มี สติรู้พร้อม อยู่กับความคิด ในขณะปัจจุบันนั้น นี่คือ จิต เดิน วิปัสนา

ปราบเทวดา · 10 ธันวาคม 2019

ธรรม-ชาติ said: ↑

+++ ฝาก "น้าปราบ" ไว้อีกนิด (ไม่คิดดอกเบี้ยนะ)
https://palungjit.org/threads/701499/page-2#post-11132082

+++ ตรงนี้ "น้าปราบ" ลองไปทวนตรงที่ "พระอนุรุทธ" ได้กล่าวไว้
+++ ว่า "พระพุทธเจ้า ทรง ดับ/วาง ขันธ์" อย่างไร
+++ จากฌาน 1-9 แล้ว 9-1 จากนั้น 1-4 แต่ตรง "4" นั่นแล
+++ ไม่ใช่ "ฌาน 4" นะ แต่เป็น "อุเบกขาสัมโพชฌงค์"

+++ และคำที่ "แปล/เขียนว่า ฌาน" นั้น มันไม่ใช่ "ฌาน" ที่พูดกันจนเฝือไปหมด
+++ มันเป็น "โภชฌงค์ทั้ง 7" ที่เดินผ่าน "ฌานทั้ง 8" โดยเฉพาะ ตรงฌาน 8
+++ ตรงนั้นจะเจออาการ "เกิด/ดับ" ก่อนที่จะเป็น "มโนจิตตะสังขารขันธ์"
+++ อันมีบ่อเกิดมาจาก "สัญญา" แต่ยังไม่ทันเป็น "สัญญา" ก็ ดับ ไปเสียก่อน
+++ เมื่อ "ตัด/ดับ" การ เกิด/ดับ ของ "มโน" ได้ จึงถึงการ "ดับรอบ ดับสนิท (นิโรธ)"
+++ ตรงนี้ มีได้ใน "ศาสนาพุทธ" และต้องเป็นการฝึกใน "โภชฌงค์" เท่านั้น

+++ เมื่อ "สติครองฌาน" ได้มาถึงที่สุดของสภาวะ ก็ "ดับ/วาง" สภาวะลง ตรงนั้นแล...
Click to expand...

สำหรับความเข้าใจของผม

ไม่ต้องไปถึงฌานที่ 4 ครับ

ถ้ากล่าวถึงฌาน สติครองฌาน ถ้าเป็นฌาน ของ วิปัสนา

หรือฌานในอริยะมรรค หรือ ลักขณูปนิชฌาน

อาศัยแค่ ปฐมฌานครับเป็นอย่างต่ำ สำหรับการจบกิจ

ส่วนลำดับที่พระอนุรุทกล่าว ถึง

ผมมองว่าเป็นความเฉพาะตัว เพื่อความสมบูรณ์ ของบัญญัติ
ตามธรรมเนียมของพระพุทธเจ้า ต้องแสดงเต็ม

ปราบเทวดา · 10 ธันวาคม 2019

กล่องไม้ขีดไฟ said: ↑

แสดงความเห็น
ยกมาเปรียบเทียบระหว่างโพชฌงค์กับวิปัสสนูปกิเลส
จะได้ระวังกิเลสตัวเองพาให้หลงทางไป

โพชฌงค์ หรือ โพชฌงค์ 7 คือธรรมที่เป็นองค์แห่งการตรัสรู้ หรือองค์ของผู้ตรัสรู้ มีเจ็ดอย่างคือ

สติ (สติสัมโพชฌงค์) ความระลึกได้ สำนึกพร้อมอยู่ ใจอยู่กับกิจ จิตอยู่กับเรื่อง
ธัมมวิจยะ (ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์) ความเฟ้นธรรม ความสอดส่องสืบค้นธรรม
วิริยะ (วิริยสัมโพชฌงค์) ความเพียร
ปีติ (ปีติสัมโพชฌงค์) ความอิ่มใจ
ปัสสัทธิ (ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์) ความสงบกายใจ
สมาธิ (สมาธิสัมโพชฌงค์) ความมีใจตั้งมั่น จิตแน่วในอารมณ์
อุเบกขา (อุเบกขาสัมโพชฌงค์) ความมีใจเป็นกลาง เพราะเห็นตามเป็นจริง

