ทหารพระองค์ดำรายงานตัวหน่อยครับ

Flying Dutchman

<!-- /firstHeading --><!-- bodyContent --><!-- tagline -->From Wikipedia, the free encyclopedia
<!-- /tagline --><!-- subtitle -->
<!-- /subtitle --><!-- jumpto -->Jump to: navigation, search
<!-- /jumpto --><!-- bodytext -->For other uses, see Flying Dutchman (disambiguation).
<TABLE class="metadata plainlinks ambox ambox-content"><TBODY><TR><TD class=mbox-image>
</TD><TD class=mbox-text>This article needs additional citations for verification.
<SMALL>Please help improve this article by adding reliable references. Unsourced material may be challenged and removed. <SMALL>(March 2009)</SMALL></SMALL></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE class="metadata plainlinks ambox ambox-style"><TBODY><TR><TD class=mbox-image>
</TD><TD class=mbox-text>This article may require cleanup to meet Wikipedia's quality standards. Please improve this article if you can. <SMALL>(March 2009)</SMALL></TD></TR></TBODY></TABLE>
The Flying Dutchman by Albert Pinkham Ryder


The Flying Dutchman, according to folklore, is a ghost ship that can never go home, doomed to sail the oceans forever. The Flying Dutchman is usually spotted from far away, sometimes glowing with ghostly light. It is said that if hailed by another ship, its crew will try to send messages to land or to people long dead. In ocean lore, the sight of this phantom ship is a portent of doom.
<TABLE class=toc id=toc sizset="0" sizcache="0"><TBODY sizset="0" sizcache="0"><TR sizset="0" sizcache="0"><TD sizset="0" sizcache="0">Contents

[hide]

• <LI class="toclevel-1 tocsection-1">1 Origins <LI class="toclevel-1 tocsection-2" sizset="1" sizcache="0">2 Possible explanations
  • <LI class="toclevel-2 tocsection-3">2.1 Mirage
  • 2.2 Looming
  <LI class="toclevel-1 tocsection-5" sizset="2" sizcache="0">3 Adaptations
  • 3.1 Modern adaptations
  <LI class="toclevel-1 tocsection-7">4 References
• 5 External links

</TD></TR></TBODY></TABLE><SCRIPT type=text/javascript>//<![CDATA[if (window.showTocToggle) { var tocShowText = "show"; var tocHideText = "hide"; showTocToggle(); } //]]></SCRIPT>[edit] Origins

Versions of the story are numerous in nautical folklore and related to medieval legends such as Captain Falkenburg, who was cursed to ply the North Sea until Judgment Day, playing dice with the Devil for his own soul.
The first reference in print to the ship itself appears in Chapter VI of George Barrington's Voyage to Botany Bay (1795):

I had often heard of the superstition of sailors respecting apparitions, but had never given much credit to the report; it seems that some years since a Dutch man of war was lost off the Cape of Good Hope, and every soul on board perished; her consort weathered the gale, and arrived soon after at the Cape. Having refitted, and returning to Europe, they were assailed by a violent tempest nearly in the same latitude. In the night watch some of the people saw, or imagined they saw, a vessel standing for them under a press of sail, as though she would run them down: one in particular affirmed it was the ship that had foundered in the former gale, and that it must certainly be her, or the apparition of her; but on its clearing up, the object, a dark thick cloud, disappeared. Nothing could do away the idea of this phenomenon on the minds of the sailors; and, on their relating the circumstances when they arrived in port, the story spread like wild-fire, and the supposed phantom was called the Flying Dutchman. From the Dutch the English seamen got the infatuation, and there are very few Indiamen, but what has some one on board, who pretends to have seen the apparition.<SUP class=reference id=cite_ref-0>[1]</SUP>
​

According to some sources<SUP class=Template-Fact title="This claim needs references to reliable sources from April 2010" style="WHITE-SPACE: nowrap">[citation needed]</SUP>, the 17th century Dutch captain Bernard Fokke is the model for the captain of the ghost ship. Fokke was renowned for the speed of his trips from Holland to Java and suspected of being in league with the devil. However, the first version in print, in Blackwood's Magazine for May 1821, puts the scene as the Cape of Good Hope:

She was an Amsterdam vessel and sailed from port seventy years ago. Her master’s name was Van der Decken. He was a staunch seaman, and would have his own way in spite of the devil. For all that, never a sailor under him had reason to complain; though how it is on board with them nobody knows. The story is this: that in doubling the Cape they were a long day trying to weather the Table Bay. However, the wind headed them, and went against them more and more, and Van der Decken walked the deck, swearing at the wind. Just after sunset a vessel spoke him, asking him if he did not mean to go into the bay that night. Van der Decken replied: ‘May I be eternally damned if I do, though I should beat about here till the day of judgment. And to be sure, he never did go into that bay, for it is believed that he continues to beat about in these seas still, and will do so long enough. This vessel is never seen but with foul weather along with her.<SUP class=reference id=cite_ref-Music_with_Ease_1-0>[2]</SUP>
​

There have been many reported sightings in the 19th and 20th centuries. One was by Prince George of Wales (later King George V of the United Kingdom). During his late adolescence, in 1880, with his elder brother Prince Albert Victor of Wales (sons of the future King Edward VII), he was on a three-year voyage with their tutor Dalton aboard the 4,000-tonne corvette Bacchante. Off Australia, between Melbourne and Sydney, Dalton records:

"At 4 a.m. the Flying Dutchman crossed our bows. A strange red light as of a phantom ship all aglow, in the midst of which light the masts, spars, and sails of a brig 200 yards distant stood out in strong relief as she came up on the port bow, where also the officer of the watch from the bridge clearly saw her, as did the quarterdeck midshipman, who was sent forward at once to the forecastle; but on arriving there was no vestige nor any sign whatever of any material ship was to be seen either near or right away to the horizon, the night being clear and the sea calm. Thirteen persons altogether saw her...At 10.45 a.m. the ordinary seaman who had this morning reported the Flying Dutchman fell from the foretopmast crosstrees on to the topgallant forecastle and was smashed to atoms."<SUP class=reference id=cite_ref-2>[3]</SUP>
<SUP></SUP>
Flying Dutchman - Wikipedia, the free encyclopedia
​

 

<IFRAME id=_atssh696 style="BORDER-RIGHT: 0px; BORDER-TOP: 0px; Z-INDEX: 100000; LEFT: 0px; BORDER-LEFT: 0px; WIDTH: 1px; BORDER-BOTTOM: 0px; POSITION: absolute; TOP: 0px; HEIGHT: 1px" name=_atssh696 src="//s7.addthis.com/static/r07/sh21.html#cb=0&ab=-&dh=palungjit.org&dr=&du=http%3A%2F%2Fpalungjit.org%2Fnewreply.php%3Fdo%3Dpostreply%26t%3D146519&dt=&inst=1&lng=th&pc=men-250&pub=xa-4a38f0f6636e48fa&ssl=0&sid=4c4e8f30b925d70f&srd=1&srf=0.02&srp=0.2&srx=0&ver=250&xck=0&rev=79292" width=1 height=1 frameborder="0"></IFRAME>
ฟันธง“พอล”ฟลุ๊คทายผลบอลโลกถูก

วันพฤหัสบดี ที่ 08 กรกฎาคม 2553 เวลา 18:09 น

<SCRIPT src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js?pub=xa-4a38f0f6636e48fa" type=text/javascript></SCRIPT> ​

<TABLE class=x-tabs-strip id=ext-gen5 cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR id=ext-gen4><TD class=" on" id=ext-gen10 style="WIDTH: 72px">เนื้อหาข่าว</TD></TR></TBODY></TABLE>



“ดร.ธรณ์”เผยหมึกยักษ์”พอล” เป็นสายพันธุ์ที่ฉลาดที่สุด ส่วนการทายผลฟุตบอลถูกฟันธงเพราะฟลุ๊ค
เมื่อวันที่ 8 ก.ค. ผศ.ดร.ธรณ์ ธำรงนาวาสวัสดิ์ รองคณบดีคณะประมง มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เปิดถึงสายพันธุ์ปลาหมึก หลัง “หมอพอล”ปลาหมึกวัย 2 ปี ทายผลฟุตบอลถูกหลายคู่ ว่า ปลาหมึกเป็นสัตว์ตระกูลหอย ที่มีการพัฒนาและมีความฉลาดสูงสุดในบรรดาสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง โดยปลาหมึกสามารถแบ่งได้เป็น 2 ชนิด 500 สายพันธุ์ ได้แก่ ปลาหมึก 10 หนวด เช่น ปลาหมึกกล้วย และปลาหมึก 8 หนวด ซึ่งเป็นชนิดเดียวกับ “พอล” ที่กำลังโด่งดังจากการทายผลฟุตบอลโลกอยู่ในขณะนี้ ซึ่งปลาหมึกชนิดนี้มีชื่อเรียกทางการว่า Common Octopus หรือ ปลาหมึกยักษ์ หรือปลาหมึกสาย ซึ่งจะมีขนาดลำตัวยาวสูงสุดถึง 2 เมตรและมีความฉลาดที่สุดในบรรดาปลาหมึกทั้งหมด ส่วนประเทศไทยน่าจะมีมากกว่า 80 สายพันธุ์ ทั้งนี้ตามธรรมชาติของปลาหมึกจะกินสัตว์เป็นอาหารและกินตลอดเวลา แต่จะเลือกล่าเหยื่อในเวลากลางคืน ส่วนอาหารหลักคือ หอย 2 ฝา

รองคณบดีคณะประมง กล่าวต่อว่า ปลาหมึกนั้นเป็นสัตว์ที่มีพิษแตกต่างไปตามสายพันธุ์ ในส่วนที่ทางภาควิชาวิทยาศาสตร์ทางทะเล ม.เกษตรศาสตร์ เลี้ยงไว้ 1 ตัวนั้น เป็นพันธุ์ Blue Ring Octopus มีพิษถึงชีวิต แต่สายพันธุ์ของ”พอล”นั้น เป็น Common Octopus หรือปลาหมึกยักษ์แบบธรรมดา มีพิษเพียงเล็กน้อย อายุของปลาหมึกยักษ์อยู่ระหว่าง 5- 10 ปี ทั้งนี้มันยังมีวิวัฒนาการด้านสายตาที่สูงมาก มันจึงใช้สายตาในการล่าเหยื่อ ซึ่งการทำงานของดวงตาปลาหมึกจะมีลักษณะคล้ายกับการทำงานของตาสัตว์ที่เลี้ยงลูกด้วยนม เช่น มนุษย์ โดยในอดีตได้เคยมีการนำตาของปลาหมึกมาเป็นต้นแบบในการทดลองด้วย รวมถึงปลาหมึกยังเป็นสัตว์ที่มีการแสดงอารมณ์ความรู้สึกออกทางสีผิว โดยผิวของมันจะเข้มขึ้นเมื่ออยู่ในอารมณ์รุนแรง เช่น การรบกวนเวลาที่มันกำลังจะจีบกัน นอกจากนี้ปลาหมึกสามารถพรางตัวด้วยการเปลี่ยนสีผิวไปตามพื้นที่ที่มันซ่อนตัวได้ และมีวิธีป้องกันภัยโดยการพ่นหมึกใส่ศัตรูเพื่อพลางตัวหลบหนี การมุดหลบตามซอกหลืบ เป็นต้น

