ยินดีช่วยเหลือ แก้ไขทุกปัญหา ทุกสภาวะอารมณ์ ของ วิปัสสนากรรมฐาน

กรรมฐาน ทำเหมือนคนตัดหญ้า

โยมเห็นเคยคนตัดหญ้ามั๊ย....
ลองดูนะ คราวนี้กลับไปทำใหม่
ลองทำกรรมฐานให้เหมือนคนตัดหญ้า ช่างมันให้หมด
ทำตัวแบบคนไม่เอาไหน
ทิ่งตัวพยายามเลย....

ชายตัดหญ้าผู้หนึ่ง ได้รับมอบหมายงานให้ตัดหญ้า ที่สนามหญ้าแห่งหนึ่ง
เขาผู้นั้น เพียงทำไป ทำไป ตัดไป ตัดไป ตัดเรื่อย ๆ ไป ตัดหมดก็ช่าง ตัดไม่หมดก็ช่าง เข้าผู้ไร้ซึ่งความกังวลแม้แต่น้อยเลย ว่าจะตัดไม่เสร็จ หรือตัดไม่งาม
เอาแค่ตัด มีหน้าที่แค่ตัด ตัด ๆ แล้วก็ตัด เสร็จก็ช่าง หมดก็ช่าง ไม่หมดก็ช่าง

ทำแบบคนไม่เอาไหน หาดี หาชั่วไม่ได้


ไม่ต้องตั้งใจทำ ไม่ต้องพยาม แค่ทำ ทำ ทำ ทำตาม เท่าที่ทำได้ ทำเท่าที่ต้องการจะทำ

ปล่อยให้หมด นะ ว่านั่งแล้วจะสงบ นั่งแล้วจะนิพพาน นั่งแล้วจะต้องมีปัญญา นั่งแล้วจะเกิดอภิญญา อันนี้ ปล่อย ทิ้งไปเลย อย่าให้อุปาทาน มันมาซ้อน

อะไร เกิดช่างมัน อะไรไม่เกิดช่างมัน
ไม่ใช่สิ่งสำคัญซักอย่าง
แม้ตัวสงบนั่นก็ไม่ใช่
สงบ ก็ติดสงบ
จิต เรา เหมือนลูกไก่ โง่ ๆ นึง
มันไร้เดียงสามาก ตัวสงบ ก็เหมือนสุ่มไก่ ที่เอาไปครบ จิต
จิตสบายจริง สิ่งภายนอก ทำร้ายมันไม่ได้เลย
มันออกไปดื้อข้างนอกไม่ได้เลย
แล้วมันก็โตขึ้น แล้วตายไป อยู่ในความสงบดังเดิม
ไม่ได้ปัญญา ที่ สลัดกิเลส จริง ๆ เลย

การทำวิปัสสนากรรมฐาน เหมือนเราพาลูกไก่ตัวนี้ เดินตาม เราไป พร้อม ๆ กันกับกายเรา
เดิน ๆ แล้วก็เดินไป รูปกับนาม กายกับใจ ดำเนินไปพร้อม ๆ กัน แยกรูปนามให้ออก แต่ไม่ใช่จินตนาการว่ามีรูป กับนามนะ แต่ เอาไอ้ตัวรู้นั่นแหล่ะ เรียกว่าสติก็ได้ เอาไปรู้มัน ตัวที่รู้เรียกว่าจิต รู้อยู่ตรงไหน จิตก็อยู่ตรงนั้น ไม่ต้องปรุงมัน มันเห็นเองได้

รู้ที่ขา ก็นั้นแหล่ะ จิต
รู้ที่ท้องพองยุบ ก็นั่นแหล่ะจิต
รู้ที่ลม ก็นั่นแหล่ะจิต
ทีนี้ เมื่อรู้แล้วว่าจิตคืออะไร

เอาจิต มันไร้เดียงสา เหมือนลูกไก่ตัวนี้
เดิมตามไปพร้อม ๆ กับกายเรา
เราจะประคองลูกไก่ตัวนี้ ไปพร้อมกัน
เราไปพร้อมกับมัน เคียงคู่กับมันไป
มันเดินหนี ออกไปทางนู้นบ้าง ทางนี้บ้าง
ก็ทักมันเบา ๆ เรียกมันกลับมาหากายเรา

