กรรมของคนกินเนื้อหมา...

ขอบคุณ คุณคมน์(komodo) เป็นอย่างสูง ที่ช่วยให้ข้อมูลเพิ่มเติม
อนุโมทนา สาธุ ครับ... และขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะครับ..

 

บันทึกเรื่องเศร้าหมาท่าแร่(ต่อ)

ต้นกำเหนิดการกินเนื้อหมา
นับเป็นเวลากว่า100,000ปีแล้วที่หมาได้พิสูจน์คุณค่าของตนเองให้แก่มวลมนุษยชาติได้รับรู้ว่า “หมาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์” สมควรอย่างยิ่งที่จะได้รับสถานภาพการปกป้องชีวิตอย่างดีและปลอดภัยที่สุดแต่เหตุเพราะใดมนุษย์กลุ่มหนึ่งกลับฆ่าเพื่อนที่ดีที่สุดของตัวเองได้อย่างไร้ความปรานี

ไม่มีหลักฐานทางประวัติศาตร์ของประเทศเกาหลีว่าการกินหมาเป็นประเพณีหรือวัฒนธรรมรู้เพียงแต่ว่าคนเกาหลีใช้เนื้อหมาทำเป็นอาหารมาเป็นเวลานานมากแล้วหากบอกว่าคนเกาหลีกินเนื้อหมามานานกว่าประเทศอื่นๆก็คงจะไม่ผิดนักอีกทั้งไม่มีหลักฐานทางการแพทย์ใดๆว่าการกินหมามีประโยชน์ต่อสุขภาพความเป็นจริงก็คงเป็นแค่ความพิสดารและความเชื่อที่งมงายของมนุษย์กลุ่มหนึ่งเท่านั้นเอง

สมัยก่อนตลาดโมรานซึ่งอยู่ห่างจากกรุงโซลประเทศเกาหลีเป็นแหล่งขายเนื้อหมาโดยเฉพาะเพื่อนฉันนับร้อยตัวทุกขนาดทุกอายุโดนกักขังอยู่ในกรงอย่างแออัดที่มีอุณหภูมิร้อนถึง <?xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com</st1:metricconverter>38 องศาเซลเซียสโดยปราศจากน้ำดื่มเพื่อนตัวใหญ่ของฉันบางตัวโดนกักขังอยู่ในกรงเหล็กที่มีความสูงเพียง40เซนติเมตรเรียกว่ายืนไม่ได้เลยต้องนอนเรียงกันนอนทับกันตัวที่อยู่ล่างสุดก็แย่หน่อยเพราะหายใจไม่ออกบางตัวก็ขาดใจตายในกรงเหล็กก็มีเหมือนกันแต่ด้วยสัญชาตญาณของความเป็นหมาเพื่อนฉันต่างพยายามผลัดกันเลียเพื่อนตัวอื่นๆเพื่อทำให้ร่างกายได้รับความเย็น

การทรมานมีหลายรูปแบบเช่นถ้าเป็นลูกหมาจะโดนเจาะเยื่อแก้วหูและหลอดเสียงเพื่อไม่ให้มีเสียงเมื่อโตขึ้นบ้างก็โดนหักแขนหรือขาเพื่อไม่ให้เคลื่อนไหวได้บ้างก็โดนแขวนคอแล้วตีด้วยไม้กระบองบ้างก็โดนช๊อตด้วยกระแสไฟฟ้าบ้างก็กินอาหารที่ผสมกรดกัมมะถันบ้างก็โดนต้มทั้งเป็นหรือแม้กระทั่งแทงที่ต้นขาเพื่อให้เลือดไหลอย่างช้าๆและถลกผิวหนังขณะที่ยังมีสติอยู่เรียกได้ว่ากรรมวิธีการฆ่าทุกรูปแบบนั้นเป็นการฆ่าอย่างโหดร้ายป่าเถื่อนมากๆเท่าที่“สมองของมนุษย์” จะสรรหาสารพัดวิธีมาทรมานได้เพียงเพราะความเชื่อที่งมงายของมนุษย์ที่ว่า “ยิ่งเจ็บปวดทรมานมากเท่าไหร่รดชาดของเนื้อหมาก็จะอร่อยมากยิ่งขึ้นเท่านั้น” ฉันได้ยินมนุษย์พูดกันว่า“ถ้าให้พวกมันตายแบบง่ายๆไม่เจ็บปวดอะไรเลยก็ไม่อร่อยสิรสชาดก็คงจะไม่แตกต่างจากเนื้อหมูเนื้อไก่เนื้อวัวทั่วๆไป”
<O</O
**************************************************<O></O>
<O</O
“หมาเป็นสัตว์เลี้ยงของมนุษย์มาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์เป็นเพื่อนที่สนิทและซื่อสัตย์ที่สุดของมนุษย์มิใช่หรือแต่จะมีใครซักกี่คนรู้บ้างว่าเพื่อนฉันนับล้านตัวที่อยู่ในทวีปเอเชียเช่นเกาหลีจีนเวียดนามฟิลิปปินส์รวมทั้งในเมืองไทยกลับถูกมนุษย์กลุ่มหนึ่งฆ่าตายอย่างป่าเถื่อนทารุณเพียงเพื่อทำเป็นอาหารจานเด็ดและของใช้ของมนุษย์?”