“ปลาหมึกยักษ์สามารถแยกลวดลายที่แตกต่างออกจากกันได้ แต่ระบุไม่ได้ว่าแยกสีได้หรือไม่ สำหรับกรณีของ “พอล”ผมไม่สามารถบอกได้ว่ามันจำลายธงชาติของประเทศได้หรือเปล่า ซึ่งการที่ “พอล” ทายผลฟุตบอลถูกนั้น คิดว่า 99 % เป็นเพราะฟลุ๊ค เนื่องจากการทายผลฟุตบอลต้องเกิดก่อนการแข่งขัน ดังนั้นการใช้เทคนิคหรือการฝึกฝนด้วยวิธีการต่าง ๆ ให้”พอล”เลือกกล่องธงชาติใด จึงไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะคนให้อาหารคงไม่สามารถรู้ล่วงหน้าได้ว่าทีมใดจะแพ้หรือชนะ ทั้งนี้อีก 1% คงเป็นเรื่องที่วิทยาศาสตร์ที่ไม่สามาพิสูจน์ได้ ซึ่งกระบวนคิดของ “พอล” ในการทายผลฟุตบอลนั้น ผมคิดว่าคงไม่มีการวิจัยในเชิงวิทยาศาสตร์ เนื่องจากมันหาสิ่งที่จะพิสูจน์ไม่ได้ และมีความเป็นไปในเชิงโหราศาสตร์มากกว่า ส่วนการที่ทีมชาติเยอรมันแพ้ทีมชาติสเปนนั้น.ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเรื่องของจิตวิทยา ที่ทำให้นักฟุตบอลขาดกำลังใจเอง เนื่องจากที่ผ่านมา “พอล” สามารถทายถูก จึงเป็นการเพิ่มความน่าเชื่อถือให้กับมัน” ผศ.ดร.ธรณ์ กล่าว.





</TITLE>"+enc(b)+"");c.close();a.frameSaving=false}

 

ปีนี้ฮอลแลนด์ได้ที่2บอลโลก ^_^ ข้างบนเป็นภาพปิศาจโจรสลัดปลาหมีกจากเรือFlying Dutchmen from Pirates of the Caribbean Movie

 

มหากฐินปีนี้ แถวศรีสะเกษ ที่ผมทอดมาทุกปีต่อเนื่องกัน ผมจะอัญเชิญธงชาติบอลโลก9ชาติยอดนิยมที่ร้านสะดวกซื้อ24ชม.ทำขาย
ไปร่วมทอดกฐินกับธงไทย ธงธรรมจักร
(แน่นอนตั้งใจจะมีมีธงจระเข้ งนางเงือก ธงตะขาบ ไปร่วมด้วยอยู่แล้วครับ)
ขอเชิญอนุโมทนาบุญกุศลกัน ใครจะร่วมบุญด้วยจะมาบอกบุญนะครับ ^_^

 

12 Dutchmen Drunk On Chao Phya River Stories of Siam

Stories of Siam

BANGKOK: -- Dutchman’s diaries give a fascinating glimpse into Ayutthaya’s golden age. On December 10, 1636, a party of about 12 Dutchmen went for a boat ride on the Chao Phya River. They became intoxicated and made a nuisance of themselves in one of Ayutthaya’s holiest Buddhist temples.

They behaved wilfully and spitefully against all Siamese who crossed their path, calling some of them names, hitting others and even entering houses and taking food.

When King Prasat Thong learned about the “picnic incident”, he was extremely angry. He had all the Dutchmen arrested and sentenced them to be trampled to death by elephants. King Prasat Thong also placed restrictions on all the trading activities of the Dutch East India Company in Ayutthaya.

At that time, Jeremias van Vliet (1602-1663) was acting director of the Dutch East India Company. How would he deal with the grave situation to save the lives of his fellow Dutchmen and also to protect the lucrative trading operations of the Dutch East India Company?

Van Vliet spent a full month trying to resolve the conflict. His immediate boss, Joost Schouten, was away in Batavia at the time so van Vliet had to take sole responsibility for dealing with the situation. He wrote a daily account in his diary, which later became known as the “Diary of the Picnic Incident”. It turned out to be a vivid account of one of Ayutthaya’s most spectacular periods under the reign of King Prasat Thong, who ruled between 1629 and 1656.

Six weeks later van Vliet felt obliged to offer an apology to the king. He sought an audience with King Prasat Thong in the Palace. He crawled in on his knees carrying a pedestal bowl with rice and flowers, which he then poured over his head. Van Vliet shrugged off this humiliation and went on to have a prosperous career.

In total, he wrote four books about Siam, where he lived for nine years between 1633 and 1642. Apart from the “Diary of the Picnic Incident” (1636-37), the other three books are, “Description of the Kingdom of Siam” (1638), “Short History of the Kings of Siam” (1640) and the “Historical Account of King Prasat Thong” (1640). They are now available in a handsome volume called “Van Vliet’s Siam”. Chris Baker, Dhiravat Na Pombejra, Alfons van der Kraan and David K Wyatt teamed up to compile and edit all of van Vliet’s writings, which have shed light on the modern-day understanding of the life and times of the middle period of Ayutthaya. The volume is published by Silkworm Books.

Over the weekend, the History Society held a special seminar and invited Baker and Dhiravat to talk about the book. Baker, who speaks fluent Thai with his Cambridge accent, said he believed the picnic incident took place at Wat Worachet, which van Vliet called Boeretiet. This temple is located outside the moat surrounding the Ayutthaya capital and is about one kilometre to the west. Baker has visited Ayutthaya several times to survey the site.

Baker viewed van Vliet as a very educated person, who not only excelled in commerce but also had a good knowledge of history and the classics.

When van Vliet reported the picnic incident to Anthonio van Diemen, the governor-general of the Indies, van Diemen sought to punish him. He wrote: “I cannot comprehend what kind of blood flows through your veins when I read how you tolerated all these prejudicial and shameful affronts; how, on top of everything, you humbled yourself, and crawled along the floor like a delinquent, begging forgiveness for your crimes, which you then accepted gratefully as if it came from God Himself . . . A comedy they have played with you, and like they do with their buffaloes, they have taken you by the nose and have led you wherever they wanted you to go.”

Van Vliet was summoned to Batavia to report directly to the governor-general. It was luck on his part that van Diemen was away at the time. Van Vliet then wrote the “Description of the Kingdom of Siam” to save his career. In this account, he wrote: “Siam is a country that has more than most other countries of everything that the human being needs.” He belittled the military prowess of Ayutthaya. “The Siamese are poor soldiers . . . the Siamese are poor sailors,” he said. He also went so far as to suggest political or military intervention to take over Ayutthaya. He described King Prasat Thong as a drunken king, who ruled with extravagance. “He is honoured and worshipped by his subjects more than a god,” he wrote.

Van Vliet suggested that the capital “will not be able to withstand a European army” and could easily be taken over.

“The friendship which always had been honoured and laudably maintained by the kings of Siam, has much decreased and has almost disappeared during the rule of this king usurper. And probably this friendship will not flourish again as before, unless this cowardly nation is brought to better sense, and unless the disgrace which we have suffered has been washed away by the sword, in which may God Almighty help,” he wrote.

Van Vliet’s “Short History of the Kings of Siam” was also of very high historical value. He chronicled the reigns of Ayutthaya’s kings from King U-Thong to King Prasat Thong, the 25th king of Ayutthaya. It turned out to be the earliest continuous account of Ayutthaya, coming even before the “Luang Prasert Chronicle”.

His historical account of King Prasat Thong was equally interesting. According to Dhiravat and Baker, van Vliet used the framework of Renaissance tragedy and described the king in Machiavellian terms.

It is sometimes necessary for a king to ruthlessly destroy his opponents in order to save their kingdoms and to pursue other good deeds. King Prasat Thong seemed to fit this mould as he had purged all of his political opponents and created a reign of terror, yet he also led Ayutthaya to further prosperity and stability.

Van Vliet had three daughters with a Mon woman called Osoet Pegua. He left Siam but could not take his daughters with him. He had a brilliant career with the Dutch East India Company and retired with a comfortable life. He returned to his hometown in Holland and died in 1663 at the age of 61.

--The Nation 2005-08-29



Quote
Baker, who speaks fluent Thai with his Cambridge accent, said he believed the picnic incident took place at Wat Worachet, which van Vliet called Boeretiet.

^_^

Refer to 12 Dutchmen Drunk On Chao Phya River - Thailand Forum

 

ตอนที่เข้ากระทู้พี่จงรักภักดีใหม่ๆ ก็ยังระแวงเลยว่า ล็อคอินจงรักภักดี คือคุณลุงคนเชียงใหม่หรือคุณลุงเชียงเงินหรือเปล่า เพราะทางสายธาตุ อ่านเรื่องของคุณพิษณุมาได้หลายกระทู้แล้ว ก่อนจะเข้ากระทู้พี่จงรักภักดี ถ้าใช่ก็จะไม่ขอยุ่งเกี่ยวด้วยเหมือนกันจ๊ะ

พี่จงรักภักดีท่านมีเมตตาโทรมาถามสารทุกข์สุขดิบกับพี่ทางสายธาตุ พี่ทางสายธาตุก็ยังถามย้ำว่าพี่จงรักภักดีไม่ใช่คุณลุงคนเชียงใหม่แน่นะ พี่เขาบอกว่าไม่ใช่คุณลุงคนเชียงใหม่แน่นอน พี่ทางสายธาตุจึงยอมเข้าไปแลกเปลี่ยนสนทนาในกระทู้พี่จงรักภักดีจ๊ะ

จังหวะเวลาอาจจะประจวบเหมาะ ทำให้พิษณุ สุริยาเข้าใจพี่ทางสายธาตุุผิด ในขณะเดียวกันพี่ทางสายธาตุก็เข้าใจพี่จงรักภักดีผิด ยุ่งขิงเลย

สุดท้ายพี่ทางสายธาตุก็ไม่ใช่ ล็อคอิน ยี่พฤกษ์ ท่านหญิง เพชราวลัย มณีรัตนา หรืออื่นๆ และพี่จงรักภักดี ก็ไม่ใช่ คุณลุงคนเชียงใหม่หรือคุณลุงเชียงเงิน

จังหวะเวลาแท้ๆ ทำให้เกิดการเข้าใจผิดกันไปใหญ่โต ^_^<!-- google_ad_section_end -->

 

เพื่อนส่งมาให้...อ่านดูนะ ดีมากๆ
คนที่สามคือ ตัวเราที่เป็นเราจริง ๆ’
คนนี้แหละคือของจริง แต่เรามักไปไขว่คว้าหาคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเราในปัจจุบันมากอดเอาไว้
ในที่สุดมันก็ว่างเปล่า..

