ลำนำเพลงรักของนักกลอน

...ง่วง...​

 

คืนวันจันทร์ตะวันลับจากฟากฟ้า
สายลมพัดหวิวหวิวให้หลับไหล
วิมานทองทรัพย์สินดูสดใส
ครั้นตื่นมากองฟางไซร้คือที่นอน

แวะมารายงานตัวราตรีสวัสดิ์ ฮาฮา

 

โอ้ลึกซึ้งๆ....................***

 

  ตาคู่นั้น   จับจ้อง  มองเธออยู่
       ตาทั้งคู่  มองใจเธอ  ไปเพ้อฝัน
           ตาคู่นี้   เจ้าของ    มองไกลกัน
   ตาคู่นั้น   เฝ้ารอดู   อยู่ไม่ไกล

   เมื่อมองตา   เธอนั้น    หวั่นสะท้าน
       อยู่ไกลบ้าน    เธอนอนฝัน   ใจสั่นไหว
           ตาคู่นั้นคง  ประสพ   พบในใจ
ตาคู่ได สพกับมา หรือ ตา ลวง
 
ตาคู่นี้มอง หาแต่เธอ  เสมอแน่
คนเดียวแท้ มองถูกแน่ ไม่แปรผัน
มองคนเดียว ไกลสุดฟ้า มานานวัน
ตาคู่นั้น ยังมั่นคง หลง รัก เธอ

 

แม้มีตา ไว้มอง ถึงสองข้าง
แต่ใจยัง อ้างว้าง เพราะห่างเหิน
ไม่เคยเห็น แม้เงา ด้วยไกลเกิน
ต้องเผชิญ ความเหงา และเปล่าเดียว

เฝ้ารอวัน ได้พบ ประสบพักตร์
แต่ประจักษ์ เพียงฝันไป ให้อดสู
เพียงแค่คิด ก็เพี้ยนผิด จิตพธู
ตรึกตรองรู้ จิตตื่นตัว ไม่มัวเมา

 

หากเธออยากให้ฉันรู้จงเอื้อนเอ่ย
หากอยากเฉลยเรื่องของเราจงเล่าขาน
เพราะเรื่องราวของเราสองใช่ตำนาน
ที่ต้องการคนสืบค้นหรืออื่นใด....

:z16

 

แม้จันทร์ลับจากฟ้ายังมาใหม่
แต่เหตุใดเจ้าจากไปไม่คืนหวล
ทิ้งให้เราโศกเศร้านอนคร่ำครวญ
สุดปั่นป่วนเจ้่าลาลับไม่กลับคืน

 

อ่านตำนานเล่าขานจารจารึก
มานั่งนึกถึงเรื่องราวคราวเก่าก่อน
ชีวิตเรานี้น่าหน่ายคล้ายละคร
ทุกบทตอนเราเล่นเห็นเป็นจริง

 

หลุมเอยนะหลุมรัก
อยากรู้จักหลุมรักเป็นหนักหนา
แต่หลุมนั้นอยู่ไหนไม่ชักพา
อยากจะหาหลุมรักไว้พักใจ
หลุมอะไรมองดูไม่รู้ชัด
อยากจะหัดลงหลุมสักขุมหนอ
แต่ตอนนี้ลงตุ่มคงชุ่มพอ
อากาศหนอร้อนนัก อยากชักตาย

:z1

 

ขออนุญาติ เข้ามา บ้านแห่งนี้
ด้วยมีใจในรสกลอนอันหวานซึ้ง
อาจไม่หวาน ไม่คล้องจอง ไม่สัมผัส
หวังให้ท่านเจ้าของบ้างโปรดอภัย....

 

ตกหลุมรักแน่นักจักช้ำชอก
ติงขอบอกพิษร้ายให้หน่ายหนี
มีหนามแหลมทึ่มจนเจ็บเหน็บทวี
ด้วยรักนี้ร้ายนักอาจชักตาย

 

กลอนประจำวันอังคารค่ะ..

สหายเอ๋ย"ตัวเรา" มิได้มี
แต่พอเผลอ"ตัวเรา"มีขึ้นมาได้
พอหายเผลอ"ตัวเรา"ก็หายไป
หมด"ตัวเรา" เสียได้เป็นเรื่องดี

สหายเอ๋ยจงถอนซึ่ง"ตัวเรา"
และถอนทั้ง"ตัวเขา" อย่างเต็มที่
ให้มีแต่"ปัญญา"และ"บารมี"
อย่าให้มี"เรา-เขา"เบาเหลือเอยฯ

(พุทธทาสภิกขุ)

 

ชวนแล้วไปได้เหรอคะ? 5555

 

อย่าคบมิตรจิตพาลสันดานชั่ว
จะพาตัวให้เสื่อมที่เลื่อมใส

คนนักปราชญ์นั้นแหล่ะดีมีกำไร
ท่านย่อมให้ความสงบหลายประตูฯ

(คำสอนหลวงพ่อ)

 

อ้าวคุณ SuperSaiya วันนี้ไม่ตามล่าหาองค์... แล้วหลอคะ
เราเดาเรื่องของคุณไว้เป็นกลอนด้วยน๊า ^^
(หยอกเล่นนะ อย่าถือสา)(k)(k)(k)

 

รักมีค่าสำหรับผู้รู้สงวน
รักอบอวลสำหรับผู้รู้ถนอม
รักยืนยาวสำหรับผู้รู้จักออม
รักดีพร้อมสำหรับผู้รู้รักเอยฯ...

(คำสอนหลวงพ่อค่ะ)

 

อันความรักประจักษ์ในดวงใจฉัน
เป็นรักอันบริสุทธิ์ดุจน้ำใส
เป็นรักมอบมาจากก้นบึ้งใจ
ขอมอบไว้ด้วยไมตรีมีหนึ่งเดียว

 

เราขอเดาความเรื่องรักของท่านนะจร๊า

(ถ้าชายรักหญิง น่าจะแนวๆ นี้)

อันความรักของเราแสนเศร้านัก
ไปหลงรักแม่อนงค์องค์นางนุช
แต่ไฉนใยเราต้องเศร้าทรุด
แม่นงนุชนวลน้องไม่ต้องใจ
เหตุไฉนใยเจ้าไปรักเขา
ทิ้งเราเศร้าหม่นหมองไม่ผ่องใส
เรานั้นรักแต่เจ้าอยู่ร่ำไป
แต่นางนี้กลับไปหลงองค์...

(k)(k)(k)(k)(k)

(ถ้าชายรักชาย ก็คงแนวเน้ๆๆ)

อันความรักของเรานั้นเศร้านัก
ดันหลงรักปักองค์พระทรงโฉม
ตัวเราได้แต่เฝ้าปลอบประโลม
พระทรงโฉมเฉยชาระอาใจ
เหตุไฉนหัวใจมีหลายห้อง
เราไม่มองหญิงใดในโลกหล้า
แต่กลับหลงจงรักปักจิตรา
อยากเข้าป่าพร้อมทรงองค์...


(เค้าล้อเล่นน๊าาา อย่าทรงพระพิโรธไป ^^" )

 

ยารักษาใจช้ำระกำรัก
ยากยิ่งนักจะหาไหนในทั่วหล้า
เห็นเพียงแต่พระธรรมองค์สัมมาฯ
ช่วยรักษาแผลรักดีนักแลฯ