ความในใจของผู้เขียน

“ตอนที่ผมเข้าไปช่วยหมาผมเห็นหมาร้องไห้น้ำตาไหลและเมื่อผมเอาหมาออกจากกรงหมาร้องไห้มีอาการกลัวบางตัวผวาเห็นคนไม่ได้เห็นคนแล้ววิ่งหนีผมน้ำตาซึม” นี่คือคำพูดของเจ้าหน้าที่คนหนึ่งของชุดเฉพาะกิจของกรมปศุสัตว์กับการช่วยชีวิตหมา 802 ตัว

สิ่งมีชีวิตที่ไม่อาจพูดภาษามนุษย์ได้แต่มาใช้ชีวิตอยู่ในโลกใบเดียวกับมนุษย์กาลเวลาทำให้พวกเขาเริ่มเข้าใจภาษามนุษย์จริงอยู่ที่พวกเขาพูดภาษามนุษย์ไม่ได้แต่ดวงตาพวกเขาบอกความรู้สึกในใจได้ผู้เขียนมีโอกาสแวะไปเยี่ยมหมาที่ด่านกักกันสัตว์ระหว่างประเทศจังหวัดหนองคายและจังหวัดนครพนมสัมผัสแรกที่พบพวกเขานั้นผู้เขียนน้ำตาซึมเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกจริงๆดีใจที่พวกเขารอดชีวิตมาหรือเสียใจที่พวกเขาเกือบต้องตาย

หมาคือสิ่งมีชีวิตสิ่งเดียวในโลกนี้ที่รักมนุษย์มากกว่ารักชีวิตของตนเองพวกเขาเป็น“เพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์” เป็นสัตว์เลี้ยงไม่ใช่สัตว์เศรษฐกิจแต่เพราะเหตุผลอันใดในช่วงหลายปีที่ผ่านมากลับมีคนไทยกลุ่มหนึ่งประกอบอาชีพการฆ่าชำแหละหมาเพื่อการค้าเนื้อและหนังโดยไม่ได้คำนึงถึงเลยว่าการกระทำเช่นนี้ไม่ใช่วิสัยของคนไทยและผืนแผ่นดินไทยนี้คือ “เมืองพุทธ” อย่าลืมว่าเขาก็ชีวิตเราก็ชีวิต....
จากคุณเทอร์ 27 ต.ค.2547
………………………………………………………………..............
http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/J3088672/J3088672.html
จากคุณ :00จา0 <!--MsgTime=10-->27 ต.ค. 47 10:58:46 <!--MsgIP=10--><O</O

 