คนในอดีต...เขาตายไปแล้ว
คนในอนาคต...เขายังไม่เกิด
คนที่ผู้อื่นคิดว่าเราเป็น หรือไม่เป็น...เขาไม่ใช่ของจริง

ใยจึงไม่ดูแล "คนในปัจจุบัน" ให้เต็มที่
ต้องให้เขาตายไปแล้ว...จึงมานั่งเสียใจที่เรามิได้ดูแลเขาให้ดี...
กระนั้นหรือ?

;k06


ณ วัดบ้านไร่แห่งหนึ่ง
หลวงตาเพิ่งกลับจากการบิณฑบาต
เห็นลูกศิษย์วัดนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้น
จึงเข้าไปถามไถ่ว่าเป็นอะไร

ลูกศิษย์ตอบกลับมาว่า
‘ผมถูกใส่ร้าย ผมไม่ได้ขโมยเงินในหอพระ
แต่ผมเข้าไปปัดกวาดเช็ดถูบ่อย ๆ
ทุกคนก็หาว่าผมเป็นขโมย ไม่มีใครเชื่อผมเลย ฮือ ฮือ ‘

หลวงตานั่งลงข้าง ๆ พยักหน้าเข้าใจแล้วสอนลูกศิษย์ว่า
‘เจ้ารู้ไหม ในตัวเรามีคนอยู่สามคน
คนแรกคือ คนที่เราอยากจะเป็น
คนที่สองคือ คนที่คนอื่นคิดว่าเราเป็น
คนที่สามคือ ตัวเราที่เป็นเราจริง ๆ’

ลูกศิษย์หยุดร้องไห้ นิ่งฟังหลวงตา
‘คนเราล้วนมีความฝัน ความทะยานอยาก
ตามประสาปุถุชนทั่วไป ไม่ใช่สิ่งเลวร้าย บางครั้งความฝันก็เป็นสิ่งสวยงาม
เป็นพลังที่ทำให้เราก้าวเดิน
เช่น บางคนอยากเป็นนักร้อง เป็นนักมวย เป็นดารา
ถ้าถึงจุดหมายเราก็จะรู้สึกว่าโลกนี้ช่างสว่างไสวสวยงาม
ดังนั้นเราควรมีความฝันไว้ประดับตน เพื่อเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงหัวใจ ‘

มาถึงไอ้ตัวที่สอง จะเป็นเราแบบที่คนอื่นยัดเยียดให้เป็น
บางครั้งก็ยัดเยียดว่าเราดีเลิศ จนเราอาย
เพราะจิตสำนึกเรารู้ดีว่ามันไม่จริงหรอก
แต่เราก็ยิ้มรับ แต่บางครั้งไอ้ตัวที่สองนี้ก็มหาอัปลักษณ์
จนไม่อยากจะนึกถึง ซ้ำร้ายยังเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา
เพราะมันเป็นโลกในมือคนอื่น มันเป็นสิ่งแปลกปลอมที่คนอื่นยื่นให้ ‘

อย่างคนขับสิบล้อจอดรถอยู่ข้างทางเฉย ๆ
เช้ามาพบศพใต้ท้องรถ ก็ต้องขับรถหนี
ทั้งที่ศพนั้น ถูกรถชนตายอีกฝั่งแล้วดันถลามาใต้ท้องรถ
แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนขับสิบล้อ บางคนก็ตัดสินไปแล้วว่าเขาเป็นฆาตกร’

สมัยที่หลวงตายังไม่ได้บวชเคยไปส่งเพื่อนผู้หญิงที่มีผัวแล้ว
เพราะเห็นว่าบ้านเป็นซอยเปลี่ยว ส่งได้สองครั้งก็เป็นเรื่อง
ชาวบ้านซุบซิบนินทา หาว่าเป็นชู้กับเมียชาวบ้าน
คนที่เห็นนั้นมองคนอื่นด้วยใจที่หยาบช้า ไร้วิจารณญาณ ใจแคบ
มองคนอื่นผ่านกระจกสีดำแห่งใจตัวเอง คนเหล่านี้มีอยู่ทั่วไปในสังคม

เจ้าต้องจำไว้นะทุกครั้งที่เราว่าคนอื่นเลว คนอื่นไม่ดี
ก็เท่ากับเราประจานความมืดดำในใจตัวเองออกมา
เห็นสิ่งไม่ดีของใครจงเตือนตัวเองว่าอย่าทำ อย่าเลียนแบบ
นั่นแหละวิถีของนักปราชญ์ ถ้าเอาไปว่าร้ายนินทาเรียกว่าวิถีของคนพาล

‘ แล้วเราต้องทำตัวอย่างไรละครับในเมื่อเราต้องเจอคนเหล่านั้นเรื่อย ๆ’
ลูกศิษย์หยุดร้องไห้แล้วเริ่มสนทนาโต้ตอบหลวงตา

เจ้าต้องทำความเข้าใจจิตใจมนุษย์
เรียนรู้ว่าความเข้าใจผิดเกิดขึ้นได้
เราห้ามใจใครไม่ได้ สิ่งใดที่เราไม่ได้ทำ ไม่ได้คิด ไม่ได้เป็น
แต่คนอื่นคอยยัดเยียดให้เรา เราก็ไม่ควรให้ความสำคัญ
เพราะเราสัมผัสได้ว่าสิ่งนั้นไม่มีอยู่จริง ใจเราควรสงบนิ่ง
ยังไม่ต้องชำระ ใจคนอื่นต่างหากที่ควรซักฟอกให้ขาวสะอาดกว่าที่เป็นอยู่
เขาเหล่านั้นเป็นบุคคลที่น่าสงสารมีเวลามองคนอื่น
แต่ไม่มีเวลามองตัวเอง จงแผ่เมตตาให้เขาไป เข้าใจใช่ไหม’
'เข้าใจครับหลวงตา’
เด็กน้อยยิ้มมีความสุขอีกครั้ง

 

เพลงลาวกระทบไม้

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1063186/[/MUSIC]​

ชอบเพลงนี้ค่ะ ต้นแบบเพลงยอยศพระลอ นำเพลงไพเราะมาให้ฟังเพื่อความชุ่มเย็นในใจค่ะ

 

สาธุครับ

-มหาโมทนากับกุศลจิตทุกท่าน ขอให้สำเร็จตามที่ปรารถนาครับ

สาธุ

 

...สิ่งที่พึงรู้ คือ สิ่งที่อยู่ภายในกาย ยาววาหนาคืบของเรานี้...
...เหตุใดจึงไปใฝ่รู้ ใฝ่ค้นหาสิ่งนอกกายให้มากมายรกรุงรัง...
...กล้าใช้คำว่า "ผู้ปฏิบัติธรรม" ได้อย่างเต็มปากกระนั้นหรือ...
...หากการค้นหาและค้นพบนั้น มิใช่วิถีของธรรมแม้แต่น้อย...
...ค้นหาทำไม ค้นหาเพื่ออะไร ค้นเพื่อต่อ หรือเพื่อตัด...
...ต่อภพต่อชาติ ต่อความทุกข์ให้มันยืดยาว...
...หรือตัดมันด้วยปัญญา ณ บัดนี้...
...วันนี้ เฝ้าดูแล "คนในปัจจุบัน" ดีแล้วหรือไม่...
...เขาเท่านั้นที่จะจูงมือเราข้ามพ้นความทุกข์ สู่สุขอันเที่ยงแท้...
...เหตุใดจึงไม่รักเขา ทอดทิ้งเขา...
...แล้วโหยหา "เถ้ากระดูก" ที่ไม่มีวันกลับคืนมา...
...เฝ้าไขว่คว้าสุขของปลอม เพื่อเสพทุกข์ชั่วนิรันดร์...
...โอ้ว่า อนิจจา...

 

อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ คุณพี่ใบไม้ ทางสายธาตุไม่แน่ใจว่าตัวเองอายุมากกว่าหรือน้อยกว่าคุณใบไม้ สำหรับการทักทายครั้งแรกขอใช้คุณพี่แล้วกันนะคะเป็นการให้เกียรติกันค่ะ พี่ใบไม้อาจจะเรียนเตรียมฯรุ่นก่อนหรือหลังทางสายธาตุนี่แหละ ทางสายธาตุเรียนสายวิทย์ค่ะ ^_^ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

 

คุณทางสายธาตุ คุณก็เคยเข้ามาคุยกับพวกเราในที่นี้เคยมีกัลยาณจิตที่ดีต่อกัน พักหนึ่งคุณทางสายธาตุหายไปนางฟ้าก็สงสัยอยู่ว่าหายไปไหน

เพิ่งมารู้ก็ตอนนี้นี่เองว่ามีบางล็อคอินบอกว่าต้องปราบคุณออกไป (ใครนะช่างคิด)


สำหรับเรื่องการแสดงตนว่าตนไม่ใช่ล็อคอินอะไรในนั้น..เรืองเท่าที่อ่านคาดว่าจบมาไม่ต่ำกว่าสองปีแล้ว.. สถานการณ์คลี่คลายไปแล้วทุกคนในที่นั้นก็น่าจะได้รับความกระจ่างไปแล้ว มันไม่เหลืออะไรให้คนกลุ่มนั้นต้องงัดกันอีกแล้วมังคะ

ในตอนนี้เรื่องการที่ใครจะเป็นฝ่ายเริ่มพาดพิงใครก่อนนั้นดูแล้วคงจะไม่สำคัญแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้เรื่องดำเนินมาถึงจุดที่ ฝั่งหนึ่งขออโหสิกรรมไปแล้วด้วยความจริงใจ ก็เหลือแต่คุณทางสายธาตุจะอโหสิกรรมไม่ติดใจเอาความหรือไม่แล้วล่ะคะ

สำหรับนางฟ้าแล้วคง..มีวิจารณญาณเพียงพอในการเสพข้อมูลว่ามันอย่างไร เรื่องบางเรื่องในอดีต.. เมื่อเรารับรู้แล้วเราก็ต้องปล่อยวาง อย่าปล่อยให้มันมากระทบใจเราจนสะเทือนอีกเลย...

