หลวงปู่แหวนมาโปรดในนิมิตร(ฝัน)

...กลับถึงโคราชประมาณ 21.00 น.ครับ...

อานิสงส์ผลบุญจากการทำบุญที่ภูดานไห​

เรียนทุกท่าน
ผมมีสิ่งที่รับรู้ภายในบางอย่างเป็นปัจจัตตังที่จะแจ้งให้ทุกท่านทราบก็คือ ในเช้าวันที่ 1 มกราคม 2555 ในขณะที่ญาติธรรมร่วมกันถวายจตุปัจจัยและเงินร่วมทำบุญสร้างบ่อน้ำบาดาล พระพุทธรูปไม้กฤษณา และค่าใช้จ่ายต่างๆ แด่พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช อยู่นั้น ผมเองเป็นผู้ถือพานปัจจัยที่ทุกท่านร่วมทำบุญมา ขณะที่กล่าวคำถวายอยู่นั้น ปรากฏว่ามีคลื่นพลังบุญแผ่มาที่พานที่ผมถืออยู่ จิตผมรับทราบทันทีว่า อานิสงส์แห่งการทำบุญของพวกเราในครั้งนี้ครบถ้วนสมบูรณ์แล้ว และเป็นบุญกุศลที่ยิ่งใหญ่มาก อีกทั้งพระเมตตาของพ่อแม่ครูอาจารย์ที่แผ่มานั้น ย่อมส่งไปถึงผู้ที่ร่วมทำบุญในครั้งนี้อย่างไม่ต้องสงสัย บุญที่ได้กระทำแล้วกับพระอริยเจ้าผู้ที่อยู่เหนือโลก ย่อมได้รับผลมากมายกว่าการทำบุญกับผู้ที่ทุศีลจนมิสามารถประมาณได้ ผมจึงขออนุโมทนากับทุกท่านด้วยนะครับ

ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
2 มกราคม 2555[/QUOTE]
ขออนุโมทนาบุญทุกประการด้วยครับ... สวัสดี ดีใหม่ (kiss)

 

กราบขอบคุณท่านพี่นนต์ ที่บอกกล่าวให้ทราบถึงในสิ่งมี่บางท่านบางคนไม่สามารถสัมผัสถึงได้(รวมถึงผมเองด้วย) และขออนุโมทนาบุญกุศลที่พี่ๆทุกท่านได้ร่วมกันทำในวันปีใหม่ที่ผ่านมา ครับ

 

สวัสดี ดีใหม่ พ่อแม่ครูอาจารย์หมายถึงอะไรบ้างหนอ

 

ผู้ที่ปฏิบัติดีอยู่แล้ว ขอให้ดียิ่งๆขึ้นไป ประมาณนี้ครับ

 

สวัสดีปีใหม่ครับขอให้ทุกๆท่านมีแต่ความสุขครับ

 

สภาวะธรรมวันข้ามปี 2554-2555 ณ ภูดานไห​

ท่านทั้งหลาย
วันปีเก่าหรือวันปีใหม่ เป็นสมมุตินามที่พวกเราเรียกกันในทางโลก แต่ในทางธรรมนั้น วันไหนๆก็ไม่สำคัญเท่ากับการพิจารณาในปัจจุบันกาลว่า เราพิจารณาเห็นสภาวะความจริงของสรรพสิ่งแล้วหรือยัง วันปีเก่าและวันปีใหม่จึงเป็นวันที่มนุษย์ปุถุชนทั่วไปเห็นเป็นเรื่องสำคัญ แต่เป็นความสำคัญในทางสนุกสนาน รื่นเริงบันเทิงใจมากกว่าสิ่งอื่นใด จึงนำไปสู่การผิดศีลโดยเฉพาะข้อสุราเมรัยฯนั้นมากที่สุด ผู้เป็นสามัญชนสูงขึ้นมาหน่อยจะให้ความสำคัญกับการอวยพรแด่ผู้ที่สมควรแก่การอวยชัย เพื่อแสดงความนอบน้อมต่อกันและกันก็นับเป็นกุศลดี ผู้ปฏิบัติธรรมและอริยบุคคลจะให้ความสำคัญกับการภาวนาเพื่อแผ่เมตตาไปให้สรรพสัตว์และโลกทิพย์ เพื่อสร้างเสริมบุญบารมีให้เกิดความเป็นมงคลแก่ชีวิตมากกว่าความสนุกสนานใดๆ​

