ปฐมกษัตริย์แห่งธนบุรี ตายจริงหรือไปบวช?

เมื่อศึกษาประวัติศาสตร์ไทยอย่างตรงไปตรงมา
เราพบเพียงว่าพระเจ้าตากสิน ปฐมกษัตริย์และ
กษัตริย์องค์สุดท้ายแห่งกรุงธนบุรี ถูกสำเร็จโทษ
ด้วยท่อนจันทร์ ข้อหา "วิปลาศ" ทว่า ยังมีเกร็ด
ประวัติศาสตร์อีกมาก ที่ขัดแย้งกับเรื่องนี้ โดย
กล่าวว่าท่านไม่ได้ตาย แต่ไปบวชเป็นพระ?


อะไรจริง อะไรเท็จกันแน่?

 

เพื่อปลดแอกจากเจ้าหนี้ชาวจีน แผนแกล้งตายจึงเกิดขึ้น?


พระเจ้าตากสิน ทรงแกล้งวางแผนร่วมกับรัชกาลที่หนึ่ง เพื่อให้คนจีน
ที่เป็นเจ้าหนี้ของพระองค์ ซึ่งกำลังเรืองอำนาจมากภายหลังก่อตั้งกรุงฯ
ได้ถูกกำจัดออกไป ประเทศจะปลดแอกได้ ก็ต่อเมื่อ พระองค์ทรงยอม
สละราชสมบัติ แกล้งตาย แล้วให้ "ผลัดเปลี่ยนแผ่นดินใหม่" ขึ้นมาแทน
ให้รัชกาลที่หนึ่ง ทรงวางรากฐานใหม่ และให้พันธนาการทั้งหมด สิ้นไป
กับการสละราชสมบัติของพระองค์


ดังนั้น จึงทรงวางแผนแกล้งตายแล้วไปบวชเสีย ดังนี้ฯ

 

วางแผนจนต้องฆ่าเจ้าฟ้าเหม็น และราชวงศ์ที่สืบเชื้อสายตรงจากพระเจ้าตากจนตายแทบจะหมดวงศ์ตะกูลเลยหรอ
"ผู้ชนะเป็นผู้เขียนประวัติศาสตร์"

 

ควรมีแหล่งอ้างอิงนะโยมเพราะที่กล่าวมานั้นมันเกี่ยวเนื่องกับประวัติศาสตร์ชาติไทยเลยนะ
ถ้าจริงได้ประโยชน์อะไร ถ้าไม่จริงมีแต่เป็นโทษนะ

หวังดี
เจริญพร

 

ประเทศประชาธิปไตย
การแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง
ไม่ว่าจะถูกหรือผิด ก็คือ เสรีภาพ


ส่วนเรื่อง "ข้อเท็จจริง" นั้น
ก็ต้องเอามาพิสูจน์กันก่อนว่าเป็นข้อมูลจริงหรือไม่ครับ

 

รัชกาลที่หนึ่ง แท้แล้วทรงอยากปั้นราชบุตรของพระเจ้าตากสิน
ขึ้นครองบัลลังก์เป็นองค์ต่อไปด้วย ทว่า ราชบุตรทรงทำใจไม่ได้
และไม่ทรงล่วงรู้แผนการที่ทั้งสองพระองค์วางกันไว้นั้น


ท่านจึงยอมตายดีกว่ายอมก้มหัวให้คนที่ฆ่าพระราชบิดา
ในทางการเมือง ผู้ปกครอง เมื่อไม่อาจเอาราชบุตรนั้นมา
อยู่ใต้การบังคับบัญชาได้ กฏทหารก็ต้อง "ประหารชีวิต" ครับ


หากเข้าใจกันดีแล้ว ความแค้นย่อมสิ้นไป...

 

ต้องการประวัติศาสตร์จริงๆ หรือประวัติศาสตร์จอมปลอมที่ผู้ชนะหรือผู้มีอำนาจขีดเขียน

ขึ้นมา ทุกสิ่งอยู่ที่วิจารณญาณครับ ส่วนตัวผมสนับสนุนให้สืบหาข้อเท็จจริง เพราะเบื่อ

หน่ายเต็มที่กับประวัติศาสตร์โสมมจอมปลอม เอาดีใส่ตัวของไทยเหลือเกิน

 

กรณีนี้ผมมองไม่สมเหตุผลครับ และไม่มีทางเป็นไปได้ที่พระเจ้าตาก

ถ้าัยังมีชีวิตอยู่ จะทรงยอมให้ประหารพระราชบุตรของตนครับ หนทาง

มีมากมายที่ดีกว่าการยัดเยียดความตายให้ลูกตนเอง ... ดังนั้นเรื่องสม

ยอมกันของพระเจ้าตากและรัชกาลที่ 1 จึีงไม่อยู่ในสิ่งที่เป็นไปได้ครับ

 

