พญานาคกับอดีตที่ผ่านมา

เศรษฐีและเมีย ทนดูไม่ได้ ร้องไห้โฮ คุยกันว่า ถ้ามีคนทำกับครอบครัวเราอย่างนี้บ้าง เราจะรู้สึกอย่างไร จะเศร้าโศก เสียใจ ทุกข์ทรมานใจขนาดไหน …?

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เศรษฐี สั่งให้เอาซากสัตว์ที่สะสมทั้งหมดไปเผา เอาลูกลิงไปปล่อยในป่า เลิกออกล่าสัตว์ เข้าวัด ทำบุญ อุทิศส่วนกุศลให้แม่ลิง และขออโหสิกรรม ทุกครั้งที่ทำบุญจะขอพรทุกครั้งว่า …

ขออย่าให้มีใครมาทำกับครอบครัวเรา …เหมือนกับที่เราได้ทำกับครอบครัวลิงตัวนั้นเลย
อาตมาจึงขอฝากไว้ว่า ถ้ารักลูกของเราจงอย่าทำร้ายลูกคนอื่นถ้าอยากให้ครอบครัวของเรามีความสุขจงอย่าทำร้ายครอบครัวคนอื่นนี่เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในอเมริกา


ผู้ชายคนหนึ่งออกมาชื่นชมรถกระบะคันใหม่หน้าบ้าน แต่แล้วก็ต้องเป็นเง็งเมื่อเห็นลูกชายวัยขวบของเขา กำลังบันเทิงอยู่กับการเอาฆ้อนทุบให้รถบุบเล่น เขาถลันไปที่ลูกชาย ผลักลูกกระเด็น แล้วคว้าฆ้อนมาทุบมือลูกจนน่วมเป็นการลงโทษ

พอหายสติแตก พ่อก็ตาลีตาเหลือกพาลูกไปโรงพยาบาล แต่แม้ว่าหมอจะพยายามแบบสุดๆแล้ว ก็ไม่สามารถกู้กระดูกที่แหลกเหลวกลับคืนมาได้ จนสุดท้ายก็ต้อง จำใจตัดนิ้วเด็กทิ้งจากทั้ง 2 มือ

พอเด็กชายฟื้นจากการผ่าตัดและ เห็นมือของเขาที่กลายเป็นตอกุดๆ พันผ้าพันแผล เขาก็พูดกับพ่อ อย่างใส ซื่อว่า ” พ่อครับ ผมขอโทษเรื่องรถกระบะของพ่อนะครับ” แล้วเขาก็ถามต่อว่า ว่าแต่เมื่อไหร่นิ้วของผมจะงอกใหม่อ่ะ พ่อกลับบ้านแล้วก็ฆ่าตัวตาย


ครั้งต่อไปที่มีใครมาเหยียบเท้าเรา หรือเราคิดถึงการแก้แค้นเอาคืน ขอให้คิดถึงเรื่องนี้นะ คิดก่อนที่จะหมดความอดทนกับใครสักคนที่เรารัก รถกระบะซ่อมได้ .. แต่กระดูกหักและ ใจเจ็บที่ ชอกช้ำน่ะ เยียวยาไม่ได้แล้ว บ่อยครั้งที่เราลืมความแตกต่างระหว่างตัวบุคคลกับการกระทำ เราลืมไปว่า การให้อภัยนั้น ยิ่งใหญ่กว่า การแก้แค้น เป็นคนก็ต้องมีพลั้งพลาด คนเราทำผิดทำพลาดกันได้ แต่สิ่งที่ เราทำขณะตกอยู่ในโทสะจริตนั้นจะตามหลอกหลอนเราไปตลอดกาล หยุดคิดตรึกตรอง คิดก่อนทำเย็นๆ ไว้ รู้จักอภัยและหัดลืม รักให้ทั่วหน้า ทั่วหล้า ถ้าเรามัวแต่คิดตัดสินคนอื่น ว่าเขาเป็นอย่างนั้นอย่างนี้สมควรโดนอย่างนี้ อย่างนั้น ฯลฯ เราก็ไม่เหลือเวลาที่จะรักเขาได้เลย

 

อ่านเรื่องแม่ลิง-ลูกลิง แล้วน้ำตาจะไหลคะ เคยดูสารคดีที่ว่าหากจะเอาลูกลิงต้องฆ่าแม่ลิงเมื่อนานมาแล้ว ทำไมมนุษย์ชอบทำร้ายสัตว์อื่นนักก็ไม่รู้ ทั้งๆที่ลิงเป็นสัตว์ที่เหมือนคนมากที่สุด เวลาเรามองลิงเราชอบนึกถึงคนตลอดเลย มองเขาไม่ต่างจากเพื่อนมนุษย์ เพราะเขาท่าทางเหมือนคนเรามาก เคยดูข่าวที่คนจีนเอาลิงไปผ่ากะโหลกแล้วกินสมองเขาสดๆ ทั้งๆที่เขายังไม่ตาย ตาเขาเหลือกขึ้นลงเพราะเจ็บจนเบลอ คิดแล้วปวดหัวเลย ทำไมคนเราถึงคิดทรมานสัตว์ได้มากอย่างนั้น การฆ่าสัตว์เพื่อเป็นอาหารนี่เราเข้าใจถึงความจำเป็น แม้เป็นบาปแต่ก็ต้องทำเพื่อดำรงชีพ แต่อย่างน้อยถ้าจะฆ่าแกงกัน น่าจะให้เขาตายอย่างไม่ทรมาน นี่อะไร??