วิปัสสนูปกิเลส
สภาพน่าชื่นชม แต่ที่แท้เป็นโทษเครื่องเศร้าหมองแห่งวิปัสสนาซึ่งเกิดแก่ผู้ได้วิปัสสนาอ่อนๆ ทำให้เข้าใจผิดว่าตนบรรลุมรรคผลแล้ว จึงไม่ดำเนินก้าวหน้าต่อไปในวิปัสสนาญาณ มี ๑๐ คือ
๑. โอภาส แสงสว่าง
๒. ปีติ ความอิ่มใจ
๓. ญาณ ความรู้
๔. ปัสสัทธิ ความสงบกายและจิต
๕. สุข ความสบายกาย สบายจิต
๖. อธิโมกข์ ความน้อมใจเชื่อ
๗. ปัคคาหะ ความเพียรที่พอดี
๘. อุปัฏฐาน สติชัด
๙. อุเบกขา ความวางจิตเป็นกลาง
๑๐. นิกันติ ความพอใจ

......................................................................................................
บทความจากเว็บtreplookpanya

ในการปฏิบัติพระกัมมัฏฐานนั้น ในบางครั้งก็มีอุปสรรคขัดข้องต่างๆ รวมทั้งเกิดการหลงผิดบ้างก็มี ซึ่งหลวงปู่ดูลย์ อตุโล แห่งวัดบูรพาราม จ.สุรินทร์ เคยอธิบายเรื่องนี้ว่า เมื่อได้ทำสมาธิจนสมาธิเกิดขึ้น และได้รับความสุขอันเกิดแต่ความสงบพอสมควรแล้ว จิตก็ค่อยๆ หยั่งลงสู่สมาธิส่วนลึก นักปฏิบัติบางคน จะพบอุปสรรคสำคัญอย่างหนึ่ง เรียกว่า วิปัสสนูปกิเลส เกิดแก่ผู้ปฏิบัติวิปัสสนาอันต้องมีสมาธิหรือฌานเป็นบาทฐานนั่นเอง
** ข้อสำคัญ วิปัสสนูปกิเลสนี้เป็นกับดักขัดขวาง เกิดขึ้นตลอดสายของการปฏิบัติ ! **
ตลอดเส้นทางวิปัสสนา ถึงแม้ว่าปฎิบัติวิปัสสนาอย่างถูกต้อง วิปัสสนูปกิเลสนี้ก็ยังสามารถเกิดขึ้นได้ แต่เบาบางและเป็นไปในลักษณะลดน้อยถอยลงไปทุกขณะตามภูมิรู้ภูมิญาณที่เกิดขึ้น แต่เมื่อใดที่การปฏิบัตินั้นเป็นไปอย่างผิดๆหรือเป็นมิจฉาสมาธิ เมื่อนั้นวิปัสสนูปกิเลสจะรุนแรงและเฟื่องฟูขึ้นตลอดเวลาในลักษณะเพิ่มพูนสะสมจนเป็นอันตรายต่อตนเองอย่างรุนแรงโดยไม่รู้ตัว เพราะการถูกครอบงำของจิต ดังคำหลวงปู่ดูลย์กล่าวว่า
"สิ่งที่เกิดขึ้นเหล่านี้ (วิปัสสนูปกิเลส) ว่าถึงประโยชน์ก็มีประโยชน์เหมือนกัน มีส่วนดีอยู่เหมือนกัน
คือจะได้เป็นบรรทัดฐานเป็นเครื่องนำสติ มิให้ตกสู่ภาวะนี้อีก
เป็นแนวทางตรงที่จะได้นำมาประกอบการปฏิบัติให้ดำเนินไปอย่างมั่นคง ในแนวทางตรงต่อไป”
*************************
รู้จักวิปัสสนูปกิเลส
วิปัสสนูปกิเลส แปลว่า อุปกิเลสแห่งวิปัสสนา, เครื่องทำให้วิปัสสนาเศร้าหมอง คือ อารมณ์ที่เกิดขึ้นแก่ผู้ปฏิบัติกรรมฐานและได้เสวยผลแห่งวิปัสสนาอ่อน ๆ ก็เกิดความเข้าใจผิดคิดว่าตนเองได้บรรลุมรรคผล จึงหลงเพลิดเพลินอยู่แล้วหยุดบำเพ็ญเพียรเสีย ทำให้ไม่ได้รับความก้าวหน้าในวิปัสสนาญาณต่อไป จัดเป็นสิ่งขัดขวางไม่ให้บรรลุธรรมชั้นสูง

