การเตรียมตัว เตรียมใจ ไปสู่ยุคภัยพิบัติ

เตรียมใจให้พร้อม เรียนรู้อย่างมีสติ ทุกอย่างข้างบนจัดสรรไว้หมดแล้วจริงๆค่ะ ไม่งั้นพระที่ปฏิบัติดีอยู่ในป่าคงไม่รอดแน่เพราะไม่มีเสบียงเลย สำคัญที่ใจแบบที่คุณภูทยานฌาน2ว่าไว้จริงๆค่ะ ตอนนี้เหตุที่จะเกิดแค่หนังเริ่มเรื่องระทึก ให้เห็นความเป็นจริงในโลกที่เอาแน่ไม่ได้ มนุษย์ส่วนใหญ่หาผิดทาง มุ่งแต่หาของนอกกาย ลืมหาทรัพย์ภายในที่ตนมี ถึงจะว่าที่นั้นๆจะปลอดภัยตามที่ว่าไว้ แต่อาจเกิดหลุดดำแผ่นดินทรุดแบบที่สุขุมวิทในที่เราอยู่ก็ได้นะคะ อยู่ใต้ฟ้า นอนบนดิน กินอยู่กับน้ำ ก็ต้องยอมรับเมื่อมันเปลี่ยนแปลงไป มันก็เป็นของมันตั้งนานแล้ว เพียงแต่ช่วงนี้ถี่ขึ้น มากขึ้นเท่านั้นเอง รักษาใจให้มั่น เราโชคดีกว่าหลายล้านคนที่เรารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่างน้อยได้เตรียมตัวและใจนะคะ
อย่ากลัวเกินไปให้ใจหวั่นไหว สุดท้ายถ้าจำต้องไป หาทางให้ถูกก็อยู่ที่ใจเรานี่แหละค่ะ ว่าสุดท้ายตายแล้วจะไปไหน ถ้าอยู่ภาระหนัก อยู่อย่างไรได้ ถ้าใจไม่แน่นหนักพอ เพราะรอบตัวมีแต่เศษซากมนุษย์ ทั้งภาพและกลิ่น อีกทั้งผู้ที่ผ่านมาแต่วิกลจริตต้องมีให้เราเห็น เราทนได้ไหม ถ้าไม่เตรียมใจแต่ตอนนี้ สำคัญที่ใจจริงๆค่ะ

 

เรื่องพวกนี้พูดได้เฉพาะบุคคล พูดไปมากเขาจะว่า พูดไงเขาก็จะไม่เชื่อ เพราะกรรมมาบังไว้ให้ไม่เปิดรับรู้
เพราะมิต้องการให้เขาได้เตรียมตัว เขาจึงดูเรื่องพวกนี้ไกลตัว สุดแต่กรรมจะกำหนดเถิด ต่างคนต่างมา มาเพื่อเจอและชดใช้กัน แล้วต่างคนก็ต่างไป ตามที่ตนได้กระทำไว้ นะคะ

 

ปีนี้ท้องฟ้ามันดูไม่ค่อยจะคุ้น คือมันดูไม่ปรกติอย่างบอกไม่ถูก ก็หวังว่านี่คงเป็นการคิดไปเองของผม เดี๋ยวนี้ก่อนนอนจะเปิดม่านนอน เพราะจิตมันเหมือนเตือนให้คอยเฝ้าสังเกตุดูท้องฟ้าตลอดเวลา...

 

ผมว่าคนเรายุคนี้ยังมี่มิจฉาทิฐิเป็นจำนวนมากดูใด้จาก
มิจฉาทิฐิ คืออะใร
ทานที่ให้แล้วไม่มีผล
การบูชาไม่มีผล
การบวงสรวงไม่มีผล
ผลของกรรมดีกรรมชั่วไม่มี
โลกนี้ไม่มี
โลกอื่นไม่มี
มารดาไม่มีบุญคุณ
บิดาไม่มีบุญคุณ
สัตว์ที่เป็นโอปปาติกะไม่มี
สมณพราหมณ์ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ทราบถึงโลกนี้และโลกอื่นด้วยปัญญาอันยิ่งเอง และสามารถทำให้ผู้อื่นรู้ตามด้วย ไม่มี"
ซึ่งจากการประพฤติผิดมิชอบนี้เอง จะส่งผลให้บุคคลนั้น ๆ ต้องไปเกิดยังนรกอเวจีเพื่อใช้กรรมที่ตนเองก่อไว้หลายร้อยชาติ
(ค่อความข่างบนนี่ผมเอามาจากวิกิพีเดียครับ)
สวนนี่เป็นความคิดของผม
คนเรายุคนี้ชอบคิดตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง คิดว่าโลกนี่เป้นของเราทุกอย่างเป็นของเราเป็นต้น จริงใหมครับ ไม่ยอมเเบ่งปันให้ใคร