ท่านทั้งหลาย ในคืนวันปีเก่า 31 ธันวาคม 2554 ข้ามสู่วันปีใหม่ 1 มกราคม 2555 นั้น ได้มีผู้แสวงธรรมที่มีความเห็นชอบจำนวนหนึ่งประมาณ 73 คน ได้มารวมตัวกัน ณ ภูดานไห ต.กุดหว้า อ.กุฉินารายณ์ จ.กาฬสินธุ์ เพื่อร่วมกันปฏิบัติธรรมด้วยการฟังธรรมและภาวนาสมาธิ กับพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโชเจ้า ท่ามกลางอากาศที่หนาวเหน็บและลมแรงอย่างที่สุด แต่ทุกคนก็สามารถนั่งฟังธรรมและภาวนาสมาธิ ด้วยความตั้งใจมั่นอย่างน่าสรรเสริญยิ่ง

​

​

เมื่อถึงเวลา พ่อแม่ครูอาจารย์ได้พาทุกคนสวดมนต์แข่งกับเสียงลม หลังจากนั้นท่านให้ภาวนาสมาธินานเกือบสองชั่วโมง หลังจากออกจากสมาธิแล้ว ท่านได้แสดงธรรมโดยมีข้อสำคัญหลายประการ หนึ่งในนั้นคือ "โยมเห็นไหม ที่กุดหว้าหรือที่อื่นๆ เขาฉลองปีใหม่กันด้วยความสนุกสนาน กินเหล้าเมายา จนขาดสติ มีความประมาท และผิดศีล แล้วจะมีความเป็นมงคลในวันปีใหม่ได้อย่างไร" (ผมแต่งเติมคำ) ขณะที่ท่านแสดงธรรมทุกคนจะมองเห็นพลุสว่างไสวและเสียงดนตรีดังมาจากกุดหว้าเป็นระยะๆ เมื่อถึงเวลาวันเริ่มปีใหม่ พ่อแม่ครูอาจารย์ได้พาสวดมนต์บทพาหุง และฟังธรรมต่อจนถึงเวลาเกือบตีหนึ่ง จึงได้แยกย้ายกันกลับที่พัก(เต๊นท์) และกลับมาภาวนาต่อที่ลานธรรมกลางแจ้งอีกทีตอนตีห้าจนถึงรุ่งสว่าง​

ตลอดเวลาในการภาวนาสมาธิหรือในขณะที่สวดมนต์และฟังธรรมนั้น ทุกคนได้เผชิญกับสภาวะความจริง ซึ่งเป็นสภาวะธรรมชาติที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป อยู่ตลอดเวลา ทั้งสภาวะอากาศที่หนาวเหน็บ(น่าจะต่ำกว่าสิบองศา) พร้อมกับกระแสลมแรงตลอดเวลา อาการเวทนาก็ย่อมเกิดขึ้นกับทุกคนเป็นที่สุดแห่งชีวิตก็ว่าได้ ผมเองได้ฉวยโอกาสทองจากวิกฤตนี้พลิกให้เป็นโอกาสในการพิจารณาความทุกขเวทนา อายตนะ รูป-นาม กาย จิต การตั้งมั่นในสมาธิ และการพิจารณาให้เห็นสภาวะความจริงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นรอบกาย ณ ขณะนั้น คือการพิจารณาให้เห็นการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ของสรรพสิ่งซึ่งล้วนเป็นอยู่อย่างนั้น รูปนามมันก็ทำหน้าที่ของมันอยู่อย่างนั้น กายและจิตมันก็ต่างทำหน้าที่ของมันอยู่อย่างนั้น ลมและอากาศหนาวเย็นมันก็ทำหน้าที่ของมันอยู่อย่างนั้น ดวงดาวมันก็ทำหน้าที่ของมันอยู่อย่างนั้น ทุกสรรพสิ่งมันก็ล้วนทำหน้าที่ของมันอยู่อย่างนั้น ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นอนัตตาที่มิสามารถควบคุมมันได้ มันอยากจะเกิดก็เกิด มันอยากจะดับก็ดับ เป็นอยู่อย่างนั้น ​

