โดนขังวิญญาณ

ทุกวันนี้ก็ทำอยู่คะแต่สงสัยยังไม่มากพอ แต่ก็ดีกว่าตอนที่ยังไม่ได้ทำเหมือนมันอยู่ในโคลนตมทำอะไรก็ไม่ดี แต่พอเริ่มสวดมนต์ปฏิบัติธรรมพอสมควรก็รู้สึกว่ามันดีขึ้นกว่าตอนที่ไม่ปฏิบัติเยอะคะ แต่คราวนี้ก็จะปฏิบัติให้มันเข้มมากกว่าเดิม หรือถ้ามีอะไรแนะนำเพิ่มเติมก็รบกวนด้วยนะคะ
ขอบคุณคะ

 

ขอ อนุโมทนา สาธุ ในความตั้งใจครับ ของผมก็ไปไม่ถึงไหนเหมือนกัน :d

 

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1369320/[/MUSIC]

 

สวัสดีครับ ทุกท่าน วันนี้เอาบุญมาฝากด้วยครับ แต่ทุกท่านก็คงไปทำบุญเหมือนกัน
อิอิ

ผมไปวัดป่าทับทิมแดงมาครับ แถวบ้านนี้

 

อนุโมทนาด้วยนะครับ....

 

ไปงานอาจารย์ผ่านมา ขอบคุณโรงทานทั้งหลาย อาหารอุดมสมบูรณ์เหลือเกิน
ให้ทานอาหารนี่ล่ะดีนักหนา ท่านว่า เลี้ยงข้าวหนึ่งมื้อเหมือนบุญคุณชุบชีวิต

งานศพพระธรรมดา ท่านเป็นพระที่สมถะมากทั้งการอยู่กินและตายก็เผาอย่างสมถะ
ท่านอาจารย์ผ่านท่านบอกหวยแม่นมากทังๆที่ไม่บอกแต่คนตีเป็นเลขไปเอง น้าผม
ไปกวาดลานวัดสมัยนั้นผีเยอะมาก (สมัยซื้อหวยหนึ่งสลึงถูกรับคืนสิบสองบาท)
กวาดลานวัดไปเสียวสันหลังกลัวผีไป กลัวก็กลัวอยากถูกหวยก็อยาก เพราะท่านบอก
กวาดแล้วจะถูกหวยเลยจำต้องกวาดเพราะความอยากตัวเดียวแท้ๆ กวาดแล้วผีตามมาบอก
ถึงบ้านหลายครา ใครไม่กลัวผีก็ไปกวาดซะเป็นเคล็ดของวัดนี้

 

เมื่อยังไม่เห็นทุกข์ ยังเพลิดเพลินจึงยังไม่เห็นธรรมและไม่สนใจธรรม
เมื่อเห็นทุกข์ เห็นเกิด แก่ เจ็บ ตาย จึงเห็นความไม่เที่ยง
เมื่อพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ ไม่ได้สิ่งที่หวังใจ ปล่อยให้สิ่งที่ได้มาหลุดลอยไป
พบกับสิ่งที่ไม่พึงพอใจ สิ่งเหล่านี้ก็ทำให้เห็นทุกข์
เห็นบางท่านปฏิบัติธรรมภาวนาถึงมรณสติ เห็นโลกนี้ทุกข์ เห็นโลกนี้ไม่เที่ยง
เราควรวางใจอย่างไรหรือเราจะเข้าใจเราเองได้อย่างไรว่า
ขณะนี้เรากำลังปลงโลกเห็นความจริงของโลก หรือ เราไม่ได้ปลงและเห็นความจริงของโลก
หากแต่เป็นเพียงผู้เศร้าหมอง ผู้หมดกำลังใจ ผู้หมดอาลัยตายอยาก แต่ยังจมในโลกธรรม

 

ใช่ท่านเดียวกับที่เป็นศิษย์สายพระอาจารย์มั่น หรือไม่ครับ (หลวงปู่ผ่าน ปัญญาปทีโป)

 

