ความเชื่อผิดๆ ในภาวะน้ำท่วม

สวัสดีครับวันนี้ขอพูดต่อครับ ผมจะเอาประสพการณ์จริง เมื่อเดือนกว่าๆ อันใกล้นี้มาเล่าสู่กันฟัง ที่จำได้และไม่ได้จนละเอียดนัก เผื่อจะมีประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อย ไม่ได้เอามาโอ้อวดแต่อย่างใด แต่สิ่งที่ทำไป มันได้เกิดขึ้นจริง และมีที่มาที่ไปตรวจสอบได้อย่างชัดเจน ผมเองบ้านอยู่ใกล้ห้วยขาแข้งแต่มาทำมาหากินอยู่อุทัย ทิ้งบ้านมา ตกหกปีแล้วเหมือนบ้านร้าง ปล่อยให้บ้านรกยังกับรังหนู ดินหุนกินเสาร์บ้าน มาว่ากันต่อไปครับ เรื่องมีอยู่ว่า ผมเช่าบ้าน อยู่หน้าวัดท่าซุง อ.เมือง อุทัยธานี ก่อนที่น้ำจะมา ไม่ถึงเดือน ผมคิดเลยว่า ข้าวที่รัฐบาลประกันราคา ๑๕,๐๐๐ บาทต่อเกวียนข้าวก็จะแพง ขึ้นราคาบวกกับน้ำกำลังมา ซึ่งท่วมทางอิสานและภาคเหนือหลายระลอกแล้ว ท่าน้ำท่วมคราวนี้ ข้าวของคงแพงน่าดุ เลยเตรียมการณ์ ซื้อข้าวมาตุน ๕-๖ กระสอบปุ๋ย ๆละ ๕๐ โลซึ่งกินเป็นปี ๔ คนในครอบครัว ซื้อปลากะป๋อง ๑ ลัง นอกนั้นดูกะปิหอมกะเทียม น้ำปลา มาแค่กินได้เดือนสองเดือน อย่างน้อยไม่กะทบมากก้น้อย หรือไม่กะทบเลยไม่เสียหายอะไร ไม่ต้องไปแย่งกันเมื่อเวลา มาถึง และค่อยดูสถานะการณืไปเรื่อยๆ ทำไปเป็นปรกติ ที่มีงานทำ เมื่อวันเวลามาถึง น้ำค่อยๆท่วมมาตามท้องนา แล้วใช้เวลาเป็นอาทิตย์ กว่าจะถึงถนนลาดยาง เมื่อท่วมลาดยางทางวัด ได้เตรียมการณืมาเป็นปี แต่น้ำท่วมลาดยางทางวัดท่าซุง ได้เอากระสอบทราย ปิดทางช่องต่างๆ และนำมา วางแนว กลางทางลาดยาง อยู่วันกว่าๆ ตอนยังไม่ถึงเพล พระท่านบอกว่าเอาไม่อยู่แล้วน้ำเริ่มมามากขึ้นเรื่อยๆ ทุกท่านคงเตรียมตัวเอารถขนของขึ้นที่สูง ผมไม่ฟังเสียงแล้ว ขับรถออกจาก วัดท่าซุง ทันทีไปไว้ หมู่บ้านแพนด้า ใกล้ โรงเรียนเทคนิคอุทัยทันที (แล้วเตรียมตัว มองดูเหตุการณ์อย่างใกล้ชิด แล้ววางแผนอย่างต่อเนื่อง ทางการหน่อยงานต่างๆเข้ามาช่วยเหลืออย่างต่อเนื่อง ไม่ขาดสาย น้ำสูงที่สุดในถนนลาดยางเลยนมผมมาสามนิ้ว ในวัดท่าซุงบางตอนสูง ๓ เมตร ๔-๕ เมตร พื้นที่ไม่เสมอกัน ในนาชาวบ้านที่ต่ำสุดน่าจะ ๔-๕ เมตร หลังจากนั้นเมื่อผมช่วยตัวเองได้แล้ว ผมก็ออกไปข้างนอกดูสถานะการต่างๆตามนครสวรรค ชัยนาท อ.