นิทาน เรื่อง "พญานาค"

เรียน ท่านประธานคุรุวาโรที่เคารพ
เรื่อง ปัญหาเน็ต

.....เนื่องจาก กระทู้ "นิทาน เรื่อง พญานาค" ที่ท่านก่อตั้งขึ้นมานั้น ประสบปัญหาเรื่องจำนวนหน้าที่เพิ่มมากขึ้นในแต่ละวัน ซึ่งทำให้โหลดเว็บช้า และเข้าเน็ตแล้วหลุดบ่อย ในสมาชิกบางท่าน ที่ใช้เครื่องและสัญญานความเร็วต่ำ อาจเข้าระบบไม่ได้ ดังนั้นข้าพเจ้าในฐานะเพื่อนสมาชิกในกระทู้นิทาน จึงขอเสนอความคิดเห็นให้ท่าน "ล็อกกุนแจกระทู้ของท่านไว้" นะครับ

นั้นคือ เพื่อนสมาชิกสามารถ อ่านได้อย่า่งเดียว และจะโพสต์ข้อความเพิ่มไม่ได้อีก แต่ทั้งนี้ ให้ท่านประธานเปิดกระทู้ใหม่ ในรูปแบบที่ท่านพึงพอใจ หรือเห็นสมควร ครับ
อาจใช้ชื่อกระทู้ใหม่ว่า "นิทานเรื่อง พญานาค ภาค ๒" ก็น่าจะเหมาะ หรืออย่างไรก็สุดแล้วแต่...ปัญหาการเข้าเว็บช้าจากการโหลดไฟล์ ในขณะที่เพื่อนสมาชิกเล่นพร้อมกัน ก็จะหมดไป ครับ
หรือ ท่านอาจใส่เว็บลิ้งค์กระทู้เดิมลงไว้ในลายเซ็นของท่าน เพื่อสมาชิกใหม่ได้คลิกอ่านข้อมูลนิทานจากห้องเก่าโดยสะดวก (เหมือนที่คุณมิกเธอเคยทำลิ้งค์ไว้เรื่องนิมิตแสงเงา หรือไร ทำนองเนี่ยะ)

อนึ่ง หากเราไม่ยึดติดเรื่อง สถิติกระทู้ยอดนิยมที่มีจำนวนหน้ามากที่สุดในเว็บพลังจิตแล้ว
ก็น่าจะเปิดกระทู้ใหม่ครับ หรือท่านประธานคิดเห็นเป็นประการใด (หรือจะหนีไปปลีกวิเวก วังเวง วิโหวงเหวง เพราะใกล้หมดสัญญาจากเบื้องบน)ก็สุดแล้วแต่การตัดสินใจครับ.

หน่อนรคุณ (ภาคแมวเหมียว)

 

เรื่องเล่าของท่านประธาน แปลก และเร้าใจมากค่ะ ถือว่าเป็นเรื่องที่จันทร์เทวีไม่เคยได้รับรู้มาก่อน ตื่นเต้น ลุ้น ... ทำให้นึกไปถึงช่วงที่ตัวเองฝันเห็นหมาอยู่สองสามวันติดเลย ดีที่ยังไม่โดนงับเหมือนท่านประธาน อิอิ

 

เกิดมายังไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง... ใยฟ้ามันเป็นเช่นใดกันหนอออ

ได้รับแล้วจ้าาา ส่งกลับคืนไปเช่นกันค่ะ

 

คุณฟ้าใช้ภาพแทนตัว ได้เหมาะสมดีนะครับ

 

เอ... เหมาะอย่างไรหรือจ้ะท่านแมว... หรือจะเรียกท่านหน่อ หรือท่านเหมียวดีล่ะเนี่ย อิอิ

*************

อย่าลืมมาเล่านิทานที่คั่งค้างไว้ต่อเชียวล่ะเจ้าคะ หายไปพักผ่อนมา ดีขึ้นหรือยังล่ะท่าน

 