อาการของการปลงได้ด้วยธรรมเหมือนช้างที่ไม่อยู่รวมโขลง ไม่ใช่โดดเดี่ยว
หากินลำพังแบบน้ำตาไหลพราก หากแต่อยู่ตัวเดียวหากินด้วยความสุขใจเป็น
เอกทั้งใจและร่างกายไม่รวมหมู่คณะ
ถ้าเห็นด้วยทิพย์คือเทวดาที่อยู่ใกล้คนปลงแบบปลงแล้วใจคนปลงจมตาม
จะมีลักษณะเศร้าหมองรัศมีไม่งาม หน้าตาคนปลงก็เหมือนคนไม่มีความรู้สึก
หลอกให้ยิ้มยากยิ่งนัก
ส่วนคนปลงมรณะแล้วใจฟูไม่ปลงตามนั้นคือ ปลงแล้วอยู่เหนือโลกสมมุติ
เป็นปรมัตถ์ เทวดาเหล่าใดอยู่ใกล้ก็จะมีรัศมีเรืองรอง หน้าตาคนปลงแบบนี้จะ
ค่อนไปทางหัวเราะง่าย เรื่องราวผ่านมาแล้วผ่านไปไม่ติดค้าง ยามอยู่คนเดียว
แทนที่จะว้าเหว่กลับยิ่งแผ่ความมีเมตตาออกมา หรือแผ่ออกมาครบทั้งจริยะ
ของพระพรหมตามหลักพรหมวิหารสี่ เรียกว่าว่างเมื่อใดจิตอยู่เหนืออารมณ์
ทำหน้าที่แผ่ความดีออกมา แทนที่จะดึงเหตุการณ์เข้าเพื่อปลง ต่างกันตรงนี้เอง


อาจารย์ผ่านหรือหลวงปู่ผ่านก็สายเดียวกัน เป็นลูกศิษย์หลวงปู่มั่นครับ ท่าน
มาอยู่บ้างเซือม อ.อากาศอำนวยตามคำชักชวนของหลวงปู่ฝั้นเพราะหลวงปู่
ฝั้นก็เป็นคนบ้านอากาศเหมือนกัน ท่านเป็นศิษย์โดยตรงครับแต่หลวงปู่ฝั้น
มรณะก่อน ของแท้มักซ่อนตัวก็แบบนี้เองครับดูเอาเถอะจนท่านมรณะแล้ว
คนทั่วไปยังงมอะไรอยู่ ไม่รู้ได้ไงว่าท่านเป็นลูกศิษย์หลวงปู่มั่น ท่านสอนมา
กับมือ เฮ้ออ เสียดายแทนนักปฏิบัติหลายๆคน อดเลย

 

ขอประทานอภัยครับ เขียนว่าสายเดียวกันเดี๋ยวจะเข้าใจว่าคนละรูป รูปเดียวกันนะครับ
แต่นิ้วที่จะพิมพ์มันช้ากว่าสมองสั่งเลยกลายเป็นแบบนี้
" อาจารย์ผ่านหรือหลวงปู่ผ่านก็สายเดียวกัน "

 

อนุโมทนาด้วยครับ.......

 

เทวดาที่ว่าคือเทวดาประจำตัวที่ใครๆพูดถึงหรือครับ ได้ยินมานานว่าคนเรามีเทวดาประจำตัว ท่านอยู่ประจำตัวหรือท่านเดี๋ยวไปเดี๋ยวมาแบบไม่ผูกติดกับใครถาวรหรือเปล่าครับ

ถ้าเช่นนั้นการปลงหรือพิจารณาธรรมใดๆก็ดีล้วนต้องอาศัยสมาธิก่อนให้จิตสงบเบิกบานแล้วจึงค่อยปลงและพิจารณานะครับ จึงเป็นการปลงที่เบิกบานได้

ขอบพระคุณครับ

 

ผิดคำถามไปหน่อย ที่จริงจะถามว่าเหตุใดเทวดาต้องมารัศมีเศร้าหมองด้วยนะ ถ้าเป็นรัศมีคนนั้นก็ว่าไปอย่างเป็นรังสีออร่าที่ไม่สบายใจหรือกาย เทวดาทำบุญมามากแล้วทำไมยังต้องเศร้าหมองตามคนอีก ฟังแล้วสงสารเทวดาครับ

 

อนุโมทนา ด้วยค่ะ
ไม่มีโอกาสได้ไปกราบพระที่คำชะอี ซักที อยากจะไปซักครั้ง

 

อนุโมทนาในคำถาม และคำตอบค่ะ

 

เทวดาประจำตัวสำหรับผมคือ"แม่ซื้อ" หมายถึงเทวดาที่เลี้ยงเด็กทารก
พอโตมาแล้วมีกิเลสแม่ซื้อก็จะจากไป แม่ซื้อมีหลายรูปร่างแล้วแต่โฉลกของ
ทารกนั้นๆ