เจ้าฟ้าเหม็น รัชทายาทพระเจ้าตาก
ตัดหวายอย่าไว้หน่อ ฆ่าพ่ออย่าไว้ลูก

เจ้า ฟ้าเหม็นมีพระชาติกำเนิดที่ยิ่งใหญ่ เป็นลูกของพระมหากษัตริย์ แต่ด้วยความที่เป็นลูกกษัตริย์นี่เอง กลับเป็นสิ่งที่ย้อนมาทำร้ายพระองค์เกือบตลอดพระชนมชีพ จนเรียกได้ว่าเป็นเจ้าอาภัพที่สุดพระองค์หนึ่งในพงศาวดารแต่มีการศึกษาค้น คว้าถึงเบื้องลึกเบื้องหลังคดีนี้ไว้น้อยมาก ไม่ต่างจากชื่อ "เจ้าฟ้าเหม็น" บุคคลสำคัญในระดับองค์รัชทายาทองสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีก็กลายเป็นเจ้านอก พงศาวดารที่แทบไม่มีใครรู้จักแม้ว่าวังท่าพระของพระองค์ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัย ศิลปากรเดี๋ยวนี้ จะห่างพระบรมมหาราชวังแค่ข้ามถนน ก็ไม่ทำให้ชื่อ "เจ้าฟ้าเหม็น" เป็นที่รู้จักขึ้นมาแต่อย่างใด..


เจ้าฟ้าเหม็น รัชทายาทพระเจ้าตาก

การเมืองใน ช่วงเปลี่ยนแผ่นดินจากกรุงธนบุรีมาสู่กรุงรัตนโกสินทร์ เป็นช่วงที่ทำให้เกิดฝักเกิดฝ่ายระหว่างเจ้าเก่าแผ่นดินก่อนกับเจ้าใหม่แผ่น ดินใหม่ในหมู่ข้าราชการขุนนางไม่น้อย แต่ด้วยพระบรมเดชานุภาพของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกฯ ซึ่งมีพระราชอำนาจเด็จขาดมาแต่สมัยกรุงธนบุรี ก็ทำให้คลื่นการเมืองที่รุนแรงสงบเรียบร้อยไปได้ ศัตรูทางการเมืองโดยเฉพาะกับเชื้อสายในพระราชวงศ์สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี และขุนนางสำคัญจำนวนมากถูกกำจัดในต้นรัชกาล

พระราชโอรสบางพระองค์ใน สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีที่ยังเล็กก็มิได้ถูกกำจัดไปในคราวนั้น พระราชโอรสพระองค์หนึ่งที่ถูกเว้นโทษประหารคือเจ้าฟ้าเหม็น เนื่องจากยังทรงพระเยาว์อยู่มาก และทรงเป็น "หลานตา" ของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกฯ นอกจากจะทรงเว้นโทษแล้วยังทรงเลี้ยงดูอย่างใกล้ชิด เนื่องจากพระเจ้าหลานเธอพระองค์นี้ทรงเป็นกำพร้าทั้งพ่อและแม่ และยังทรงเป็นพระเจ้าหลานเธอพระองค์แรกของพระองค์ โปรดพระราชทานที่วังให้อยู่ใกล้กับวังหลวงมากที่สุด คือวังท่าช้าง "เจ้าฟ้าเหม็น" เจ้านายพระองค์แรกของวังท่าพระนั้น แม้จะมีพระประวัติอยู่น้อยในพงศาวดาร แต่ก็อยู่ในหน้าสำคัญ ตอนต้นรัชกาลที่ ๒ โดยถูกกล่าวหาว่าเป็นกบฏ แทบจะทันทีที่รัชกาลที่ ๑ เสด็จสวรรคต ทั้งที่ตลอดรัชกาล ก็ไม่ปรากฏว่าทรงมีบทบาทใดๆ ในราชสำนัก หรือทางการเมือง


กำเนิดเจ้าฟ้าเหม็น..

เจ้าฟ้าเหม็น หรือสมเด็จพระเจ้าหลานเธอ เจ้าฟ้ากรมขุนกษัตรานุชิต เป็นพระราชโอรสของสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี พระมารดาคือสมเด็จเจ้าฟ้าหญิงฉิมใหญ่ พระราชธิดาองค์ใหญ่ของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกฯ เท่ากับว่าทรงเป็น "หลานตา" องค์โตของรัชกาลที่ ๑ ประสูติในสมัยกรุงธนบุรี ในวันศุกร์ ขึ้น ๗ ค่ำ เดือน ๑๐ จุลศักราช ๑๑๔๑ (๑๗ กันยายน ๒๓๒๒)

ใน คราวเจ้าฟ้าเหม็นประสูติ บังเกิดเรื่องพิสดารหลายประการคือ เจ้าพระยามหากษัตริย์ศึก "เจ้าคุณตา" ของเจ้าฟ้าเหม็น ตีได้เมืองเวียงจัน ได้พระแก้วมรกตกับพระบาง และเกิดเหตุเป็นลางหลายอย่าง ตามจดหมายเหตุความทรงจำของกรมหลวงนรินทรเทวี ดังนี้


