โดนขังวิญญาณ

ยังไม่ถึงขั้นอนัตตริยะกรรมหรอกครับ อย่าคิดมาก แต่ว่าอาการมันจะคล้ายกัน
คืออาการเวลาติดอยู่ในวงล้อมแห่งบางอย่าง มันทำให้เราออกไม่ได้ทั้งๆที่เรามี
สติอยู่ เช่น เราฝัน เรารู้ว่าเราฝัน แต่เรามึนๆเบลอๆจะตื่นก็ไม่ได้ รู้ว่าอันตรายแต่
ออกจากสภาวะไม่ได้ ถ้าอนันตริยะกรรมมันออกไม่ได้จริงๆ แต่ถ้าเกิดจากกรรมบาง
อย่างส่งผลนั้นต้องท่องคาถา ก็จะออกได้ แต่ขออภัยท่านทั้งหลายเพราะผมเริ่มจะ
แก่แล้ว ความจำเลยไม่ค่อยดี ความจริงท่านสอนผม ตอนนั้นผมก็คิดว่าจำได้ แต่มา
ตอนนี้จะเขียนออกมามันก็ยังไงอยู่ เลยไปหามาจากหนังสือมนต์พิธี มันมีคำแปล
คล้ายกัน แต่ที่พระสอนผมในนั้นมันคนละอย่าง แต่เนื้อหาประมาณนี้คาดว่าคงใช้ได้ครับ

อันแรกท่านว่าคำแปลคือพระบริสุทธิคุณ พระปัญญาคุณ และพระกรุณาคุณของพระ
อรหัรต์องค์ใด ยังชุมชนให้เบิกบานดุจแสงอาทิตย์ทำให้บัวบาน เมื่อเราท่องแล้ว
จะเกิดแสงสว่างในนิมิต ในฝันที่เราติด หรือในสภาวะที่คล้ายอนันตริยะกรรม ทำให้เรา
หลุดออกมาได้

พุทธะ วาระหันตะวะระตาทิคุณาภิยุตโต
สุทธาภิญาณะกะรุณาหิ สะมาคะตัตโต
โพเธสิ โย สุชะนะตัง กะมะลังวะ สูโร
วันทามะหัง ตะมะระณัง สิระสา ชิเนนทัง.

และอีกอันคือเวลาติดในฝันที่มีอันตรายแล้วเกิดเขาขังใว้ มองเห็นประตูแต่
มันปิดอยู่ เปิดไม่ได้ เดินลงบันไดก็เป็นห้องซ้อนห้อง รู้ว่าฝันนี้เขาทำขึ้นมาดัก
เขาทำมากักขังเราใว้ แต่เราจะทำให้หลุดออกด้วยคาถาก็เกิดเป็นฝันซ้อนฝันอีก
และต้องเอาบารมีภายนอกมาช่วย

มะหาการุณิโกนาโถ อัตถายะ สัพพะปาณินัง
ปูเรตะวาปาระมีสัพพา ปัตโตสัมโพธิมุตตะมัง
เอเตนะสัจ จะวัชเชนะมา โหนตุสัพพุปัททะวา
มะหาการุณิโกนาโถ หิตายะสัพพะปาณินัง
ปูเรตะวาปาระมีสัพพา ปัตโตสัโพธิมุตตะมัง
เอเตนะสัจ จะวัชเชนะมา โหนตุสัพพุปัททะวา
มะหาการุณิโกนาโถ สุขายะสัพพะปาณินัง
ปูเรตะวาปาระมีสัพพา ปัตโตสัมโพธิมุตตะมัง
เอเตนะสัจ จะวัชเชนะมา โหนตุสัพพุปัททะวา.

พอท่องได้แล้ว เราระรึกว่า "ญาณะบารมี" แล้วใจเราก็คิดถึงบทสวดนี้(แต่ไม่ได้ท่อง)
แค่พูดว่า ญาณะบารมีก็พอ แต่ต้องท่องให้ได้ก่อนนะครับ ค่อยมาเอาหัวใจไปใช้
ใครที่เกิดอาการคล้ายๆแบบนี้จำไปท่องนะครับ เพราะผมลองแล้ว บทสวดอื่นๆไม่ได้
ผลต้องสองบทนี้เท่านั้นถึงออกมาจากตรงนั้นได้ ใช้ได้หมดทุกคนครับ




ต้องขออภัย พระท่านสอนง่ายและสั้นกระชับกว่านี้มากแต่ผมจำม่ายล่าย จำแต่หัวใจมัน

 

ขอบคุณครับจะพยายามจำให้ได้

 

กลับไปอ่านข้อความตั้งแต่หน้าแรก + เซฟรูป และไฟล์ที่คุณainteerati โพสไว้ เล่นเอา
เหนื่อยเลย เพิ่งได้แค่ 35 หน้าเอง

ขออนุญาติคำสอนของคุณจิ-โป ไปเผยแพร่ด้วยนะครับ

 

ตอนนี้ปวดฟันจัง :'(
มีวิธีพิจารณาเวทนาอย่างไรดีครับ

 

อนุโมทนาคะ...ทำผิดแล้วกลับตัว กลับใจได้..นี่นับว่าเป็นผู้มีบุญนะคะ..เหมือน องคุลีมาล ไง...ท่านยังสำเร็จเป็นพระอรหันต์...

