นิทาน เรื่อง "พญานาค"

บร๊ะเจ้า โจ๊ก....
เมื่อคืนรู้สึกว่า มีคนหนุ่มหล่อมานอนข้างๆๆ ..เสื้อไม่ใส่ 555
แต่ไม่กล้ามองท่อนล่าง
หล่อเหมียนกัลลล ขาวๆๆ มองตากันไปมาไม่มีอะไรในกอไผ่.....เซงเลย 555
จู่ ตาเขาโตมากมันคล้ายเพชรพญานาคสีดำอีกแหละ.....รู้สึกสงสัย ใครหว่า..
จู่ๆๆชื่อมันขึ้นมาว่า....... แต่มันคือคุณขุนพล ในวันนี้ ...แต่ชื่อที่เห็น มันไม่ใช่ชื่อนี้...แล้วจู่ๆ หน้า เขาก็มีแว่นตาเฉยเลยอ๊ะ......
สงสัยจะกินมาก รู้สึกมาก...ขอย้ำไม่ได้ฝัน แต่มันรู้สึก...
อ้อ...เรานอนคุยกันนี่เอง ยาวมากๆๆไม่รู้คุยอะไร ที่แน่ๆภาษที่คุยมันโบราณจัง ไม่ใช่ภาษบาลี แต่มันคือสันสกฤต..
อย่าถามว่า คะรุทารู้ได้ไง ก็จิตตอนคุยเขาบอกว่า สันสกฤต...เอ้า... งง หนักเลย...

 

สาธุค่ะคุณครู แล้วตัวเองไม่ไปทำบุญให้พี่ชายบ้างเหรอ
**********
หวัดดีจ้ะ คะรุทาผู้น่ารัก ฝันเห็นหนุมหล่อนอนข้างๆ ขนาดนั้น ปล่อยให้รอดมือไปได้ยังไงเนี่ย อิอิ (ล้อเล่นนะ) ญาติใคร ลูกหลานเหลนโหลน ก็ทักทายกันเองนะจ๊ะ

พี่รั้ง...หายไปไหนเนี่ย สัญญาไม่เป็นสัญญาแล้วอย่ามาอ้างสาบานนะจ๊ะ

คุณครู เราขอแนะนำให้คุณครูได้พบวิธีตัดสัญญาในอดีตให้ได้นะจ๊ะ เพื่อความก้าวหน้าในทางธรรม จิตจะได้เป็นอิสระปราศจากที่ยึด ล่องลอยออกไปจากนอกโลก ตราบใดที่ยังยึดนั่นยึดนี่อยู่ มันก็เหมือนวัวพันหลัก....นะจ๊ะ ไปไหนไม่รอด ด้วยความปรารถนาดีจากสุดที่รัก

 

สวัสดีค่ะคุณกุล จิตใจฝักใฝ่ก็เป็นเหตุให้ฝันได้เหมือนกันนะคะ ถึงจะบอกว่าไม่เคยคิดเลย แต่ก็นั่นแหละนะ จิตใต้สำนึกมันคาดเดายากค่ะ นอกจากเรื่องเพชรพญานาค แล้วยังมีเรื่องอื่นมาเล่าอีกมั้ยคะ รออ่านหนอ

ไม่มีแล้วค่ะฝันแล้วจะจำไม่ได้เป็นส่วนมากอืมถ้าจะจริงค่ะว่าจิตใต้สำนึกชอบเลยฝัน
แต่บุคคลนี่สิทำไมคนที่ทักทายด้วยบ่อยๆไม่ยักกะฝันเห็น

รออ่านโกมาริกะตอนจบจากท่านหน่อนรคุณอยู่ค่ะ

 

รักคุณครูดาว (ฮ่า) สุดใจขาดดิ้นเลยนิ (k)(k)(k)
(ถ้าเค้าถูกน๊ะ...เค้าจะมาแจกอีกโหลจ๊วบ อ่าอ่า)

***
คุณกุลมีเรื่องเล่าอีกมั้ยคะ...ขออีกหนอ

***
ของคุณคะรุฑาก็ใช่ย่อยนะคะ..อยากรู้หนอว่า "ท่าน" ชื่อไรน๊ะ

 