การดำเนินการของสมาคมพิทักษ์สัตว์ไทย

......การค้าเนื้อและหนังสุนัขที่มีแหล่งใหญ่อยู่ในตำบลบ้านท่าแร่ จังหวัดสกลนคร แม้จะกระทำกันมานานนับครึ่งศตวรรษ แต่ก็ไม่ใช่วิสัยของคนไทยหรือชาวพุทธ และไม่ใช่ทำด้วยความยากแค้นจำเป็นหรือค่านิยมในการบริโภคตามที่กล่าวอ้าง จำนวนสุนัขหลายร้อยต่อวันที่ถูกฆ่าชำแหละอย่างทารุณเป็นตัวเลขที่มากเกินกว่าขีดความสามารถในการบริโภคของคนทั้งจังหวัด และคนทั้งจังหวัดสกลนครก็ไม่ได้บริโภคเนื้อสุนัข แต่มีพวกที่ต้องการหลอกลวงสังคมใช้เรื่องการกินเนื้อสุนัขเป็นข้ออ้าง แท้จริงเนื้อสุนัขเป็นเพียงผลพลอยได้ที่ต้องพยายามขายออก เป้าหมายจริงอยู่ที่ การส่งออกหนังสุนัข ซึ่งเริ่มจากการส่งผืนหนังแช่แข็งหรือฟอกแล้วบางส่วนแล้วได้ขยายตัวเป็นการส่งออกสุนัขเป็นๆนับพันๆตัวข้ามชายแดนไทย- ลาว ในสภาพเบียดเสียดยัดเยียดยิ่งกว่าบรรทุกสุกรโดยไม่ใยดีต่อบาปกรรม มาตราฐานการขนส่งและการดูแลสัตว์ตลอดจนการฆ่าก็เข้าข่ายการทารุณสัตว์จนเห็นได้ชัด ไม่มีการให้เห็นเดือนเห็นตะวัน ไม่มีการให้อาหาร และใช้วิธีทุบหัวเชือดคอทั้งเป็น ต. บ้านท่าแร่ จ. สกลนคร อันเป็นศูนย์กลางการค้าเนื้อและหนังสุนัข อยู่ติดกับอำเภอเมือง มีประชากรเพียง 400 หลังคาเรือนหรือประมาณ 8 พันคน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นคนเชื้อสายญวน เมื่อเทียบกับประชากรทั้งจังหวัด 1.1 ล้านคนซึ่งไม่เห็นด้วยแต่พลอยต้องได้รับความอัปยศอดสูไปพร้อมกับคนไทยทั้งประเทศ ที่ถูกตราหน้าว่า “ กินหมา ค้าหมา”

ผู้ใดที่ยังสำคัญว่าการต่อต้านการค้าเนื้อและหนังสุนัขเป็นเรื่องระหว่างคนรักสัตว์กับสิทธิในการบริโภคนับว่าเป็นการเข้าใจผิดอย่างยิ่งแท้จริงแล้วเป็นเรื่องของความฉ้อฉลหลอกลวงผู้บริโภคให้ต้องเสี่ยงต่อสุขอนามัยโดยกลุ่มคนที่เห็นแก่ได้และฉวยโอกาสกอบโกยจากปัญหาของสังคม เป็นบ่อนทำลายศีลธรรมจรรยาของเยาวชนโดยไม่คำนึงถึงความอัปยศอดสู่ที่ได้นำมาสู่สังคมและคนไทยทั้งประเทศ

ในขณะที่หน่วยงานต่างๆได้ปรับเปลี่ยนนโยบายให้สอดคล้องกับกระแสพระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเกี่ยวกับการแก้ปัญหาสุนัขจรจัดอย่างมีคุณธรรมมากขึ้น กลับยังมีคนกลุ่มหนึ่งฉวยโอกาสกอบโกยรายได้จากสุนัขที่น่าสงสารโดยไม่คำนึงถึงศีลธรรมและภาพลักษณ์ของประเทศ จนนานาอารยประเทศมองว่าสังคมไทยตกต่ำถึงขนาดสนับสนุนให้ทำการค้าหาประโยชน์จากสุนัขโดยเฉพาะอย่างยิ่งสุนัขจรจัด

หลังจากมีกฎกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ว่าด้วยการ กำหนดควบคุมการค้าสัตว์และซากสัตว์ ซึ่งประกาศใช้เมื่อวันที่ 20 กุมภาพันธ์ พ. ศ. 2546 กองบังคับการตำรวจทางหลวงได้ให้การสนับสนุนโดยประกาศห้ามขนย้ายสุนัขนับตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม 2546 เป็นต้นไป ในส่วนของผู้ว่าราชการจังหวัดสกลนครได้ให้ความสำคัญโดยประกาศห้ามการค้าและการชำแหละเนื้อสุนัข แต่กลับถูกกลุ่มผู้เสียผลประโยชน์กดดันอย่างหนัก ด้วยการออกมาประท้วงและร้องเรียนไปยังกระทรวงมหาดไทย ผู้ที่หนุนหลังมีทั้งอดีต ส. ส. เทศมนตรี อบต. ท่าแร่ และข้าราชการท้องถิ่น เป็นเหตุให้ผู้ว่าราชการจังหวัดต้องยอมอ่อนข้อด้วยการยกเลิกประกาศดังกล่าว

ระหว่างที่หลายฝ่ายพยายามเร่งแก้ปัญหา การจัดทำหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขในการอนุญาตค้าสุนัขและแมวหรือซากสุนัขและแมว กลับไม่มีความคืบหน้า ด้วยฝ่ายกฎหมายกรมปศุสัตว์เห็นว่า การห้ามค้าเนื้อและหนังสุนัขอาจเป็นการละเมิดเสรีภาพในการประกอบอาชีพ ในขณะที่เสียงส่วนใหญ่เห็นว่า สิทธิเสรีภาพต้องอยู่ในกรอบของกฎหมายซึ่งล้วนมีผลต่อสิทธิเสรีภาพของประชาชนไม่มากก็น้อยโดยคำนึงถึงความถูกต้องและประโยชน์ส่วนรวมเป็นหลัก เช่นเดียวกับข้อห้ามที่จำเป็นอื่นๆ อาทิ ห้ามจักรยานยนต์วิ่งบนทางด่วน ห้ามค้าประเวณีเพราะผิดศีลธรรม ห้ามบริโภคเนื้อปลาปักเป้าเพราะเป็นพิษ การห้ามนำเข้าสุนัขพิทบูลที่เข้าข่ายสัตว์ดุร้าย ห้ามเลี้ยงปลาพิรันยา นาคหญ้า และสัตว์อีกหลายชนิดเพราะอาจเป็นอันตรายต่อสิ่งแวดล้อม เป็นต้น การห้ามค้าเนื้อและหนังสุนัขเพื่อปกป้องศีลธรรมจรรยาของสังคมและป้องกันโรคระบาดจึงน่าจะกระทำได้และกฎกระทรวงก็ได้ให้อำนาจนี้แก่กรมปศุสัตว์อยู่แล้ว ล่าสุดได้นำประเด็นดังกล่าวเข้าหารือกับสำนักงานกฤษฎีกาซึ่งทั้งกฤษฎีกาและสำนักปลัดกระทรวงเกษตรฯต่างก็เห็นด้วยว่ากรมปศุสัตว์มีอำนาจอันชอบด้วยกฎหมายตามกฎกระทรวงอยู่แล้ว

การค้าเนื้อและหนังสุนัขไม่เพียงเป็นการกอบโกยผลประโยชน์บนชื่อเสียงของประเทศ ยังเป็นการหลอกลวงผู้บริโภคและบ่อนทำลายเยาวชนด้วย เพราะการค้าเนื้อสุนัขมักทำในรูปเนื้อสวรรค์ตากแห้ง ลูกชิ้น หรือเนื้อสดที่ปะปนขายกับเนื้อโคกระบือในกรุงเทพฯและทั่วประเทศ ผู้ประกอบการท่าแร่ถึงกับประกาศว่า ทุกวันนี้ผู้ที่บริโภคเนื้อสุนัขไม่ใช่คนสกลแต่เป็นคนกรุงเทพฯที่ไม่รู้ตัว นอกจากนี้ยังมีรายงานว่าเยาวชนในภาคอีสานและภาคเหนือเริ่มนิยมบริโภคเนื้อสุนัขแกล้มเหล้า โดยลืมไปว่าแหล่งที่มาของสุนัขที่ค้ากันอยู่ไม่ได้มาจากการเพาะเลี้ยงที่สามารถควบคุมโรคหรือสุขอนามัยได้ดังเช่นโคกระบือเป็ดไก่และสุกร การอนุญาตให้ค้าซากสุนัขเท่ากับเปิดโอกาสให้ผู้ค้าทำการได้ง่ายขึ้น สามารถนำเนื้อหรือหนังสุนัขมาปะปนกับอาหารหรือสินค้าบริโภคได้สะดวกขึ้นไม่ต้องลักลอบอีกต่อไป และยังเป็นการเพิ่มความยุ่งยากให้แก่เจ้าหน้าที่ใที่ต้องคอยตรวจสอบอีกด้วย