ต่างๆบ้างจะได้ไม่ตกข่าวใครถามมาจะได้ตอบถูก (แล้วก็เอารถไปหาผัก หน่อไม้สด ข้าวโพด แตง ฟัก มะนาวต่างๆมาถวายวัด และเอามากินแจกคนข้างห้อง ตกสิบครอบครัว ถึง ๔ ครั้ง และได้บอกแม่ชี วัดกิโล ๘ อ.ด่านช้างมาแจกของ ๒ ครั้ง รวม ๖๕๐ ชุด มีหัวหอมกระเทียม กะปิ น้ำปลา ข้าวสาร ผักขนม น้ำ ตามอัตภาพ และได้ไปถึงเจียงใหม่ลำปางลำพูน เจียงฮายตอนเจียงใหม่น้ำท่วมพอดีอ่ะครับ และผมไม่ประมาท โทรถามทางบ้าน น้ำขึ้นมาถึงไหน ให้เตรียมการอย่างไรบอกหมด แต่ผมเตรียมไว้ อีก แผนสุดท้าย เหลืออีกสามนิ้วน้ำท่วมห้อง ( ผมเตรียมการ หาไม้มาหนุน สู้แค่นี้พอ ถ้าเราอยู่ไม่ได้แล้วใครมันจะอยู่ได้เพราะอะไร น้ำมันขึ้นจนสูงสุด ชาวบ้านมาอยู่บนถนนลาดยางแล้ว เอาไม้มาหนุนเตียงแล้ว ถ้าเกินมากกว่านี้ชาวบ้านไม่มีที่อยู่ แน่นอนเหลือไม่ถึงคืบ ก็ท่วมเตียง ผมกะว่าเอาไม้กับเก้าอี้หนุนของ รวมแล้วสูงถึงเมตรยอมเสียตู้ข้างล่างว่างั้นเถอะ น้ำทรงอยู่แค่นี้อีก ๓ นิ้วท่วมห้องอยู่ไม่ถึงอาทิตย์ บางขุนศรีแตก ลบบุรีท่วม น้ำหายลงไป คืบกว่าๆ และเตรียมการมาเรื่อยๆ ตอนหลังน้ำท่วมขึ้นมาระดับเดิมอีก ทั้งๆห้องผม ถ่ายหนักมาไม่ได้เป็นครึ่งเดือนต้องไปถ่าย ห้องชั้นบนของคนอื่น บางทีกลางคืนเกงใจเขาขี้เกียจไปเรียก ก้พา เด้กๆ ไปขี้ในน้ำ ทำตัวอย่างให้เข้าดูเมื่อถ่ายออกไป ธรรมชาติจะจัดการกลมกืนไปเองและเป็นอาหารปลาอีกต่างหากอ่ะ บางทีอาบน้ำปลามาดูด ตามนิ้วเท้า ตามตัวเสียอีก เรื่องมีอยู่เยอะแยะแต่จำไม่ค่อยได้อ่ะครับ และหมู่บ้านแพนด้าอยู่ไม่ได้น้ำท่วมถนนน้ำมาแรงจัด เลยย้ายรถไปอยู่อนามัย ต.น้ำซึม ทางวัดสิงก็ขาด ไปมาไม่ได้นอกจากทางเรืออย่างเดียวถ้าพวกท่านดูข่าวก็จะรู้ครับ นี่ถ้าเราเตรียมการ ถึงไม่มีเครื่องมือ ความเดือดร้อน ก็จะน้อย หรือไม่เดือดร้อนเลย จะว่าไม่เดือดร้อนก็ไม่ได้ การเข้าออกย่อมลำบาก ในการคมนาคม ช้ามาก ใช้เรือเดินทางเป็นครึ่งชั่วโมงกว่า และร้องเพรงรอ ขากลับ ครึ่งวันกว่าอ่ะครับนี่ตัวอย่างเล็กน้อยๆครับผม