เมื่อคราใด ที่ลมมาปะทะกับกายเกิดอายตนะขึ้น จิตผมก็โน้มไปพิจารณาธาตุลมในกายและนอกกาย เมื่อคราใดความหนาวมาปะทะร่างกายผมก็โน้มพิจารณาธาตุไฟทั้งภายในและภายนอกกาย เมื่อคราใดที่รู้สึกได้ว่ากายนั่งอยู่บนพื้นหินและดิน จิตก็โน้มไปพิจาณาธาตุดินทั้งภายในและภายนอกกาย เมื่อคราใดน้ำมูกน้ำตามันไหลออกมา ก็โน้มไปพิจารณาธาตุน้ำทั้งภายในและภายนอกกาย ธาตุทั้งสี่ก็เป็นหนึ่งเดียวกับธาตุสี่ของโลกธาตุ ไม่มีสิ่งใดเลยเป็นของเรา สลับกับการพิจารณาสภาวะของกายของจิต และสภาวะภายนอกภายในสลับกันอยู่อย่างนั้น ท่านทั้งหลาย เมื่อพิจารณาและมีสติตามรู้อยู่ทุกขณะ จิตก็ละวางในสิ่งที่เกิดขึ้นรอบกายลงได้ แม้จะไม่สามารถตัดกิเลสได้ทั้งหมด แต่อย่างน้อยก็ทำให้อาการเวทนานั้นหายไป แม้มันจะยังคงอยู่แต่เราก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนไปกับมัน อาการทรงนิ่งอยู่ของกายสังขารก็ได้รับการพัฒนาไปด้วย​

หลังจากนั้น ผมได้กลับไปยังที่พักและได้นั่งภาวนาต่อในกุฏิไม้หลังเล็กๆที่อยู่ริมหน้าผา ซึ่งไม่มีเต๊นท์แต่มีมุ้งกลดพอกันแมลงและยุงได้ ขณะนั้นอากาศหนาวเย็นและลมแรงพัดเสียงใบไม้และกิ่งไม้ดังวี่วิงเสียดแทงอยู่ตลอดเวลา ผมเองได้ฝึกพิจารณาเสียง(อายตนะ) พิจารณาเสียงพื้นฐานหลักตามที่พ่อแม่ครูอาจารย์สอนว่า นักภาวนาเขาจะพิจารณาไม่เฉพาะเสียงพื้นฐานหลักเท่านั้น ดังที่ท่านยกตัวอย่างว่า เวลาที่เรานั่งภาวนาที่น้ำตก เราจะได้ยินเสียงพื้นฐานหลักคือเสียงน้ำตก แต่นักภาวนาจะต้องกำหนดจิตให้ได้ยินทั้งเสียงสอดแทรกต่างๆที่เกิดขึ้นในขณะนั้นไปด้วย ไม่ว่าจะเป็นเสียงนกเสียงสัตว์ เสียงลม หรือเสียงในโลกทิพย์ เป็นต้น ผมเองได้นั่งภาวนาและพิจารณาตามนั้นอยู่ประมาณเกือบชั่วโมงประมาณตีสองจึงล้มตัวลงนอนภาวนาจนหลับไป รู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีตอนตีสื่จึงลุกขึ้นมาภาวนาต่อจนถึงตีห้า หลังจากนั้นลุกขึ้นไปนั่งภาวนาที่ลานธรรมกลางแจ้งราวตีห้าครึ่ง ซึ่งที่ลานธรรมนั้น พ่อแม่ครูอาจารย์ได้นั่งภาวนาอยู่ก่อนแล้ว พร้อมกับนักรบธรรมจำนวนหนึ่ง อากาศในช่วงนี้หนาวเหน็บกว่าตอนเที่ยงคืนมาก ในช่วงเช้านี้ ผมกลับมีกำลังและพลังในการภาวนาได้ดี ต่อสู้กับเวทนาได้ดียิ่งขึ้น หลังจากนั้นพ่อแม่ครูอาจารย์ได้แสดงธรรมต่อจนเกือบเจ็ดโมงเช้า เพื่อเตรียมลงไปบิณฑบาตต่อที่กุดหว้า​