ขณะที่การออกระเบียบเพื่อประโยชน์ของส่วนรวมถูกจำกัดด้วยการตีความของกฎหมาย การค้าหนังสุนัขเพื่อประโยชน์ของพ่อค้าหมาท่าแร่ยังคงดำเนินต่อไปโดยอาศัยใบอนุญาตที่เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นออกให้ก่อนการบังคับใช้กฎกระทรวงเดือน เมษายน 2546 ทำให้สาธารณชนเกิดความสับสนและเข้าใจผิดว่ามี “ ส่วยหมา” ซึ่งโดยแท้จริงใบอนุญาตดังกล่าวเป็นเพียงใบอนุญาตค้าเนื้อโคกระบือที่เพียงเขียนคำว่าสุนัขเพิ่มเข้าไว้ด้วยลายมือเท่านั้นและได้รับการยืนยันจากกรมปศุสัตว์ว่าจะใช้ได้เพียงสิ้นเดือนธันวาคม 2546 จากนั้นจะต้องใช้ใบอนุญาตตามระเบียบใหม่

สมาคมพิทักษ์สัตว์ ( ไทย) ได้ทำหนังสือไปยังหน่วยงานต่างภาครัฐรวมทั้งนายกรัฐมนตรีเพื่อขอให้เร่งดำเนินการแก้ไขตามวัตถุประสงค์และคำสั่งในกฎกระทรวง โดยทางสมาคมฯได้รนรงค์ในภาคเอกชนอย่างต่อเนื่อง มีประชาชนส่งหนังสือมาสนับสนุนจำนวนมากและได้นำเสนอพร้อมให้กระทรวงเกษตรฯ กรมปศุสัตว์ รวมทั้งผู้ว่าฯสกลนครแล้ว นอกจากนี้ยังได้เสนอเอกสารแนะแนวความร่วมมือระหว่างหน่วยราชการต่างๆที่เกี่ยวข้องเพื่อให้ได้ผล ........

ที่มา สมาคมพิทักษ์สัตว์(ไทย)

 

ปัจจุบันยังคงมีการค้าขายเนื้อหมาเหมือนเดิม (พอข่าวเรื่องการค้าหมาเงียบลง..หมาจำนวนมากก็ถูกฆ่า เพื่อบริโภค และส่งออกนอกประเทศเหมือนเดิม)

 

น่าสงสารสุนัขจัง

 

so sad if this happen here in America you might go to jail you could be face charge for torture or killing pets they put you in jail between 6 months up to 3 years depands on how cruel you have done to the animals.

 

ไม่กล้ากินครับ อิอิ
ปีใหม่นี้ ทาง กลุ่มพระพุทธ ม.สงขลานครินทร์ ภูเก็ต ขออารธนาบารมีคุณพระศรีรัตนตรัย ให้ชาวเวปพลังจิตทุกท่านพบแต่ความสุข และความเจริญทั้งทางโลกทางธรรมน่ะครับ และเข้าถึงข้อธรรมขององค์สมเด็จฯ ได้โดยง่ายครับ
____________________________________________
มีบุญมาฝากคับ ทางกลุ่มได้ จัดทำโครงการแจกสือ่ ธรรมะของสายหลวงพ่อฤาษีลิงดำคับ เพราะ ที่นี่มีเด็กหลายคนสนใจมาฝึกมโนมยิทธิและหันมาทำความดีกัน เพราะ ด้วย สื่อ ธรรมะ ของหลวงพ่อ ครับทางชมรมเลยจัดโครงการแจกสือ่ธรรมะเป็น สาธารณธประโยชน์ แก่ โรงเรียน ห้องสมุดต่างๆเพื่อ ชักจูง คนให้เป็นสัมมาทิฐิ และเป็นกำลังพระศาสนา สืบต่อไปครับ