 

เท่าที่เข้าใจนะครับ
คนไม่ออกจากบ้านเพราะเป็นห่วงสินทรัพย์ของเข้ามีน้องเล่าให้ฟังหมู่บ้านคนรวยแถวบางบัวทองตอนน้ำมาเจ้าของบ้านอยุ่คนเดียวตกใจหนีออกจากบ้านกลัวน้ำกลับมา
ทองแหวนเพชร สินทรัพย์หายเกลี้ยง บางคนหามาทั่งชีวิตครับ บางคนมีคนแก่เคลื่อนย้ายไม่ได้ก็ไม่ออก เรื่องเครื่องมือสือสารไม่ต้องพูดครับหลายๆคนในสมัยนี่เยอะที่ไมได้ใช้ facebook หรือินเตอร์เนต และคนแก่ๆหลายๆคนในประเทศไม่ดูทีวีไม่ฟังวิทยุจะลำบากแต่เข้าห้องน้ำก็คงถุงดำนะแหละ
จะว่าเขาตุนของไว้กินก็ไม่ผิด อย่างน้อยเขาก็ได้พึ่งตัวเอง ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน จริงใหมครับ ถ้าจะสื่อว่าความเชื่อผิดๆ แล้วจะให้เขาไปอยู่ไหนกัน ลองคิดดูว่าถ้าทุกคนไปกองกันที่ศุนย์อพยบ บางคนไม่มีบ้านต่างจังหวัด บางคนไม่มีรถเดินทางกลับ บางคนรถจมน้ำไปแล้ว
แล้วจะให้เขาทำยังไงนั่งแบมือขอข้าวจากศูนย์อพยบหรือ การที่น้ำท่วมแล้วคนกักตุนสินค้า
ไว้ยามฉุกผมฟังมาหลายสิบปีแล้วเขาก็ทำแบบนี่ถ้าน้ำท่วมไฟฟ้าตัด ก็แก๊ส ถ้าคุณบอกว่าแก๊สคอนโดห้ามใช้ แต่แฟลต แทบทุกห้อง มีหมดครับ คนอยู่คนโดเขาเวฟของกินอย่างเดียวครับคนอยู่คอนโดหาทางแก้เอาเอง อีกอย่างแก๊สบ้านที่ไม่ได้อยู่คอนโดก็ใช้กันได้เยอะ ไม่มีไฟฟ้าหรอ ตะเกียงไงครับหรือไฟฉายลืมแล้วหรอ โทรศัพย์ใช้ไม่ได้ ถ้าคนเตรียมตัว เข้าจะมีที่ชาร์พลังงานแสงอาทิตย์ไม่ทราบเคยเห็นกันไหมอาจจะช้าหน่อยแต่มันก็ชาร์ทได้ เรื่องห้องน้ำ สุขาลอยน้ำตอนนี้มีแล้วครับ
แบตตอรี่ รถยนต์เวลาน้ำท่วมเขาจะถอดออกเอามาใช้ประโยชน์ในบ้านได้ เคยเห็นใหมครับ ทีวีขาวดำคีบแบตตอรี่รถยนต์ผมเกิดทันครับ เรื่องไฟฟ้ามีไฟแยอันเดียวใช้ตอนเวลาจำเป้นจริงๆกลางคืนพอ หรือใช้เทียนจุดก็ได้ สมัยก่อนยังอยู่กันได้เลย ดูพระป่าสิ มีทวิสเตอร์ไหม อินเตอร์เนต เฟสบุค พัดลม ไฟฟ้าบางวัดให้มีแค่ศาลาเท่านั้น กุฏิไม่มีให้ ไปห้องน้ำใช้เทียนครับพระป่าห้ามอ่านหนังสือพิมห้ามดูทีวีครับ นี่เป้นตัวอย่างว่าทำไมพระยังอยู่ได้ ที่สำคัญปรับตัวอยู่กะมันให้ได้ อย่ายึดติดกะสิ่งภายนอกมาก อยากถามว่าความเชื่อๆถูกนี่ต้องทำยังไงสมัยน้ำหลากยุคสมัยก่อนเขาก็กักตุนข้าวอาหารครับ และความเชื่อถูกๆคือรัฐบาลบอกว่าเอาอยู่แต่ก็แตกในหลวงสั่งปล่อยน้ำตังแต่สิงหาแล้วแต่ไม่ปล่อยอ้างเก็บไว้หน้าแล้ง
พอเขื่อนจะแตกก้เป็นแบบนี้ ช ม นี้ไม่มีใครผิดถูกหรอกครับหาวิธีอยู่ให้ได้กับสถานการณ์บางที่อาจจะไม่ท่วมเลยหรือท่วมแค่ถนน และบางคนถ้าบ้านยกสูงน้ำไม่ท่วมบ้านแต่ออกไปไหนไม่ได้ ทำไงของกินไม่มีเลย เพราะ ไม่มีคนขายของ ห้างของหมด เพราะคนซื้อกันไปหมด โทษใครได้ โง่เองที่ไม่เตรียมตัว แบบนี้ สติ คือตัวสำคัญ