วันจันทร์ ๑๑-๑๕ มิ.ย. ๕๕ ที่หน่วยงานร่วมมือกัน ๓ จังหวัด
พาคนไปปฏิบัติธรรมถือศีล ๘ ที่ปากช่อง จ.นครราชสีมา ประมาณ ๕๐๐ คน
เค้าให้เราไปช่วยดูแล คนปฏิบัติธรรม เราตั้งใจว่าจะไป ๓ วัน (หนีกลับ ๒ วัน)
ก็จะถือศีล ๘ แล้วนั่งสมาธิทั้งวัน เพื่อให้พี่ชายโดยเฉพาะ..
ขอบคุณ..สำหรับคำแนะนำให้ตัดสัญญาในอดีต แต่..เราขอชดใช้กรรมก่อน
เราเชื่อเรื่องกงกรรมกงเกวียน ที่วงล้อของบ่วงกรรมจะต้องมีเวลาหนึ่ง
ที่หมุนมา ณ จุดเดิม ที่สภาวะ อารมณ์ ความรู้สึก จะเหมือนเดิมทุกประการ
และเราก็เชื่อว่า การใช้สติสัมปชัญญะในปัจจุบัน ตัดบ่วงกรรมในอดีตได้
ในอดีต..เราเคยสร้างเวรกรรมกับใครไว้ เมื่อมาถึงปัจจุบัน เจ้ากรรมนายเวร
มาถึงแล้ว และทำให้เราไม่สบายกาย ไม่สบายใจ เราก็จะขอตัดบ่วงกรรม
ทันที โดยการให้อภัย..อโหสิกรรมต่อกัน นี่คือการตัดกรรมของอดีตในปัจจุบัน
ด้วยตัวเราเอง ..เราขอให้อภัยเขาก่อน แล้วจึงขออภัยทีหลัง...
..วันนี้อารมณ์ ความรู้สึก อาจจะกระทบแรงบ้าง.. แต่น่าเสียดาย..
ที่ไม่รู้เรื่องราว...... ที่เป็นเหตุ ......ดาว*

 

อิอิ..คุงครู ขา หนูเหงา..เอ้ยไม่ใช่
หนุขอเสนอค่ะ..มันต้องรู้ เหตุ จึงรู้ ผลค่ะ
แล้วมันจะไปตามทางแบบ นิโรธ มรรค แบบนี้ค่ะ..
สัญญาอาจรู้ได้ แต่อย่าขลุกวงในค่ะ 5555
เหมือนเรากิน ทุเรียน แต่เราไม่ใช่ ทุเรียนนะจ๊ะ ...
อนุโมทนาบุญทั้งหมดทั้งมวลที่คุงครูจะได้ไปกับคณะด้วยนะจ๊...นี่คือเหตุ จึงเป็นผล แบบนี้แหละค๊า.

 

................
อุอุ...แอบมาก้อไม่ได้น่ะซิคะ...เดี๋ยวโดนจับได้ ฮ่าๆๆ

 

แหม...คุณกุล ถ้าหมายถึงเราคงจะฝันถึงยากสักหน่อย เพราะจังหวะมันไม่ตรงกันค่ะ กลางคืนเราก็ไม่ค่อยว่างมีภาระกิจเยอะ ไปโน่นไปนี่ไปนั่น จนไม่รู้ว่าไปไหนบ้างเลยคืนๆ นึง ยังไม่ถึงคิวมั้งคะ แล้วอีกอย่างคงไม่มีอะไรจะแนะนำเกี่ยวกับพญานาคด้วย

เมื่อล่วงพ้นภูมินั้นมาแล้วมันก็ลืมค่ะ ชอบเดินทางและเดินหน้าอย่างเดียว มองไปที่จุดหมายปลายทางเท่านั้น แต่ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นๆ เดินถอยหลังนะคะ ต่างคนก็ต่างมีวาระของตนเองทั้งหมดทั้งสิ้น

ว่าแล้วก็นึกขึ้นได้เรื่องนึง เมื่อครั้งที่ปฏิบัติธรรมอยู่กับบ้าน และทุกคืนก็จะออกท่องเที่ยวไปในโลกทิพย์ มีคืนหนึ่งเห็นตัวเองอยู่ในที่มืดสนิท มองไม่เห็นอะไรเลย แต่รู้ว่ายืนอยู่บนบันไดไม้ไผ่ ทอดยาวสูงขึ้นไป รอบข้างไม่รู้ว่าเป็นอะไร ด้านล่างไม่รู้ว่ามีอะไร แต่ปลายทางบนสุดนั้นมีแสงสว่างเล็กๆ ส่องลงมา บันไดเป็นไม้ไผ่เล็กๆ เราค่อยๆ ไต่ขึ้นไป ยิ่งไต่ก็ยิ่งสูง ไต่ไปทั้งๆ ที่มองไม่เห็นทาง

