งขึ้นเราจักประกาศ ยกไอสูรย์ราชสมบัติทั้งหมดให้แก่ท่านปุโรหิตผู้มีคุณ...

แล้วออกแสวงหาโมกธรรม ...

ตามแบบอย่างบัณฑิตชาติ แต่ครั้งปางบรรพ์!...

 

"ธรรมดากษัตริย์ตรัสแล้วย่อมไม่คืนคำ"
ความดำริแห่งใจของกษัตริย์พระองค์นี้ ล่วงรู้ถึงนาง...? นางนั้น
หลังจากที่หน้าแตกกลับไปคราวก่อน
ด้วยนิสัยที่ไม่ยอมใคร!ขณะนั้นมารได้ครอบงำจิต...
ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย!...

 

โห...แค้นฝังหุ่นเชียวหนอ...

 

เหมือนกับปลาที่กำลังจักตาย กระเสือกกระสนดิ้นรนแหวกว่ายไปมาบนพื้นแผ่นดิน
ปลงหมดสิ้นแล้วทุกสิ่งอย่าง...
แต่บัดนี้ฝนห่าใหญ่ได้ตกกระหน่ำลงมา!...

ร่างนางอันเป็นที่รัก ปรากฎตัวขึ้น ณ สถานที่ซึ่งพระองค์ไม่มีวันลืม!
นางบดบังรัศมีสีทองขององค์พระปฎิมากรเสียจนหมดสิ้น!!...

 

มาเปิดบ้านจร้า ปัดกวาดเช็ดถู รอผู้ใจดีมาเล่านิทานให้ฟังจร้า
chearr:z5:z4pity_pig

 

มีน้องคนหนึ่งได้รับ ลูกแก้วและ เพชรพญานาคจากพี่

เธอนำมาอาบแสงจันทร์เมื่อคืนนี้..เธอตื่นเต้นมากนำภาพมาให้พี่ดูค่ะ...

 

ไร้วี่แววเจ้าของบ้าน คงปล่อยให้กระทู้ร้างไปตามยถากรรม!

 

ทำไมโพสต์ไม่ขึ้นหว่าาาา

 

อย่าลืมมาเล่าต่อเน้อออ... รัศมีนางเอกเรานี่ไม่ธรรมดาจริงๆ

สงสารเหล่าปยานาคที่อยู่กับหนูมากๆค่ะ เพราะว่า กรุงเทพหาแสงจันทร์ยากเหลือเกิน เลยไม่ค่อยได้อาบสักเท่าไรเลยค่ะ

อาการขนลุกที่หัวยังพอมีอยู่บ้างวันนี้ แต่ไม่หนักเท่าเมื่อวานจ้า

เมื่อคืนเลยฝันถึงพ่อด้วยนิดหน่อย พ่อมาสอนวิธีทำสาเกเชื่อมเฉยเลย 55+

สงสัยจะอยากกินค่ะ


ปล. รูปตรงกลาง เห็นเหมือนมีดวงตาอยู่ข้างในลูกแก้วเลยค่ะ หรือคิดไปเองหนอ

 

ผู้เขียนเคยได้สดับตำนานเรื่องพระอุปคุตปราบพระยาวัสสวดีมาร...มีอยู่ตอนหนึ่ง หลังจากที่พญามารกลับใจแล้ว
พระอุปคุตเถรเจ้าขอให้พญามารจำแลงแปลงกายเป็นพระพุทธเจ้า เพื่อทัศนาการชมพระมหาปุริสลักษณะ...
เนื่องจากท่านพระอุปคุตเกิดไม่ทันสมัยพระพุทธองค์!จึงใคร่อย่างเห็นดังกล่าว...
โดยมีข้อแม้ตกลงกันว่า ห้ามพระเถรเจ้ากราบไหว้บูชาตน!
แต่สุดท้ายพอพระเถระเห็นมารจำแลงเข้าจริงๆ กับลืมข้อตกลงเสียหมดสิ้น !
น้อมกราบสักการะบูชาพระองค์ท่าน แนบแผ่นพื้นธรณีดิน!