 

<TABLE id=post3593202 class=tborder border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid" class=thead>28-07-2010, 07:17 PM </TD><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=thead align=right> #1647 </TD></TR><TR vAlign=top><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt2 width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->พิษณุ สุริยา<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3593202", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: Feb 2008
ข้อความ: 154
Groans: 2
Groaned at 2 Times in 2 Posts
ได้ให้อนุโมทนา: 8,501
ได้รับอนุโมทนา 17,657 ครั้ง ใน 2,520 โพส
พลังการให้คะแนน: 224


</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" id=td_post_3593202 class=alt1><!-- google_ad_section_start -->เย้... เค้าเอาบุญมาฝากละ

ดีใจมั๊กๆ ที่ร้านปิดช่วงวันอาสาฬหบูชากะเข้าพรรษาด้วย
ป๊อดส์ก็เลยได้โอกาส บวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรม ตั้งแต่ช่วงเย็นของวันที่ ๒๖
มาสึกเมื่อ ๖ โมงเย็นวันนี้เอง อิ่มบุญแปล้ ^_^

ดีนะๆ เพราะหากว่าเวลาของเราเหลือน้อยเต็มที อย่างน้อยเราก็ไปด้วยจิตอันเต็มกุศล
อย่างน้อยเราก็ได้ทำอะไรดีๆ ก่อนช่วงเวลาสุดท้ายจะมาถึง ถ้าเกิดอะไรขึ้นปุบปับ เราก็จะไม่ต้องนึกเสียดายเวลาที่ล่วงเลย

อนุโมทนาบุญกันดีกว่าเนาะ
ป๊อดส์รักษาคำพูดนะ เมื่อตั้งใจอโหสิแล้ว ก็อย่าคิดถึงสิ่งที่เราได้ให้อภัยไปแล้วนั้นอีกเลย
ถ้าความตายมาถึงจริง เราจะได้ไม่ต้องกลายเป็นวิญญาณไปวนๆเวียนๆอยู่กับสิ่งที่เราผูกจิตผูกใจไงละ

ป๊อดส์อยากขอให้พี่ๆ อภัยให้เขาด้วย อย่าว่าอะไรเขาอีก ปล่อยเขาไปเถอะ
( ป๊อดส์ไม่อ่านความเห็น หรือเมลล์ใดใด อันจะพาจิตตกนะ เมื่อเราไม่ใส่ใจเสียแล้ว สิ่งนั้นก็ไร้ค่าไร้ความหมายต่อใจของเรา จร้า )
เสียดายสึกออกมาแล้ว ไม่อย่างนั้นคงพูดว่า ชีขอบิณฑบาตรได้ไหมโยม แล้วละ ฮ่ะๆ
ถือว่าทำเป็นกุศลให้กันและกันนะพี่

เมื่อคืน เราฝันเห็นแม่ของปู่เคนด้วย หุหุ ท่านน่ารักมากๆเลย ไม่รู้ว่าจะใช่จริงหรือเปล่านะ
นอนภาวนาแท้ๆ ยังอุสาห์ฝันไปได้ ว่าไปบ้านปู่เคน เจอแม่ปู่เคน เป็นผู้หญิง ( ก็เอออะดิ๊ หุหุ)
วัยกลางคน ไม่ถึงกับอ้วนแต่ก็ไม่ผอม ( อธิบายไงดี ) แต่ไม่ขาวนะ ผมหยักๆ แค่บ่า
ท่านเรียกให้เข้าไปหา แล้วก็ถามว่า หนู..ขอป้ากอดหนูหน่อยได้ไหม ?

แหม...คนแก่น่ารักขอทำไมจะไม่ให้ พอแกกอดแกก็บอกว่า คิดถึงจังเลยๆๆ ( งงอะ )
พี่ป้าลู่เข้ามาอยากกอดมั๊ง แต่แกทำหน้าไม่รับแขกแล้วถามเราว่า คนนั้นเขาเป็นใครกันน่ะ

เราฮามากเลย แล้วปู่เคนก็พาไปดูซากเมืองเก่าๆ แบบว่ามีแต่ฐาน...ฯลฯ
ฝันไปได้ ๕๕๕
ตอนเช้าๆ ได้ใส่บาตรด้วยนะ อนุโมทนาบุญกันนะ ไม่ต้องเป็นห่วงป๊อดส์กันหรอกจร๊ะ
เพราะป๊อดส์น่ะ อยู่เย็น ตั้งแต่วันนั้นแล้ว ( ไปพิษณุโลกครั้งแรก เคยเล่าไปนานมากๆแล้ว )<!-- google_ad_section_end -->
__________________
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->สงบ=จิต สีล=กิจวัตร ธรรม=ภายนอกภายใน พิจารณาเอาเอง..<!-- google_ad_section_end -->
</TD></TR><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt2> <SCRIPT type=text/javascript> vbrep_register("3593202")</SCRIPT> </TD><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt1 align=right> </TD></TR></TBODY></TABLE>

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center><THEAD><TR><TD class=tcat> สมาชิก 7 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ พิษณุ สุริยา ในข้อความที่เขียนด้านบน </TD></TR></THEAD><TBODY id=collapseobj_post_thanks_3593202><TR><TD class=alt1><TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt1>innovex (29-07-2010), Kawkallaya (29-07-2010), krongkamons (28-07-2010), Ta WHK (29-07-2010), Unique_Angel (28-07-2010), walaphako (01-08-2010), อบ. (30-07-2010)
</TD></TR></TBODY></TABLE>
</TD></TR></TBODY></TABLE>






ขอบใจมากจ๊ะ แสดงว่าน้องเข้าใจแล้วใช่ไหมคะ ว่าพี่ทางสายธาตุเป็นคนละคนกันกับคนที่โทรไปวีนน้อง เมื่อเรื่องนี้เข้าใจกันแล้ว พี่ทางสายธาตุอโหสิกรรมให้ค่ะ

เห็นน้องเขียนดังนี้

พี่จึงนำข้อความใน PM ที่ถึงน้องพิษณุ ดังนี้(แสดงความบริสุทธิ์ใจค่ะ)

xxxxx xxxxx ชื่อจริงไว้ค่ะ ชื่อจริงคนที่รับ PM คนอื่นคงได้รับแล้ว ส่วนเบอร์โทร xxxx ไว้สี่ตัวท้าย ไม่อยากแสดงเบอร์โทรศัพทย์ในที่ธารณะค่ะ แต่ใน PM น้องพี่ใส่ครบนะมิได้ xxx ไว้ ^_^

 

เทวตานุสสติ<!-- google_ad_section_end -->

<hr style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: rgb(255, 255, 255);" size="1"> <!-- google_ad_section_start -->

หน้าที่ ๗ : หมวดสมถกรรมฐาน : กรรมฐาน ๔๐ : อนุสสติ ๑๐ : เทวตานุสสติกรรมฐาน​

<table width="98%" align="center" border="0"><tbody><tr> <td>เทวตานุสสติกรรมฐาน <hr size="1"></td> </tr> <tr> <td valign="top"> เทวตานุสสติ แปล ว่า ระลึกถึงความดีของเทวดาเป็นอารมณ์ เทวดา แปลว่า ผู้ประเสริฐ ความประเสริฐของเทวดามีอย่างนี้ ถ้าพูดกันตามความนิยมแล้ว ท่านที่จะเป็นเทวดาก็ต้องเกิดเป็นคนก่อน เมื่อเป็นคนก็ต้องศึกษาหลักสูตรของเทวดาว่า จะเป็นเทวดานั้นต้องเรียนรู้แล้วปฏิบัติอะไรบ้าง หลักสูตรที่ทำคนให้เป็นเทวดานั้น พระพุทธเจ้าตรัสว่ามี ๒ แบบ คือ

เทวดาแบบที่ ๑เป็น เทวดาชั้นกามาวจร คือ ชั้นจาตุมหาราช ชั้นดาวดึงส์ ชั้นยามา ชั้นดุสิต ชั้นนิมมานรดี ชั้นปรนิมมิตวสวัสดี รวม ๖ ชั้นด้วยกัน ทั้ง ๖ ชั้นนี้ บวกภูมิเทวดาที่เรียกว่าพระภูมิเจ้าที่ และรุขเทวดา พวกเทวดาที่มีวิมานอยู่ตามสาขาของต้นไม้ ที่เรียกว่า นางไม้ เข้ากับเทวดาชั้นจาตุมหาราช เทวดา ๖ ชั้นนี้ ท่านว่าใครจะไปเกิดในที่นั้น ๆ เพื่อเป็นเทวดา ต้องศึกษาและปฏิบัติตามเทวตาหลักสูตรเสียก่อน คือท่านให้เรียนรู้เทวธรรมที่ทำตนให้เป็นเทวดา ได้แก่

๑. หิริ ความละอายต่อความชั่วทั้งหมด ไม่ทำความชั่วทั้งในที่ลับและที่แจ้ง
๒. โอตตัปปะ ความเกรงกลัวผลของความชั่วจะลงโทษ ไม่ยอมประพฤติชั่วทั้งกายวาจาใจ ทั้งในที่ลับและที่แจ้ง

ทั้ง นี้ก็หมายความว่า ต้องเป็นคนมีศีลบริสุทธิ์เป็นปกติ และมีจิตเมตตาปรานี ตลอดกาลตลอดสมัย ถึงแม้ยังไม่ได้ฌานสมาบัติก็ไม่เป็นไร เอากันแค่ศีลบริสุทธิ์ มีจิตเมตตาปรานีใช้ได้ ท่านว่าใครศึกษาและปฏิบัติหลักสูตรนี้ได้ครบถ้วน เกิดเป็นเทวดาได้ หากปฏิบัติได้อย่างเลิศก็เป็นเทวดาอย่างเลิศ ถ้าปฏิบัติได้อย่างกลางก็เป็นเทวดาปานกลาง ถ้าปฏิบัติอย่างหยาบ ก็เป็นเทวดาเล็กๆ เช่น ภูมิเทวดา หรือรุขเทวดา พระพุทธเจ้าท่านตรัสหลักสูตรของเทวดาประเภทที่ ๑ ไว้อย่างนี้ ท่านผู้อ่านจงจำไว้ให้ขึ้นใจ จะได้ไม่สงสัยเรื่องเทวดา
<table width="100%" align="center" border="0"> <tbody><tr> <td valign="top" width="290">
* สรุปจากหนังสือไตรภูมิ หลวงพ่อพระราชพรหมยาน </td> <td valign="top"> เทวดาประเภทที่ ๒นี้ ทางพระพุทธศาสนาเรียกว่า พรหม ท่านจัดพรหมรวมทั้งหมด ๒๐ ชั้นด้วยกัน ท่านแยกประเภทไว้ดังนี้

รูปพรหม มี ๑๖ ชั้น แยกเป็น ๒ ประเภทคือ พรหมที่ได้ฌานโลกีย์ ท่านจัดไว้ ๑๑ ชั้น กับพรหมที่เป็นพระอนาคามี และได้ฌาน ๔ ด้วย ๕ ชั้น รวมพรหมที่มีรูป ๑๖ ชั้น