ตลอดทางที่ไต่ไปก็กำหนดลมหายใจพร้อมภาวนาพุทโธ และเห็นแสงสว่างแค่ปลายทาง ไม้ไผ่ก็ลั่นเอี๊ยดๆ อ๊าดๆ บอกกับตัวเองว่ายังไงเสียก็ต้องไปให้ถึงปลายทางนั้นให้ได้ ไม่ว่าจะยาวไกลแค่ไหน เพราะถอยหลังไม่ได้ค่ะ...มันมืดมาก ไม่มีแสงสว่างใดๆ เล็ดลอดให้เห็นรอบตัวเลย ถ้าร่วงลงไปไม่รู้ว่าจะพบเจออะไรบ้าง

สุดท้ายก็ขึ้นไปจนถึงปลายทางที่มีแสงสว่างนั้น เมื่อโพล่พ้นขึ้นไป เป็นบ้านเมืองที่เหมือนโลกมนุษย์ทุกอย่าง เราเดินไป เห็นผู้คนเดินไปเดินมา แต่ไม่มีใครสนใจใคร จนไปถึงบ้านหลังหนึ่ง บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้ มีหลังคา มีพื้น มีฝาบ้านสามด้าน ยังไม่ครบ แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมาทักเรา บอกว่าจะมาอยู่แล้วเหรอ ทำเอาเรางง บ้านนี้ของใครล่ะ เธอบอกว่าเป็นของเรา เวลาเราทำบุญอะไร ก็จะขึ้นมาอยู่ที่นี้ นั่นหมายถึงว่า เรายังทำบุญทางด้านนี้ยังไม่ครบ เราบอกว่ายังไม่ได้มาอยู่หรอก แล้วเราก็เดินต่อไป ไปพบสระบัว มีดอกบัวผุดขึ้นมา เรายืนดูแล้วก็ถามว่า สระบัวนี้ล่ะ หมายถึงอะไร บางดอกก็สีสด บางดอกก็หม่นหมอง บางดอกก็เหี่ยวเฉา บางดอกก็ปริ่มๆ น้ำ บางดอกก็บานแล้ว

เธอบอกว่า ดอกบัวในสระนี้ เป็นดอกบัวประจำตัวของแต่ละคน เป็นเครื่องวัดธรรมะในใจของแต่ละคน อ๋อ....เป็นอย่างนี้นี่เอง...แล้วเราก็ตื่น

จบแล้วค่ะ

 

พี่รั้งน่ารักมากกกกกกกกกกกค่า
ภาวนาช่วยให้สำเร็จนะคะ เอาใจช่วยค่ะ..._heart+love_

 

ขอบคุณนะจ๊ะ..น้องคะรุทา
พี่ตัดบ่วงกรรมในอดีต..โดยดูจากผล ที่รู้สึก(สภาวะอารมณ์)ได้ในปัจจุบัน (ให้อภัย)
พี่ตัดบ่วงกรรมในอนาคต...โดยการสร้างเหตุดีที่เป็นกุศล ในปัจจุบัน
เรื่องทุเรียน พี่ไม่ค่อยเข้าใจหรอก รู้แต่ว่า..พี่ชอบกินทุกเรียนชะนีไข่..อิอิ

 

หนูเป็นคนที่ไม่ทานทุเรียนเลยค่ะพี่ ..หนูเหม็น หนูพาลเกลียด
ชาตินี้หนูยังไม่เคยทำบุญถวายทุเรียนกับพระสักครั้งในชีวิต
คงเพราะชาติก่อนหนุ ไม่เคยถวายมั้ง ..
นั่นหมายถึง ชาติหน้าด้วยค่ะพี่ อิอิ

 

พอแนะนำได้บ้างตามกำลังนะครับ
จึงขอร่วมอนุโมทนา ในกุศลจิตอันดีงามนี้ที่คุณทัสสชา ตั้งไว้ดีแล้วครับ สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ
การรับประทานเจ ตลอดระยะเวลา ๓ เดือนนั้น เป็นเหตุทำให้กายเบา จิตเบา...เมื่อกายสงบ จิตก็ระงับดี....