 

hello3

...........................................................................................​

 

นี่ขึ้นอยู่กับบุญวาสนาหรือเปล่าคะนี่ เห็นพระคาถาสั้น ๆ นะ แต่จำยากน่าดูเลย
ท่องหลายรอบยังจำไม่ค่อยได้เลยบทบนน่ะค่ะ

แต่พอท่องพระคาถาเสร็จก็นั่งสมาธิ เห็นอะไรบางอย่างบานออกจากตัวเรา เหมือนบัวบานเลยค่ะ

 

ขอคำแนะนำ

ยายป่วยพายายไปรักษาที่โรงพยาบาล หมอหาสาเหตุอาการป่วยยังไม่พบ คุณ จิ-โป พอจะให้คำแนะนำได้ไหมรบกวนหน่อย ค่ะ./

 

ในอดีตเราอาจเคยเลว แต่เมื่อปัจจุบันเรารู้ตัวแล้วว่าเราเคยเลว ย่อมถือว่า เราดีแล้ว ณ ปัจจุบัน
ทีโอ เอง เมื่อก่อนนี้ไม่ใช่ว่าดี ตัวเองเคยเลวมาก่อน แล้วมาสำนึกผิด มาถึงตอนนี้อย่างน้อยเราก็คิดแล้วว่าเราจะไม่กลับไปเลวแบบนั้นอีกแล้ว เพราะเหตุนั้น ทำให้ผลที่เราได้รับไม่เข้าใจธรรมในครั้งนั้น แต่มาวันนี้เมื่อเราใช้กรรมนั้นหมดและเข้าใจแห่งเหตุนั้นแล้ว ก็ละได้ซึ่งเหตุนั้น ก็จะไม่ทำให้จิตใจเราเศร้าหมอง เพราะเราคิดเสมอว่าต่อไปเราจะเป็นคนดี

 

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1483550/[/MUSIC]

 

เป็นกำลังใจให้นะคะ หวังว่าคุณจิ-โปและครูอาจารย์จะช่วยให้ทุเลาเบาบางลงบ้างนะคะ

 

มาทักทายค่ะ กระทุ้ฮอตๆทุกวันเลยนะคะ ช่วงนี้ไม่รู้ว่ามีเคราะห์หรือเปล่าจึงประสบแต่ปัญหามาให้แก้ทุกวันค่ะ ล่าสุดลูกสาวป่วยเข้ารพ.ไป 3 วันเพิ่งออกมา หรือเราปฎิบัติดีแล้ว เจ้ากรรมนายเวรเขาไม่อยากให้เราหนีเขาพ้นหรือเปล่า..เขาเลยมาทดสอบอยู่เรื่อยๆ..ท้อบ้าง แต่อีกใจมันเหมือนเข้มแข็งมากว่าเดิม และตั้งหลักมากขึ้นกว่าเดิม เหมือนมี 2 ใจในตัวเอง แปลกๆยังไง ไม่รุ้ค่ะ

 

คุณเคยเห็นผีป่ะครับ










งาน Part time เสาร์ อาทิตย์

 

วันที่10-11นี้หลวงพ่อบอกมาว่าอย่านอนหลับไหล ไม่รู้อะไรจะัเกิดอีกก็ไม่รู้ครับ ทานเตือนมาก็เตือนกันไป

 

เอ่อ..นอนหลับตามปกติใช่ไหมค่ะ แต่ไม่ใช่หลับลึก สบายเกินใช่ไหมคะ

 

อ้างอิง: ข้อความอ้างอิงจากคุณ ainteerati<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4665647", true); </SCRIPT>

ยินดีต้อนรับนะครับ...<!-- google_ad_section_end -->
__________________
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->
ขอบคุณนะคะสำหรับความรู้และคำแนะนำทั้งหลายที่ทั้งคุณainteerati และคุณจิโปกรุณานำมาแบ่งปันและชี้แนะในกระทู้นี้ค่ะ

 

อ้างอิง:ข้อความจากคุณจิโป
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ลูกโยคีน้อย
แอบติดตามกระทู้นี้มานานแล้วค่ะ ขอบคุณมากสำหรับข้อมูลและการแนะนำต่างๆค่ะ

ขออนุญาติถามคุณจิโปด้วยนะคะ อย่างในกรณีที่วันไหนจะเกิดเรื่องร้ายๆขึ้นร่างกายจะรู้สึกแปลกๆเป็นต้นว่าใจสั่น ใจหวิวๆ หรือไม่งั้นก็รู้สึกเหมือนภาวะแวดล้อมทั้งหลายแม้แต่เสียงรอบข้างก็เหมือนอยู่ห่างไกลตัวเรามาก บางที่ก็อาจจะเกิดภาวะเอ๋อไปพักแบบคิดอะไรไม่ออกคือมันอยู่ดีๆก็สมองก็ตื้อขึ้นมาดื้อๆน่ะค่ะ แล้วก็กลายเป็นว่าตัดสินใจผิดพลาดไปพอผ่านไปสักครู่ค่อยคิดออกก็ต้องพยายามกลับมาแก้ไขตรงนั้นอีกบางที่แก้ไม่ทันก็รับคำด่าไปแต่บางทีก็พอแก้ได้ทันก็ค่อยยังชั่ว เป็นแบบนี้มาตลอดค่ะแล้วก็ควบคุมไม่ได้ด้วย อาการแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไรคะ ไม่ทราบพอจะมีทางแก้ไขไหมคะ
</TD></TR></TBODY></TABLE>