วิปัสสนูปกิเลสเป็นอารมณ์ของสมถะไม่ใช่อารมณ์วิปัสสนา มักเกิดจากการหลงเน้นปฏิบัติแต่ฝ่ายสมถะหรือสมาธิจนเสียการ โดยขาดการนำไตรลักษณ์มากำกับสภาวะที่เกิดขึ้นเท่าที่ควรเสียนั่นเอง ซึ่งเกิดได้ตลอดสายของการปฎิบัติวิปัสสนากรรมฐาน
จะเริ่มเกิดขึ้น เมื่อเข้าอุทยัพพยานุปัสสนาญาณ หรือญาณที่ 4 ใหม่ ๆ อันเมื่อช่วงผู้ปฏิบัติวิปัสสนาสามารถยกเอารูปธรรมและนามธรรมทั้งหลาย ขึ้นมาพิจารณาเป็นหมวด ๆ ตามแนวไตรลักษณ์ที่ละอย่าง ๆ จนเริ่มมองเห็นความเกิดขึ้น และความเสื่อมไปแห่งสังขารทั้งหลายอันเป็นญาณเกี่ยวกับการเห็นการเกิดขึ้นและดับไปของขันธ์ 5 หรือสังขารในปัจจุบันจิตหรือปัจจุบันธรรม ในขณะที่เริ่มเกิดขึ้นใหม่ๆนี้ เรียกย่อยลงไปว่า ดรุณวิปัสสนา (วิปัสสนาญาณอ่อน ๆ ) ถ้ารู้เท่าทันผ่านพ้นไปได้ ไม่ไปติดไปยึดในสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น
ฉะนั้นเมื่อวิปัสสนูปกิเลสเกิดขึ้นก็ให้พิจารณาให้ดีและให้มีสติ อย่าหลงอยู่ในวิปัสสนูปกิเลสเหล่านี้เป็นอันขาด เพราะจะทำให้การปฏิบัติหยุดชะงักไม่ก้าวหน้าถึงญาณเบื้องสูง

วิปัสสนูปกิเลสจะเกิดขึ้นกับผู้ใด ? และไม่เกิดกับผู้ใดบ้าง ?
วิปัสสนูปกิเลส มิใช่สิ่งเลวร้ายแต่จะเกิดขึ้นตลอดทางเมื่อเริ่มเข้าสู่เส้นทางวิปัสสนา และจะเกิดขึ้นแก่ผู้ปฏิบัติโดยชอบ ประกอบความเพียร ผู้เริ่มต้นบำเพ็ญวิปัสสนาแล้วเท่านั้น จึงเป็นสัญญาณให้ผู้ปฎิบัติได้ทราบว่า ได้เข้าสู่หนทางสายวิปัสสนาซึ่งจะเริ่มเห็นไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
จึงถือว่าเป็นอุปสรรคเพื่อให้ติดความเผลอเพลิน ทำให้ไม่ได้รับความก้าวหน้าในวิปัสสนาญาณต่อไป จัดเป็นสิ่งขัดขวางไม่ให้บรรลุธรรมชั้นสูง
แต่วิปัสสนูปกิเลสจะไม่เกิดขึ้นแก่
1.พระอริยสาวก ผู้บรรลุปฏิเวธแล้ว
2 ผู้ปฏิบัติผิด (เริ่มต้นมาแต่ศีลวิบัติ)
3. ผู้ละทิ้งกรรมฐาน
4. บุคคลเกียจคร้าน (แม้ปฏิบัติถูกมาแต่เริ่มต้น) แม้จะปฏิบัติถูกต้องมาตั้งแต่เริ่มต้น เมื่อวิริยะความเพียรน้อยก็ทำให้มีกำลังสมาธิอ่อน เพราะว่าอารมณ์ในวิปัสสนูปกิเลสนั้นเกิดขึ้นจากกำลังสมาธิ