 

มิจฉาทิฐิ ที่ตื่นลาภสักการะ ที่กราบไหว้ทุกอย่าง ยกเว้น พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์

อ้ะ กราบเฉยๆ ไม่รับเข้ามาไว้ในใจ ไม่ประพฤติตามคำสอน มันก็แค่อากัปกิริยาอย่างหนึ่ง

 

จะเอารูปอสุภะมาแปะก็เกรงใจนะ อิอิ

ตอนไปวัดป่าท่านเปิด VDO ให้ดู แบบเปิดหมด หมดจริงๆ
เราก็ อึ๋ยย... แต่ก็ดูนะ จะได้ปลงๆซะมั่ง
มนุษย์เราก็เท่านี้ แก่งแย่งเบียดเบียนกันไปไย สุดท้ายก็แค่ซาก

 

คุณ leia17 พูดถูกครับเดียวนี้คนเรากราบใหว้ทุกอย่างเเต่ไม่ยอมประพฤติตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามีเป็นจำนวนมากครับ

 

ขออนุญาติคุณอัญญาสิทธิ์ค่ะ ตั้งใจจะไปวันบวงสรวงที่ 6 เริ่มจากสองคน กลายเป็นสี่
เผลอแป๊บเดียวกลายเป็น9 คนแล้วค่ะ แต่ละคนก็ว่าง่าย บอกไปไหนก็ไป นอนไหนก็นอน
บุญจัดสรรค์ให้ได้ไปทำบุญมั้งคะ นี่ยังไม่ได้บอกสมาชิกเลยค่ะว่ารถเต็มตู้ทุกที่นั่งแล้ว ตอนแรกกะว่า
จะนอนไปคนละแถว อิอิ ค่อยไปบอกเอาวันนั้นก็แล้วกัน ว่าเราขนไปหมดทั้งเพื่อนรักและผู้มีพระคุณ
ตัดใครออกไม่ได้จริงๆ

ใกล้จะถึงวันพิธีแล้ว รู้สึกปิติล่วงหน้าเลยค่ะ สาธุ สาธุ

 

นั้นแสดงว่าเหลืออีก 63 วันถ้าภัยพิบัติไม่เลื่อนแน่
เดือนนี้มีนาคม 2 วัน
เมษายน 30 วัน
ให้ช้าสุด พฤษภาคมอีก 31 วัน

คุณอาญาสิทธิ์ ตอบว่า..........
คุณ leia17 :- เข้าใจว่ามืดแบบเป็นกลางคืนน่ะครับ กะไม่ถูกว่ามืดแบบประมาณเวลากี่ทุ่ม เอาเป็นว่ามืดแบบไม่เห็นแสงก็แล้วกันครับ โดยเฉพาะทางทิศตะวันออกนั้นจะมืดมากกว่าทิศตะวันตกครับ และวันที่จะมืดนั้นก็จะเกิดขึ้นไม่น่า*********จะเกินวันที่ 20 พ.ค.55นี้ครับ******** ก่อนสุริยุปราคา1วัน สุริยุปราคาเกิด 21 พ.ค. 55นะจ๊ะ น่ากลัวจริงๆ

คุณ ดูที่จิต :- ผมเข้าใจว่าคงจะเป็นช่วงเวลานั้นแหละครับ อีกไม่นานก็คงจะได้เห็นว่าเป็นอย่างที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านบอกหรือไม่ครับ<!-- google_ad_section_end -->

เรามาร่วมกันนับถอยหลังกันนะ งานนี้เหลือแค่ 63 วันนะ น้อยมากๆๆเลย
เริ่มนับได้เลย เพราะคุณอาญาสิทธิ์บอกไม่เกิน 21 พฤษภาคมนี้แน่นอน หนังรอบจริงจะฉายแล้ว ใครจองแถวแถวหน้ารอชมมั่ง ตื่นเต้นๆๆมากเลย แอบกลัวด้วยเห็นบอกรอบนี้ไม่เลื่อนแน่ๆ ยิ่งกลัวกว่าเดิม แต่ยังสงสัยว่าพายุอะไรมันจะหอบน้ำได้ขนาดนั้นนั่นแสดงว่าน้องเฮอริเคนเลนนะนั่น ซึ่งไม่เคยเกิดในไทยเลย น่ากลัวนะ