 

แล้วถ้าน้ำท่วมทุกที่แล้วคุณจะไปอยู่ใหน ทำไมคนชนบทจึงอยู่ใด้

 

อายแทนคนที่ตั้งชื่อ Log-in ตัวเองว่า "นิพพาน" จริงๆ เจอภัยแค่น้ำท่วมก็รีบโกยซะแล้ว
อย่างนี้ไปเปลี่ยนชื่อดีกว่ามั๊ย จะได้ให้มันสมตัวหน่อย
พอใครเขาไม่หนีตามก็หาว่าเขาโง่

ผมไม่โง่หรอกเพราะจบปริญญาโทมา แต่ผมมีความกล้าที่จะสู้กับภัยน้ำท่วม ผมไม่ใจเสาะ
เรื่องแค่นี้ผมไม่กลัวหรอก นอนคนเดียวในป่าช้ายังนอนมาแล้ว
ถ้าเราไม่กลัวตายซะอย่าง อย่างอื่นเลยถือเป็นเรื่องเล็กครับ แต่คนที่เขาหนีไปผมก็ไม่คิด
ว่าเขาเป็นคนโง่ ดังนั้นอย่าเที่ยวว่าใครว่าโง่เลย แค่เขาไม่เห็นด้วยกับคุณเท่านั้น

 

เห็นด้วยบ้างกับบางข้อ แต่ถ้าไม่ดิ้นร้นเลยเอาชีวิตรอดในเบื้องต้น เอาแต่หนีๆๆ ก็ไม่รู้ข้างหน้าาจะเป็นอย่างไร เขาเตรียมเพื่อเตรียมพร้อมมากกาว่าครับ บางคนไม่มีที่ไปจะให้ทำไงครับ ที่ว่าความเชื่อผิดๆภาวะน้ำท่วมไม่น่าจะใช้นะครับ ควรจะแนะนำเรื่องของการมีสติมากกว่าครับ ดูอย่างมีสติ รออย่างมีสติ ไม่ได้ตื่น ครับ

ขอบุญกุศลที่ทุกท่านที่ประสบภัยได้ทำมา จงดลจิต ใจให้ระลึกได้กับการทำดีมาทุกๆชาติ และให้มีสติครับ อนุโมทนาครับ

 

คนไทยเรามีน้ำใจ..ขอชื่นชมในน้ำใจของทุกคน ที่ช่วยเหลือผู้ประสพภัยธรรมชาติในครั้งนี้..นับเป็นภัยธรรมชาติอันใหญ่หลวงยิ่งนัก ทำให้เรามองเห็นได้ว่า ถึงเวลาแล้วที่ธรรมชาติจะทวงคืน มนุษย์เรานี่เองที่เป็นผู้ทำลายธรรมชาติ จนเกิดธรรมชาติที่เลวร้ายขึ้นทุกวัน โดยที่สิ่งมีชีวิตบนโลกนี้ ไม่อาจยับยั้งได้แล้ว ยิ่งเราทำลายธรรมชาติมากขึ้นเท่าไหร่ ธรรมชาติก็จะเลวร้ายมากขึ้นเท่านั้น..
สายลมฯ ชอบแนวปฏิบัติที่ในหลวงทรงพระราชดำรัสไว้ "เศรษฐกิจพอเพียง" ลองคิดดู ถ้าทุกบ้านทำได้ ก็ถือได้ว่าลดภาวะธรรมชาติเลวร้ายลงได้เยอะ และหากถึงเวลาที่ภัยพิบัติมาถึง ก็น่าจะรับมือกับปัญหาได้ง่ายดายกว่าที่เป็นอยู่ปัจจุบันได้มากเลยทีเดียว
มีความเจริญที่ใด..ความเสื่อมของธรรมชาติอยู่ที่นั่น


