นิทาน เรื่อง "พญานาค"

นิทานเรื่องนี้...เลี้ยงแกะหรือเปล่าเอ่ย....?

 

เมื่อคืนฝันถึงพี่รั้งและมณีนาคา แต่แปลก ที่ลูกแก้วนั้นไม่ใช่ลูกแก้วใสๆ
จากนั้นก็ไปหยิบตำรา (จากกองตำราที่สูงท่วมหัว) เพื่อเข้าห้องเรียน
(แสดงว่าคงจะยังเรียนไม่จบ)

ฝันเห็นบึงขนาดใหญ่ แต่น้ำขุ่นคลั่ก คนตัวใหญ่ทั้งผู้ชายและผู้หญิง สัตว์
และสิ่งอื่นๆ แหวกว่ายอยู่ในน้ำ แต่ทุกสิ่งกลับดูไร้ชีวิต เหมือนหุ่นยนต์ที่
ถูกควบคุม และไม่มีความสุข

ฯลฯ

 

เล่าต่อค่ะ ..จากนั้นเกิดอะไรขึ้น และทำไมน้องจึงตามหา

 

ไหน ท่านประธาน บอกว่าจะช่วยเสริม ไง..ไปไหนแล้ว

 

ตั้งใจติดตามที่ทิพย์อักษรเล่าอยู่ครับ พญานาคภุชงค์ไม่ค่อยอยากเจอคุรุวาโร เท่าไหร่ครับ เพราะอาจถูกริบพรที่พระอินทร์นั้นให้ได้ครับ เพราะตอนนี้คุรุวาโรร้องขอเทพแห่งโชคชะตามาครับ(เชิญมาแก้โชคชะตาอยู่ครับ ) พอจะใช้งาน นราวดีบ่ายเบี่ยงว่าเรียนไม่จบทันทีครับ(อู้งาน อู้การ จังหนอ)

 

ฉากในอดีต พี่ว่าไม่มันเท่าฉากในปัจจุบัน..นะคะ

เชื่อมั๊ยว่า.. วันหนึ่งคนที่อยู่ในอดีต แล้วมาเจอกันจะเป็นอย่างไร ..

วรรณศรี จำอดีตได้ เกือบครบเลยค่ะ แต่ชายาใหญ่ ก็พยายามค้นหา

จากทุกสำนักที่เค้าจะให้ได้...อารมณ์ แค้นฝังใจจากอดีตตามมาถึงในปัจจุบัน

เวลาเจอตัวกันมันพุ่งออกมาเลยค่ะ หากเธอสองคนอยู่ด้วยกันจะต้องมีคนกลาง

อยู่ด้วยไม่งั้นมีวางมวยกัน อย่างแน่นอน ...

 

พญานาคตนนั้น มีนามว่าอะไรค่ะ ..เพื่อนๆจะได้ติดตามเรื่องถูกต้องค่ะ..

และน้องเป็น ใครในอดีต ค่ะ...

 

เซย่าน่าจะรู้ดีกว่านะ เพราะว่าเมื่อคืนขณะที่แม่มณีเล่าอยู่

เซย่าก็บอกเป็นนิทานเด็กเลี้ยงแกะ...ไม่ใช่หรือ?

ความจำสั้นหรือจ๊ะ...ตามวัยหรือว่าไงเอ่ย.....?

 

ขณะยืนเลือกตำราปกสีน้ำเงิน (จากกองตำราสูงท่วมหัวนั้น) จู่ๆ ก็มีคนบอกว่า
ไม่ใช่เล่มนี้ ไม่ใช่เล่มนั้น...ต้องเป็นเล่มลักษณะอย่างนี้ แถมยังบอกว่าตำรา
เล่มอื่นๆ ให้ไปหยิบได้จากที่ไหนบ้าง (ซึ่งมีอยู่หลายเล่ม) เราก็ได้แต่คิดในใจว่า
...ขี้เกียจไปหยิบอ่ะ

 

หลังจากที่ วรรณศรี ตายลงก็เกิดการรบกัน และ ลูกๆของ ท่านศรีสุดาจันทร์ทิพย์

ตายทั้งหมด ..ฝ่ายศรีสุทโธ พ่ายแพ้..ยังความเสียใจแก่ ศรีสุดาอย่างมากมาย

นางร้องไห้ทุกวัน..ที่สูญเสียลูกสาวทั้งหมดไป จึงเอ่ยปากขอไปปฏิบัติธรรมในถ้ำ

ที่นางมักไปเสมอๆ ทุกวันพระ......และนางยังคงเศร้าโศกเสียใจจน

และสิ้นใจตายในกาลต่อมา....