" เจ้าฟ้ากระษัตริย์ศึกเข้าเมืองได้ ณ วันจันทร์ เดือน ๑๐ ขึ้น ๓ ค่ำ เจ้าเมืองหนี ได้พระแก้วพระบาง พระไอยกาเข้าเมืองได้ ๓ วัน เจ้าลูกทรงครรภ์ประสูตร์เจ้า ณ วันศุกร์ เดือน ๑๐ ขึ้น ๗ ค่ำ ประสูตร์เปนพระราชกุมาร ประโคมแตรสังข์ลั่นฆ้องไชย แมงมุมทั้งไข่ จิ้งจกตกพร้อมกัน แมงมุมอนิจกรรม จิ้งจกไปได้ ๑๒ วัน เจ้าแม่สิ้นพระชนม์ ส่วนเจ้าลูกให้พระพี่นางเธอเอาไปเลี้ยง ให้นามเจ้าสุพันทวงษ์..."


เจ้า ฟ้าเหม็นทรงเป็นกำพร้าพระมารดามาตั้งแต่ประสูติได้เพียง ๑๒ วัน ต่อมาอีกเพียง ๓ ปี คือวันที่ ๖ เมษายน ๒๓๒๕ ก็เกิดเหตุกับพระราชบิดา สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีทรงถูก "เจ้าคุณตา" สำเร็จโทษ พร้อมกับพระญาติอีกหลายพระองค์จนเกือบสิ้นวงศ์ เจ้าฟ้าเหม็นทรงพ้นชะตากรรมนี้มาได้ก็เพราะยังเล็ก และทรงเป็นหลานคนโต ของเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึก ซึ่งต่อมาก็คือพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกฯ ครั้นเมื่อทรงเจริญพระชันษาขึ้น สมควรมีวังอยู่ต่างหาก จึงโปรดพระราชทานวังถนนหน้าพระลาน ด้านตะวันตก ติดกับท่าช้างวังหลวง ซึ่งก็ถือได้ว่าใกล้ชิดกับวังหลวงมาก แต่ก็ไม่ปรากฏว่าทรงว่าราชการในกรมใดตลอดรัชกาลที่ ๑


เป็นลูกเจ้าตาก ในแผ่นดินรัตนโกสินทร์..

มี หลักฐานชี้ว่าทรงเป็นหลานเธอที่ใกล้ชิดกับรัชกาลที่ ๑ พอสมควร คือเมื่อคราวชะลอพระศรีศากยมุนี มาจากสุโขทัย เจ้าฟ้าเหม็นได้โดยเสด็จเคียงข้างรัชกาลที่ ๑ ด้วยขณะนั้นทรงประชวรอยู่ แต่ก็เสด็จออกในกระบวนแห่ชักพระพุทธรูปจากประตูท่าช้างมายังวัดสุทัศน์ จนเกิดอุบัติเหตุขึ้น ตามที่กรมหลวงนรินทรเทวีได้ทรงจดไว้


" ณ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ ยกทรงเลื่อนชักตามทางสถลมารค พระโองการตรัสให้แต่งเครื่องนมัสการพระทุกหน้าวัง น่าบ้านร้านตลาดตลอดจนถึงที่ ประชวรอยู่แล้ว แต่ทรงพระอุสาห เพิ่มพระบารมีที่หน่วงโพธิญาณจะโปรดสัตว์ ทำนุบำรุงพระสาศนา เสด็จพระราชดำเนิน ตามกระบวนแห่พระ หาทรงฉลองพระบาทไม่จนถึงพลับพลาเสด็จขึ้น เซพลาดเจ้าฟ้ากรมขุนกระษัตรารับทรงพระองค์ไว้..."


กับ ในงานฉลองวัดพระศรีรัตนศาสดาราม ครั้งที่ ๒ ปี ๒๓๕๒ ทรงมีพระนามปรากฏอยู่ในรายนามเจ้านายที่รับผิดชอบดูแลสำรับเลี้ยงพระ ๑๕ รูป นอกจากนี้ก็ไม่ปรากฏว่าทรงว่าราชการในทางใด

แม้ว่าจะทรงเป็นหลาน องค์โปรดของรัชกาลที่ ๑ แต่ด้วยพระบารมี หรืออำนาจราชศักดิ์นั้น คงเปรียบไม่ได้กับสมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ เจ้าฟ้ากรมหลวงอิศรสุนทร พระราชโอรสองค์โตในรัชกาลที่ ๑ ซึ่งทรงเป็นทั้งวังหน้า และโดยเสด็จในราชการสงครามอยู่หลายครั้ง แต่ชนักติดหลังที่ไม่มีทางลบได้คือทรงเป็น "ลูกเจ้าตาก" ซึ่งเป็นเหตุสำคัญที่นำมาสู่วาระสุดท้ายของพระองค์


คดีกบฏ..

