ลำนำเพลงรักของนักกลอน

ตนเตือนตนดลให้ รับรู้
ปทปรมะดู ยิ่งข้า
อับจนทนอดสู เหินห่าง ทางธรรม
มีปราชญ์ฉลาดอ้าง เทิดไท้ นบคุณ

 

คำโบราณ ท่านสอน เป็นกลอนไว้
สุภาษิต ยิ่งใหญ่ ในใจหญิง
พึงถนอม รักเรา รอวันจริง
เตรียมทุกสิ่ง พร้อมไว้ ให้ครบครัน


ไม่ใจร้อน เกินคำ ที่พร่ำสอน
อย่าอาทร รักแน่ ไม่แปรผัน
ขอดวงใจ มั่นคง ตรงต่อกัน
ไม่ไหวหวั่น อับปาง เหินห่างไป


หากพรหมมี ลิขิตไว้ ไม่คลายรัก
แม้นพบพักตร์ คนดี อย่าหนีหาย
คงครองคู่ เคียงอยู่ มิรู้คลาย
ไม่แหนงหน่าย เราสอง ปองรักกัน

 

เด็กน้อยเป็นอย่างไร

อยู่ที่ผู้ใหญ่แต้มสี

หนูหนูเป็นเด็กดี

อยู่ที่ผู้ใหญ่ใส่ใจ

 

ฝากความคิดถึงไปไกลแสนไกล

ฝากดวงใจพลิ้วลมผ่านแผ่วเบา

ฝากกระซิบเสียงสำเนียงหยอกเย้า

วันเหงาเหงามีสองเราห่วงใยกัน

 

ดวงฤทัย ใยร้อนรุ่ม ดั่งสุมขอน
เมื่องามงอน เลิงนกทา มาหน่ายหนี
กายใจร้าว สลายลง เป็นผงธุลี
ทุกสิ่งมี เคยวาดหวัง มาพังมลาย
เสียงเครื่องไฟ ในงานแต่ง ทิ่มแทงจิต
ใยมิ่งมิตร มิพูดจา มาหลีกหนี
ฟังยิ่งเศร้า เคล้าน้ำตา โอ้ นารี
ผิดที่พี่ นี้อย่างไร ไม่เอ่ยคำ
เสียงพราหมณ์เฒ่า กล่าวคำกลอน วอนเรียกขวัญ
คล้ายคร่ำครวญ ขวัญเจ้า อยู่แห่งไหน
รีบเร่งเถิด ขวัญจ๋า มาไวไว
อยู่ใกล้ไกล คลายโศกเศร้า เจ้ารีบมา
เมื่อสูญสิ้น ทุกสิ่งอย่าง ยิ่งปรากฎ
อยากยกซด ร่ำสุรา พาหายเหงา
ตังค์ไม่มี ก็เลยอด โอ้ตัวเรา
เดินวนเสา คงเมาได้ คล้ายสุรา
อิอิอิ

​

 

พี่เจน ^^ น่ารักจังค่ะ รอแป๊บนะคะ คิดๆๆๆๆๆๆ จะแต่งกลอนตอบไงนะ

 

​

มีเสาธง ให้เดินวน อดทนสู้
เดินให้รู้ เห็นจริง ทุกสิ่งได้
ภาวนา พุทโธ ทุกก้าวไป
จิตสดใส คลายหมอง ลองเดินดู

๙๙๙๙ ขอตอบแบบตลก ขำๆนะคะพี่เจน ๙๙๙๙​

 

กลอนพี่เจนวิทย์ตอบยากไม่ได้ดั่งใจสักที เดี๋ยวว่าใหม่นะคะ ๕๕๕๕๕๕​

 

555 ผมมั่วๆเอาครับคุณครู อิอิอิ​

 

หากจะซด สุรา เพลานี้
ตังค์ไม่มี ทำฉันใด ไม่มีหวัง
ให้พี่เจน ปั่นจิ้งหรีด ปั่นเบาเบา
เดินหมุนเอา ร้อยหนเข้า เมาดังใจ

^-^​

 

ขอตัวไปฟังเทศน์ก่อนนะคะ
พระอาจารย์สมภพท่านมาแล้วค่ะ

 

​

ฝนตก มิทั่วฟ้า ตกลงมา พาเหน็บหนาว
ดวงใจ แสนปวดร้าว ยามเหน็บหนาว ร้าวรานใจ​

 

เงียบเหงา และเศร้านัก เจ็บช้ำนัก รักสลาย
เจ็บนี้ คงมิคลาย เจ็บจนตาย ร้ายเกินทน​

 

ดวงใจ สิขมขื่น ด้วยสุดฝืน คืนขื่นขม
ฝนมา พาระทม ล้วนทับถม ตรมดวงใจ​

 

ด้วยรัก มิคลายคลอน สุดถ่ายถอน ความรักมา
เจ็บแปลบ ทั้งกายา ดวงใจข้า สุดทานทน​

 

...ราตรีมีเมฆมัว ดูสลัวไม่สุขสม...​

 

​

อีสาน ในวันนี้ ทุกถิ่นที่ ดูแห้งแล้ง
ผืนดิน แตกระแหง สวรรค์แกล้ง แสร้งทำเมิน​

 

ฝนตก ช่วยคลายร้อน ใจเปียกปอน อาจมีเหงา
หาคน เคียงข้างเรา ให้คอยเฝ้า ดูแลใจ
​

 

เรียนจนกลับมาบ้าน เร่งคิดอ่านพัฒนา
อกเอยทำไมข้า เห็นท้องนามาเปลี่ยนไป
​

 

หาคนมาเคียงคู่ แต่มิรู้อยู่หนใด
ช่วยหน่อยเป็นไรไป โอเลี้ยงให้พี่ติงมา
๕๕๕๕​