<O</O
<O>เข้าชมรายละเอียดได้ที่ขอเชิญร่วมบุญ โครงการธรรมทานกับนักศึกษามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ภูเก็ตขอเชิญร่วมบุญ-โครงการธรรมทานกับนักศึกษามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์-ภูเก็ต-218421.html<O</O
<O</O
ห้องศูนย์ประชาสัมพันธ์>>ธรรมทาน คับ<O></O>

</O

 

ความเป็นมาในการกินหมา..

....สำหรับการกินหมาในประเทศไทยนั้นคนไทยเชื้อสายญวนกลุ่มหนึ่งที่อพยพมาตั้งถิ่นฐานในจังหวัด
สกลนครเมื่อปีพ.ศ. 2427 มีค่านิยมในการกินเนื้อหมาในช่วงฤดูหนาวเพราะเชื่อกันว่าเนื้อหมาจะ
ทำให้ร่างกายอบอุ่น แต่เมื่ออาหารการกินขาดแคลนหมาที่เคยเป็นสัตว์เลี้ยงประจำบ้านก็กลายมา
เป็นอาหารการกินภายในครอบครอบครัวและทำขายกินภายในหมู่บ้านจนถึงขั้นพัฒนาเป็นการค้าหมา
ข้ามชาติจนถึงทุกวันนี้

นับเป็นเวลากว่า 50 ปี ที่การฆ่าชำแหละหมาเพื่อการค้าเนื้อและหนังได้เกิดขึ้นในประเทศไทย บ้านท่าแร่
ถนนสายท่าแร่-ศรีสงคราม ตำบลท่าแร่ อำเภอเมือง จังหวัดสกลนครได้ชื่อว่าเป็นแหล่งศูนย์กลางการฆ่า
ชำแหละหมารายใหญ่ จนถึงกับได้ขนานนามว่าเป็น “เมืองกินหมา” ทั้งที่ความเป็นจริงคนสกลนครเพียง
ต้องการหนังของหมาเพื่อการส่งออกเท่านั้นส่วนเรื่องการกินเนื้อหมานั้นเป็นเพียงผลพลอยได้

เดือนสิงหาคม พ.ศ. 2538 หนังสือพิมพ์ Sunday Express ของประเทศอังกฤษได้ลงข่าวเรื่องการ
ฆ่าชำแหละหมาอย่างทารุณที่โรงฆ่าหมา จังหวัดสกลนครและในเดือนกันยายนปีเดียวกันนั้นเองสื่อมวลชน
ต่างประเทศอีกแห่งหนึ่งก็ได้เผยแพร่กระบวนการฆ่าชำแหละหมาอย่างทารุณโดยการนำไปถ่ายทอดเป็นบท
ความและสารคดี ทั้งในทวีปยุโรปและทวีปอเมริกาจนมีการร้องร้องเรียนผ่านสถานทูตไทยในประเทศต่างๆ
เป็นเหตุให้กระทรวงการต่างประเทศมีคำสั่งให้ตรวจสอบเรื่องการฆ่าหมาเพื่อการค้าในจังหวัดสกลนคร

หลังจากนั้นเป็นต้นมาข่าวคราวเรื่องการกินหมากลายเป็นประเด็นสำคัญที่ถกเถียงกันมาโดยตลอดจนถึง
ทุกวันนี้แม้ว่าทางหน่วยงานที่เกี่ยวข้องพยายามที่จะหาทางยุติการการฆ่าชำแหละหมาเพื่อการค้าเนื้อและ
หนังแต่ก็ไม่มีกฎหมายใดๆสามารถเอาผิดอะไรกับกลุ่มพ่อค้าหมาและผู้มีอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังนี้ได้เลย
ในทางตรงกันข้ามกลับดูเหมือนว่าอาชีพหรือธุรกิจนี้จะยังคงทำไปอย่างไม่มีวันสิ้นสุดเพียงเพราะเหตุผล
สั้นๆ ว่า “คือวัฒนธรรม”
ที่มา :บันทึกเรื่องเศร้าของ “หมาท่าแร่”<O></O>
*************************************************