ฝนยังคงตกปรอยๆ... เสียงดังเปาะแปะๆ กระทบหลังคาตึกข้างๆ ... อากาศเย็นชุ่มชื้น ลมพัดโชยมาอ่อนๆ พร้อมกลิ่นฝนจางๆ ถึงแม้กลิ่นจะไม่บริสุทธิ์เท่ากลิ่นฝนที่ต่างจังหวัดก็ตามที

เห็นทีเราจะต้องขอลาไปพักผ่อนก่อนล่ะจ้า ผ้านวมอุ่นๆ รอเราอยู่

ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีทุกท่าน ทุกนามนะเจ้าคะ

 

"นานแค่ไหน กว่าจะได้พบ ประสบพักต์
ใยมาหัก หาญน้ำใจเศร้า หม่นหมอง
คอยความรัก คืนกลับ ผ่านพุทธันดร.....เนิ่น นานแท้!
ฟ้ากลั่นแกล้ง สะท้านจิตฝืน กลืนกลั้น หลั่งรดสุธาธรณี"...

"อย่าเข้ามาใกล้เรานะ นางมารใจบาป!"...เสียงกระแสจิต พระคุณเจ้านั้น ช่างมีพลานุภาพยิ่งแท้...นางปัทมาวดีทรุดตัวลงกับพื้นแม่พระธรณีในบัดดล!
ไม่คิดว่ารางวัลแห่งการรอคอยที่นางได้รับนั้น จะคือรอยน้ำตาและความเจ็บช้ำ!
สนธยายามเย็นล่วงเลยมาแล้ว ย่างเข้าสู่ปฐมยาม แต่สุรเสียงที่ได้สดับจากกระแสจิตชายคนรักนั้น ดูช่างเย็นชาดุจน้ำแข็งขั่วโลกเหนือ!
พระคุณเจ้ายังคงนั่งอยู่ในท่าคู้บัลลังก์อันสง่างามบนแท่นหินนั้น แม้มิได้ลืมตาและขยับริมฝีปาก แต่ท่านก็สามารถสื่อสารกับนางได้ ไร้เครื่องกางกันใดๆในกระแสจิตท่าน
แสดงให้เห็นว่าได้รับการฝึกฝนอบรมมาเป็นอย่างดี!

"ทำไม เพราะอะไรค่ะ"ธิดาเศรษฐีในอดีตสะอื้นไห้ รำพึงรำพันปริ่มจะขาดใจ ด้วยจิตโทมนัส!
"เรามิใช่คนรักของเธอหรอก น้องหญิง!เราเป็นโอรสพุทธบุตร ในสำนักชิเนรนาฎ"
"ไม่ ไม่จริง นครินทร์ ทำไมพี่ถึงพูดอย่างนั้น คนอื่นอาจจะลืมกันเมื่อวันเวลาผันผ่านไป แต่น้องยังคงจดจำพี่ได้เสมอ พี่คือ นครินทร์ คนรักของน้อง"นางพูดด้วยเสียงเครือ
แต่พระคุณเจ้านั้นยังคงส่งกระแสจิต พูดด้วยเสียงเรียบว่า
"คนรักของเธอตายไปแล้ว ตั้งแต่คราครั้งนั้น เรามิใช่ นครินทร์"
"ไม่ ไม่จริง พี่โกหก"นางลุกขึ้นรวบรวมพลังทั้งหมดพุ่งกระโจนเข้ากอด พระธุดงค์รูปนั้น!
เหมือนสัมผัสกองไฟ ยังมิทันได้ถึงตัวท่าน นางปัทมาวดี ร้องโหยหวนขึ้นด้วยความเจ็บปวด เป็นร้อยเท่าพันทวี....โอ้ยๆๆ ร้อน ร้อน เหลือเกิน!....