ขันธ์ 5 ร้อให้สั้นที่สุด ก็คือ รูป กับนาม หรือ กายกับใจ
รู้ตาม นามและรูปนี้ไป ด้วยการประคอง จิตมาอยู่ที่ กาย ความเคลื่อนไหวของกาย เช่น อาการก้าวเดินของเท้า หรืออาการ การพองการยุบของท้อง แค่นี้ มีจิตอยู่กับกาย แค่นี้ ก็คลุม ขันธ์ 5 แล้ว

เอาจิตมาอยู่ที่ตัวเวทนา มันเกิดมาเมื่อไหร่ ก็ส่งลูกไก่ นี้ ไปดูมัน ทักมันเบา ๆ มันปวด มันเจ็บ มันเมื่อย มันไม่สบาย อย่างไร ไปดูมัน
ดูให้มันรู้ รู้เสร็จก็กลับมา ที่กายต่อ

เอาจิต ไปอยู่ที่ ตัวจิต เอง ดูซิ มันคิดไปนู่น คิดไปนั่น คิดไปนี่ บ้างไหม มันคิด ขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็ส่งลูกไก้นี้แหล่ะ เข้าไป ดูมัน ดูมันเฉย ๆ พอ กำหนดมันตามไปก็ได้ ยิ่งดี คิดหนอ คิดหนอ ๆ โดยไม่ต้องสนใจ มันคิดดีคิดร้าย ยังไง ตัดตรง ๆ ตรงที่ตัวคิดเลย เสร็ด ปุ๊ปเดียวอยู่ ไม่ใช่ข่ม เค้านะ ไม่ใช่ห้ามเค้านะ ดูเค้าเฉย ๆ

เอาจิต ไปอยู่ที่ ตัว สภาวะธรรม ต่าง ๆ เช่น ความฟุ้งซ่าน รำคาญใจที่เกิดขึ้น (อย่าไปโกรธ ไปเกลียดเค้า เด็ดขาดนะ เค้ามาเอง ไปเองอยู่แล้ว ) ตัวความง่วงนอนก็เหมือนกัน ดูเข้าไป ไม่ใช่ดูเพื่อไล่ แต่นี่ดู แล้วกำหนดรู้มันเฉย ๆ หายก็ช่าง ไม่หายก็ช่าง มันไม่ใช่ตัวโยม โยมก็ไม่ใช่มัน มันมา มันก็ไป แต่อย่าไปยอมแพ้นะ ตัวนี้ ทำคนยอมแพ้ไปเยอะ เป็นทาสเค้าตลอด เค้ามาเมื่อไหร่ เลิกนั่งทันที ...ความสงสัย เกิดขึ้น ตัดไปเลย รู้ตามตัวสงสัย เวลากรรมฐาน ไม่ใช่เวลามานั่งสงสัยอยากรู้นั่นรู้นี่ สงสัยมันตัวขวาง เค้าเรียก แหง่ก กับความสงสัยนั่นแหล่ะ ความชอบใจ ไม่ชอบใจ ก็เอาลูกไก่ ไปดู

ทำแบบนี้ ไปเรื่อย ๆ ทำด้วยใจกล้าหาญ เด็ดเดี่ยว ที่ไม่กลัวสิ่งใดเลย ฝั่นฝ่า แม้ดีแม้เลว แม้ความสงบ
แม้ความสุข
แม้ความ เบื่อหน่าย ท้อแท้ แม้ความฟุ่งซ่านรำคาญ

แต่ไม่ใช่ ทำไปเพื่อจะเอานู่น เอานี่ ยิ่งจะเอา มันยิ่งยาก แล้วเราจะแพ้ตัวอยากของเราเอง

ตัวสติ คือตัวควบคุม ไก่

เห็นความจริงตามมันไป เรื่อย ๆ แบบนี้

เอาให้เห็นอาการเกิดดับของรูปนาม ให้ได้ก่อน
เห็นอาการเกิดดับของรูปนามได้ (อุทยัพพยญาณ)
แค่นี้ ก็ปิดอบายแล้ว

พระพุทธองค์ ทรงตรัสไว้ว่า

ผู้ที่เห็นการเกิดดับของรูปนาม แม้มีชีวิตเพียงวันเดียว ก็ประเสริฐกว่า ผู้มีชีวิตร้อยปี แต่ไม่เห็นการเกิดดับ

แค่นี้ ก็ ใกล้ ความเป็นโสดาบันแล้ว

ลองดูนะ โยม
จะคอยอยู่

........................