*************************
วิปัสสนูปกิเลส 10 ได้แก่
1. โอภาส - แสงหรือภาพ เห็นแสงสว่างสุกใสหรือนิมิต เห็นแสงต่าง ๆ ภาพต่าง ๆ เห็นแสงสว่างรอบ ๆ สิ่งหนึ่งสิ่งใด เช่น พระพุทธรูปที่เป็นกสิณ หรือเห็นเจิดจ้าสว่างไสวไปทั่ว หรือแสงออกจากร่างกายตน รูปนิมิตต่างๆ แล้วไปน้อมเชื่อด้วยอธิโมกข์อย่างเป็นจริงเป็นจัง ว่าเป็นจริงอย่างนั้นจริงแท้แน่นอน
ซึ่งความจริงแล้ว สิ่งเหล่านี้ต้องเกิดขึ้นอันเป็นปกติตามธรรมชาติของจิตเมื่อเป็นฌานสมาธิโดยเฉพาะในระยะแรกๆ แต่เมื่อผู้ปฏิบัติเข้าใจผิดไปน้อมเชื่อในความตื่นตา ตื่นใจ จึงน้อมคิดปรุงแต่งไปต่าง ๆ นานา ว่าเป็น บุญ อิทธิปาฏิหาริย์ อันตื่นตา ตื่นใจ ไปยึดมั่นหมายมั่นพึงพอใจหรือน้อมเชื่ออย่างรุนแรงด้วยความไม่รู้ตามความเป็นจริง ว่าโอภาสหรือนิมิตต่างๆที่เกิดขึ้นนั้นด้วยอวิชชา จึงทําให้ติดเพลิน(นันทิ-อันคือตัณหา)
เมื่อเกิดนันทิอันคือตัณหา ย่อมเกิดอุปาทาน ภพ(รูปภพ) ชาติ คือการเกิดขึ้นของกองทุกข์ตามมาโดยไม่รู้ตัว และเกิดความคิดนึกปรุงแต่งต่างๆนาๆไปทางฤทธิ์ ทางเดช ทางบุญ ทางกุศลโดยไม่รู้ตัว ทำให้เกิดอาการที่เรียกกันทั่วๆไปว่า ติดนิมิต

2. ปีติ - ความอิ่มใจ ความอิ่มเอิบ ซาบซ่าน อันเกิดขึ้นทั้งต่อกายและใจอันได้จากการปฏิบัติสมถะหรือสมาธิ ปีติมีอยู่ 5 แบบซึ่งก่อให้เกิดความอัศจรรย์ ความสุข ความสบาย ความพิศวง พึงพอใจ หรือลุ่มหลง แปลกใจ ทําให้หลงใหลอยู่ในเวทนาของสังขารขันธ์ชนิดนี้ว่าเป็นของดีของวิเศษ โดยลืมตัวเพราะอวิชชาความไม่รู้
ความจริงแล้ว สิ่งเหล่านี้เป็นธรรมชาติธรรมดา ๆ อันพึงเกิดแก่ผู้ปฏิบัติถูกต้องทั่ว ๆ ไปเป็นธรรมดา เป็นเพียงแค่ทางผ่านของฌานสมาธิ แต่เพราะอวิชชาความไม่รู้ จึงเกิดการติดเพลิน ไปยึดไปอยากด้วยอธิโมกข์
ทำให้เกิดอาการที่เรียกกันว่า ติดปีติ กล่าวคือ มีอาการจิตส่งไปภายในตน ไปคอยจ้องเสพความอิ่มเอิบต่างๆ อยู่เนือง ๆ ทั้งโดยรู้ตัวและที่สำคัญยิ่งก็คือโดยไม่รู้ตัว