หาซื้อกระดิ่งที่ตรงกลางมีใบโพธิ์รึใบอะไรที่ลมพัดมามีเสียงกริ๊งๆน่ะครับ
แบบที่ผมเห็นมันเป็นเหมือนระฆังทองเหลืองใบเล็กๆ ท่าทางคงจะไม่แพง
ซื้อมา 4อัน แบบเดียวกันหมดเอาอันเล็กๆ ไปถวายวัด 3 อัน แล้วเอามาแขวน
ใว้บ้านเราให้เราได้ยินเสียงแต่ไม่รำคาญ คือไม่ใกล้เกินไป ไม่ไกลเกินไป
พอเราได้ยินเสียงก็ให้นึกถึงอีก 3 อันที่ไปถวายพระ พอมันดังติ๊งๆ ก็ให้เรานึก
ถึงตลอด แค่นี้ใจเราก็ไม่เกิดอาการดังว่ามาแล้วครับ สติเราก็จะกลับมาโปร่ง
โล่งสบายครับ อนุโมทนา<!-- google_ad_section_end -->
______________________________________________

ขอบคุณค่ะคุณจิโป แต่ถ้าไม่สะดวกไปถวายกระดิ่งที่วัดด้วยตัวเองได้ จะขอให้แม่หรือพี่สาวไปถวายแทนได้ไหมคะ จริงๆแล้วอยากไปด้วยตัวเองแต่ไม่สะดวกจริงๆค่ะ เพราะไม่อยากมีอาการอย่างนี้อีกแล้ว อยากมีจิตเบิกบานปลอดโปร่งในแบบที่สามารถครองสติได้ตลอดเวลาค่ะ

 

ประมาณว่าอย่าเผลอใช่ไหมครับให้ตื่นตัวอยู่ตลอด

 

ก็คงทำนองนั้นละครับท่านเตือนมาเท่านั้น

 

[FONT=&quot]ยามย้ำเดิน คนเดียว แสนเปี่ยวเหงา[/FONT]

[FONT=&quot]มีเพียงเงา ข้างกาย รายล้อมฝัน[/FONT]

[FONT=&quot]ทางข้างหน้า ไกลแสน แดนฝ่าฝัน[/FONT]

[FONT=&quot]จุดหมายมั่น ลิบรี่ ที่จะไป[/FONT]


[FONT=&quot]บางครั้งลุก ยืนล้ม สู้ก้มหน้า[/FONT]

[FONT=&quot]พายุผ่า แดดร้อน ไม่อ่อนไหว[/FONT]

[FONT=&quot]หนาวเย็นเยือก ทางสูงชัน ไม่หวั่นภัย[/FONT]

[FONT=&quot]หล่อหลอมใจ ประดุจเพชร เผด็จมาร[/FONT]


[FONT=&quot]สองข้างทาง เวิ้งว้าง ทั้งนรก[/FONT]

[FONT=&quot]บ้างเลือดตก ใส้ไหล ไฟสังหาร[/FONT]

[FONT=&quot]อีกมุมกลับ เป็นสวรรค์ ชั้นบาดาล[/FONT]

[FONT=&quot]ห้องหอบ้าน งามระยับ จับนัยตา[/FONT]


[FONT=&quot]บ้างฟากฝั่ง เป็นสวรรค์ ชนชั้นสูง[/FONT]

[FONT=&quot]แลเรืองรุ่ง แพรพรรณ เกินสันหา[/FONT]

[FONT=&quot]แต่ต้องย้อน มองตัวเอง เกรงอัตตา[/FONT]

[FONT=&quot]เพราะรู้ว่า ตัวเป็นชน คนเดินดิน[/FONT]

[FONT=&quot]กลับมาเพียร เพ่งฝึก ผนึกจิต[/FONT]

[FONT=&quot]ตัดนิมิตร วางลง ปลงกสิณ[/FONT]

[FONT=&quot]มองร่างกาย ตายแล้วเผา เป็นเถ้าดิน[/FONT]

[FONT=&quot]วนเวียนสิ้น เกิดดับ สลับไป[/FONT]


[FONT=&quot]บ้างหดหู่ บ้างรันทด สลดชัด[/FONT]

[FONT=&quot]แต่ไม่ตัด อวิชา น่าสงสัย[/FONT]

[FONT=&quot]ยังเกือกกลั้ว หลงกิเลส ทุกเพทภัย[/FONT]

[FONT=&quot]บ้างลดได้ แต่ยังเหลือ เชื่อเลยเรา[/FONT]