เคยมีคนพูดทำนองว่า...ถ้าจะหาสัตว์ใดที่โหดเหี้ยมและดุร้ายที่สุด ไม่ต้องไปหาในป่า เพราะสัตว์อื่นทั้งหลายแค่ล่าและฆ่าเพื่อความอยู่รอด แต่ให้ส่องกระจกก็จะพบคำตอบ พวกเรานี่แหละ! มีแต่มนุษย์ที่ฆ่าสัตว์อื่นเพื่อความสนุกสนาน มีแต่มนุษย์ที่ฆ่าสัตว์อื่นเพื่อเอาหนังเขามานุ่งห่ม มาทำเครื่องใช้

มานั่งคิด...เขาพูดจริง!

 

สวยค่าา สวยที่สุดในบ้านเลย เพราะในบ้านมีเราคนเดียวที่เป็นหญิงเลยไม่มีใครสวยกว่า ฮ่าาา

 

มันเป็นธรรมชาติค่ะ คุณจันทระ
ห่วงโซ่อาหาร สัตว์ใหญ่กินสัตว์เล็ก
มองให้สุดสายนะคะ อย่าหยุดอยู่แค่ความสงสาร
มองให้เห็นเหตุและผลของการเบียดเีบียนกัน
เมื่อเบียดเบียนกันจนถึงที่สุดแล้ว...เหลืออะไร..?

 

จำได้ว่าเคยดูเหมือนกันค่ะ สยดสยอง และปลง ว่า โอ้หนอ... ทำไปแล้วได้อะไร กินไปแล้วได้อะไร กรรมแท้ๆ

ไอหย๋าาา.... มิน่าเล่า อิอิ

สาธุ .... เหลือเพียงความว่างเปล่าหรือเปล่าคะ
ช่วยไขปัญหาธรรมตรงนี้ให้ฟ้ามุ่ยด้วยค่ะพี่นุ๊ก

 

"ห่วงโซ่อาหาร" เป็นเรื่องที่เข้าใจได้คะว่าวัฏจักรมันเป็นอย่างไร แต่ที่กำลังคิดอยู่คือ มนุษย์ อาศัยว่ามีสมองที่พัฒนาได้รวดเร็วกว่า มีสรีระที่ได้เปรียบสัตว์อื่นในการทำสิ่งต่างๆได้มากกว่าสัญชาตญาณ มนุษย์ใช้สองสิ่งในการรังแกสัตว์อื่น มากกว่าความจำเป็นในการดำรงชีพและเอาตัวรอด ทำตัวเป็นเจ้าของโลกนี้ยังไม่พอ ยังไปรังแกเขาอีก

ก็สมควรที่ธรรมชาติจะเอาคืนเราบ้าง เพราะเราไปเอาของเขามาเยอะ

 

พี่รั้งคะ ถามเพิ่มได้ไหมคะ อยากรู้เป็นวิทยทานบางอย่าง


คือ ทำไมนาคที่มาเกิดเป็นมนุษย์ บางคนกลัวน้ำกลัวงู และ ว่ายน้ำไม่เป็น


แต่ก็มีบางพวกที่มาเกิดแล้ว..ก็ชอบน้ำชอบงู ไม่กลัวงู ชอบเล่นน้ำว่ายน้ำคะ


ทำไม สองกลุ่มนี้จึงต่างกันคนละขั้วคะ

ขอบคุณล่วงหน้าจ้ะ

 

ทุกสรรพสิ่ง ทุกการเบียดเบียน บาปและบุญ
เกิดขึ้นที่ใจ อวิชชา อยู่ในใจของแต่ละรูปนาม หนาบ้าง เบาบางบ้าง
คละเคล้ากันไป เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ในความจริงคือไม่มีสิ่งใดเลย
มีเพียงธรรมชาติซึ่งมีอยู่ก่อนแล้ว แสงสีเสียง ความจริงก็ไม่มี

ภาพมายาต่างๆ เกิดขึ้น เพราะใจปรุงแต่ง ให้เกิดรัก โลภ โกรธ หลง
อยากได้ อยากมี อิจฉาริษยา แค้นขุ่น อาฆาตพยาบาท จองเวร
หวาดระแวง กลัวเกรง ทะยานอยาก ทั้งอยากและไม่อยาก ทั้งกลัวทั้งกล้่า
กระบวนการปรุงแต่ง เกิดจากสิ่งเร้ามากระทบ ให้ใจสั่นไหว เพราะใจไม่มีความรู้
จึงหวั่นไหวตามในทุกอายตนะสัมผัส