เมื่อ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกฯ เสด็จสวรรคตได้เพียง ๓ วัน ก็เกิดคดีเจ้าฟ้าเหม็นเป็นกบฏ เหตุเกิดจากมีบัตรสนเท่ห์กล่าวโทษพระองค์คบคิดกับขุนนางจำนวนหนึ่งคิดแย่ง ชิงราชสมบัติ เรื่องนี้จะมีข้อเท็จจริงอย่างไรไม่มีใครรู้ได้ ทั้งเรื่องราวที่เกิดขึ้นก็ออกจะพิสดารอยู่ ตามที่ปรากฏในพงศาวดารฉบับเจ้าพระยาทิพากรวงศ์ดังนี้


" ครั้นเดือน ๑๐ ขึ้น ๑๒ ค่ำ มีกาคาบหนังสือทิ้งที่ต้นแจง หน้าพระมหาปราสาท พระยาอนุชิตราชาเป็นผู้เก็บได้ อ่านดูใจความว่า พระเจ้าหลานเธอเจ้าฟ้าธรรมธิเบศร ซึ่งเป็นกรมขุนกระษัตรานุชิต เป็นบุตรเจ้ากรุงธนบุรี กับพี่น้องร่วมบิดาเดียวกันอีกสองคนคือ นายหนูดำหนึ่ง จอมมารดาสำลีในพระบัณฑูรน้อยหนึ่ง คบคิดกับขุนนางเป็นหลายนายจะแย่งชิงเอาราชสมบัติ จึงนำความขึ้นกราบทูลแต่สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว กรมพระราชวังบวรสถานมงคล โปรดให้ไต่สวนได้ความจริงแล้ว รุ่งขึ้นวันจันทร์ เดือน ๑๐ ขึ้น ๓ ค่ำ จึงให้นายเวรกรมพระตำรวจวังไปหากรมขุนกระษัตรานุชิตเข้ามาที่ประตูพิมาน ไชยศรีสองชั้นแล้วจับ..."


เรื่อง "กาคาบข่าว" นี้ยังปรากฏรายละเอียดเพิ่มเติมในศุภอักษร เรื่องหม่อมเหม็นกับพวกเป็นกบฏ จ.ศ. ๑๑๗๑ ว่ามีประจักษ์พยานเห็น "อีกา" กันหลายคนดังนี้


" ครั้น ณ วัน เดือน ๙ แรม ๑๑ ค่ำ ปีมแสงศก มีกาคาบกระดาษหนังสือมาทิ้งลงริมพระที่นั่งดุสิดามหาปราสาท ตำรวจในล้อมวงรักษาพระองค์ได้เห็นเปนอันมาก จึงนำเอาหนังสือไปแจ้งแก่พระยาอภัยรณฤทธิ พระยาอนุชิตราชาจางวางพระตำรวจปฤกษาด้วยเสนาบดีนำเอาหนังสือขึ้นทูนเกล้าฯ ถวาย"


เมื่อพระยาอนุชิตราชาได้หนังสือแล้วจึงนำหนังสือ นี้ขึ้นทูลเกล้าฯ ถวาย รัชกาลที่ ๒ รุ่งขึ้นจึงโปรดให้จับกุมเจ้าฟ้าเหม็นมาสอบสวน ผู้ที่ทำการจับกุมก็คือพระยาอนุชิตราชานั่นเอง เหตุการณ์การจับกุมนี้ มีพระราชวิจารณ์ของรัชกาลที่ ๕ ในจดหมายเหตุกรมหลวงนรินทรเทวีว่า


" จับที่ประตูสองชั้นนี้เปนการกึกกักกันมาก ว่าปล่อยให้เสลี่ยงเข้ามาในประตูสองชั้น แล้วปิดประตูทั้งสองข้าง เมื่อเวลาจับนั้นเจ้าฟ้าเหม็นเอามือตบขา พูดติดอ่างว่าจะจับข้าไปข้างไหน"


ส่วน เจ้าจอมมารดาสำลี จำเลยอีกคนหนึ่งนั้น ทรงเป็นพระราชธิดาในสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีมีพระนามว่าพระองค์เจ้าหญิงสำลี วรรณ เป็นเจ้าจอมในกรมหลวงเสนานุรักษ์ ซึ่งต่อมาก็คือวังหน้าในรัชกาลที่ ๒ เหตุการณ์ในขณะเกิดเหตุนั้น หลวงพิสูจน์พาณิชยลักษณ์ (ม.ล.เพิ่มยศ อิศรเสนา) ได้นิพนธ์ไว้ว่า


" ในวันจันทร์ วันเดียวกันนั้น เจ้าจอมมารดาสำลีตัดผมใหม่ พระองค์ชายพงศ์อิศเรศร์ ชันษา ๙ ปี พระองค์หญิงนฤมล ชันษา ๖ ปี สามคนแม่ลูกนั่งเล่นกันอยู่ที่พระตำหนักในพระนิเวศนเดิม (ราชนาวิกสภา) สมเด็จฯ กรมหลวงเสนานุรักษ์เสด็จกลับจากพระบรมมหาราชวัง รับสั่งถามเจ้าจอมมารดาสำลีว่า กรมขุนกษัตรานุชิตเป็นขบถ เขาว่าเจ้ารู้เห็นเป็นใจด้วยจริงหรือ คุณสำลีตอบเป็นทำนองว่า จะหาว่าเป็นขบถก็ตามใจ พ่อเขาก็ฆ่า พี่น้องเขาจะเอาไปฆ่า ตัวเองจะอยู่ไปทำไม รับสั่งให้เรียกตำรวจเข้ามาคุมตัวไป คุณสำลีก็ผลักหลังลูกสองคนว่า นี่ลูกเสือลูกจระเข้ แล้วก็ลุกขึ้นตามตำรวจออกไป"


