ลำนำเพลงรักของนักกลอน

     
      รักมาเอง(k)

จากเด็กชายย่างกาย   สู่วัยหนุ่ม
       มรสุมรักประสพ   เมื่อพบสาว
          ด้วยหลงเพลินในเเนว   ความแพรวพราว
            เกิดทุกคราวหนาวร้อน    ซ่อนอารมณ์

   จากเด็กหญิงเริ่มย่าง  เป็นนางสาว
       ใจเริ่มหนาวเหนียมอาย   พบชายหนุ่ม
          ด้วยไม่เคยรู้จัก   ความรักรุม
            ใจร้อนลุ่มเย็นบ้าง    ในบางคราว

   เป็นวัยรุ่นวัยเริ่ม   เพิ่มความรัก
      อาจเสียหลักด้วยเล่ห์   เสน่หา
         ควรตั้งใจพากเพียร   เรียนวิชา
           เมื่อมีทรัพย์ มีปัญญา   รัก มา เอง

 

กาลเวลา เนิ่นนาน น่าเศร้าจริง
แต่เป็นสิ่ง วัดใจ ที่แกว่งไหว
ถ้ามั่นคง กำแพง สูงเพียงใด
ข้ามมันไป พบสิ่ง ที่เฝ้ารอ

 

แก้ม The Star 4 - แค่คำคำเดียว (เพลงประกอบละครมาลัยสามชาย)

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=iYT-Lheyf68]MV แค่คำคำเดียว : แก้ม (OST มาลัยสามชาย) FULL - YouTube[/ame]

แค่คำว่า ความรักนั้น เพียงคำเดียว
ความโดดเดี่ยว ที่เคยมี ได้จางหาย
ยอมทุกอย่าง เพื่อให้รัก มาข้างกาย
เราหญิงชาย ล้วนอยากได้ รักมาครอง

 

The Sis - ไม่อยากให้ผ่านคืนนี้

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=YT44Z2hRXbI]The Sis - ไม่อยากให้ผ่านคืนนี้ - YouTube[/ame]

ไม่อยากให้ ผ่านคืนนี้ มีเราสอง
ได้เฝ้ามอง เหล่าดวงดาว พราวสดใส
อยู่ท่ามกลาง มวลหมู่ดาว ไร้แสงไฟ
แสงส่องให้ ใจเราสอง ค้นหากัน

 

ต่อกลอนครับ

แม้หากเพียง คืนนี้ มีเราสอง อย่ามัวมอง ดูดวงดาว พราวสุขสันต์ แม้มืดมิด หากดวงใจ ส่งถึงกัน แม้...ท้องฟ้า มิอาจกั้น รักนั้น....เอยยย

 

หวานมากเลยครับ
งั้นผมขอลองต่อบ้างนะครับ

อันท้องฟ้า มิอาจกั้น รักสองเรา
แม้ขุนเขา ยังต้องหวั่น หรือสั่นไหว
สายน้ำช่วย ส่งความรัก เหมือนเป็นใจ
โลกทั้งใบ ยอมทลาย ให้รักเรา

 

ผ่านความรักสดใสในวัยหนึ่ง
ยังตราตรึงดวงจิตคิดเฝ้าหวัง
ให้สัมพันธ์รักนั้นมั่นจีรัง
ด้วยยังฝังใจอยู่มิรู้ลืม

 

เหม่อมองสายฝนโปรยโรยทั่วฟ้า
คิดถึงคราเธออยู่เคียงคู่ฉัน
แต่คืนนี้ฝนพร่ำร่ำรำพัน
ฟ้าไร้จันทร์ฉันไร้เธอเพ้อเดียวดาย.....
:'(

 

       กลับบ้านเรา แม่รัก(k)(k)(k)

    เมื่อครั้งก่อนเดินผิด    คิด  เดิน   ใหม่
       ฟังธรรมไว้ในใจ   เมื่อใครสอน
          ฟังผู้รู้ครูให้   ไม่แง่งอน
            อย่าด่วนร้อนอวดดี   หนีตามใคร

    กลับถิ่นฐานบ้าน    เราแม่เฝ้ารัก
        แม้นเสียหลักแม่ยัง เฝ้าสงสาร
            รักของแม่แน่แท้   แน่ยืนนาน
               แม่สาบานว่าแม่รัก   ลูก  จาก  ใจ

 

   สอนน้องฯ รักแบบมีสติ (k)(k)

        หากจะรักใครก็จงรัก   เพียง    สัก     ครึ่ง
           อีกครึ่งหนึ่งของหัวใจ     เก็บไว้ก่อน
              เผื่ออกหักรักรักสวาท      ต้องขาดรอน
                 ไม่ม้วยมรณ์ ครึ่งฤดี        ยัง     มี     แทน
             

 

อนุโมทนาสำหรับบทกลอนดีๆ ครับผม

 