อรูปพรหม มี ๔ ชั้น พรหมที่ไม่มีรูปนี้ เป็นโลกียพรหม ในหนังสือไตรภูมิท่านกล่าวว่า อรูป พรหมนี้ไม่ได้ตั้งปนอยู่กับพรหม แล้วก็ไม่ได้อยู่สูงกว่าพรหมที่มีรูป อยู่ในช่องกึ่งกลางระหว่างพรหมชั้นที่ ๘ กับพรหมชั้นที่ ๙

๏ หลักสูตร รูปพรหม

๑. ได้ฌานที่ ๑ เกิดเป็นพรหมชั้นที่ ๑, ๒, ๓
๒. ได้ฌานที่ ๒ เกิดเป็นพรหมชั้นที่ ๔, ๕, ๖
๓. ได้ฌานที่ ๓ เกิดเป็นพรหมชั้นที่ ๗, ๘, ๙
๔. ได้ฌานที่ ๔ เกิดเป็นพรหมชั้นที่ ๑๐ และ ๑๑

ทั้งหมดนี้เป็นพรหมชั้นโลกีย์
</td> </tr> </tbody></table> ๏ หลักสูตร รูปพรหม อนาคามี

พรหมอีก ๕ ชั้น คือชั้นที่ ๑๒, ๑๓, ๑๔, ๑๕ และ ๑๖ รวม ๕ ชั้นนี้ ต้องได้บรรลุมรรผลเป็น พระอนาคามี ได้ฌาน ๔ มาก่อน

๏ หลักสูตร อรูปพรหม ๔ ชั้น

ท่าน ทั้ง ๔ ชั้นนี้ ท่านต้องเจริญฌานในกสิณแล้วเจริญอรูปฌาน ๔ ได้อีกจึงจะมาเกิดเป็นอรูปพรหมได้ แต่ท่านก็ได้เพียงฌานโลกีย์ ไม่ใช่พระอริยเจ้า

<table width="100%" border="0"> <tbody><tr> <td valign="top" width="200"></td> <td valign="top"> หลัก สูตรเทวดาและพรหมมีอย่างนี้ ท่านสอนให้ระลึกนึกถึงความดี คือคุณธรรมที่เทวดาและพรหมปฏิบัติมาแล้ว จนเกิดเป็นเทวดาหรือพรหมได้ ก็ชื่อว่าท่านได้รับผลความดีที่ท่านปฏิบัติมาแล้ว ถ้าเราปฏิบัติอย่างท่าน เราก็อาจจะมีผลความสุขเช่นท่าน เพราะเทวดาขนาดเลวนั้น ดีกว่ามนุษย์ชั้นดีอย่างเปรียบกันไม่ได้เลย เพราะเทวดามีกายเป็นทิพย์ มีที่อยู่เป็นทิพย์ ไปไหนก็เหาะไปได้ ไม่ต้องเหน็ดเหนื่อยเหมือนเรา

ฉะนั้นความดีของเทวดานี้ ถึงจะยังไม่ถึงความดีในนิพพาน แต่ก็เป็นสะพานสำหรับปฏิบัติเพื่อผลในพระนิพพานได้เป็นอย่างดี ดีกว่ามาคิดว่าเทวดาไม่เป็นเรื่อง เทวดาไม่มี เราเป็นพุทธสาวก เมื่อพระพุทธเจ้าท่านว่ามีเราก็ควรเชื่อไว้ก่อน แล้วสร้างสมาธิทำทิพยจักษุญาณให้เกิด ตรวจสอบคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าอีกครั้งหนึ่ง จะพบว่าที่ท่านสอนว่า เทวดา พรหม นรก สวรรค์ มีจริงนั้น ท่านสอนตรง ไม่ใช่สอนแบบยกเมฆ ท่านบูชาเทวดา ท่านอาจดีตามเทวดา แต่ถ้าท่านด่าเทวดา ท่านอาจไม่ได้พบเทวดาเลย

เท วตานุสสตินี้ ถ้าฝึกจนเกิดอุปจารฌานแล้วท่านเจริญวิปัสสนาญาณต่อ ท่านจะเข้าถึงมรรคผลได้ไม่ยาก เพราะเป็นภูมิธรรมที่ละเอียด และมีแนวโน้มเข้าไปใกล้พระนิพพานมาก

จากหนังสือคู่มือปฏิบัติพระกรรมฐาน หลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี ​

</td> </tr> </tbody></table> ๏ คำว่าเทวดาอีกหมวดหนึ่ง ศัพท์เขาเรียกว่าเทพคือพระหรือเทวดานี่ เขาแปลว่าประเสริฐ แบ่งเป็น ๓ ชั้นด้วยกัน

๑. สมมุติเทพ คนที่ทรงจิตมีคุณธรรมอยู่ในด้านของเทวธรรม คือมีหิริความละอายต่อความชั่ว โอตตัปปะ เกรงกลัวผลของความชั่วจะให้ผลเป็นทุกข์ และก็ไม่พยายามคิดชั่ว ไม่พยายามพูดชั่ว ไม่พยายามทำชั่ว อย่างนี้ท่านเรียกว่า สมมุติเทพ ถึงแม้ว่าจะเป็นคนก็มีสภาพเหมือนเทวดา สมมุติว่าท่านผู้นั้นเป็นเทวดาได

้๒.อุปปัติเทพ หมาย ความว่าเกิดขึ้นไปก็เป็น เทวดาเลย เป็นเทวดาหรือพรหมเราก็เรียกว่าเทวดา นั่นก็หมายความว่า ท่านที่ทรงคุณธรรม ๒ ประการประจำใจ ปฏิบัติจิตใจให้หมดจด ปราศจากความชั่วอันดับต้น ที่เรียกกันว่าชั้นกามาวจรสวรรค์หรือว่าจะสามารถทรงฌานสมาบัติ ทั้ง ๒ ประการนี้ เวลาตายจากคนก็ไปเป็นเทวดาชั้นพรหม

๓. วิสุทธิเทพ หมายความว่าเป็นเทวดาด้วยความบริสุทธิ์ คือพระอรหันต์ที่เข้าถึงพระนิพพาน
<table width="100%" border="0"> <tbody><tr> <td valign="top" width="233"></td> <td valign="top"> ๏ พระ ธรรมคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านี่ เราจะยึดอะไรเป็นสำคัญ มันจึงจะไม่ลงอบายภูมิ มองไปในอันดับหยาบ เราก็จะทราบว่า ศีล ๕ มีความสำุคัญเป็นที่สุด สำหรับเณรก็คือศีล ๑๐ สำหรับพระก็คือศีล ๒๒๗ นั่นเป็นศีลประจำตัว

ในเมื่อมีความมั่นใจว่า ศีลนี่จะสามารถให้เราทรงความดีเป็นสุขได้เมื่อตายไปแล้ว ชาตินี้เมื่อเรามีศีลบริสุทธิ์ อารมณ์เราก็เป็นสุข ชาติหน้าเมื่อเราตายไปแล้ว ศีลก็พาไปในส่วนแห่งความสุขที่สุด

ก็เป็นอันว่าเรา ก็ยึดศีลเป็นอารมณ์เกาะไว้ก่อน กันอบายภูมิ มีอารมณ์ตัดสินใจว่า เราจะไม่ยอมเป็นคนหน้าด้านเข้าไปทำลายศีล ถ้าเราทำลายศีลข้อใดข้อหนึ่งนั่นก็แสดงว่า เราหน้าด้าน และก็ใจด้านเต็มที เราเป็นคนไม่มียางอาย

อย่าลืมนะว่า เทวตานุสสตินี่เขามีอารมณ์อาย มีอารมณ์กลัว อายชั่ว กลัวชั่ว ฉะนั้นเมื่ออายชั่ว กลัวชั่ว ก็ต้องมองดูชั่วหยาบเสียก่อน ที่เราจะจับมันได้ง่าย นั่นก็คือจับศีลเข้าไว้ ถ้าเราละเมิดศีลแสดงว่าเราชั่วหยาบ เราทรงศีลบริสุทธิ์ แสดงว่าเราทรงความดีหยาบ ยังไม่ละเอียดพอ จิตใจยึดถือเป็นอารมณ์เป็นจิตตั้งมั่นเรียกว่า เป็นฌานในสีลานุสสติกรรมฐาน
</td> </tr> </tbody></table> ตามที่กล่าวมาแล้วว่าจะหลับก็ดี จะตื่นอยู่ก็ดี จะทำกิจการงานใดๆ อยู่ก็ดี ภาระใดมันจะยุ่งสักเท่าใดก็ตามที ในขณะนั้นจิตของเราจะไม่ยอมวางศีลเป็นอันขาด การ ที่จะทำลายศีลด้วยตนเองก็ดี ยุให้ชาวบ้านทำลายศีลก็ดี หรือยินดีเมื่อบุคคลอื่นทำลายศีลก็ดี ไม่มีสำหรับเรา เพราะเรารู้สึกว่านั่นมันเป็นความชั่วที่เราละอายที่สุด และก็เป็นความชั่วที่เราเกรงกลัวที่สุด

นี่เทวตานุสสติ กรรมฐานเริ่มต้น เขาจับจุดนี้ พอจับจุดนี้ได้แล้ว เราเป็นอะไร เราก็เป็นพระโสดาบันกับพระสกิทาคามี ไม่ยากต่อไป จิตเราก็ก้าวต่อไปว่า ความเป็นพระโสดาบันกับพระสกิทาคามีนี่ยังดีไม่พอ ถ้าเราทรงคุณธรรมเพียงเท่านี้ เราก็เป็นคนที่น่าอายที่สุด เพราะว่าเราเกิดมาเป็นมนุษย์พบพระพุทธศาสนาพระพุทธเจ้าทรงยกย่องอะไรเป็น สำคัญ ส่วนสำคัญที่สุดที่พระพุทธเจ้าทรงยกย่อง ก็คือพระนิพพาน

สมเด็จพระพิชิตมารไม่เคยยกย่องอย่างอื่นมีความดีเหนือพระนิพพานเลย เราจะต้องทำกำลังใจของเราก้าวเ้ข้าสู่พระนิพพานให้ได้ในชาตินี้ และก็ในเวลารวดเร็วไม่ใช่ช้านัก เพราะเราไม่แน่ใจว่าชีวิตของเรานี้ มันจะอยู่ไปได้สักกี่วัน วันนี้เห็นดวงอาทิตย์ แต่วันพรุ่งนี้อาจจะไม่เห็นดวงอาทิตย์ก็ได้ วันนี้เห็นดวงอาทิตย์ขึ้นในตอนเช้า แต่ว่าในตอนบ่ายเราอาจจะไม่เห็นดวงอาทิตย์ก็ได้ เพราะอะไร เพราะเราอาจจะตายก่อน