ตอนนี้เราก็ควรสู้กับภัยน้ำท่วมจนเต็มกำลังความสามารถ ใช้ชีวิตอยู่กับมันอย่างไม่ประมาท
หากพื้นที่ไหนอันตรายมาก ก็ควรถอยออกกว่าก่อน จะดีกว่า โดยเพาะบ้านที่มีเด็ก คนป่วย ผู้หญิง เรื่องทรัพย์สิน เราต้องละทิ้งไปก่อน แล้วหลังจากนี้เราควรใช้ชีวิตแบบพอเพียง สิ่งที่เคยอำนวยความสะดวกแก่เราต่อไปคงไม่มี แต่ขอให้ใจเรายังดีอยู่..

 

อ่านแล้ว เข้าใจง่าย เห็นภาพเลย ....อธิบายได้แจ่มแจ้ง จริงๆ ค่ะ (||)

ขอบคุณที่นำข้อมูลดีๆ มาให้เราได้เข้าใจกัน

 

มีอีกกรณี ดูข่าวในทีวี ชาวบ้านบางคนก็อยากออกไปอยู่ข้างนอก แต่ไม่มีเงิน

รอรัฐบาลเอารถมารับ ไปอยู่ศุนย์อพยพที่ ต่างจังหวัด ก็ไม่มา ...

เลยต้องอยู่เพราะไม่มีที่ไป ไม่มีเงิน :'(

 

ภัยบางอย่างต้องต่อสู้เช่นภัยจากอริราชศัตรูมาคุกคามประเทศ ไม่ต่อสู้ก็เสียดินแดน
ภัยสงครามอาวุธนิวเคลียร์ ต้องหลบไปก่อน
ภัยน้ำท่วมน้ำป่าไหลหลาก น้ำเขื่อนแตก ต้องหลบไปก่อน ตามสุภาษิตน้ำเชี่ยวอย่าขวางเรือ ดังนั้น คนที่หลบหลีกน้ำท่วมคราวนี้เพื่อไม่ให้กลายเป็นผู้ประสบภัยและไม่ต้องเป็นภาระกับผู้ใดจัดว่าเป็นผู้เดินมาถูกทางแล้วครับ(แม้อดีตนายกรัฐมนตรีท่านหนึ่ง ยังใช้นามสกุล"หลบภัย"และก็มีชีวิตที่ปลอดภัยมาจนทุกวันนี้ (คิดแบบคนเชื่อบาปบุญและเวรกรรม จบไม่สูงมากไม่กลัวตายแต่ไม่กล้าตาย)

 

แม้ผมจะหลีกหนีน้ำท่วมไปสู่ที่ปลอดภัยได้ก็จริง(บ้านจมน้ำไปแล้ว ตอนนี้ เมตรครึ่ง) แต่ก็หาได้มีความสุขอะไรไม่ ดูทีวีเห็นภาพเพื่อนมนุษย์ที่หนีน้ำท่วม บ้างอยู่ตามหลังคาบ้าน บ้างเดินลุยน้ำ บ้างอพยพข้าวของต่างๆนานา ภาพเช่นนี้ แม้เรารอดก็คงหาความสงบทางใจไม่ได้ ที่สุดไม่ว่าจะดีแค่ไหน เลวแค่ไหน เมื่อประสบกับชะตากรรมอันเลวร้าย ในฐานะเพื่อนมนุษย์ร่วมสปีชี่ย์เดียวกัน ก็รู้สึกหดหู่ชอบกลอยู่