ผมขอลองต่อบทนี้ดูนะครับ

หากยังฝัง รักมั่น ในครั้งแรก
ก็ไม่แปลก มีมาก กว่าครั้งไหน
หากเรามอง ในแง่ ความเป็นไป
สุดท้ายไซร้ คือรัก ที่สำคัญ

 

ขอลองต่อรัก

    ที่เธอว่า รักนั้น      สำ    คัญ      ผิด
        พี่ต้องคิด รักนั้น สำคัญไฉน
          ดูซิน้อง น่ารัก ปากหวานไป
             กลัวจะได้ กินน้ำตา    เมื่อ   ลา   จร

 

โอ้ดวงใจ เหตุไฉน ใยไม่กลับ
เธอลาลับ จากฉันไป ไกลสุดแสน
รึว่าเธอ เป็นอื่นไป ในต่างแดน
เจ็บปวดแสน ทรมาน การรอคอย
นั่งนับวัน คืนเดือน ที่เคลื่อนผ่าน
แม้เพียงวัน เหมือนแรมปี ที่ห่างหาย
ยังสุดห่วง ดวงฤดี มิเสื่อมคลาย
เหม่อมองสาย ฝนโปรยพรำ นึกรำพึง

 

    
    ({)

วันนี้พึ่งเริ่มเขียน    แต่เทียนดับ
      นอนไม่หลับเขียนไม่ทัน  มันขัดเขิน
        กลอนพลังจิตติดใจ  เสียเหลือเกิน
           เฝ้าหลงเพลินอยู่บนเว็บ   จน    เจ็บ    ตา

     วันหน้าว่าจะเขียนกลัว   เชียนจะเสียบ
         ถึงเสียเปรียบเราก็พร้อมยอมเสมอ
           แม้นจากฟูกจากเตียงที่เคียงเธอ
              จำไว้เน้อ   พลังจิต  คิด    ถึง    คุณ

 

ยามฝนตก พรำพรำ ให้หวั่นจิต
ให้หวนคิด คำนึง รำพึงหา
ใครอีกคน ต่างภพ ต่างเวลา
โปรดกลับมา ไขข้อ คับข้องใจ

เมื่อครั้งนั้น หลับใหล เธอปรากฏ
ให้พานพบ ยามฝัน ฉันหวั่นไหว
เหมือนคุ้นเคย รู้จัก จากมาไกล
พรำ่บอกไว้ ขอร้อง อย่าออกเรือน


++น้องใหม่เพิ่งหัดแต่งกลอนจ้า

 

เหลือ แต่  เงา:'(

     เธอไปแล้วอยู่ที่ใหน ใครเขาว่า
         หรือเสียท่าไปกับเว็บ เธอเจ็บช้ำ
           กลับเสียเถิดคนดี หรือมีกรรม
             เก็บความช้ำไว้กับเว็บ เจ็บทุกที

      ขึ้นบนเว็บเจ็บใจ   ในทีท่า
        สมน้ำหน้าเฝ้าตามเว็บ   เเล้วเจ็บช้ำ
          มัวหลงเพลินเดินเดินเข้าเว็บ   เจ็บไม่จำ
            ใจชอกช้ำสุดจะเชื่อ    เหลือ แต่ เงา

 

รัก หลง ชอบ
​

​

***ความรักที่พบเจอ คือให้เธอได้เป็นสุข
ดียิ่งหากร่วมทุกข์ คอยช่วยปลุกความสัมพันธ์
***อีกแง่คือความหลง ไม่มั่นคงเหมือนรักนั้น
ต่างหลงกันและกัน พอหายพลันก็จากไป
***หนึ่งนั้นคือความชอบ ต่างคอยมอบสิ่งดีให้
แต่ด้อยกว่ารักไซร้ หวังเปลี่ยนไปเป็นรักกัน
***อันชอบหลงหรือรัก หลายคนมักหลงผิดพลัน
เอามาปะปนกัน ไม่มีวันพบรักจริง

 

อดีตกาล ครั้งก่อน อาวรณ์จิต
ครามิ่งมิตร ปรารถนา อำลาภพ
ในฤทัย พี่ร้อนรุ่ม ไฟสุมอก
จึงมาพบ ทรามวัย ในสุบิน
พร้อมวานบอก องค์นาคา ที่อารักษ์
ช่วยปกปักษ์ พิทักษ์เจ้า เข้าที่หมาย
แม้ตัวพี่ จะสิ้นชีพ ชีวาวาย
มิห่างหาย โมทนา สาธุการ.​

 

ครั้นเมื่อตื่น น้ำในตา ก็รินไหล
ว่าเหตุใด จึงเกิด นิมิตรฝัน
เหมือนท่านนั้น คอยเฝ้าดู ทุกคืนวัน
มิห่างหาย คอยปกปักษ์ ให้คลาดภัย
พนมมือ ตั้งจิต อธิษฐาน
แม้คราใด ข้าพเจ้า ทำกุศล
จักมากน้อย ให้บังเกิด ในบัดดล
บุญกุศล ขอท่านร่วม อนุโมทนา