ฉะนั้นจึงรวบรวมกำลังใจประพฤติทรงธรรม ตามที่องค์สมเด็จพระชินวรตรัส คือว่าทำจิตให้มีความมั่นคง มีความประสงค์ที่จะตัดสังโยชน์อีก ๗ ประการ ก้าวเข้าไป สังโยชน์ ๑๐ ถ้าเราทรงได้ ๓ ข้อ ก็เป็นคนที่น่าอายที่สุด เพราะว่ายังบูชาความชั่วอยู่ ความชั่วที่เราจะต้องตัดนั่นก็ได้แก่อะไร

อันดับแรก กามฉันทะ มีความพอใจในรูปสวย แต่รูปที่มันไม่มีการทรงตัวอยู่ในความสวย มีความพอใจเสียงเพราะ มีความพอใจในกลิ่นหอม มีความพอใจในรสอร่อย มีความพอใจในการสัมผัสระหว่างเพศ จิตมั่วสุมในกามารมณ์ นี่มันเป็นความเลวทรามที่่น่าละอายที่สุด เพราะว่ารูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัสทั้งหมด มันไม่มีอะไรจริงๆ ไม่มีความจริงจัง ความสวยไม่ได้สวยจริง ร่างกายของคนและสัตว์เต็มไปด้วยความสกปรก วัตถุธาตุที่เราเห็นมีความสวยงาม มันก็ไม่มีการทรงตัว มีความสกปรกด้วย และก็หาการทรงตัวไม่ได้

สำหรับกิเลสข้อที่สอง ที่เราจะต้องเหวี่ยงมันไปให้ไกลที่สุดที่จะไกลได้ คือทั้งสองอย่างนี้ ทั้งกามฉันทะก็ดี ปฏิฆะก็ดี ปฏิฆะหรือว่าข้อที่ ๕ ของสังโยชน์ การที่มีอารมณ์รับการกระทบและเกิดความไม่พอใจ ไอ้คำ่ว่าไม่พอใจนี่ มันเป็นปัจจัยของความเร่าร้อน หรือความทุกข์มันเป็นความเลวที่น่าละอายที่สุด ถ้าจิตใจของเรายังมีสภาพอยู่อย่างนั้น เราก็เลวเต็มที เพราะเราคบกับความชั่ว เราไม่มีความอายในความชั่ว อารมณ์ของตัวเรา ถ้ามีความเร่าร้อนในการกระทบกระทั่งอารมณ์จากบุคคลอื่น ที่กล่าวมาเป็นเครื่องสัมผัส และก็มีความไม่พอใจอันนี้เป็นความเลวใหญ่ เราจะต้องโยนทิ้งไปให้ได้

ถ้าจิตใจก้าวมาถึงตอนนี้ อาศัยความเมตตาปรานี คือจิตทรงอยู่ในพรหมวิหาร ๔ เป็นปกติ ได้แก่มีความรัก มีความสงสาร ไม่อิจฉาริษยาเขา ยินดีในเมื่อเขาทั้งหลายเหล่านั้นได้ดี และก็เฉยในเมื่อถูกต้องกับอารมณ์ที่มาขวางกับความตั้งใจ อารมณ์ใดก็ตาม ที่เราตั้งใจมาแล้ว ถ้ามีอารมณ์อย่างอื่นขวางเข้ามาแทรกซ้อนเข้ามา จิตใจของเราไม่หวั่นไหว ถือว่าในเมื่อขันธ์ ๕ ยังปรากฏในขณะนั้น องค์สมเด็จพระบรมสุคตถือว่า เราจะต้องกระทบกับอารมณ์ทั้ง ๒ ประการ คือ อิฏฐารมณ์ อารมณ์ที่น่าปรารถนาอย่างหนึ่ง แล้วก็ อนิฏฐารมณ์ อารมณ์ที่ไม่น่าปรารถนาอย่างหนึ่ง เป็นอันว่าอารมณ์ทั้ง ๒ ประการนี้ เกิดขึ้นเมื่อไหร่ ใจของเราก็มีการวางเฉย ถือว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา ใครจะด่าจะว่าก็รู้สึกว่า นั่นมันเป็นเรื่องของความเลวของคน เรากลัวความชั่ว อายความชั่ว เราจะไ่ม่ยอมด่าตอบ เราจะไม่ยอมว่าตอบ เราจะไม่ยอมชั่วตอบ หรือว่าเราจะไม่ยอมร่วมความชั่วกับเขา

เราต้องยอมรับนับถือคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระทรงธรรม์ สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่าร่างกายสกปรก ร่างกายมีอารมณ์แทรกแซง และอัฏฐารมณ์ และอนิฏฐารมณ์ อารมณ์ที่ปรารถนาและไม่ปรารถนา สิ่งทั้งหลายเหล่านี้วอดวายไปเสียได้ก็ดี เราจะได้พ้นทุกข์ อารมณ์เราจะมีความสุขเพราะไม่มีกายนี้ เป็นอันว่าสำหรับปฏิฆะนี้ถือเรื่องอารมณ์เป็นสำคัญ อารมณ์สรรเสริญไม่สนใจ อารมณ์ที่เขานินทาว่าร้ายเราก็ไม่สนใจ ตัวที่มีความสำคัญที่สุดตัวนี้ คืออุเบกขา แต่ขณะใดเราทรงอุเบกขาได้ ขณะนั้นชื่อว่าเราเป็นผู้ทรงไว้ซึ่งหิริ และโอตตัปปะขั้นอนาคามี

ต่อไปก็ก้าวถึงความดีของความเป็นพระอรหันต์ หิริ และโอตตัปปะ อายอะไรสำหรับพระอรหันต์ การจะเป็นพระอรหันต์เราก็ต้องอายจิตที่มันชั่ว แต่ความจริงตอนนี้ง่าย เราจะลำบากอยู่แค่พระโสดาบัน สกิทาคามี เพราะตัดกิเลสหยาบ ตอนนี้เรามาอายกิเลสละเอียด กิเลสละเอียดก็คือ รูปราคะ อรูปราคะ ถ้าหากจิตของเรายังคิดอยู่ว่ารูปฌาน และอรูปฌานนี่เป็นของดีชั้นเลิศประเสริฐ สามารถทำให้คนพ้นทุกข์ได้ก็แสดงว่า อารมณ์ของเรายังชั่ว เพราะว่าแค่รูปฌาน อรูปฌานไม่สามารถจะบันดาลให้คนพ้นทุกข์ได้จริงจัง แต่ทว่าเราก็ต้องเกาะรูปฌาน และอรูปฌานเป็นกำลังใหญ่ สำหรับห้ำหั่นบรรดากิเลสทั้งหลาย

มองดูคนได้ฌาน คนผู้หลงอยู่ในฌาน นั่นท่านทรงอยู่ในฐานะ อนาคามี ก็ยังไม่มีความดีจริงๆ ยังไม่มีความสุขจริงๆ เพราะว่ายังมีความวุ่นวายอยู่ในมานะ คือการถือตัวถือตน ยังมีความวุ่นวายใน อุทธัจจะ คืออารมณ์ยังแทรกซ้อน มีอารมณ์ซ่านไม่เข้าจุดหมายปลายทาง ยังไม่มีอารมณ์สงบ ยังมีอวิชชา ความโง่ยังหลงเหลืออยู่ ที่ยังติดอยู่ในรูปฌาน และอรูปฌาน มานะ และอุทธัจจะ ฉะนั้นในฐานะที่จิตของเราเป็นจิตชั้นเลิศ ที่ทรงเทวตานุสสติเป็นอารมณ์ เทวตานุสสตินี่เขาเรียกว่านึกถึงอารมณ์ประเสริฐ เขานึกถึงคุณธรรมซึ่งทำบุคคลให้มีความประเสริฐ เป็นอันว่าท่านผู้ใดใช้กรรมฐานกองนี้ อารมณ์ของท่านไม่มีชั่ว มีแต่ดีเป็นที่สุด แล้วก็เป็นอรหันต์ง่าย

แล้วก็มานั่งมอง ว่าการถือตัวถือตนนะมันดีหรือว่ามันเลว ถ้ามองไปจริงๆ ว่าการถือตัวถือตนนี่เลวจริงๆ เพราะอะไร เราไปนั่งถือกันทำไม ผู้หญิงก็ดี ผู้ชายก็ดี เด็กก็ดี ผู้ใหญ่ก็ดี คนแก่ก็ดี หรือว่าสัตว์เดรัจฉานก็ดี ฐานะสูงก็ดี ฐานต่ำก็ดี ความรู้มากก็ดี ความรู้น้อยก็ดี หรือว่ามีตระกูลสูงก็ดี มีตระกูลต่ำก็ดี ก็ไอ้สภาพของ เกิด แก่ เจ็บ ตาย มีสภาพของร่างกายสกปรก มีความเกิดในเบื้องต้น ร่างกายเสื่อมไปในท่ามกลาง และก็สลายตัวไปในที่สุดเหมือนกัน และก็มานั่งรังเกียจอะไรร่างกาย แร้งต่อแร้งมาเหม็นสาบกันเองนี่ ก็รู้สึกว่ามันจะเลวเกินไป เป็นอันว่าร่างกายของใครต่อของใครก็ตาม มันมีสภาวะเช่นเดียวกัน คนรวยก็ตาย คนมีศักดิ์ศรีใหญ่ก็ตาย คนตระกูลสูงก็ตาย ตระกูลต่ำก็ตาย มีความรู้น้อยก็ตาย มีความรู้มากก็ตาย และก็สกปรกโสมมเหมือนกัน อารมณ์ไม่ทรงตัวเหมือนกัน ทำไมจึงต้องรังเกียจกัน ตัดสินใจง่ายๆ แบบนี้

แล้วก็มาอุทธัจจะอารมณ์ที่มีอารมณ์ฟุ้งซ่าน ตอนนี้ไม่มีอะไรมาก เป็นแต่เพียงว่ามีอารมณ์ยับยั้งไว้ตอนหนึ่งว่า เวลานี้เราทรงความเป็นพระอนาคามีก็มีสุขที่เรา ๑. เรามีศีลบริสุทธิ์ เราไม่ไปอบายภูมิ ๒. เราไม่มีกามฉันทะ ความวุ่นวายมากระทบไม่มี ๓. เราไม่มีปฏิฆะอารมณ์ที่สร้างความเศร้าหมอง อารมณ์อื่นเข้ามากระทบไม่มี ตอนนี้ก็รู้สึกมีความสุขสงัด และถ้าเราตายจากความเป็นคนก็ไปเป็นเทวดา หรือพรหม หรือเราก็ไปนิพพาน ถ้าอารมณ์จิตมันซ่านมันซ่านนิดเดียวเท่านี้ แ่ต่ก็ยังไม่ดีมันยังไม่ถึงที่สุด