เมื่อจะพิจารณาสิ่งใด น้อมเข้ามาในใจพิจารณาจนสุดสาย
จะเห็นไตรลักษณ์ซ่อนอยู่ในนั้น เมื่อเห็นแล้วก็จะเหลือเพียงความว่าง
หยุดการปรุงแต่งต่อไป หยุดการตำหนิติเตียน หยุดการชื่นชมยินดี

 

สาธุ สาธุ สาธุ.... เข้าใจแล้วหนอ

 

ทำไมทุกสรรพชีวิต จึงต้องการสร้างบุญบารมี
เพราะบุญบารมีเมื่อมีปริมาณมากพอแล้ว จะส่งผล
ให้หลุดพ้นจากวัฏฏสงสารที่เต็มไปด้วยทุกข์
ไม่ว่าภพภูมิไหน ก็ล้วนตกอยู่ในกฏไตรลักษณ์
ยังมีรัก โลภ โกรธ หลง ทำให้วงจรนี้หมุนไปไม่สิ้นสุด

ผู้ที่ปรารถนาช่วยเหลือสรรพสัตว์ให้พ้นทุกข์
ควรพิจารณา...เราไม่สามารถช่วยเหลือใครให้พ้นทุกข์ได้
หากตัวเราเองยังทำตัวเองให้พ้นทุกข์ไม่ได้

 

พี่ก็อยากทราบเหมือนกันค่ะ น้องดาในกลุ่มพี่ที่คบๆกันอยู่

ต่างก็กลัวน้ำและเคยตกน้ำเกือบไม่รอด หลายคนเลย..

สิ่งที่น้องสงสัย ต้องค้นหาคำตอบเองอย่างที่พี่บอกแต่แรก

พี่ไม่ค้นหาเพราะ เป็น..อจิณไตย ..

และอีกไม่นาน น้องจะพบคำตอบได้เองค่ะ....

 

อย่าพยายามตามหาข้อมูลในอดีตที่ผ่านพ้น มันเสียเวลาทำให้เราเหนื่อยด้วย อิอิ
ข้องใจมากๆมันเหนื่อยเพลีย ไว้พี่ว่างๆค่อยมาถามพี่ พี่จะช่วยตอบข้อสงสัย 555

 

สงสัยอะไร พี่จะให้ไปถามหลวงปู่เอง อิอิ

 

ถามไปกี่ทีๆ พี่พระยาก็ไม่ยอมตอบนิ :''(

 

เป็นจริงตามที่ ท่านพระยาเดโชชัยศึก บอกค่ะจะเสียเวลา

และหลงทางเปล่าๆค่ะ.....ท่านสบายดีนะไม่เจอซะนานเชียว

 

คนหลายคนชอบกระแหน่ะกระแหน๋ ว่าสายเราว่าชอบยึดติดอดีต เราก็จะเป็นจริงตามเขาว่าป่ะเนี่ย อิอิ เราจะไม่สนในความเป็นนาคอีกต่อไป แต่เรายังคงสนญาติพี่น้องที่ยังเป็นนาคอยู่นะ เราจะแผ่บุญถวายบุญให้พี่น้องเรา แต่ต่อไป เราจะเป็นพระ อย่างน้อยๆขอเป็นพระโสดาบัน กันนะ ส่วนพี่ขอเป็นพระโพธิสัตว์ อิอิ ขออย่างเดียวไม่ได้นะ ต้องทำด้วย ถึงจะได้เป็น
ท้ายนี้ฝากคำภาวนาสายนาคไว้จากปู่อนันตนาคราชองค์ที่แล้ว
นะโมสามจบ พุทโธ อริยฆนัง นาคัง ปูเชมิ

 

มัวแต่ยึดติดกับความเป็นนาคเสียตังค์กับเพชรพญานาคไปกี่พันบาทแล้ว หรือลูกแก้วสวยๆไปกี่หมื่นกี่แสนแล้ว อิอิ

 

สวัสดีค่ะพี่พระยา นู๋เห็นพี่พระยาเข้ามา...นู๋รีบเสนอหน้าเลยนะคร้า..าา
ขอถามหน่อยจิ อยากรู้เรื่องของเราสองคน..คริคริ อย่าเข้าใจผิดคร้า..าา
เรื่องความผูกพันในอดีต จนส่งผลมาถึงปัจจุบันคร้า..าา เล่าหน่อยน้า..าา

 

จะถามพี่ ส่งรูปมาด้วย ชื่อด้วย ถามว่าเป็นใครหน่ะพอได้ มีท่านใดรักษาหน่ะพอตอบได้ ถามอย่างอื่นมามันเกินความสามารถหง่ะ ตอบไปไม่มีประโยชน์หลวงปู่ก็ไม่บอกให้ตอบถูกหรอก ต้องถามที่เป็นประโยชน์ด้วย

 

น้องมณีสีรุ้ง ค่ะ..ขอกระชับพื้นที่นิดนึงค่ะ

ท่านปทุมเกษร ที่น้องสงสัยนั้นได้มาอย่างไรเพราะหลายที่
ก็อาจมีชื่อซ้ำกันได้ อาจตอบไม่ตรงที่น้องสงสัยนะคะ...