นอกจากนี้ยังมีพระราชโอรส ของสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีอีกพระองค์หนึ่งที่ถูกกล่าวหาในคดีนี้คือนายหนู ดำ หรือพระองค์เจ้าชายอรนิภา อีกพระองค์หนึ่ง


ชำระความ..

ใน คดีนี้โปรดให้พระเจ้าลูกยาเธอพระองค์ใหญ่ชำระความ ซึ่งพระเจ้าลูกยาเธอพระองค์นี้ต่อมาคือพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๓ ทรงสอบสวนทวนความได้ว่า มีขุนนางผู้ใหญ่เข้าร่วมด้วยคือ


เจ้าพระยาพลเทพ (บุนนาค บ้านแม่ลา)
พระยาเพ็ชรปาณี (กล่อม)
พระยาราม (ทอง)
พระอินทรเดช (กระต่าย)
นอกนั้นเป็นชั้นผู้น้อย รวมผู้ต้องหาในคดีนี้ ๔๐ คน กับพระราชวงศ์อีก ๓ พระองค์


เจ้า พระยาพลเทพ เห็นจะเป็นผู้ที่มีตำแหน่งสูงสุดในคดีนี้ เจ้าพระยาพลเทพผู้นี้เคยมีประวัติที่ดีเด่นมาตลอดรัชกาลที่ ๑ คือเมื่อครั้งยังเป็นนายบุนนาค อยู่บ้านแม่ลา แขวงกรุงเก่า เป็นต้นคิดโค่นราชบัลลังก์สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี และมีเจตนาจะถวายราชสมบัติแก่เจ้าพระยามหากษัตริย์ศึก แผนการนี้ได้มอบให้พระยาสรรค์ดำเนินการเป็นแม่ทัพเข้าตีกรุงธนบุรี จนเกิดเหตุกบฏพระยาสรรค์ขึ้นนั่นเอง ความดีความชอบในครั้งนั้นทำให้นายบุนนาคได้รับพระราชทานยศเป็น เจ้าพระยาไชยวิชิต รักษากรุงเก่า

และต่อมาได้เป็นเจ้าพระยาพลเทพ สังกัดกรมนา ก่อนเกิดเหตุกบฏเจ้าฟ้าเหม็นเพียง ๑ ปี คือปลายปี ๒๔๕๑ เจ้าพระยาพลเทพก็ได้เป็นแม่ทัพยกไปปราบกบฏที่เมืองยิริง หัวเมืองฝ่ายใต้ พอปีรุ่งขึ้นรัชกาลที่ ๑ ก็เสด็จสวรรคต ดูเหมือนว่าท่านผู้นี้จะเป็นขุนนางที่จงรักภักดีต่อรัชกาลที่ ๑ มาตลอด แต่เหตุใดจึงตกไปอยู่ใน "บัญชีรายชื่อ" ผู้สมคบคิดโค่นราชบัลลังก์ได้ ยังน่าสงสัยอยู่

จากการสอบสวนของพระองค์เจ้าชายทับ (สถาปนาเป็นกรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ ปี ๒๓๕๖) ได้ทรงชี้มูลความผิดไปที่พระอินทรเดช (กระต่าย) กรมพระตำรวจนอกซ้าย ว่าเป็นต้นคิดชักชวนพรรคพวกคิดการใหญ่
สอดคล้องกับความในศุภอักษร เรื่องหม่อมเหม็นเป็นกบฏว่า


" ในหนังสือนั้นเปนใจความว่า อ้ายกระต่ายอินทรเดชะพูดกับอ้ายเมืองสารวัดว่า ล้นเกล้า กรมพระราชวังบวรฯ มีบุญแล้วไม่ทรงพระเมตตาเหมือนแต่ก่อน ถึงจะเปนเจ้าแผ่นดินก็หายอมเปนข้าไม่"