การหนีน้ำทันไม่ทัน ไม่ได้บ่งบอกว่าใครโง่หรือฉลาดอันใดเลย มันมีปัจจัยแวดล้อมหลายอย่างมากๆ ที่ทำให้คนเราตัดสินใจแตกต่างกันไป

บางคนเตรียมตัวหนีภัยพิบัติมาเป็นปีๆ เพราะมีจิตใจจดจ่อ ติดตาม ด้วยหวาดระแวง เป็นการเตรียมพร้อมที่ออกจะโอเวอร์เกินไปหน่อย แค่น้ำท่วมเมตรสองเมตร เป็นเรื่องธรรมดามาก คงมีน้อยคนที่วางแผนเตรียมการมาอย่างยาวนาน

แต่ คนส่วนมากก็รู้อยู่แก่ใจว่า สักวันมันต้องเกิด แต่ไม่รู้เมื่อไหร่ เมื่อไม่รู้วัน เวลา ก็ยากที่จะ เตรียมพร้อมไว้ทุกลมหายใจ อาจเกิดโรคเครียดโดยไม่รู้ตัว เพราะหวาดระแวงภัยจนเกินไปหน่อย แต่ถึงอย่างไร เมื่อภัยเริ่มมาเยือน ก็ต้องเตรียมตัวหนีภัยตามสัญชาติญาณอยู่ดี อาจเปียกปอนหน่อย แต่ก็ธรรมดามากๆ

คนกรุงเทพ และจังหวัดที่ถูกน้ำท่วมครั้งนี้ แม้จะรู้ตัวล่วงหน้าว่ามันจะท่วม จะให้อพยพไปกันหมดเมืองได้อย่างไรไหว เกิดที่นี่ ตายที่นี่มาหลายรุ่นแล้ว จะหนีไปอิสานและเหนือ ก็ไม่มีที่ทาง ไม่มีญาติ จะไปกินอยู่อย่างไร อย่างมากก็หลบภัยบริเวณที่น้ำท่วมไม่ถึงไปพลางๆก่อน อีกไม่นานน้ำก็ลดเอง มันไม่ได้ท่วมชนิดพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินเสียหน่อย
ถ้าน้ำท่วมเดือนสองเดือนแค่นี้ ทำให้ต้องย้ายคนทั้งเมือง มันเป็นไปไม่ได้เลย

ถ้าเป็นระดับมหาภัยพิบัติ น้ำท่วมเป้นร้อยๆเมตร พายุใหญ่ๆ แผ่นดินไหว ภูเขาไฟระเบิด อย่างวินาศสันตะโร เปลี่ยนภูมิประเทศทั้งหมดในพริบตา ถ้าเป็นขนาดนั้น ไม่ต้องเตรียมตัวจะหนีไปไหนหรอก เปลืองสมองและพลังงานเปล่าๆ คงต้องนั่งรอความตาย อย่างที่มันควรจะเป็น ใจจะสงบหรือไม่ คงมีแต่เราผู้เดียวที่รู้ ไปวัดกันตอนสิ้นใจ โน่นเลยดีกว่า

 

ผมรู้สึกเหมือนกันครับ สิ่งที่ซ่อนอยู่ภายใน

กับชื่อลอคอิน มันตรงกันข้ามเลยครับ

 

อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เพราะเราไม่สามารถหนีกรรมไปไม่พ้น สิ่งที่ดีที่สุดคือเร่งสร้างความดีเข้าไว้ก่อนที่จะสายเกินไปสาธุ

 

ถูกต้องตรงกับความเป็นจริงแล้ว ครับ

โบราณว่าไว้ "น้ำเชี่ยว อย่าขวางเรือ"
แต่ในโลกนี้ยังมีคนคิดขวางอยู่มาก เหมือนนิคมอุตสาหกรรมที่แตกพ่าย นั่นแหละครับ

อีกหนึ่งโบราณจารย์ได้ว่าไว้ "รู้สิ่งใด ไม่สู้รู้วิชา รู้รักษาตัวรอด เป็นยอดดี"
เพราะถ้าเราเองยังเอาตัวไม่รอด กลับเป็นผู้ประสพภัยเสียเองก็ไม่มีโอกาสไปช่วยเหลืออะไรคนอื่นๆได้ ประดุจเดียวกับคนยังว่ายน้ำอยู่ จะไปช่วยคนตกน้ำได้สักกี่คน มีแต่จะพากันจมน้ำไปสิ้น