 

ตอนนี้ผมไม่รู้จะเตรียมตัวอย่างไรดี ทางครอบครับ พ่อแม่พี่น้อง ไม่มีใครเชื่อว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้นจริงพูดไป ก็ไม่มีใครสนใจเลย หาว่าผมบ้าอีก ไม่รู้ว่าจะทำไงดี ช่วยแนะนำทีครับ

 

คุณ holyheroman ปล่อยวาง ครับ มีเกิดย่อมมีดับเป็นของธรรมดา คนเราเกิดจาก ผลบุญเเละผลกรรมครับ เเละความถือมั้นครับ เลยทำให้เกิดพบใหม่ครับ

 

เมื่อประมาณ 2-3 วันก่อน...ผมไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัด..น้องชายผมเขาก็เตือนเรื่องภัยพิบัติที่จะเกิดขึ้นนี้ให้ทราบเหมือนกัน...น้องชายไม่เคยเข้าอินเตอร์เน็ต..ทำงานอยู่ในชนบท..แต่ชอบนั่งสมาธิภาวนา..เขาเห็นนิมิตรในสมาธิคล้ายกับที่คุณ อัญญสิทธิ์มาเตือนในกระทู้นี้...เขาบอกผมว่า""พี่ๆ..เดือนเมษา..นี้อย่าอยู่เลยกรุงเทพฯ...รีบย้ายกลับบ้านเราเลยน๊ะ..มันอันตรายมากสิ่งที่เขาเห็นมันน่ากลัวมาก..บอกญาติพี่น้องเราด้วย..แต่ก็อย่างว่าแหละพี่..ภาพที่ผมเห็นมันเกิดทั่วทั้งประเทศ..และทั่วโลกด้วยครับ..คนไม่ดี..ไม่มีบุญพอก็อาจจะหนีเสือปะจรเข้ก็ได้ครับ...เมื่อหลายเดือนก่อนผมนิมิตรเห็นน้ำท่วมถึงระเบียงห้องของพี่เลย..(ผมพักอยู่คอนโดชั้นที่ 9)..โอวววว...ผมเห็นจานบินของมนุษย์ต่างดาวมาเยอะมากๆเลยครับพี่...เขามารอช่วยมนุษย์ครับ...เขาคัดเลือกคนไว้แล้ว..เฉพาะยานแม่ของเขานี่ใหญ่โตเกือบเท่าโลกของเราเลยครับ...ผมเห็นจานบินพยายามฉีดอะไรคล้ายๆโฟมเข้าไปดับลาวาที่ปะทุขึ้นมาและจะเผาไหม้คนด้วย..พี่รู้หรือเปล่าว่าหัวหน้ามนุษย์ต่างดาวเป็นใคร..ผมบอกว่าไม่รู้...แต่น้องเขาบอกว่าเขารู้แล้วว่าเป็นใคร...(โปรดใช้วิจารณะญาณในการอ่านด้วยครับ).........

 

คนเราชอบคิดว่าพายุเเรงๆไม่สามารถเกิดในไทยใด้ ความคิดเเบบนี่เเละที่ชอบเอาตัวไปเป็นจุดศูนย์กลาง คิดว่าทุกอย่างต้องเป้นเเบบที่ตัวเองคิดเเต่ผมก็ไม่ใด้บอกว่าความคิดของผมถูกนะ เเต่ภัยพิบัติครั้งนี่ต้องเกิดขึ้นเเน่นอน คนสวนมากชอบคิดว่าโลกที่เราอยู่ต้องอยู่กับเราอีกนานเเสนนาน เป็นความคิดที่ผิดอย่างมาก ทุกอย่างมีเกิดย้อมมีดับเป็นของธรรมดา
ท่าจะจับผิดคนอื่นผมว่ามั่นฟังธรรม ฝึกจิตมากๆดีกว่านะครับ

 

คุณอัญญาสิทธิ์ค่ะ
อยากทราบว่าที่หมู่บ้านร่มโพธ์ทอง ต.วังทอง อ.วังเหนือ จ.ลำปาง จะปลอดภัยใหมค่ะ

 