พระอินทรเดชนี้ เดิมคือจมื่นราชาบาล เคยอยู่ในทัพเจ้าพระยามหาเสนา คราวรบกับทวาย แต่เสียทีแก่ทัพพม่า ถอยร่นมาจนถึงทัพของพระยาอภัยรณฤทธิ์ ซึ่งเป็นทัพหน้าของทัพหลวง แต่เมื่อเกิดเหตุคับขันนี้ขึ้นพระยาอภัยรณฤทธิ์กลับไม่ยอมเปิดประตูค่ายรับ ทัพเจ้าพระยามหาเสนาที่แตกพ่ายมา จมื่นราชาบาลเรียกให้เปิดประตูรับอยู่หลายครั้งก็ไม่สำเร็จ ทัพพม่าตามรุกเข้ามาตีจนถึงหน้าค่าย ทำให้แม่ทัพคือเจ้าพระยามหาเสนาตายในที่รบ เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระพิโรธมาก ถึงกับทรงสั่งประหารชีวิตพระยาอภัยรณฤทธิ์ ส่วนจมื่นราชาบาลมีความดีความชอบ ให้เป็นที่พระอินทรเดช รับราชการในกรมพระตำรวจสืบมาจนเกิดเรื่องเจ้าฟ้าเหม็นขึ้น

"สำนวนการสอบสวน" ที่กล่าวร้ายพระอินทรเดช เป็นต้นคิดล้มราชบัลลังก์นี้ อยู่ในบทพระราชนิพนธ์ พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ใน

โคลงปราบดาภิเษก
เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย

ไป่นานกาคาบฟ้อง ลิ่วลม มาเฮย
เหตุพระตำรวจกรม นอกซ้าย
ใจพาลพวกพาลผสม เสี้ยมพระ หลานนา
แข่งคิดทรยศร้าย เร่งล้างฤาหลอ

เสียพระญาติเจ้าหนึ่งแล้ สิบขุน นางเฮย
ทหารบ่กลัวเกรงบุญ บัดม้วย
ใครฤาไป่คิดคุณ ขบถต่อ ท่านนา
แม่นจะปลงชีพด้วย ดาพไม้จันทน์จริง


สิบขุนนางในครั้งนี้คือ

๑. เจ้าพระยาพลเทพ (บุนนาค บ้านแม่ลา)
๒. พระยาเพ็ชรปาณี (กล่อม)
๓. พระยาพระราม (ทอง)
๔. พระอินทรเดช (กระต่าย)
๕. จมื่นสท้านมณเฑียร (อ่อน)
๖. นายขุนเนน (หลานเจ้าพระยาพลเทพ)
๗. สมิงรอดสงคราม
๘. สมิงศิริบุญ (โดด) บุตรเจ้าพระยามหาโยธา
๙. สมิงพัตเบิด (ม่วง)
๑๐. สมิงปอนทละ


รวมกับข้าในกรมเจ้าฟ้าเหม็นอีก ๓๐ คน ถูกสั่งประหารทั้งสิ้น รวมเวลาปราบกบฏตั้งแต่กาคาบข่าวจนถึงสั่งประหารเสร็จสิ้นใน ๔ วัน


กบฏ...เจ้าฟ้าเหม็น

รัชทายาท พระเจ้าตากสิน ที่ชาวบ้านเรียกว่าเจ้าฟ้าเหม็นนั้น มีอยู่หลายพระนาม พระนามแรก พบในจดหมายเหตุความทรงจำของกรมหลวงนรินทรเทวี...


" เจ้าฟ้ากษัตริย์ศึกเข้าเมืองได้ ณ วันจันทร์ เดือน 10 ขึ้น 3 ค่ำ เจ้าเมืองหนี ได้พระแก้วพระบาง พระไอยกาเจ้าเมืองได้ 3 วัน เจ้าลูกทรงครรภ์ ประสูติเจ้า ณ วันศุกร์ เดือน 10 ขึ้น 7 ค่ำ ประสูติเป็นพระราชกุมาร....12 วัน เจ้าแม่สิ้นพระชนม์ ส่วนเจ้าลูกให้พระพี่นางเธอเอาไปเลี้ยง ให้ นาม...เจ้าสุพันธวงษ์"


ปรามินทร์ เครือทอง เขียนเรื่องคดีกบฏเจ้าฟ้าเหม็น รัชทายาทพระเจ้าตาก ไว้ในศิลปวัฒนธรรม ฉบับเดือนกันยายน 2547 ว่า เจ้าฟ้าเหม็น ทรงเป็นกำพร้าพระมารดามาตั้งแต่ประสูติได้เพียง 12 วัน อีก 3 ปีต่อมา วันที่ 6 เมษายน 2325 ก็เกิดเหตุพระราชบิดา สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี ทรงถูกเจ้าคุณตาสำเร็จโทษ พร้อมพระญาติอีกมากมาย จนเกือบจะสิ้นวงศ์

เจ้าฟ้าเหม็นทรงพ้นชะตากรรมนี้ได้ เพราะยังเล็ก และทรงเป็นหลานคนโตของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก และได้พระราชทานนามใหม่ เจ้าฟ้าอภัยธิเบศร์ คนทั่วไปเรียกว่าเจ้าฟ้าอภัยทศ รัชกาลที่ 1 ทรงสดับก็รับสั่งว่า พระนามนี้พ้องกับเจ้าฟ้าอภัยทศ แผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์ พ้องกับเจ้าฟ้าอภัย ในแผ่นดินพระเจ้าอยู่หัวท้าย-สระ ซึ่งมีชะตากรรมสุดท้าย ในช่วงผลัดแผ่นดินต้องพระราชอาญาสำเร็จโทษด้วยท่อนจันทน์...