 

น่าสงสารนาง...รอคอยมาแสนนาน พอได้พานพบ แม้จะแตะต้องยังไม่ได้เลย

แถมยังเจ็บปวดหากแตะต้องเสียอีก ... ดราม่าจังเลยน้อออท่านแมว

 

55

นึกว่าไปนอนแล้ว คุณฟ้า
ยังอยู่ อ่าน นิทาน ท่านกวีเทพ
อย่าพึ่งหนีไปไหน น้า

 

นางพงะ ถอยหลังรีบทรุดตัวลงนั่ง ด้วยความอ่อนระโหยโรยแรง
นิ่งกันไปพักหนึ่ง...ท่านเห็นว่านางพร้อมที่จะรับฟังเรื่องราวต่างๆด้วยใจสงบแล้ว จึงส่งกระแสโทรจิตถึงนางว่า...
"ในคราครั้งนั้น คนรักของเธอมุ่งขึ้นสู่ยอดเขา เพื่อแสวงหา มณีเลือดนก ตามที่บิดาของเธอยื่นข้อเสนอให้เป็นของขวัญวันวิวาห์ โดยคิดไม่ถึงเลยว่า
มันจะกลับกลายเป็นของขวัญ วันปวดใจ เพราะปรากฎว่า...

นครินทร์ แสวงหา ป่ายปีนไปตามชง้อนหิน ด้วยความยากลำบาก สมัยนั้นภูเขาน้อยใหญ่ยังเต็มไปด้วยอัญมณี และของล้ำค่าต่างๆมีเป็นจำนวนมาก
เธอพบ แร่ชนิดหนึ่งมีลักษณะสีแดงดั่งเลือดนกพิราบ ด้วยความดีใจนั้น จนลืมนึกถึงความปลอดภัยของตนเอง...
ท่านเว้นช่วงให้นางได้ลำดับเรื่องราวตามความเป็นจริง

นครินทร์ ขว้าได้หินสีแดงก้อนหนึ่ง ด้วยมือข้างเดียว เขาเหนื่อยล้าจากการปีนป่าย เมื่อร่างกายมิอาจทรงตัวอยู่ได้นานเขาจึงพลัดตกหน้าผา
ลอยระลิ่วตกลงมาตาย ก้นเหวมรณะนั่นเอง ทั้งที่มือยังคงกำหินสีแดงก้อนนั้นไว้แน่น ประหนึ่งสัญญาใจมิปล่อยให้หลุดมือ แม้นตายก็ยอม!

อ้า...อานุภาพแห่งความหลงในสงสาร มันช่างทำปัญญาของบุรุษผู้โง่เขล่านั้นให้หมดไป ได้ถึงปานนี้เชียวหรือ?
(ท่านรำพึงในห่วงมโนนึกด้วยอำนาจอตีตังสญาน ที่อบรมมาดีแล้ว)

 

หากพิมพ์ตกหล่น สะกดผิดพลาดไปบ้าง ต้องขออภัยมา ณ โอกาสนี้ (สัญญาไม่เที่ยง ความจำไม่ค่อยดีแล้วครับ):'(

 

นคริทร์ ตายอย่างอนาถ นั้นเป็นเพราะเขาซื่อจนเกินไป "แล้วฉันล่ะ เกิดอะไรขึ้นกับฉันเธอเคยรู้บ้างไหม?"นางพูดสวนขึ้นมาทันทีที่มีโอกาส
ท่านสัมผัสความรู้สึกของนาง พร้อมทรงอารมณ์เพ่งไปที่จิตผู้รู้ พลันภาพเหตุการณ์ต่างๆในอดีตของนางนั้น ก็บังเกิดขึ้น ฉายเป็นเรื่องราว...
นิมิตนั้น เห็นชายคนหนึ่งกำลังฉุดคราดธิดาท่านเศรษฐี แต่นางได้ต่อสู่ขัดขืนอย่างเต็มกำลัง ทำให้ชายผู้นั้นโกรธจนควบคุมอารมณ์ตนเองไม่ได้
จึงใช้มีดกริชที่พกติดตัวมา เสียบเข้าที่ท้องของนาง แววตาที่เพ่งมองเขาถลนออกมา ทำให้ชายผู้นั้นสะดุ้งรู้สึกตัวแล้ววิ่งหนีจากไป
ทิ้งร่างอันไร้วิญญาณของนางไว้ พร้อมกับเรื่องราวสัญญารัก สถิตย์อยู่ในถ้ำแห่งนี้ตลอดมา...