ในเมื่อชีวิตของเรายังทรงตัวอยู่ต้องทำความดีให้ถึงที่สุด นั่นก็คือทรงอารมณ์เฉพาะพระนิพพานเป็นอารมณ์ ถ้าลมปราณของเรายังมีอยู่ เราจะไม่ละธรรมะขององค์สมเด็จพระบรมครูที่สอนไว้ว่า ความสุขที่สุดนั้นไซร้ นั่นก็คือมีอารมณ์เข้าถึงพระนิพพาน นั่นก็เป็นอรหันต์ ถ้าว่าอารมณ์ฟุ้งซ่านเท่านี้ ระงับง่ายๆ ถ้าตัดสินกำลังใจว่า แค่นี้จะเก็บไว้ทำไม โยนทิ้งไปเสียดีกว่า กิเลสหยาบที่กล่าวมามันใหญ่โตมากกว่านี้ เราก็สามารถจะตัดได้ ไหนๆ เราจะต้องตายแล้ว เมื่อตายแล้วให้มันมีความสุขจริงๆ จะไปพักอยู่ที่เทวดาก็ไม่ได้มีประโยชน์ พักอยู่ที่พรหมมันก็ไม่มีประโยชน์ ทั้งนี้เพราะอะไร เพราะว่าเมื่อไปแล้ว เราก็ไปให้มันถึงที่สุด ไม่ต้องมีการงานอะไรต่อไป ตั้งใจเท่านี้มันก็หมด

ต่อไปองค์สมเด็จพระบรมสุคต ว่าตัดอวิชชา แต่ความจริงตัดอวิชชาตัวเดียวก็พอ เข้าไปตัดแต่เพียงว่า ร่างกายมันเป็นทุกข์ เกิดเป็นคนเป็นทุกข์ เกิดเป็นพรหม เทวดา พักทุกข์ชั่วคราวไม่ได้มีประโยชน์ ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีโทษเข้าถึงอบายภูมิก็ยังไม่เสร็จกิจ กิจที่ดีที่สุดนั่นก็คือ เข้าถึงพระนิพพาน

คนที่จะเข้าถึงพระนิพพานเขาทำอย่างไร นั่นก็คืออารมณ์ใจของเขา ละความพอใจในการเป็นมนุษย์ เทวดา หรือพรหม มีความนิยมเฉพาะพระนิพพานอย่างเดียว และจิตมีความประกอบไปด้วย ความเมตตาปรานี มีความเยือกเย็น ไม่สนใจกับอารมณ์ทั้งหลาย ที่เป็นปัจจัยของความสุขและความทุกข์ ยอมรับนับถือกฎของธรรมดา ยิ้มให้แก่อาการที่เข้ามาสนองที่เป็นปัจจัยให้หวั่นไหวทางกาย คือโรคภัยไข้เจ็บก็ดี ความป่วยไข้ไม่สบายก็ดี ความแก่ก็ดี ความตายก็ดี จะมาถึงเรานี้เมื่อไหร่ ยิ้มได้เป็นปกติ ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา

จนกระทั่งจิตใจของเราไม่มีอารมณ์ติดอยู่ในกามฉันทะ มีความสุขใจ อารมณ์ไม่ติดอยู่ในความโลภ มีความสุขอย่างยิ่ง อารมณ์ไม่ติดอยู่ในความโกรธ มีความชื่นบานหรรษา อารมณ์ไม่มีสันดานเกาะอะไรทั้งหมดแม้แต่ขันธ์ ๕ ของเรา จิตใจเรามีความต้องการอย่างเดียว คือนิพพาน มีความรู้สึกว่า ร่างกายนี้มันมีแต่ความแหลกลาญเป็นปกติ ไม่ช้ามันก็เป็นผุยผงไปเป็นความตาย แค่นี้ใจสบาย

เทวตานุสสติกรรมฐานถือว่าเป็นอารมณ์ที่สูงสุดในอนุสสติอันหนึ่ง ซึ่งบุคคลใดมีความนิยมในเทวตานุสสติกรรมฐานนี้ไซร้ เราจะพยากรณ์ว่าท่านผู้นั้นควรจะเป็น พระโสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี ในชาติปัจจุบันนี้ก็รู้สึกว่าจะต่ำเกินไป เพราะว่ากำลังใจของท่านมีความพอใจในอนุสสติกรรมฐาน มันเป็นอารมณ์ของพระอรหันต์
<table width="100%" border="0"> <tbody><tr> <td bgcolor="#99ccff"> ๏ การทรงเทวตานุสสติกรรมฐาน ไม่ใช่ไปนั่งท่องจำให้จิตมันทรงตัว คิดว่าอะไรมันชั่วเราไม่ยอมทำเราอาย เรียกว่าเราเป็นคนหน้าบางไม่ใช่คนหน้าด้าน เป็นคนใจบาง ไม่ใช่เป็นคนใจด้าน และก็กลัว เป็นคนขี้ขลาดในความชั่วทั้งหมดที่จะปรากฏกับใจ</td> </tr> </tbody></table>

หลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี

ที่มา
</td></tr></tbody></table>
ผมไปเปิดกระทู้หนึ่งมาว่างๆไปอ่านไปลงเรื่องราวเยี่ยมเยียนกันบ้างนะครับ^_^
ที่นี่ครับ
เรื่องราวอารยธรรมวัฒนธรรมตำนานสิ่งศักดิ์สิทธิ์ปกิณกะ


http://palungjit.org/posts/3594006​

 

สวัสดีค่ะ ทุก ๆ ท่าน I love you. Jub Jub Jub ^^

+++++++++ โอ้โห???? ไม่ได้กลับบ้านซะหลายวัน มีเรื่องราว
เกิดขึ้นในบ้านเยอะแยะมากมายทีเดียวเชียวค่ะ ช่วงนี้แก้วจังงานยุ่งค่ะ
เลยจะโผล่หน้าเข้ามาน้อยนิดเหลือเกิน ใครที่แอบคิดถึงแก้วจัง
ก็เข้ามาจุ๊บแก้วจังตอนนี้ได้เลยนะคะ กิกิกิ

+++++++++สวัสดีค่ะ พี่ทางสายธาตุ แก้วคงไม่ถามเรื่องราว
ความเป็นมานะคะ เพราะแก้วเข้ามาช่วงปลายกรุงศรีฯ เลยไม่ค่อย
จะรู้เรื่องรู้ราวกับเขาสักเท่าใดค่ะ แต่ก็จะบอกพี่ทางสายธาตุว่าอย่าคิดมากค่ะ
บ้านนี้ เดี๋ยวก็รักกัน เดี๋ยวก็ทะเลาะกันบ้าง ตามแบบฉบับครอบครัวอลเวง
สุดท้าย พอหายขุ่นใจ พวกเราก็ค่อย ๆ เอี้ยง ๆ เยี่ยม ๆ มอง ๆ แอบ ๆ
แล้วก็กลับเข้ามาคุยกันใหม่ เป็นเช่นนี้มานานแล้วค่ะ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรน้ออออ
ตัดใจจากกันไม่ขาดเสียที รักแล้วรักเลย ถ้าพี่ทางสายธาตุว่าง ๆ ก็แวะ
มาคุยได้ตลอดนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ(k)(k)(k)(k)

+++++++++วันนี้เป็นวันดี เป็นวันสถาปนามหาวิทยาลัยนเรศวร
ที่ทำงานแก้วจังค่ะ แก้วจังต้องรีบไปแต่เช้า แต่ก็สายกว่าชาวบ้านนิดหน่อย
แอบเดินลัด ๆ เข้าด้านหลังพระบรมรูปสมเด็จฯท่าน แบบ เนียน ๆ
แถมยังต้องแต่งชุดขาว เนคไทติดลูกกระเดือก จนหายใจไม่ออกเลยเชียว
พอก้าวไปสู่ลานสมเด็จฯ ที่ประกอบพิธี และเดินเลาะไปด้านหลังสุด
ก็เจอพรรคพวกที่ทำงาน ยืนบ้าง นั่งบ้าง เต็มไปหมด พวกที่มาก่อนก็จะ
ได้นั่งในเต้นท์ ส่วนพวกที่มาสาย (อย่างแก้วจัง ^^ ) ก็จะได้ยืนทำเท่
อยู่ท้าย ๆ พิธี แต่ในที่ ๆ แก้วจังยืนอยู่นั้น เป็นจุดยุทธศาสตร์ของกองทัพ
เชียวแหล่ะค่ะ อ่ะ ให้ทาย ว่าแก้วจังนั้นยืนอยู่ใกล้กะอารายยยยยยย