ไม่เป็น มงคล โปรดให้เปลี่ยนเป็นเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์ ต่อมาปี พ.ศ. 2349 เป็นกรมขุนกษัตรานุชิต เมื่อทรงพระเจริญพระชันษา จึงโปรดพระราชทาน วังถนนหน้าพระลาน ด้านตะวันตกติดกับท่าช้างวังหลวง มีหลักฐานชี้ว่า ทรงเป็นหลานเธอที่ใกล้ชิดกับรัชกาลที่ 1 เมื่อคราวชะลอพระศรีศากยมุนีจากสุโขทัยมาไว้วัดสุทัศน์ กรุงเทพฯ กรมหลวงนรินทรเทวีได้ทรงจดไว้ว่า....


" ณ ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 ยกทรงเลื่อนชักตามทางสถลมารค พระโองการตรัสให้แต่งเครื่องนมัสการพระทุกน่าวัง น่าบ้านร้านตลาด ตลอดจนถึงที่ประชวรอยู่แล้ว แต่ทรงพระอุตสาห......เสด็จพระราชดำเนินตามกระบวนแห่พระ หาทรงฉลองพระบาทไม่ จนถึงพลับพลาเสด็จขึ้น เซพลาด เจ้าฟ้ากรมขุนกษัตราฯรับทรงพระองค์ไว้"


แม้มีพระนาม กรมขุน...แต่ไม่ปรากฏว่า ได้ทรงกรมมีบทบาทใด จนสิ้นรัชกาลที่ 1 ได้ 3 วัน ก็เกิดกรณี ที่เรียกว่า คดีเจ้าฟ้าเหม็นเป็นกบฏ ปรากฏพงศาวดาร ฉบับเจ้าพระยาทิพากรวงศ์ ดังนี้


" ครั้นเดือน 10 ขึ้น 2 ค่ำ มีกาคาบหนังสือทิ้งที่ต้นแจง หน้าพระมหาปราสาท พระยาอนุชิตราชาเป็นผู้เก็บได้ อ่านดูได้ใจความว่า พระเจ้าหลานเธอเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์...เป็นบุตรพระเจ้ากรุงธนบุรี กับพี่น้องร่วมบิดา.....คบคิดกับขุนนางเป็นหลายนาย จะแย่งชิงเอาราชสมบัติ....โปรดให้ไต่สวนได้ความจริงแล้ว รุ่งขึ้น วันจันทร์ เดือน 10 ขึ้น 3 ค่ำ จึงให้นายเวรกรมพระตำรวจวัง ไปหากรมขุนกษัตรานุชิต เข้ามาที่ประตูพิมานไชยศรีสองชั้น...แล้วจับ....."


ชะตา กรรมสุดท้าย...พระเจ้าหลานเธอเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์ หรือเจ้าฟ้าเหม็น ก็เป็นเช่นเดียวกับเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์ กรมขุนเสนาพิทักษ์ หรือเจ้าฟ้ากุ้ง โอรสพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ ที่ทรงต้องหา เป็นชู้กับหม่อมสังวาลย์ พระสนมพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ ถูกลงพระราชอาญา สำเร็จโทษด้วยท่อนจันทน์

ปรามินทร์ เครือทอง สรุปว่า พระนามต่างๆของเจ้าฟ้าเหม็น ไม่มีพระนามใดเลยที่เป็นมงคล เหลือพระนามเดียว กรมขุนกษัตรานุชิต ซึ่งแปลว่ากษัตริย์ผู้มีชัย แต่ในชีวิตจริง ไม่ทรงมีทางเอาชนะอะไรได้...

ที่มาจาก http://hello-siam.blogspot.com/2007/09/blog-post_5672.html

 

ความรักของพ่อที่มีต่อลูก
สำหรับคนธรรมดา ย่อมจริงดังที่ท่านกล่าว


ยกเว้นเกิดในตระกูลกษัตริย์
แม้รักลูกแค่ไหน ก็ยอมสละได้
เพื่อแผ่นดิน และบุตรนั้นก็ยอมตายได้
เพื่อแผ่นดินเช่นกัน


นี่คือ สิ่งที่แตกต่างของสายเลือดกษัตริย์กับสามัญชนครับ

 

เมื่อคุณรู้ความจริงแล้ว
คุณอาจจะเก็บไว้ในใจดีกว่า



เมื่อคุณได้ชัยชนะแล้ว
คุณเองอาจตัดสินใจ
เขียนประวัติศาสตร์ใหม่เอง


ก็ได้นะครับ

 

ในประเทศจีนมี "งักฮุย"
ในประเทศไทยก็มี "เจ้าฟ้าเหม็น"


คิดว่าคล้ายกันไหม?