3.ญาณ - ความรู้หรือปัญญา แต่ญาณในวิปัสสนูปกิเลสหมายถึงเป็นมิจฉาญาณนั่นเอง คือเป็นความรู้หรือความเข้าใจแบบผิด ๆ เป็นเพียงความรู้สึกว่าตนเองมีภูมิรู้ภูมิธรรมหรือความรู้ความเข้าใจสิ่งต่างๆหรือธรรมต่างๆแจ่มแจ้งดีแล้ว ถูกต้องถ่องแท้แล้ว หรือเกิดแต่นามนิมิต (ความคิดหรือความรู้ที่ผุดแสดงขึ้นในใจ อันเกิดแต่ใจหรือสัญญาของนักปฏิบัติเป็นสำคัญ มิได้เกิดแต่ปัญญาหรือเป็นไปตามหลักเหตุผล) เสียงนิมิต(เสียงที่ผุดขึ้นได้ยินแต่นักปฏิบัติ อันเกิดแต่ใจหรือสัญญาของนักปฏิบัติเป็นสำคัญ) แต่เกิดแต่ความเข้าไม่ถูกต้องหรือมิจฉาญาณ แล้วน้อมเชื่อด้วยอธิโมกข์
ดังนั้นเมื่อคิดว่ามีความรู้ความเข้าใจจากมิจฉาญาณดังกล่าว จึงทำให้เข้าใจผิด หรือหยุดการพิจารณาด้วยปัญญาเสียกลางคัน ก่อนที่จะไปถึงจุดหมายด้วยคิดว่าเข้าใจดีถูกต้องแล้ว หรือคิดว่าได้มรรคผลใดแล้ว
จึงทําให้เกิดทิฏฐิ ไม่รับฟังความคิดความเห็นจากผู้รู้หรือผู้อื่นที่แนะนําข้อผิดพลาดได้ เพราะหลงคิดและเข้าใจไปว่าตนเองเข้าใจถูกต้องแล้วอย่างแรงกล้าด้วยอธิโมกข์ จึงเกิดการออกนอกลู่นอกทางเป็นโทษโดยไม่รู้ตัวด้วยอวิชชา ทำให้เกิดอาการติดผู้รู้ หรือมิจฉาญาณ คือยึดมั่นเชื่อถือในความเชื่อหรือปัญญาที่เกิดขึ้นอย่างผิดๆขาดปัญญา และเป็นอย่างงมงายถอนตัวไม่ขึ้น
4. ปัสสัทธิ - ความสงบกายและจิต จึงเกิดอาการที่เรียกกันว่า ติดสงบ มีความรู้สึกสงบกาย สงบใจ อันเนื่องจากจิตเป็นสมาธิหรือฌาน จิตย่อมไม่ส่งส่ายออกไปปรุงแต่งให้เกิดการผัสสะกับสิ่งต่าง ๆ นา นา ให้เกิดเวทนาต่าง ๆ ขึ้น จึงย่อมเกิดการผ่อนคลายทั้งกายและใจ จึงไม่ทุกข์ ไม่ฟุ้งซ่าน ไม่กระวนกระวาย อันเป็นไปตามหลักเหตุและผล หรือเหตุปัจจัยอันย่อมต้องเกิดขึ้นเช่นนี้เป็นธรรมดา แต่ไปติดอยู่ในความสงบสบายเหล่านั้นด้วยเข้าใจผิดว่าสมบูรณ์ดีแล้ว ทําให้หยุดการปฏิบัติด้วยคิดว่า สงบกาย สงบใจดีแล้ว พอใจแล้ว พอพ้นทุกข์แล้ว หรือมีปัญญาแค่นี้ จึงจมแช่อยู่เยี่ยงนั้น ทําให้ตัดทอนโอกาสอันดีงามในการก้าวต่อไปข้างหน้า เกิดการหยุดชงักงัน ไม่ภาวนาให้เจริญต่อไป
กลายเป็นการติดเพลินจมแช่อยู่ในความสงบ ซึ่งในบางครั้งเกิดจากการจดจ้อง จดจ่อ คือหมกมุ่นหรือแช่นิ่งอยู่กับความสงบที่เกิดขึ้นในกายหรือในจิตตน หรือก็คืออาการจิตส่งในอย่างหนึ่งนั่นเอง จนไม่สังเกตุรู้สภาวะรอบข้างใดๆอย่างมีสติเท่าที่ควร และทำให้ธาตุขันธ์แปรปรวน เป็นผลของฌานสมาธิอันไม่เที่ยง ซึ่งมีการแปรปรวนเป็นธรรมดา เกิดการครอบงําโดยไม่รู้ตัวด้วยอวิชชา ที่คิดว่าดีแล้ว ถูกแล้วจนขาดการพิจารณา