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ผมนั่งภาวนาอยู่ในกุฏิหลังเล็กนี้ ผมได้เกิดสภาวะอย่างหนึ่งคือ ความกลัวเล็กน้อยปะปนกับความอยากรู้ในสิ่งเหนือโลก กล่าวคือ ผมมีสัญญาจำได้ว่า ณ บริเวณกุฏินี้ คุณตาประเสริฐท่านได้มานั่งภาวนาประจำและบอกว่าภูมิที่นี่ดีมาก พรหมเทวดาก็มาก บางทีจะมีเสียงเดินมาหาอยู่ประจำ ซึ่งคืนก่อนนั้น(30 ธันวาคม) ผมกับคุณสมบัติได้ยินเสียงเดินหลายครั้ง โดยเฉพาะท่านสมบัติได้ยินเสียงคนเดินมาหาทางหน้าผาถึงสามครั้ง(คนจริงๆเดินไม่ได้เพราะเป็นหน้าผา) และมักจะมาปลุกให้ลุกขึ้นมาภาวนาเป็นประจำ ผมเองก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาภาวนาเอาตอนตีสี่ตรงพอดี(คืน 30 ธันวาคม)อย่างกับตั้งนาฬิกาปลุกไว้ประมาณนั้น อาการดังกล่าวทำให้ผมพะวงอยู่บ้าง จนบางครั้งทำให้ลืมตาขึ้นมามองออกไปนอกกุฏิว่ามีอะไรมาหรือไม่ ผมได้นั่งภาวนาหันหน้าออกไปข้างนอกตรงประตูเข้า เพราะไม่มีประตู เพื่อต่อสู้กับความหวาดกลัว (เป็นครั้งแรกที่นั่งภาวนาในสถานที่วิเวก) แม้ผมจะฝึกความไม่หวาดกลัวมาบ้างแล้ว แต่นักภาวนาที่ปลีกวิเวกใหม่ๆ ย่อมได้รับความกดดันเช่นนี้อย่างแน่นอน ผมเองได้ผ่านจุดนี้มาได้ ก็คงจะต้องมีสิ่งที่หนักหน่วงกว่านี้มาให้พิจารณาเป็นลำดับๆต่อไป​

​

ท่านทั้งหลาย ผมเชื่อว่าหลายๆคนได้พิจารณาธรรมเช่นเดียวกันกับผม เพราะพวกเราได้รับการสั่งสอนมาจากพ่อแม่ครูอาจารย์เหมือนกัน แต่อาจแตกต่างในรายละเอียดอยู่บ้างตามจริตและบุญบารมีเก่าของแต่ละบุคคล รายละเอียดในบางส่วนผมมิสามารถบรรยายออกมาเป็นตัวอักษรหรือคำพูดได้ และบางส่วนผมได้แต่งเติมข้อความขึ้นมา เพื่อสื่อความหมายให้ได้มากที่สุด ดังนั้น ประโยชน์ใดๆที่บังเกิดขึ้นแก่ท่านผู้อ่าน ผมขอน้อมถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา และน้อมถวายแด่พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช ทุกประการครับ​

ขออนุโมทนา
ดร.นนต์
3 มกราคม 2555​

​

​

​

​

 

หนาวไม่หนาว ให้ดูอาการของท่านพิเชฐและครูร่วมชาติว่ามีอาการเช่นไร ฤาษีเก่าที่แก่กสิณไฟก็ยังหนาวสั่นเช่นนี้ ปีหน้าขอให้ไปพิสูจน์กันอีกครั้งนะครับ

​

 

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 32 คน ( เป็นสมาชิก 3 คน และ บุคคลทั่วไป 29 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>"นนต์", มูริญโญ่, tar4momjaw </TD></TR></TBODY></TABLE>
ขออนุโมทนากับทุกท่านที่เข้ามาอ่านข้อความบนพื้นที่เว็บบอร์ดนี้ ผมและเหล่านักรบธรรม ขออวยชัยให้ท่านจงประสบแต่ความสุขร่มเย็น สว่างไสวทั้งทางโลกและทางธรรมตลอดปี 2555 และตลอดไปจนกว่าจะเข้าพระนิพพานกันทุกท่านเทอญ

ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
3 ธันวาคม 2555

 

โมทนาบุญทุกประการกับทุกท่านครับ
ขออัญเชิญสิ่งศักดิ์สิทธิ์อำนวยพรให้ทุกท่านสำเร็จตามที่หวังทุกประการ .... สาธุ

 

ผมทราบว่า ท่านภูเบศร์ก็ได้พิจารณาสภาวะของเสียงพื้นฐานหลัก แต่เสียงลมที่หนักหน่วงนั้น มิทราบว่าท่านภูเบศร์ได้ยินเสียงแปลกปลอมอื่นบ้างไหมหนอ โปรดเฉลยด้วยนะครับ ส่วนท่านศรุต ผมทราบว่า ท่านได้เผชิญกับสิ่งที่หนักหน่วงที่สุดในชีวิตของการปฏิบัติธรรมทีเดียว ครั้งต่อไปท่านจะสามารถทนสภาพได้อย่างสบายครับ ศิษย์พระตถาคตและ พ.สุรเตโช ย่อมไม่กลัวต่อความยากลำบาก เพราะเคยลำบากมามากมายหลายภพแล้ว จะลำบากอีกสักภพจะเป็นไรไป จึงขออนุโมทนาด้วยนะครับ

ส่วนผมได้เผชิญกับสภาวะของธาตุทั้งสี่เรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่ครั้งแรกคือ เผชิญกับแสงสุริยเทพที่แผ่รังสีมาให้นักรบธรรมได้รับรู้สภาวะแห่งธาตุไฟเมื่อครั้งปีนภูผาผึ้ง และคืนต่อมาก็ได้เผชิญกับพายุฝนพัดกระหน่ำจนต้องนอนและนั่งภาวนาบนน้ำไหลหลากอย่างทุลักทุเล ซึ่งเป็นการเผชิญกับธาตุน้ำทันที ต่อมาจึงได้เผชิญกับสภาวะของลมและความเหน็บหนาวในวันปีใหม่ที่ผ่านมา ซึ่งเป็นการเผชิญกับสภาวะของธาตุลมอย่างอุกฤษณ์ ต่อมาได้เผชิญกับสภาวะของธาตุดินในขณะเดินบิณฑบาตกับพ่อแม่ครูอาจารย์ ซึ่งเป็นการเผชิญกับทุกขเวทนาขณะที่เท้าสัมผัสกับพื้นดิน หิน กรวดทราย อย่างที่สุด เราก็เป็นส่วนหนึ่งของธาตุทั้งสี่ เวียนวนอยู่เช่นนี้ พิจารณาเข้า สักวันหนึ่งเราจะสามารถทิ้งกายสังขารคืนสู่ธาตุทั้งสี่ไว้ให้กับโลกอย่างไม่แยแส เพราะจะไม่กลับมาเกิดอีกแล้ว หากมีบุญวาสนาเมื่อถึงเวลาคงเป็นเช่นนั้นได้กระมัง


ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
3 มกราคม 2555

 

ผู้ที่ปฏิบัติดีอยู่แล้ว ขอให้ดียิ่งๆขึ้นไป ประมาณนี้ครับ

ขอบพระคุณครับ ท่านพี่นนต์ หลายๆอย่างที่ท่านได้อรรถาธิบาย ประสพการณ์และสิ่งที่ได้พบเจอมาล้วนเป็นประโยชน์ต่อน้องๆที่ยังขาดประสพการณ์ด้านนี้ทั้งสิ้น สภาวะธรรมบางอย่างที่เกิดขึ้นไม่มีใครจะสามารถเข้าใจได้ดีเท่ากับผู้ที่ประสพพบเจอกับตัวเองมาแล้วครับ และสิ่งที่ท่านพี่นนต์นำมาบอกกล่าวนั้น จะทำให้ผู้ที่กำลังเริ่มปฏิบัติสามารถนำมาพิจารณาเพื่อเป็นประโยชน์ต่อการปฏิบัติมากขึ้นครับ กราบขอบพระคุณท่านพี่นนต์อีกครั้งครับ

นคร-0813198446

 

ผมยังใคร่อยากรู้ว่าในรูปดวงจิตนี้คืออะไร

 