ลูกไก่ ออกจากไข่
ไร้เดียงสา
ก็เที่ยวพา กายา น้อย ท่องเที่ยวไป
ในหมู่สัตว์ พาลเห็นสรรพสิ่งล้วนปะปน
อันตรายทุกแห่งหน จึงกลัวตาย
ก็ดิ้นรนหาหนทาง ตามประสา​

อยากหนีภัยเพลิงผลาญ กำลังตาม
แล..อยากข้ามหนทางแห่งทุกข์ภัย
จึงหนีไปทุกทิศทาง จวบจนมุม
หนีไม่พ้น เพลงไฟเผามอดหมดสิ้นไป
จึงหมดสิ้น ไร้ตัวไก่ ไร้ตัวดิ้นรน ไร้ทุกข์
ไร้สมุทย จวบนิโรธ เผาสิ้น หมดทุกกอง เฮย....​

ให้จิต เห็นจิต เห็นกายา
เห็น ความจริง อันเกิด แต่ทุกขัง
จึงพายังจิตนี้ จนมุม ด้วยทุกข์เอย​

ไม่มีเชื้อเพลิงใด จะเผา ทุกข์ ได้ดีเท่าทุข์
เอา ทุกข์เผาทุกข์ จนทุกข์ หมด ทุกข์
มอดไหม้เสีย​

ทุกข์ เป็นอริยทรัพย์ อันประเสริฐ
อย่ากลัวเวลาที่เจอทุกข์​

ทุกข์นี่แหล่ะสำคัญที่สุด​

ทุกข์และ ทางพ้นทุกข์ เป็น หลักสำคัญแห่ง พุทธธรรม​

เปิดประตูทุกข์ให้ได้ เถิด ท่านทั้งหลาย
จงอย่าติด ในสุขสม ให้สุข ขังตนเอย​

ทุกข์เป็นประตูบานแรกเสมอ​

ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค​

 

เรื่อง คนตัดหญ้านี่ น่าจะใช้กับคนที่มีพื้นฐานสมาธิแล้วจะเหมาะกว่าไหมครับท่าน นมัสการ หากคนสามัญทั่วไปทำอะไรไม่มีความตั้งใจ ทำงานที่ไหน เขาไล่ออกหมดจากบริษัทรนะท่านครับ:'''(

 

กลอนกาพย์อะไร ไม่เห็นสัมพันธ์กันเลย หละท่าน

 

ก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปรกตินี่พี่เกิด

อุบายธรรม คนตัดหญ้า ของหลวงพี่

ก็เหมือน อุบายธรรม นับแต้มตนตัดแต้มตน ของหลวงพ่อสงบไง

ตัดหญ้าลูกเดียว ก็คือ พุทโธลูกเดียว นั่นแหละ

 

ทำกรรมฐาน แบบไม่ทำ
ตัดหญ้าแบบไม่ตัด
เจริญ แบบไม่เจริญ
ตังใจ แบบไม่ตั้งใจ

ตั้งเมื่อไหร่มันก็ล้มเมื่อนั้น
พยายามเมื่อไหร่ ยากทันที
แค่เริ่มเจริญ ความเสื่อมก็เริ่มขึ้นแล้ว

 

อนุโมทนาด้วยครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ไม่เนื่องด้วยสิ่งใหน
ไม่เนื่องด้วยสัมพัธ์สิ่งใด
เราก็คือท่าน ท่านก็คือเรา
เนื้อเดียวกันหมด

 

นั่นหลวงพ่อ สงบฯล..ท่าน มีเจตจำนงค์แน่วแน่ในการกำหนดพุทธโธ..ประดุจคนจ้องมองคมดาบของเพชฆาตที่จะลงมาบั่นคอตนเองนั่นทีเดียว...จะเหมือนกันตรงไหน.
.กิ้วๆๆๆๆ พี่ปราบเทวดา ..เชียร์เบียร์ผิดยี่ห้ออีกแล้ว..?:boo::boo:

 

อันนี้ พี่เกิด ก็เหมือน "กรรมฐานมันลงใจ" ไงพี่เกิด
ก็ประมาณ พุทโธมันออกมาจากข้างใน ไม่ใช่ยังต้องทำ