นางจึงได้อัตภาพใหม่เป็นนางพญางูใหญ่ เฝ้ารอคอยชายคนรักคืนกลับมา ดูคล้ายปู่โสมเฝ้าทรัพย์
เพียงแต่ว่า ทรัพย์นั้น มันคือสัญญาใจของความรักนิรันด์ที่เธอและเขาทั้งสองต่างได้เคยให้ไว้ต่อกัน ผ่านแววตาซึมลงสู่จิตใจ
กลั่นเป็นคำพูดสุดท้ายก่อนจากกันวันนั้นว่า "เราจะกลับมา รักกันจนวันตาย สัญญา ฉันสัญญาาาาาาาาา!"
เสียงสายลมยามรัติกาลพัดแรงผ่านเข้ามาสู่ท้องถ้ำแห่งนั้น ประหนึ่งดังสักขีพยานรัก ถูกลมหวลพัดคืนกลับมาอีกครั้งหนึ่งแล้ว
พระคุณเจ้ายังคงรับรู้ถึงอดีตด้วยจิตอันสงบ ประหนึ่งหินผา ถูกลมพายุแห่งวัฎฎะพัดแล้ว หาได้มีอาการหวั่นไหวไม่...

 

สำหรับคืนนี้ ราตรีสวัสดิ์ ครับ

 

อ่านตรงนี้ขำมากเลยค่ะ ท่านประธาน..ปาลาวันตีต้องไม่ยอมแน่นอน

เธอมาดูแลทิพย์อักษร จะเอาทิพย์อักษรไปเร่ขายทั้งโอ่งได้ไงค่ะ...ดูสิ

นาคีสีทองก็ขอตามไปด้วย..ไม่ทิ้งกันนิ..ว่าแต่ฝันแบบนี้ ท่านประธาน

กำลังคิคอะไรอยู่ค่ะ...คริ คริ

 

น้องยุ้ย ..ค่ะ บ้านพี่เวลามีฝนหลังตกแล้วมักมี เส้นใยฟ้านี่แหละ

ลอยไปมาที่หน้าบ้านค่ะ คล้ายๆใยแมงมุงนะดูแปลกดีค่ะ..

น้องฝ้ายค่ะ... เราได้พบกันตลอดเวลาอยู่แล้วนะ ขอบคุณน้องมาก

ที่ห่วงใยพี่เสมอมาพี่บอกได้คำเดียวว่าอีกหน่อย..น้องไม่ต้องถามใครแล้วค่ะ

มีแต่พี่จะมาถามน้องค่ะ...

 

ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 18 คน ( เป็นสมาชิก 5 คน และ บุคคลทั่วไป 13 คน )
nouk, dirtygirl, A-ya, wanjai99

อรุณสวัสดิ์เพื่อนๆ ห้องนิทานทุกท่านค่ะ วันนี้ดีใจเลยตื่นเช้า
มาทวงสัญญาจากใครบางคน หลอกว่าจะมานอนหนุนตัก แล้วก็ไม่มาซะงั้น ใครหนอ?

 

หวัดดีจร้า...มิกกี้ ไม่มีนิทานฝันมาเล่าให้อ่านบ้างเหรอ
เมื่อคืนไปเที่ยวที่ไหนหรือเปล่า? มีเรื่องจะเล่าให้ฟังด้วยน้า...าา แลกกันดีหรือเปล่าเอ่ย?

 

สวัสดี ยามเช้า มาทักทาย เพื่อนสมาชิก คร้าบ @__@

 

สวัสดีเช้าวันศุกร์ค่ะ:z4นำกาแฟมาเสริฟทุกๆท่านค่ะ