.....คนไทยโดยเฉพาะคนอิสาน เป็นคนทีมีเมตตากรุณาโอบโอ้มอารี ผมเป็นคนต่างถิ่น(ภาคอื่น) มาทำงานอยู่แถวอิสาน ร่วม 18 ปีชอบในอุปนิสัย และความเมตตากรุณาของคนอิสาน เราจะสังเกตุได้ว่าวัดที่ภาคอิสานเยอาะมาก บางแห่งแทบจะอยู่ติดๆกัน ทุกเช้า ผู้คนจะตื่นมาตักบาตรถึงแม้ว่าบางคนจะฐานะไม่ดี แต่อย่างน้อยก็นึ่งข้าวใส่บาตรกันทุกเช้า (เป็นภาพที่สวยงามมากผู้หญิงนั่งชันเขาใส่บาตร ผมไม่เคยเห็นที่อื่นมาก่อน)ผมไปทำบุญมาหลายวัด แม้แต่วัดเล็กๆในป่าสิ่งที่ได้พบคืออาหารการกินที่คนทำบุญตักบาตรให้พระภิกษุสามเณร ไม่เคยขาดแคลนเลย(เหลือมากเกินความต้องการของท่านเสียด้วยซ้ำ)แสดงให้เห็นถึงความศรัทธาและการหยั่งรากลึกในทางพุทธศาสนาในภาคอิสานอย่างเต็มที่...


....เมื่อผมมาย้อนดูเหตุที่คนอิสานกินเนื้อหมา(ในจังหวัดสกลนครและจังหวัดใกล้เคียง ..ขอย้ำว่าเป็นคนกลุ่มน้อย)ก็พบว่าเป็นวัฒนธรรมการกินหมา ที่ถ่ายทอดมาจากคนเวียดนาม(จะไม่ใช้คำว่าคนญวน เพราะถือว่าเป็นคำไม่สุภาพ) ซึ่งอพยพเข้ามาอยู่ในไทยในจังหวัดนครพนม สกลนครและจังหวัดใกล้เคียง คนอิสานซึ่งเป็นภาคที่อาหารการกินค่อนข้างลำบากเลยได้รับวัฒนธรรมการกินจากคนเวียดนามไปด้วย ถ้าท่านเคยอ่านหนังสือ ลูกอิสาน ของคำพูน บุญทวี ท่านจะเข้าใจในวัฒนธรรมของอิสานได้เป็นอย่างดี จะเห็นได้ว่าคนอิสานกับหมาผูกพันกันมาก เป็นเหมือนเพื่อน เหมือนสมาชิกในครอบครัว คนอ้วนหมาก็อ้วน คนผอมหมาก็ผอม การออกไปหาอาหารหรือล่าสัตว์ในป่าก็อาศัยหมา ไม่ว่าจะเป็นการเฝ้าระวังวัวควาย(ซึ่งเป็นสัตว์ที่สำคัญของชาวอิสานในชนบท)จากโจร ก็อาศัยหมา เกือบทุกกิจกรรมก็มีหมาเข้ามาเกี่ยวข้อง และร่วมทุกข์ร่วมสุขกันไป ตามมีตามเกิด....