ภัยพิบัติคราวนี้จะมาเตือนหนักกับมนุษย์
แต่คราวหน้าจะมาคัดสรรผู้คนในยุคต่อไป

 

ถ้าใครที่กลัวภัยพิบัติ ก็ต้องหมั่นให้ทาน รักษาศิล เจริญภาวนา และแผ่เมตตามากๆ เป็นการสร้างบุญบารมี สร้างภูมิคุ้มกันให้ตัวเองคะ บุญรักษาคะ

 

ขวาง...ทางน้ำ

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=s0jQUgfZsrs&feature=player_embedded"]กทมไม่สูบตอนกลางคืน - YouTube[/ame]#!

 

คนเราต้องอยู่และปรับตัวให้เข้ากับสิ่งที่มีอยู่

 

น้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือขวางนั่นถูกต้อง
แต่พวกหนีไปได้แล้วสะใจนี่น่าพิจารณาตัวเอง
ที่แย่ยิ่งกว่าคือเผ่นแน่บไปแล้วเยาะเย้ยคนที่เขาสู้อยู่ข้างหลังไม่ว่าด้วยเหตุผลใดๆว่าต้องผจญกับสภาพที่เป็นเกาะล้อมด้วยน้ำเน่า คนที่เขารั้งอยู่เขาย่อมพิจารณาแล้วว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง ที่เขาอยู่ได้ก็เพราะว่าเขาเตรียมใจเตรียมตัวไว้ การไปเยาะเย้ย เสียดสีมันแสดงออกถึงอะไรก็ไปพิจารณาดู

 

แผ่นดินแยกเป็นสองปกครองยาก เพราะใครพวกไหน
เคราะห์กรรมที่ทำไว้กับแผ่นดิน มันหนักหนาสาห้สมาก
น่าสงสารจริงๆ ที่ไม่รู้ตัวเอง

 

ในฐานะของคนที่รักในสมเด็จพระเจ้าตากสินมากที่สุดคนหนึ่งในประเทศไทยและรับรู้ได้ถึงความรักชาติ แผ่นดินและอาณาประชาราษฎร์ของพระองค์ท่าน ด้วยอดีตสัญญาในปางก่อน ขอประกาศเอาไว้ว่า คนที่มีบุญส้มพันธ์กับพระองค์ท่านในอดีตชาติ จะไม่มีผู้ใดเลยที่คิดคดทรยศชาติ ทุกคนที่เคยรับใช้รองพระบาทเอาเลือดทาแผ่นดินและได้กลับมาเกิดอีกในชาตินี้ต่างกลับมาเกิดอย่างมีจิตสำนึกที่จะปกป้องประเทศนี้เหมือนอย่างที่เคยทำมาก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่มีวันที่จะก้มห้วให้ศัตรูต่างชาติหน้าไหนที่จะมาแย่งแบ่งแผ่นดินไทยไปแม้แต่กระผีกริ้น
ฉะนั้นอย่าอ้างตัวว่าเป็นข้ารับใช้พ่อตาก ถ้าคิดแยกแตกแผ่นดิน

 

เด็กประถมที่ไหนก็รู้ว่าน้ำไหลจากที่สูงลงสู่ที่ต่ำ
ตอนที่ภาคเหนือท่วมลงมาถึงบางระกำลงมานครสวรรค์ลงมาถึงอยุธยาและที่สุดต้องลงมาก.ท.มคนที่มีตำแหน่งหน้าที่รับผิดชอบทั้งหลายไม่สามารคาดการณ์ได้เลยเชียวหรือ
การแก้ไขปัญหาก็ได้แต่ขายผ้าเอาหน้ารอดไปวันๆทั้งๆที่ก่อนน้ำจะลงมาถึงก.ท.มมีเวลารับมือถึง30-45วัน
นี่เป็นเวรกรรมของใครกันหรือ