อาการนี้มักเป็นมากในผู้ที่ปฏิบัติไปในทางมิจฉาสมาธิต่างๆ เช่น นั่งเอาแต่ในความสงบ หรือสวดมนต์หรือบริกรรมซ้ำซ้อนยาวนานแต่อย่างเดียว แต่ขาดการเจริญปัญญา เมื่อถูกกระทบจนความสงบหวั่นไหว ก็มักมีโทสะ หรืออ่อนเปลี้ยทันทีที่จิตหวั่นไหวเลื่อนไหลหลุดออกจากความสงบ แม้ความสบาย
5. สุข - ความสบายกายสบายจิต ทำให้เกิดอาการที่เรียกกันว่า ติดสุข เพราะมีความรู้สึกเป็นสุข ความสบาย ทั้งทางใจและทางกาย สบายกาย สบายใจล้วนแต่เป็นผลจากสมถะอันยังให้เกิดสารคัดหลั่ง จึงทำเกิดการติดเพลิน(นันทิ-ตัณหา)ไปยึดในความพึงพอใจในผลของสุข อันเกิดแต่ฌานและสมาธินี้ทั้งโดยรู้ตัวและไม่รู้ตัวเพราะความไม่รู้
จึงทําให้ก่อเกิดโทษต่างๆตามมา อันเป็นผลเสียทั้งต่อกายและต่อจิตอย่างรุนแรง ทําให้การปฏิบัติธรรมต้องหยุดชงักงัน เพราะหลงติดด้วยจิตส่งในไปเพราะความไม่รู้ไม่เข้าใจ (ติดปิติ,สุข,อุเบกขา ในฌาน) และย่อมเกิดอาการของจิตส่งในไปคอยเสพความสุขความสบายที่เกิดขึ้นจากอำนาจของฌานสมาธิเช่นเดียวกับปัสสัทธิ
6. อธิโมกข์ - ความน้อมใจเชื่อ เป็นศรัทธาจึงน้อมใจไปเชื่อแต่ไม่ประกอบด้วยปัญญา กล่าวคือขาดเหตุผลหรืองมงาย ไม่มีที่มาที่ไป หรือไม่มีเหตุมีผลนั่นเอง เนื่องจากประสบผลสําเร็จบางส่วนในการปฏิบัติ ทำให้เกิดผลบางสิ่งขึ้น หรือเกิดความเชื่อตามที่ได้ยินเขาร่ำลือกันต่อๆมา ฯลฯ. จึงทําให้เกิดศรัทธาอย่างแรงกล้า ซาบซึ้ง เลื่อมใส จิตสว่างเจิดจ้าที่หมายถึงหมดความเศร้าหมอง จึงเกิดการหมายยึดเป็นที่พึ่งทางใจโดยไม่รู้ตัว แต่เป็นไปแบบขาดปัญญา หรืออย่างงมงายอย่างขาดเหตุผล
เกิดแต่ความเชื่อ มิได้เกิดแต่ความเข้าใจขั้นปัญญา เช่น อยากสร้างโบสถ์วิหารใหญ่เกินตัวเพื่อทดแทนพระคุณพระศาสนา อยากสอนธรรมะผู้อื่นตามแนวทางตน, อยากให้ผู้อื่นได้ปฏิบัติบ้างเหมือนตน อยากทําบุญทําทานต่างๆเกินฐานะ ทําบุญสะเดาะเคราะห์กรรมต่างๆ น้อมเชื่อในนนิมิตที่เห็นอย่างแน่นแฟ้น น้อมเชื่อปฏิบัติตามคำสอนแต่อย่างงมงาย ซึ่งล้วนแต่เป็นไปในลักษณะของทั้งทิฏฐุปาทานและสีลัพพตุปาทาน คือ อุปาทานชนิดยึดมั่นในกิเลสเพื่อความพึงพอใจในความคิดความเชื่อของตน