 

ตายจริงครับ

ถึงบวชก็ตายจริง

 

เจ้าฟ้าเหม็น รัชทายาทของพระเจ้าตากสิน ก็คือ หลานของรัชกาลที่หนึ่ง


รัชกาลที่หนึ่ง ทรงพระราชทานพระราชธิดาองค์หนึ่งในแก่พระเจ้าตากสินและได้
กำเนิดราชบุตรเป็น "เจ้าฟ้าเหม็น" ทรงรักมาก ทรงให้ไปไหนมาไหน เสมอพระองค์
เสมอ แม้กระทั่งการรบครั้งสุดท้าย (ที่เกิดการปฏิวัติพระเจ้าตากสินขึ้น) ก็ทรงไปด้วยกัน


ทรงรักมาก แต่ก็ทรง "จำตัดใจ" ประหาร
เจ้าฟ้าเหม็น หลานชายที่แสนรักของพระองค์เอง
ทั้งหมดที่ทำไป ก็เพื่อแผ่นดินนี้ เท่านั้นเอง

 

เห็นด้วยครับหลวงพี่
"แพ้เป็นโจร ชนะเป็นเจ้า"

 

มั่วมาก หลังจากร.1ตาย ร.2สั่งประหารต่างหาก ในข้อหาก่อกบฎ
รักจริงๆจะฆ่าหลานแท้ๆของตัวเองไปทำไม ขอเหตุผลหน่อยสิ อย่าเอาเหตุผลของตัวเองมาตอบนะคับ เอาเหตุผลของร.1ท่านนะ

 

อืม ตรรกกะแปลกๆ ฆ่าคนตาย เนี่ยไม่บาปเลยสินะ แล้วคนที่ถูกฆ่าไปทำอะไรให้ถึงต้องไปฆ่าเขา แล้วพวกเขาเหล่านั้นเข้าใจตอนไหนว่าเป็นแผนที่เตี๊ยมกันไว้ คุณนึกเอง เออเองนี่หว่า ถึงพูดว่า "หากเข้าใจกันดีแล้ว ความแค้นย่อมสิ้นไป" พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้หรอ

 

สมัยรัชกาลที่หนึ่ง บ้านเมืองเพิ่งก่อร่าง
การประหารชีวิต ยังมีอยู่เพราะยังอยู่ใน
ยุคสงคราม


แต่สมัยรัชกาลที่สอง ไม่น่าจะมีแล้ว
อีกทั้ง ร.2 ทรงเปี่ยมด้วยความเป็น
ศิลปิน เรื่องประหารเพราะการเมือง
ไม่น่าจะมีช่วงนี้ (ถ้ามีประหาร ก็ด้วย
เหตุอื่น)


ตรงนี้ ประวัติศาสตร์ น่าจะสับสนนะครับ
เจ้าฟ้าเหม็น ก็คือ "เจ้าฟ้าน้อย" โอรส
องค์ที่สองของพระเจ้าตากสิน ถูกประหาร
สมัยสิ้นยุคธนบุรี ส่วนองค์น้อยอื่นๆ ที่ยอม
จำนนต่อรัชกาลที่หนึ่งนั้น ท่านไม่ทรงประหาร
เลย ทรงเลี้ยงดูอย่างดี ได้ยศฐาบรรดาศักดิตามควร


"เด็ดขาด" นั้นมี แต่ "โหดร้าย" นั้น ไม่น่าจะใช่

 

คุณเข้าใจคำว่า "ความจำเป็นทางการเมือง" ไหม?
ซึ่งอาจบีบคั้นให้พ่อแม่ลูก ยังฆ่ากันได้น่ะ


ถ้าเราไม่เข้าใจการเมือง เราจะตีความประวัติศาสตร์
ผิดไปหมดเลย ต้องอ่านเกมการเมืองยุคนั้นให้แจ้งชัดก่อน

 

ข้อความตรงนี้ขัดแย้งกัน


"ผู้ที่ถูกประหารไปในคราวเดียวกับพระราชบิดา มี ๒ องค์คือเจ้าฟ้ากรมขุนอินทรพิทักษ์ (จุ้ย)ที่เล่าให้ฟังในกระทู้ และพระอนุชา คือ เจ้าฟ้าชายน้อย




องค์อื่นๆอยู่มาได้ทั้งหมด




ในจำนวนนี้ มีอยู่องค์หนึ่งเป็นที่โปรดปรานของรัชกาลที่ ๑ เพราะเป็นเจ้าฟ้าที่ประสูติจากพระราชธิดาของสมเด็จพระพุทธยอดฟ้า ฯ ซึ่งถวายเป็นเจ้าจอมในพระเจ้าตากสิน (บางแห่งว่าเป็นพระมเหสี)


มีพระนามเดิมว่าเจ้าฟ้าเหม็น หรือเจ้าฟ้าชายสุพันธุวงศ์ กรมขุนกษัตรานุชิต


ไม่ว่าเสด็จไปไหน ก็จะโปรดฯให้ตามสด็จอยู่เสมอจนตลอดรัชกาล


แต่พอสิ้นรัชกาลที่ ๑ ขึ้นรัชกาลที่ ๒ เจ้าฟ้าองค์นี้ก็ถูกข้อหากบฎ ถูกสำเร็จโทษ"