+++++++++นี่ถ้า น้องปราญฯ เข้ามาตอบ ต้องทายถูกแน่ ๆ เลยค่ะ
แต่แก้วจัง ขี้เกียจรอน้องปราญฯ เธอเข้ามาตอบ ของบอกตรงนี้เลยก็ได้ค่ะ
จุดยุทธศาสตร์ที่แก้วจังยืนอยู่นั้น คือ หม้อข้าวต้มทรงเครื่องหมูสับจัมโบ้!!!!
๕๕๕๕๕๕๕๕ ไอ้เพื่อนที่ยืนอยู่ ก็อยากกินน้ำลายยืด แต่ทำเป็นเต๊ะ
ไม่เดินไปตักข้าวต้มอันโอชะหม้อนั้น ด้วยเกรงจะเป็นที่เสียมารยาท
พระกำลังสวด คนเค้าไหว้พระกัน กินก่อนพระนั้นมันบาปนะ
แห่ะ แห่ะ แห่ะ ทราบค่ะ ว่าไม่ควร แต่แก้วจังยืนแล้วรองเท้าคัทชูกัดอ่ะ
เลยไม่มีสมาธิไหว้พระค่ะ สักพัก พราหมณ์เริ่มทำพิธีต่อจากพระ
โอ้โห ยาวเหยียดดดดดดด เราจำได้หมดว่าจะใช้เวลาอีกนานกว่าจะจบ
กินก่อนพราหมณ์ คงไม่บาปเท่าใด สมองน้อยๆ ของแก้วจัง คำนวณปั๊บ
ก็พากันจูงมือกับหนุ่มที่หล่อที่สุดในกอง เกี่ยวก้อยพากันเดินชิดใกล้
ไปตักหม้อข้าวต้มชาววังงงงง (หรือป่าวววว)
พอเราตักปั๊บ ไอ้ที่ยืนเก๊กๆ อยู่ ก็ ค่อย ๆ ย่อง ๆ ตามมากันเป็นขบวน
ข้าวต้มร้อน ๆ ตอนเช้ามันช่างอร่อยแท้ ๆ ค่อยยังชั่ว.....
ได้ข้าวต้มแล้วยังไม่สาแก่ใจ ขนม นมเนย เต็มไปหมด แต่ผู้หลักผู้ใหญ่
เยอะเหลือเกิน ไหนจะแขกจากกองทัพ ไหนจะผู้ว่า ไหนจะอธิบดี
ไหนจะนายร้อยหล่อ ๆ โอ๊ยยยยย เยอะแยะตาแป๊ะไก่ สะกดให้แก้วจัง
ต้องยืนนิ่ง ๆ สักพัก ผอ.กองแผนเดินมา กระซิบที่หูแก้วจัง
"นี่ ๆ เดี๋ยวมีเฉาก๊วยชากังราวนะ พี่ก็มารออยู่เนี่ยยยย กิกิกิ"
แหม้ๆๆๆๆ ขนาดท่าน ผอ. ยังมารอที่จุดยุทธศาสตร์เดียวกันกะเราเลย
ก็เลยใจกล้าหน้าด้าน ไปยืนรอซะหน้าสุดเลย กิกิกิ เย็นอร่อย
หวานชื่นนนนนจายยยยยยยยย
โอ๊ะ นั่น พ่อพราหมณ์ทำพิธีเสร็จแล้วนี่นา มีการแสดงด้วย
ฟ้อนถวายสมเด็จท่าน โอ๊ะ ต่อจากนั้นยังมีฟันดาบถวายท่านอีกด้วย
แต่สักพัก ก็มีเสียงฮือฮาจากด้านหน้ามาถึงด้านหลังสุด
เรื่องของเรื่อง ก็คือ มีน้องเลขานุการของท่านผู้บริหารท่านหนึ่ง
ช่วงที่มีการฟ้อนรำ และ ฟันดาบถวาย จู่ ๆ คุณน้องเธอก็เกิดอาการ
"ผีเข้า" เดินส่ายอาด ๆ ออกไปด้านหน้า หน้าตาบิดเบี้ยวน่ากลัว
เพื่อนก็ฉุดไม่อยู่ จากนั้นหล่อนก็เดินไปด้านหลังพระบรมรูปสมเด็จฯ
และยืนตาขวางอยู่อย่างนั้น เพื่อนชักเห็นท่าไม่ได้การ จึงวิ่งไปเรียก
ผอ.สนง. อีกท่านให้ช่วยมาดูหน่อยว่าหล่อนเป็นอะไรไป
ผอ.สนง.เห็นปั๊บ ก็รีบ เดินไปหาหลวงพ่อ วัดยางเอน ให้ตามมาดูหน่อย
สักพักหลวงพ่อก็เจรจา ได้ความว่า
"มาดี ไม่ได้มาร้าย เดี๋ยวก็ไปแล้ว ขอดูฟ้อนรำ และฟันดาบหน่อย"
หลวงพ่อท่านว่า มิใช่สมเด็จท่านหรอก และยังหันมาบอกอีกว่า
วันนี้จริง ๆ แล้วมากันเต็มลานสมเด็จฯเลยนะ ที่ไม่เห็นอีกเพียบบบบบ
เหย๋ยยยยยยยยยย (เหงื่อตกซิก ๆ )
และที่น่าแปลกใจ ฝนตกทุกหย่อมหญ้า ทั่ว ม.น.
แต่บริเวณลานสมเด็จฯ ที่ประกอบพิธีอยู่นั้น กลับไม่มีฝนค่ะ
ฝนเว้นช่วงเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า ให้โด้ยยยยยยย
เป็นไงคะ อภินิหารสมเด็จท่าน บางปีก็อาทิตย์ทรงกลด
บางปีก็ ถูกหวยกันยกมหาลัยฯ (อันนี้ไม่เกี่ยวค่ะ กิกิกิ)

++++++++++++นี่แหล่ะค่ะ คือเรื่องตื่นเต้นของแก้วจังในวันนี้
เป็นไงค่ะ สนุกกันมั๊ยคะ กับเรื่องราวที่นำมาเล่าสู่กันฟังในวันนี้......

 

หวัดดีคุณแก้ว

พี่จูรู้จักพี่คนหนึ่งที่ ม.น. อยู่สำนักงบประมาณค่ะ ไม่รู้แก้วรู้จักพี่เขาไหม เจอกันที่กรุงเทพโดยบังเอิญ เพราะพี่คนนี้เป็นพี่สาวของเจ้าของอู่ซ่อมรถริมถนนแจ้งวัฒนะ น้องสาวพี่คนนี้มีชื่อเล่นว่า ทราย แต่พี่จูจำชื่อพี่คนนี้ไม่ได้ ความจำปลาทอง...มันเป็นเรื่องธรรมชาติตามวัย ถ้ารู้จักนะคะ ฝากสวัสดีด้วยค่ะ น้องทรายเขาบอกว่าพี่จูกับพี่สาวเขาหน้าตาเหมือนกัน แถมนิสัยก็คล้าายกัน ที่สำคัญที่สุด ครองตัวเป็นโสดเหมือนกันอี๊ก เหมือนกันมากอย่างกับแฝดเลย น้องทรายเขาเล่าให้พี่ฟังแบบนี้ ... ถ้ารู้จักก็ฝากสวัสดีพี่คนนี้ด้วยนะคะ(ที่จริงอายุเขากับพี่เท่ากัน ^_^)


นานๆจะเข้ามาทีนะคะ เรื่องเข้าใจผิดก็อาจจะมีบ้าง เคลียร์ๆกันไป อโหสิกรรมกันไป ก็จบค่ะ ไม่มีอะไรติดค้างคาใจค่ะน้องแก้ว สวัสดีอีกครั้งค่ะ

 

ไม่เห็นถือขนมนมเนยติดมือมาฝากน้องบ้างเลยคะพี่แก้ว
งานแบบนี้ คงมี ทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง น้ำมะพร้าวให้กินแน่ๆเลย
ของชอบทั้งนั้นเลยอ่ะ

 

ไหน ๆ ก็เข้ามาแล้ว ก็ขอ เบิ้ลลลลลลล อีกเรื่องนะคะ
ช่วงวันอาสาฬหบูชาที่ผ่านมาแก้วจังได้ไปทำบุญที่วัดป่าน้ำโจน
ซึ่ง ยัยกรองฯ ตัวแสบ ได้ไปเข้ากรรมฐานก่อนหน้านั้นแล้ว
แต่ก็ยังอุตส่าห์บากบั่น เดินหาคลื่นโทรศัพท์ DTAC แล้วกด
มาหาแก้วจัง ความว่า "ได้กินมื้อเดียว นมไม่เอานะ กินไม่ได้
กินได้แต่น้ำหวานนนนนน อยากแต่ของหวานนนน
หลวงพ่อเคร่งครัดมากกกกก นี่ก็กินน้ำหวานนนของคุณยาย
ไปเกือบลังแย้วววววว สแปรชนะ อย่าลืมล่ะ
เอาถ่ายไฟฉายโด้ยยยย เอากาแฟกะน้ำตาล แต่ไม่เอาคอฟฟี่เมตนะ
เพราะนอกเวลาท่านห้ามเด็ดขาด ฯลฯ
ในเมื่อมีพรายมากระซิบ ส่ง fax มาเป็นโพย ขนาดนี้
แก้วจังก็เห็นจะอยู่เฉยไม่ได้แล้ว
ในเมื่อเราไม่ได้ไปกรรมฐาน เราก็ไปถวายเทียนซะเรยยยย
เอ้า ว่าแล้วก็ โทรหาป๋าบีบี นัดกันเป็นมั่นเหมาะ ย้ำชัดเจน
พรีเซ้นท์สุด ๆ ปานว่าจะพากันไปออกรบใหญ่หลวง
แต่เนื้อความมีแค่ พากันไปถวายเทียน วัดป่าน้ำโจน กิกิกิ
ไปถึงปั๊บ ยังมิทันดับเครื่องรถดี ก็เห็นมีคนมากุลีกุจอ
ช่วยหอบของลงจากท้ายกระบะรถ ไม่ใช่ใครทิดอัฐ เพื่อนกรองนั่นเอง
เรียกว่า ส่งหน่วยหน้า มารอรับที่ปากทางเลยว่างั้นเถอะ
แถมยิ้มหวาน เมื่อเห็น ลังน้ำหวานสแปรช
จากนั้น แก้ว กะ บีบี ก็พากันไปกราบ หลวงพ่อ
หลวงพ่อก็ถามว่า ไปไงมาไง และอื่น ๆ
พอทิดอัฐเดินผ่านหลังแก้ว แก้วก็ชูถุงมะม่วงและขันข้าว
"พี่อัฐๆๆๆ เอานี่ไปด้วย ไปไว้ในครัวด้วยจิ"
หลวงพ่อ : (ตะโกนด้วยเสียงอันดัง) อย่าส่งของแบบนั้น
วางลงบัดเดี๋ยวนี้.......
แก้วจัง : (โตะจายยย) รีบวางถุงมะม่วงของท่านแม่ที่ฝากมา
กะขันข้าวลงกับพื้น ดัง แกร๊งงงงงง (ใจเต้น ตึ๊กๆๆ)
ฝ่ายพี่อัฐ ก็รีบเดินหลีก ๆ ไป หายวับไปกับตา
สอบถามจากกรองน้ำได้ความว่า หลวงพ่อท่านเคร่งมาก
และเป็นระเบียบ ห้าม ชายหญิงใกล้กัน ผิดศีลแปด
และวันที่แก้วจังไป กะ บีบี คนมาเยอะ (ประมาณ สามสิบคน)
และผู้ที่มา ก็จะเป็นคุณหมอ เสียเป็นส่วนใหญ่
ชาวบ้าน ไม่ค่อยมีค่ะ เห็นมาลัยเล่าว่า
ชาวบ้านแถวนี้ยังไม่เข้าใจกับคำว่า กรรมฐาน
รู้แต่ทำบุญใส่บาตร สร้างอุโบสถ ฯลฯ
หากเป็นวันธรรมดา ก็จะไม่มีคนเลย หรือมีก็น้อยมาก สองสามคน

 

เหมือนจะไม่รู้จักค่ะ แต่พี่คนนั้นที่พี่จูรู้จัก
อยู่ ม.น. หรือ สำนักงบประมาณ คะ
เพราะ ม.น. กะ สำนักงบประมาณ คือ คนละหน่วยงานกันค่ะ

เรื่องเก่า เรื่องแก่ ให้มันผ่านไปนะคะ ก็ยังยืนยันจะบอกอีกทีว่า
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ (k)(k)(k)(k)

 

น้องปราญฯ เจ้าขา หนมไทย ไม่ค่อยได้แอ้มพี่แก้วค่ะ
ถ้าถามถึง ป็อกกี้ เลย์ ฮานามิ เบนโตะ ทาโร่
ปีโป้ อัลมอล ช็อคโกบี้ ฯลฯ ก็คงจะมีมาฝากแน่ ๆ เชียวค่ะ
แต่น้ำมะพร้าว เมื่อเช้าพี่แก้วก็กินไปค่ะ หวาน หอม ชื่นใจเหลือเกิน
จากนั้นไปอัดด้วย เป๊ปซี่บิ๊ก หนึ่งขวด ถึงจะสาแก่ใจแก้วจัง(k)(k)(k)