แต่ถ้า หลวงพี่ ย้ำอะไรมามากกว่านี้ สงสัย ตัวใครตัวมัน

"อัตตาหิ อัตตโน นาโถ"

 

นี่ถ้า ยังไปไม่ถึงไหนหละซี่

เอ้างี้ ไปอ่านอันล่าสุดของหลวงพ่อนะ ตอนนี้ท่านเริ่มเน้นขั้น
อีกขั้นขึ้นมาแล้ว เพราะปรากฏคนโจมตีท่านว่า ไม่ปล่อยคำ
บริกรรม ท่านจึงต้องชี้ว่า มันลงใจแล้วจะต้องปล่อยอะไร มัน
ออกมาจากอะไรคนภาวนาเป็นเท่านั้นที่รู้ ยังต้องอาศัยบังคับหรือ
ไม่ต้องบังคับคนภาวนาเป็นแล้วรู้เอง

 

ฮั่นแน่..กิ้วๆๆๆๆๆ จะบอกว่าเป็น" กริยาพ้นเจตนา" อีกองค์ เอ๊ยอีกคนละซีนี่..?

 

ว๊า พี่กาละเกิด มะเคยเย็นเหรอ

นึกพุทโธ เย็นปั๊ปเลย เย็นปั๊ปเลย

 

เสด็จพี่ "เล่าจัง" ได้โปรด..อย่าาาาาาาาเดี๋ยวกระทู้โดนทำแท้ง เพิ่งจะเกิดเอง...พลีสสส..?

 

นี่คิดไปถึงไหน

ผมหมายถึง หลวงพ่อสงบ นะ เทศน์ใหม่ล่าสุด "พิจารณากาย"

ออกมาพร้อมเสียง พร้อมพยัญชนะ ฟังก็ได้ อ่านก็ดี

 

แหะ แหะ

ขออภัยครับหลวงพี่ เสียงดังไปหน่อย .....

 

เอ่อ ขอโอกาสอีกนิดนะครับ

เรื่อง ตัดสังโยชน์10 ไม่ใช่การนั่งนับ ตัดแต้ม อันนี้ หลวงพ่อสงบก็เทศน์
เหมือนกัน น่าจะเรื่อง "มรรคมีหนึ่งเดียว" มั้ง

คนที่ศึกษาแบบยังต้องพึ่งสมมติเพื่อสื่อสาร เขาก็บัญยัติสังโยชน์มาใช้งั้นๆ หาก
เป็นเรื่องปฏิบัติ ก็ "มรรคมีหนึ่งเดียว" ไงพี่"กะลาเกิด"

ดังนั้น ตามความเห็นผม หลวงพี่ท่านก็ยังไม่ได้เสนออะไรที่ไม่เคยได้ยินได้ฟัง
มาก่อนเลย ท่านก็ยกอุบายที่ใช้สอนได้มาเหมือนๆกันนั่นแหละ

 

มาช่วยพระท๊อป
พระท่านแจ้งไว้แล้วดังนี้ ก็กรุณาเข้าใจตามนี้ นะเจ้าคะ

 

เปิดกระทู้ให้คนอื่นมาด่าเล่น

 

ผู้รู้เยอะ แสดงความเห็นนั้นพอได้ แต่คิดจะมาสอนดันมาเจอของจริงเยอะ ปวดหัวมั้ยละท่าน

 

แจ้งพระท๊อปไว้ก่อน อิอิ
พอดีบอร์ดนี้ มีพระอริยะเจ้า(มั้ง) มีปุถุชนทรงอภิญญา(ด้วยมั้ง) เลยแรงกันจิ๊ดนึง
มีพระมาโปรดบ้าง ก็เป็นวาสนาแล้วเจ้าค่ะ ไม่ต้องไปถึงวัด มีพระมาโปรดถึงบ้าน
อนุโมทนาในความตั้งใจดีค่ะ
อิฉันเป็นปุถุชนคนหัดเจริญสติ เจ้าค่ะมาเก็บความรู้สร้างเสริมปัญญา แล้วก็หยอกเย้าสหาย
เป็นกิจวัตร ตามประสาคนอยู่ไม่สุข นิ่งเป็นหลับ ขยับเป็นตื่น