วิธีปฎิบัติที่อยากแนะนำคือ ในเบื้องต้นให้เรามีสติดูลมหายใจเข้าออกอยู่ทุกขณะ...แต่มีข้อแม้ว่า คุณต้องฝึกให้ละเอียดจนกระทั้งสามารถเห็นจังหวะการเต้นของหัวใจสัมพันธ์ควบคู่ไปด้วยกันกับการไหลเวียนของโลหิต(เห็นรางๆ ก็ยังดี)....สืบเนื่องมาจากแหล่งพลังงาน ที่ได้รับจากระบบการย่อยอาหาร หากเราไม่ทานเนื้อสัตว์ ก็จะมองเห็นความเปลี่ยนแปลงนี้ได้อย่างชัดเจน(รูปธรรม) เมื่อเปรียบเทียบกับอาหารปกติ(ที่มีเนื้อสัตว์)...เราต้องสามารถประเมินผลด้วยตนเองให้ได้ว่า ในกิจวัตรประจำวัน เมื่อร่างกายรับประทานอาหารอะไรเข้าไปแล้ว มีผลกระทบต่ออารมณ์ได้ อย่างไร?(นี้เป็นขั้นตอนต่อไป)

ยิ่งถ้าถูกจำกัดบริเวณด้วยแล้ว ยิ่งมีผลกระทบต่ออารมณ์โดยตรง...หากสติจับความรู้สึกทัน ในขณะที่จิตเสวยอารมณ์ต่างๆ เช่น กดดัน,เครียด,หงุดงิด,หิว ฯลฯ
ให้เราประเมินผล ว่า ขณะปัจจุบันนี้ เราทุกข์ หรือเราสุข หรือเราเฉยๆ...
เมื่อเรามีสติดูลมหายใจเข้าออกอย่างต่อเนื่อง แล้วรู้ให้ซึ้งถึงอารมณ์ปัจจุบันในขณะนั้นๆ อย่างเป็นธรรมชาติ...พยายามปฎิบัติอย่างนี้ไปเรื่อยๆ อย่างต่อเนื่อง

ผลสุดท้าย วันหนึ่งเมื่อปัญญาของคุณแก่รอบ คุณทัสสชา อาจเปล่งอุทานออกมาเองในทำนองที่ว่า !...
"นี้มันไม่ใช่เราทุกข์...นี้มันไม่ใช่เราสุข...นี้มันไม่ใช่เราเฉยๆ...แล้วคำว่าเราก็จะหายไปจากความรู้สึก เพราะแท้จริงเรานี้ไม่มีอยู่จริง มีแต่วัตถุเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงไปตามเหตุ ปัจจัยเท่านั้น(เนื่องจากเห็นระบบการทำงานของร่างกาย ดุจเครื่องจักรกลกำลังทำงานอยู่ตามหน้าที่ของมัน หาแก่นสารสาระอะไรไม่ได้เลย)"....แล้วความจริงทุกอย่างของสรรพชีวิตก็จะเริ่มมาปรากฎให้คุณเห็นด้วยตนเอง ถึงความเป็นผู้ไม่สงสัยแล้วในธรรมทั้งปวง!

 

555 เอาฮาตลอดเลยนะคุงคู Super Ego ตัวใครตัวเผือกแล้วกันงานนี้ อิอิ

มีดาบในมือทำไมไม่ประหารกิเลสสัญญา (ความจำได้หมายรู้) ด้วยคมดาบ (ปัญญา) ล่ะจ๊ะ

ส่วนตัวเราเองขี้สงสารก็เลยไม่ประหารมันเสียที กลัวมันเจ็บ เลี้ยงไว้ทำวิทยานิพนธ์จ้าาาา (ก็ว่ากันไป...ฮิ้ววว)

 

สวัสดีครับ ทุกคน
เรื่องนิทานโกมาลิกะนาคราช คงต้องรอไปก่อน นะครับ....
(นึกว่าไม่สนุกก็เลย ไม่อยากเล่าต่อ) แต่เดี๋ยวตอนจบ ประทับใจแน่นอนครับ ขอบอก.....อิอิๆๆ

 

เล่ามาเลยหนอ...สนุกซิคะ ไม่สนุกจะทวงถามทำไมล่ะ รออ่านหนอ

 

สวัสดีค่ะสวัสดีทุกท่าน
เมื่อวานไปไหว้พระเก้าวัดที่อยุธยา. วัดที่ไปส่วนใหญ่เลือกวัดเล็กๆ โบสก็เสียหาย ร่องรอยของน้ำท่วมยังเห็นชัดเลยค่ะ. มีโอกาสบังเอิญได้แหวนรุปนาคา. มาหนึ่งวง. ที่วัดอยุ่ร่วมกับพระผงที่เหลือน้อยนิดพระท่านเอามาเป็นของแทนสินน้ำใจที่เราช่วยกันทำบุญเพื่อบูรณะวัดค่ะ.