....แต่ปัจจุบันนี้ หมากลายเป็นสินค้าเพื่อการบริโภคและการส่งออก แต่ละวันหมาหลายพันตัวโดนฆ่า ซึ่งทำให้คนอิสานส่วนใหญ่มีความไม่สบายใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเป็นสิทธิส่วนบุคคลในการประกอบอาชีพ และการกินอาหาร ประกอบกับอุปนิสัยของคนอิสาน ที่มีความโอบอ้อมอารี เกรงอกเกรงใจ และมีความอะลุ้มอะล่วย จึงทำให้กลุ่มบุคคลผู้มีอาชีพทางค้าหมา ได้พัฒนาการค้าและขายหมาจนใหญ่โตเป็นเครือข่าย ซึ่งทางราชการและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องไม่สามารถทำอะไรได้ ด้วยข้ออ้างว่าเป็นวัฒนธรรมและคนในท้องถิ่นไม่ยินยอม…. และปัจจุบันท่านจะเห็นได้ว่าที่ท่าแร่เป็นแหล่งขายเนื้อหมาที่ใหญ่ที่สุดของแถบนี้ มีเขียงชำแหละหมาและมีการแขวนชิ้นส่วนอวัยวะหมาให้เห็นกันอย่างเปิดเผย...ท่ามกลางความสะเทือนใจของชาวอิสานผู้ซึ่งเดินทางผ่านไปผ่านมา................

apichai53

 

ชีวิตคนเราอยู่ไปไม่นาน ไม่เกินร้อยปี ก็ล้มหายตายจากกันไปหมดแล้ว ไม่รู้จะโหดร้ายกันไปถึงใหน หมาน่าสงสาร ตาบ๊องแบ้ว ยังกินกันลง ไม่เข้าใจจริงๆเป็นคนหรือยักษ์กันแน่..

 

ไม่กล้ากิน จริงๆ

 

สงสารคนที่คิดทำแต่บาป คิดแต่จะฆ่าสัตว์ เพราะหลงในกิเลสและความเชื่อว่าสัตว์เหล่านั้นเป็นอาหารของมนุษย์(เห็นแก่ตัว) แต่จริงแล้วมนุษย์คือสัตว์กินพืชต่างหาก ก็ขอให้มนุษย์ทั้งหลาย ดวงตาเห็นธรรมเร็วไวด้วย

 

A 35 years-old Steamwood man was arrested this week for fatal beating his dog apparently because the dog had bitten him days earlier. Franks Corpola allegely beat the 3 years old dog on December 15, 2009 police said it took 3 days to arrest him because after the incident he run away from his home to his friend's house which 35 miles away. A necropsy performed show the dog had severe trauma to its chest, internal bleeding several ribs broken a rupture jugular vein and bruised lungs investigator said. Corpola was charge with animal cruely and faces up for 4 years in prison he was releasedon $7,500 bail. This very serious crime its not every day that animal cruely charge goes before grand jury but obviously I though this case was serious enough to take that step

 

อนุโมทนา สาธุ กับทุกข้อความที่ให้ข้อคิดดีๆ แนวทางปฏิบัติ ตลอดจนประสบการณ์ชีวิตกับกฏแห่งกรรมที่กระทำไป

 

อ่านแล้วสลดเลยครับ
ผมเองก็ไม่เคยทานเนื้อหมานะ และก็จะไม่ทานด้วยครับ

 

กราบขอบพระคุณคุณKomdoค่ะ ดิฉันยอมรับนะคะว่ามาจากครอบครัวที่ค่อนข้างจะยากจน ในวัยเด็กดิฉันและน้องๆไม่มีสิทธิ์เลือกว่าเราจะได้ทานอะไรเป็นอาหาร ยังจำได้ว่า เคยทานเนื้อหนูนา เนื้องู และแน่นอนเนื้อสุนัข แต่พอเราโตขึ้นอยู่ในสถานะที่จะเลือกบริโภคได้เราก็ไม่ทานเนื้อเหล่านั้น

ดีอย่างว่าคุณพ่อคุณแม่เลิกทำไปแล้ว

ทุกวันนี้ดิฉันก็พยายามที่จะนั่งสมาธิ ศึกษาพระธรรม เสียดายตอนที่อยู่เมืองไทยมีโอกาสแต่ก็ไม่ได้ปฎิบัติ พออยากจะปฎิบัติกลับมาอยู่ซะไกล

 

ขออนุโมทนาบุญ กับทุกท่าน ที่ได้เลิกอาชีพค้าหมา ..

....บุญย่อมคุ้มครอง ผู้ประพฤติธรรม...

 

โลกนี้ไม่ได้ถูกสร้างเพื่อมนุษย์เพียงอย่างเดียว สัตว์มันก็รักชีวิตเหมือนกัน