 

พี่รอฟังแบบละเอียดนะคะ น้องไซย่า...เล่าต่อได้เลยค่ะ

 

ความแค้น กับ ความรัก อานุภาพนั้นรุนแรงพอๆกันเลยนะคะ

นึกไปถึงที่โกวเล้งเคยว่าไว้ ว่า ถ้ามันผู้ใดตายไปแล้ว สิ่งที่จะปลุกมันผู้นั้นให้ฟื้นจากความตายได้ หนึ่งคือความรัก และหนึ่งคือความแค้น

ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้าย ที่ตั้งแต่ฟ้ามุ่ยเกิดมา ไม่มีที่จะเกลียดใครตั้งแต่แรกพบและรักปักใจตั้งแต่แรกพบเลย

จะดีใจหรือเสียใจดีก็ไม่รู้ 5555+

 

เพราะเป็นคนช่างเลือกรึเปล่าค่ะ ...สุดท้ายจึง ........

เหมือนในอดีตเลย

 

ความแค้นไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ แต่อาฆาตพยาบาทนี่ซิ

เป็นวงจรไม่รู้จบ ใครนะ...จะหยุดวงจรนี้ได้????

 

น่าดีใจมากกว่านะ น้องฟ้ามุ่ย ..เพราะ "ที่ใดมีรัก ..ที่นั่น มีทุกข์"

 

แต่ความขี้เกียจก็ยังคงอยู่ใช่มั้ยคะพี่รั้ง ^^

 

เมื่อเห็นทุกข์...ก็เลยได้เห็นธรรม

เห็นแล้วก็ควรหยุด...เอ๊ะ ต้องเห็นให้ทั่วก่อน ชิมิ

สถานะมันหมุนเวียนเปลี่ยนกันไปทุกรูปทุกนาม

จากคนรัก...ก็เป็นคนที่ถูกรัก จากคนทึ่ถูกรัก...ก็เป็นคนรัก

จากคนที่เกลียด..ก็เป็นคนที่ถูกเกลียด จากคนที่ถูกเกลียด...ก็เป็นคนที่เกลียด

จากคนที่แค้น...ก็เป็นคนที่ถูกแค้น และจากคนที่ถูกแค้น...ก็เป็นคนที่แค้นแทนกันไป

ไม่มีสิ้นสุด ผลัดกันเป็น ผลัดกันเลือก ผลัดกันเป็นผู้ถูกเลือก และถูกเล่า (เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย)

เหตุเกิดจากใจ เกิดที่ใจ...อย่างเดียวเลย

 

คงต้องหยุดที่เราแหละค่ะพี่นุ๊ก แต่ก็นะ ถ้าเราหยุดแล้วเขาไม่หยุด ก็ไม่มีใครหยุดได้แล้วมั้งเนี่ย 555+

**********************************

น่าดีใจมากกว่านะ น้องฟ้ามุ่ย ..เพราะ "ที่ใดมีรัก ..ที่นั่น มีทุกข์"

พี่รั้ง... ฟ้ามุ่ยก็เลยไม่ได้รู้จักกับคำว่ารักแรกพบเลยสิคะเนี่ย :'(

 

ใช่ค่ะ ตอนหลังนี้ ท่านศรีสุทโธ มักปฏิบัติธรรมอย่างเดียวด้วยเบื่อหน่าย

ความสูญเสียที่เกิดขึ้นไม่รู้จบ ..

น้องไซย่า ..เล่าเรื่อง ท่านศรีสัตตะนาคราช ด้วยค่ะมีเพื่อนๆเป็น

ลูกหลานสายนี้อยู่หลายคนค่ะ ..แต่พี่รู้สึกว่า .....น้องไซย่าเป็น

หนึ่งในลูกของ ...ท่าน ศรีสุทโธ ...รึเปล่าค่ะ ..

 

*********************************************

อยากมีรักครั้งแรก ..ต้องแลกด้วยความเจ็บปวดนะคะ..ยอมป่ะ