แล้วนับประสาอะไรกับท่านผู้ที่ยังมิสิ้นกิเลส!

สัมผัสนั้นยังคงเหมือนเดิม แต่จิตวิญญาณหาใช่ดวงเดิมไม่
กว่าที่พระราชาหนุ่มจะล่วงรู้ถึงความจริง ทุกอย่างมันก็สายไปเสียแล้ว!...
นางเป็นฝ่ายยอมรับในความผิดพลาดที่เกิดขึ้น จึงได้ตั้งสัจอธิษฐานจิตมั่น
ด้วยเกียรติของนางซึ่งสืบเชื้อสายกษัตริย์ ในบาดาลพิภพ ว่า...

"ข้าจักไม่มีผู้อื่นใด แม้เกิดทุกภพชาติใด ข้าจักเป็นผู้มีใจเดียวคงมั่นตลอดไป"

สายลมวูบหนึ่งลอยผ่านกระทบผัสสะนาง ทำให้รู้สึกปวดแสบปวดร้อนไปทั่วพระวรกาย
คล้ายดังจะเป็นกรรมสัญญา เตือนให้นางหวนระลึกถึงสัจวาจาที่เคยได้ให้ไว้กับพระองค์ท่าน
ว่าครั้งหนึ่ง!.................................

"นางได้จำแลงแปลงกายใช้ในทางที่ผิด!"

(เล่าวันละนิด จิตแจ่มใส)

 

" ข้าจักไม่มีผู้อื่นใด แม้เกิดทุกภพชาติใด ข้าจักเป็นผู้มีใจเดียวคงมั่นตลอดไป"

สุดยอดจ้าาา... หาได้ยากแท้ สมัยนี้ สาวๆสวยๆเยอะ ล่อตาล่อใจเต็มไปหมด ไหนจะชายที่กลายร่างเป็นสาว สวยกว่าผู้หญิงแท้ๆอีกมาก

โฮะๆๆ... ไม่อยากจะคิด -*-

 

ประโยคนี้...

 

เค้าก็อยากได้แบบนี้

 

ปวดหัว...บริโภคนิทานเหมียวน้อยยังไม่ถึงครึ่งกะเพาะเลยอ่ะ

...............
"ข้าจักไม่มีผู้อื่นใด แม้เกิดทุกภพชาติใด ข้าจักเป็นผู้มีใจเดียวคงมั่นตลอดไป"

แบบนี้ก็กลายเป็นรักสามเศร้าที่ยากจะบรรจบกันน่ะสิ...ยกเว้น...อืม..อืม...

 

การอธิฐานแบบนี้ก็มีข้อเสีย นะคร้าบ คิดดีดี เด้อ

 

หรือบางทีคำกล่าวนี้ อาจเป็นแค่เพียงความรู้สึกผิด เลยพูดให้ตนรู้สึกดี...

แต่หารู้ไม่ว่า มันได้กลายเป็นสัญญาผูกมัดจิตนางตลอดมา!!

เพราะถ้าหากมันมิได้มีพื้นฐานมาจากความรัก เพียงแค่อารมณ์อยากเอาชนะ
ซึ่งเธอก็ได้ชนะแล้ว เพียงแต่ว่า...

"มันเป็นชัยชนะที่ว่างเปล่า"

ซึ่งคำตอบมันอยู่ที่นางพญาตนนั้นผู้เริ่ม...
หาได้อยู่ที่พระองค์ท่านไม่!

 

แมวเหมียว ขอนิทานก่อนนอน อีกจั๊กหน่อยได้บ่ค่ะ นิดเดียวนอนไม่หลับอ่ะ

 

ให้คิดเสียว่ามันเป็นนิทานอ่านเล่นๆ เพื่อความเพลิดเพลิน เราก็จักไม่เป็นทุกข์กับมันครับ

ท่านเหมียวคงมีเหตุผลบางประการ ซึ่งเคยกล่าวแล้ว ว่าเป็นเรื่องละเอียดอ่อน