ขออนุญาตใช้กระทู้คุณอัญญาสิทธิ์ที่เคารพรักฯ
ว่าจะไม่แสดงตนแล้วนะ
อดเมตตาน้องเขาไม่ได้ อุเบกขามีไว้ตอนมีคนมาด่าว่าร้าย หรือนินทาตนเอง
แต่ไม่อยากเห็นแก่ตัว นั่งอมภูมิคนเดียว สุขใจคนเดียว เห็นผู้อื่นทุกข์ใจไม่ได้ เพราะไม่อยากเป็นคนใจจืดใจดำ
ขอใช้คำว่าเมตตาแทนก็แล้วกันนะ เพราะเมตตามีความหมายมากกว่าความรักกันทางโลก มากกว่าการเห็นอกเห็นใจกัน
เพราะยามนี้โลกเรากำลังต้องการคนที่มีความรักแบบเมตตา ช่วยเหลือ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อกันมากๆ
จึงอยากแนะนำน้องคนนี้ว่า ขอให้น้องวางใจเป็นกลาง(พูดง่ายทำยาก) แต่ก็ต้องทำนะ เพราะกรรมใคร กรรมมัน เพราะมนุษย์ส่วนใหญ่จะไม่เชื่อกันง่ายๆหรอก จนกว่าจะได้เห็นกับตา ได้ยินกับหูของตนเอง
วางใจเป็นกลางก็หมายความว่า เมื่อเรารับข่าวสารอะไรมาแล้ว เราจงอย่าเชื่อ หรือไม่เชื่อในทันที ขอให้เราตั้งต้นกันที่สติก่อน แต่ถ้าใครหาสติตนเองไม่เจอ
ก็ขอให้นึกถึงลมหายใจของตนเอง ว่าขณะนี้ลมหายใจกำลังหายใจเข้า หรือหายใจออก เพียงเท่านี้
เมื่อสติมา ปัญญาเกิด จิตก็นิ่ง และจะรู้สึกดีไปตามลำดับ เพราะจิตใจเริ่มรู้สึกตัวมากขึ้น และเราก็จะไม่ค่อยรู้สึกว่าตนเองเป็นทุกข์

ขอโทษนะครับปลอบใจแบบชาวโลกไม่เป็น เพราะดูเหมือนไม่จริงใจ นอกจากจะหลอกตนเองยังไม่พอ ก็ยังต้องหลอกผู้อื่นอีกด้วย
เพราะฉะนั้นพูดไปพูดมาก็จะเป็นการพูดธรรมะไปเสียอีก ธรรมะจัดหนักก็ไม่ดี
เพราะภายในจิตคนนั้นต่างกัน
เอาเป็นว่า ถ้าดูตามเหตุการณ์ไม่เข้าท่า หรือถ้ามีโอกาสทำอะไรได้ก็ทำไปเลย จะอยู่หรือจะไป จะหนีไปทางไหน เพราะว่าโลกนี้ล้วนอนิจจัง
ทางทีดีขอแนะให้น้องฝึกเจริญสติภาวนา(ทำสมาธิ) รอภัยพิบัติมาก่อนจะดีกว่าไหม๊ ดีกว่ารอลุ้นว่าเมื่อไหร่ภัยพิบัติจะมา แต่ถ้าจิตน้องอ่อนแอแบบนี้ แล้วจะไปไหนรอด ถึงหนีไปที่อื่นที่ไม่ใช่กทม. เพราะเหตุการณ์มันก็จะเกิดไปทั่วทุกหนทุกแห่ง ไม่ว่าเหนือ ใต้ ตะวันตก-ออก

แต่ถ้าภัยพิบัติฯเกิดขึ้นจริงๆ กายไม่รอด แต่จิตรอดดีกว่าไหม๊?(มีสติ หนีอบายภูมิ ไปสุคติภูมิ)
ดีกว่ากายรอด แต่จิตก็ไม่รอด(ไม่มีสติ)เท่ากับคนบ้า คนสติเสีย เพราะว่าเราไม่ได้เตรียมจิต หรือไม่ได้ฝึกตาย ก่อนตายจริง
หรือกายไม่รอด จิตก็ไม่รอด อย่างนี้เขาเรียกว่า ตายแบบขาดทุน เสียชาติเกิด
เพราะกายตาย จิตไม่ตายตาม เพราะว่าจิต ดวงจิต วิญญาณไม่มีวันตาย
ถามว่าไปไหน ถามตนเองดูสิว่าอยากให้ดวงจิตของตนไปไหน?
นรก สวรรค์ พรหม หรือพระนิพพาน ก็เราเป็นคนเลือกเองกันทั้งนั้น