สวัสดีปีใหม่ 2ห้าห้าห้า
นับเป็นบุญของข้าน้อยจริงๆที่ได้ไปปฎิบัติที่ภูดานไหครับ สภาพอากาศนั้นสุดที่จะคาดดาดได้จริงๆ ตอนเช้าอากาศกำลังดี 22-24องศา พอตกบ่ายแดดออกเท่านั้นล่ะครับ ถอดเสื้อกันหนาวกันแทบไม่ทันเลย พอมาถึงคืนที่ต้องปฎบัติธรรม อุณหภูมิตกลงอย่างชนิดที่เรียกว่า สั่นเป็นจ้าวเข้าเลยครับ(นึกว่าของขึ้น) โชคของผมยังดีที่มีครูชาติและภรรยาที่ดูแลเป็นอย่างดี หาผ้าห่มมาให้ 2ผืนถ้าเห็นในรูป ต้องขอขอบพระคุณครูชาติและภรรยาเป็นอย่างสูงครับ ผมยอมรับนะครับว่าการปฎิบัติในครั้งนี้ผมยังไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง ครั้งหน้าขอแก้ตัวครับ
ในตอนเช้าของวันที่ 1มกราคม2555 นั้นสิ่งที่ผมสามารถรับรู้และยืนยันได้ตอนที่เดินตามบิณฑบาตร พ่อแม่ครูอาจารย์(พมคจ)นั้น หลังจากที่ลงจากรถเพื่อที่พมคจจะรับบาตรแรก นั้นผมกลั้นน้ำตาแห่งความปีติไม่อยู่ เสมือนอย่างที่ ท่านดร.นนต์ได้กล่าวใว้ว่า "ความปีตินั้น มันเหมือนทำนบแตก กั้นอย่างไรก็ไม่อยู่" นั้นล่ะถึงแล้วจะรู้เอง เป็นสัจธรรมนั้นแล ผมยังสงสัยอยู่เลยว่า คำทำนายของดช.ปลาบู่นั้น ใครเป็นคนตีความ หนอ

ขอให้นรธจงประสบความสำเร็จทั้งทางโลกและทางธรรม ปราศจากอุปสรรคและภยันตรายใดๆทั้งปวง เทอด

 

ขอโมทนาบุญกับท่านด้วยครับ ท่านสามารถช่วยทางวัดได้เป็นอย่างมากเลยถ้าไม่มีท่านหลายๆอย่างคงจะล้าช้าไปเยอะ ขอโมทนาครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

รูปดวงจิตที่เรามักเห็นกันบ่อยๆในช่วงเวลานี้ ฝรั่งเขาได้ศึกษามานานนับสิบๆปีก่อนที่จะมีกล้องดิจิตอล ผมเคยพบกับ อ.สถิตย์ธรรม ปรมาจารย์ทางด้านพลังออร่าและไคออน(ผู้มีญาณนอกจักรวาล) จึงได้รู้ว่าฝรั่งเขาได้ศึกษาและทำวิจัยมานานแล้ว ผมเห็นหนังสือของฝรั่งเก่ามาก มีภาพดวงจิตเหมือนกับที่เราเห็นในรูปปัจจุบันนี้ แต่เป็นการถ่ายจากกล้องฟิล์ม ฝรั่งเขาสรุปว่าเป็นดวงจิตของพลังงานบางอย่าง โดยเฉพาะในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์นั้นจะมีมากมาย ในปัจจุบันกล้องดิจิตอลได้ถูกพัฒนาให้มีความไวของแสงที่สูงมาก กล้องจึงสามารถจับภาพดวงจิต (จิตญาณ) ของพวกโลกทิพย์ได้ บางคนจะไม่เชื่อ เพราะคิดว่ามันเกิดจากการหักเหของแสงหรือเกิดจากอาการผิดเพี้ยนของกล้องก็ว่ากันไป แต่ผู้ที่สามารถสัมผัสพลังและสิ่งเหล่านี้ได้ เขาถือเป็นเรื่องธรรมดาและถือเป็นความจริงอย่างไม่ต้องสงสัย ค่อยๆเรียนรู้กันไปนะครับ ยังมีสิ่งเหนือโลกมากมายกว่านี้นัก

ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
3 มกราคม 2555

 