ที่แปลกคืิอพอไหว้พระครบเก้าวัดเราก็นั่งจิตนิ่งและเหมือนมีใครมาบอกว่าเดี่ยวรถจะเกิดอุบัตุเหตุนะ. ไม่ร้ายแรงไม่ต้องลง. ยังไงก็เกิดแน่แต่เราจะไม่เป็นไร. เราก็เอะถ้าพูดไปเดี่ยวพี่ๆที่ไปด้วยจะกังวล. เลยนั่งเฉยๆ. พอเข้าเขตปทุมธานี. ก็มีรถเก๋งเสียหลักเยี่ยงมาชน. รถบัสที่พลอยนั่งรถเก๋งคนขับผุ้หญิงไม่มีใบขับขี่เปลี่ยนเลน. แต่รถบัสที่พลอยไปเป็นบัสเล็ก. จนแรงจนรถเกือบตกข้างทางถ้าตกข้างทางก็คว่ำค่ะ. เพราะว่าฝนตกถนนลื่น. แต่ตกไม่หนักนะคะ....เลยต้องรอประกันกลับ ถึง กรุงเทพดึกเลยค่ะ...
ช่วงนี้เดินทางกันดีๆนะคะ.

 

บุญทันตาเห้นเลยนะคะ..สาธุอนุโมทนากับคุณพลอยและคณะด้วยค่ะ

 

ใช่ค่ะ... แบบว่าชนแรงอีกนิดพลอยคงแย่แน่ค่ะ ลืมเล่าว่าตื่นเต้นตรงรถพ่วง18ล้อ. ก็มาชนด้วยรถหมุนเลยค่ะ. ตอนนั้นไม่ทันดูอะไรค่ะ ชั่วเสี้ยวนาทีจริงๆ. ถ้าตกถนนข้างทางก็คงเจ็บหนักค่ะ. เพราะว่าทุกคนกำลังเพลียๆกันไม่มีใครระวังตัว. บางคนก็ขา กระแทกบ้่าง. หัวโน. บางนิดๆหน่อยๆ

อยุทธยาวัดเยอะมาก... วัดใหญ่ๆคนเยอะวัดเลยซ่อมแซมได้เร็ว.
วัดเล็กๆ. ยังไม่ฟื้นตัวเลยค่ะ. เห็นแล้วก็คิดว่าเห้อออ คนมีเงินก็ซื้อของแพงๆ. น่าจะเอาเงินมาถวายวัดละเล็กน้อยให้โบราณสถานเก่าๆยังไม่หายไป....

ไปวัดสมรโกฏิ. ที่อยุธามีศาลพระเจ้าตากด้วยค่ะ. แต่ไม่ใหญ่มาก. วัดนี้ก็ไม่ค่อยมีใครไปพลอยเลยใส่ ปัจจัยไปเต็มที่เลย. วัดใหญ่ๆชอบเขียนว่าดอกบัวชุดละ20บาท. วัดเล็กๆเขียนตามกำลัง ศรัทธา. เลยศรัทธาเยอะหน่อยอยากให้พระท่านได้ซ่อมวัดเร็วๆ. พระต้องมาอยุ่ตรงที่กล่องทำบุญเอง. ไม่มีคาราวาทมาช่วยดูแล. แต่อย่างนั้นศาลพระเจ้าตาก. และภายในวัดก็ยังสะอาด คะ

 

เพราะศรัทธาไงคะ..เล้กใหญ่เลย เปลือกนอกไป..
แต่คุณพลอยก็ได้ฝึก อุเบกขาไปในตัวนะคะ อิิอิ..
ที่เรารุ้ แต่เราพูดไม่ได้ มันแบบนี้นี่เอง......
ระหว่างทางยังต้องประคองตัวรู้ไว้อีก....โชคดีแล้วค่ะที่ไม่เป็นอะไรมาก..:cool
เอ...วันนี้ เงียบกันจังน๊า...:

 

ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ
และก็ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