อย่าไปหลงกาย หลงไปกับกระแสโลกกันอยู่เลย และไม่เหนื่อยกันหรือไร
หยุดเถอะครับ หยุดตรงนี้ หยุดเพื่ออยู่กับกาย อยู่กับจิตของตนเองดีกว่า
ที่ที่ตรงนี้มีแต่สุขใจจริงๆ เพราะคนทุกวันนี้เห็นแต่วิ่งหนีทุกข์ วิ่งตามสุขกันทั้งนั้น แต่ความจริงแล้ว ไม่มีใครหนีพ้นทุกข์ไปได้สักรายเดียว เพราะว่าเรามีกาย ก็เปรียบเสมือนโรงงานผลิตกิเลส ผลิตทุกข์ให้กับเราแทบทุกวัน แต่ไม่รู้สึกตัวกัน
ความสุขในโลกนี้ไม่มีอยู่จริงหรอก มีแค่สุขชั่วคราว พบกันเพื่อจาก รักกันเพื่อทุกข์(ที่ไหนมีรัก ที่นั่นมีทุกข์) ได้ยินกันตั้งแต่เด็กๆแล้ว แต่ไม่สนใจเรียนรู้กัน
ความทุกข์ในโลกนี้มีอยู่จริงๆ ทุกข์คืออะไร? อยู่ที่ไหน? มาจากไหน? ดับทุกข์ได้อย่างไร? และทำอย่างไรไม่ให้เกิดทุกข์ขึ้นมาอีก
นี่ไง! เราอยู่กับตัวทุกข์กันทุกวันคืน ก็เพราะว่าเราไม่นำจิตไปเรียนรู้เรื่องทุกข์กัน แล้วเราจะหนีทุกข์กันได้อย่างไรเล่า

 

แล้ว..หัวหน้ามนุษย์ต่างดาวเป็นใครครับ

 

ขอบคุณทุกคำแนะนำครับผม :d

 

อีกไม่นานเกินรอครับ++

 

แล้วมนุษย์ต่างดาว จะรู้ได้ไงคนไหนดีไม่ดี มีจุดสังเกตที่ตรงไหนหรอคะ
ก่บอกพ่อแม่ให้เตรียมเก็บของเท่าที่จะใช้ใส่กระเป๋าใส่รถไว้แลย แต่ก่คงเหมือนทุกๆคนล่ะคะเค้าก่ไม่ค่อยเชื่อ ก่ไม่ทำอะไรกัน ส่วนเราเองก่เก็บเล็กเก็บน้อย ตามที่บอกไว้ว่าเตรียมอะไรบ้าง ใจลึกลึกไม่อยากให้เกิดเลย การปรับเปลี่ยน ครั้งยิ่งใหญ่ของมนุษย์โลก หรอเนี่ย......

 

ถ้าเราลองคิดกันว่าเวลาเหลือไม่มาก เราอยากจะทำอะไรกันบ้าง และใช้เวลาที่เหลือนั้นอย่างมีค่าที่สุด และถ้าทุกอย่างเกิดทันทีทันใด เราเองก็ยังไม่รู้ว่าขณะที่กำลังเกิดเหตุการณ์นั้นเราจะอยู่ ณ ที่ใด แต่มีสิ่งหนึ่งที่เราทำได้คือฝึกการอยู่อย่างปราศจากร่าง (ละวางจากกายเนื้อนี้ ) เข้าสู่สภาวะที่เป็นจิตวิญญาณซึ่งต้องใช้การฝึกฝน ควบคุมจิตให้ตั้งมั่นในสิ่งศักดิ์ที่เรานับถือเสมือนสายใยที่เหนียวแน่นยึดโยงไว้ให้ดี แล้วจิตสุดท้ายที่จากร่างก็จะไปสู่ที่แห่งนั้น (ดินแดนแห่งความสงบ) ซึ่งก่อนที่เราจะได้กลับไปจิตวิญญาณของเราต้องมีความบริสุทธิ์คือรักษากายและใจให้บริสุทธิ์ ทานอาหารที่บริสุทธิ์ ไม่มีเนื้อสัตว์ ยิ่งถ้าได้ทานเป็นเวลาที่ยาวนาน จะทำให้จิตของเราสงบได้เร็วขึ้น และส่งกระแสความเมตตาจิตไปสู่สรรพสัตว์ และวัตถุธาตุในโลกใบนี้ได้ดีขึ้น