สวัสดีครับ ผมขอรายงานตัว
ผมออกจากภูดานไหราวๆ 5 โมงนิดๆของเมื่อวาน - แม่สอด 7 โมงครึ่งในเช้าวันนี้






กราบ กราบ กราบ

อยากบอกว่า...เสียดายโอกาสอันดีงามแทน นรธ. ที่รีบกลับมากๆ
เพราะภาพในเหตุการณ์นี้ไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆเลย
ไว้จะพยายาม Upload ภาพให้ชมตามลำดับวัน/เหตุการณ์นะครับ

 

พวกเราระลึกถึงคุณนครอยู่ตลอดเวลา แม้จะไม่เคยพบกัน แต่สายสัมพันธ์ดั้งเดิมนั้น มันยิ่งใหญ่เกินกว่าที่จะอธิบาย เมื่อเจอกันแล้วท่านจะเข้าใจในสภาวะเมื่ออยู่ต่อหน้ากันเองอย่างอัตโนมัติ กระแสของบุญนั้น มันปิดกั้นไม่อยู่ เป็นเอง ออกมาเอง ไม่มีการเสแสร้ง ไม่มีอาการฝืน ดั่งที่ท่านกำลังรู้สึกอยู่ในขณะนี้

ปล. มีของประจำกายบางอย่างจะถูกส่งไปให้ท่าน จากการขอบคุณของผมแทนพ่อแม่ครูอาจารย์และเหล่านักรบธรรม จึงขออนุโมทนาด้วยนะครับ

ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
3 มกราคม 2555

 

ข้าพระพุทธเจ้า ขอน้อมกราบแทบบาทหลวงปู่จาม พระนิยตโพธิสัตว์เจ้าผู้อยู่เหนือโลก แม้จะพลาดโอกาสในครั้งนี้ แต่ก็รู้สึกปลาบปลื้มปีติไปกับพ่อแม่ครูอาจารย์และเหล่านักรบธรรมที่มีบุญได้ไปกราบท่านในครั้งนี้ หากข้าน้อยมีบุญวาสนาก็คงได้ไปกราบท่านในโอกาสต่อไป ขออนุโมทนา สาธุ

ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
3 มกราคม 2555

 

สวัสดีครับ เมื่อวันที่ 1/1/55 ได้ฟังพ่อแม่ครูอาจารย์ให้ข้อคิด (การปล่อยวาง)
เริ่มที่เหล่านักรบธรรมได้นำเอาสร้อยและพระไปให้พ่อแม่ครูอาจารย์ พิจารณาให้ ท่านได้ยกสร้อยขึ้นทั้งหมดและบอกว่า
พ่อแม่ครูอาจารย์ : นี่คือะไร(ท่านยกสร้อยขึ้นมาทั้งหมด)
นักรบธรรม : ถือครับ
พ่อแม่ครูอาจารย์ : โยมคิดว่าอาตมาหนักไหม
นักรบธรรม : หนักครับ
พ่อแม่ครูอาจารย์ : วางสร้อยลง แล้วบอกว่าแล้วยังงี้หละ
นักรบธรรม : ไม่หนักครับ
พ่อแม่ครูอาจารย์ : นี่แหละถ้าเรายึดมั่นถือมั่นมันก็หนักถ้าเราปล่อยวางแล้วเราก็สบาย
นี่ถือว่าเป็นข้อคิดที่เอาไว้เตือนสติใด้ดีมากจากคำสอนของพ่อแม่ครูอาจารย์ ข้าพเจ้าขอน้อมคำสั่งสอนนี้ไปปฎิบัติสืบต่อไป

 

สวัสดีครับ เมื่อวันที่ 31/12/54 ได้ฟังพ่อแม่ครูอาจารย์ให้ข้อคิดช่วงของการจุดพลุฉลองที่ด้านล่าง ว่าพลุที่เขจุดกันมีแสงสวยงามมาก แล้วก็ดับไป ทำให้ฉุกคิดขึ้นมาว่า (เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป)
นี่ถือว่าเป็นข้อคิดที่เอาไว้เตือนสติใด้ดีมากจากคำสอนของพ่อแม่ครูอาจารย์ ข้าพเจ้าขอน้อมคำสั่งสอนนี้ไปปฎิบัติสืบต่อไป