ส่วนเทวดาที่จะมาตอนเราโตนั้นก็เช่น พ่อแม่เราภพชาติก่อนที่ตายแล้วกำลัง
เป็นเทวดาอยู่ สามี-ภรรยาเราภพก่อนๆที่กำลังเป็นเทวดาบ้าง ตลอดจนครูบา
อาจารย์ทั้งหลายที่อยู่ภพสูงกว่าเรา ท่านเหล่านี้จะมาเองเมื่อเรามีกระแสแห่ง
การระลึกถึง ตรงนี้เด็กทารกคิดไม่ได้ร้องให้กินนมอย่างเดียวเลยไม่มาตอนนั้น

พอเราจิตตก มีใจเศร้าหมอง เทวดาที่คอยดูแลและรักษาเราเหล่านี้เลยทุกข์
เศร้าหมองตามไป เหมือนพ่อแม่ครูอาจารย์ที่เห็นลูกลำบากย่อมไม่สบายใจ
นี้เองผมจึงพูดว่าท่านไม่ใช่เทวดาประจำตัวเรา เพราะท่านก็เป็นพ่อแม่ครู
อาจารย์ของคนอื่นด้วย ท่านมาเมื่อเราคิดถึงหรือลำบากเท่านั้น

และเมื่อใดเรามีความสุขเทวดาเหล่านี้ย่อมสุขตามเราด้วยว่าบทสวดแผ่เมตตา
ต่างๆนั้นต้องแผ่ให้ท่านเหล่านี้คือพ่อแม่ครูอาจารย์เสมอครับ
ฉะนั้นแล้ว ถ้าสงสารเทวดาที่เป็นพ่อแม่ก็ดี ที่เป็นสามีภรรยาก็ดี ก็อย่าให้เขา
ลำบากใจอย่าให้เขาเป็นห่วงเรามาก ให้เรายิ้มในใจเราเสมอ ให้สดชื่นแจ่มใส
อยู่ภายในนะครับ

 

สวัสดีคะ ศิลามณี เอาบุญมาฝากเพื่อนๆ นะคะ เพิ่งจะกลับจาก สุโขทัยเมื่อวานนี้เองคะ

 

อนุโมทนา ด้วยครับ

เมื่อวันอาทิตย์ หลวงพ่อกัณหา มาวัดทับทิมแดง แถวบ้าน ไม่มีโอกาศได้
ไปกราบ เสียดาย

 

มีวิธีจัดการกับอาการเวทนาไหมครับ :d

 

เอ..เวทนามันก็มีห้าอย่างจะจัดการกับอย่างไหนล่ะ อ้อ บางทีเขาก็จัดใว้
เพียงสามอย่างเช่น สุข ทุกข์ เฉยๆ ส่วนที่ท่านแยกใว้ห้าอย่างก็ได้แก่
สุข ทุกข์ โสมนัส โทมนัส อุเบกขา

ในเวทนาห้าอย่างนี้ก็แยกออกไปว่า

สุขคือสุขกายเท่านั้นไม่รวมใจ
ทุกข์คือทุกข์กายเท่านั้นไม่รวมใจ
โสมมนัส ก็สุขใจ
โทมนัส ก็ทุกข์ใจ
อุเบกขา ท่านก็กล่าวใว้เพียงว่าให้ดูที่ใจเพราะกายมันอุเบกขาไม่ได้

เมื่อเราแยกมันออกมาเป็นข้อๆ เห็นแล้วซึ่งเวทนาที่เกิดกับเราขณะนั้นๆว่า
เวทนานั้นจัดอยู่หมวดใด เมื่อนั้นสติปัญญาเราจะจัดการกับเวทนานั้นเอง
ไม่ว่าจะปลง จะอดกลั้นจากขันติภายนอกจนเป็นโสรจะภายในอันนี้ไม่ต้อง
แนะนำก็ทำเองโดยอัตโนมัติ เราแยกเวทนานั้นๆออกมา เห็นเวทนานั้นแล้ว
เวทนามันจะหายไปเองหมดครับ ท่องเวทนาห้าให้ขึ้นใจก็พอ

สำหรับบางคนปลงมันไปหมด ปลงจนล่อนจ่อนไม่เหลืออะไรก็จะมาตกอยู่
ที่อุเบกขาตัวนี้ล่ะ มันจัดเป็นเวทนานะครับ อุเบกขาเวทนานะไม่ใช่ของดีอะไรนัก อารมณ์เวทนาตัวนี้เพียงส่งไปพระพรหมเท่านั้น