ศรัทธาที่ถูกนั้นเป็นสิ่งจําเป็นในการปฏิบัติ แต่ต้องไม่เป็นไปอย่างงมงาย ประกอบด้วยเหตุผล จึงดําเนินไปด้วยปัญญา(สัมมาปัญญา)จึงจักถูกต้อง ไม่ใช่ด้วยอธิโมกข์
7. ปัคคาหะ - ความเพียรที่พอดี แต่ในวิปัสสนูปกิเลสหมายถึง เพียรมากจนเกินพอดี เกินเหตุชนิดมุทะลุ จึงย่อมตึงเครียดต่อการปฏิบัติมักเนื่องจากปฏิบัติผิดวิธี หรือติดตรึงใจในผลความสุขความสงบความสบาย หรือมีความเข้าใจแล้วต้องการให้บรรลุหรือสมประสงค์โดยไวด้วยความเพียร แต่ลืมทางสายกลาง ทําให้เกินพอดี
ทําให้เกิดอาการเครียดต่างๆทั้งต่อจิต และกาย และมักเกิดจากผลที่ดีที่บังเกิดขึ้นในระยะแรกๆจากการปฏิบัติสมถสมาธิอันเกิดแต่อำนาจขององค์ฌานหรือสมาธิ จึงเป็นแรงขับดันให้เพียรปฏิบัติอย่างมุทะลุลืมตัว โดยไม่รู้ตัว
8. อุปัฏฐานะ - สติชัด แต่ที่นี้หมายถึง สติแก่กล้าเกินพอดี สติมากเกินพอดีไปในการปฏิบัติ เช่น จดจ้อง จดจ่อ อย่างต่อเนื่อง อย่างแรงกล้าแต่เฉพาะในสิ่งที่ยึดเป็นอารมณ์ หรือเฉพาะการปฏิบัติที่ปฏิบัติอยู่แต่เท่านั้น
นั่นคื่อ ขาดสติในสิ่งที่ไม่ได้กำหนด จนไม่รู้ผิดชอบชั่วดี หรือไม่รู้ในสิ่งที่ถูกหรือผิด ควรหรือไม่ควร เป็นมิจฉาสติ คือ ตั้งจิตอยู่กับสติตลอดเวลาในอารมณ์เดียวอย่างจดจ้องจดจ่อ (ยึดอารมณ์ หรือวิตก) แต่อย่างเดียว จนในที่สุดเป็นสังขารในปฏิจจสมุปบาทที่ประกอบด้วยอวิชชา แต่กลับขาดสติในสิ่งที่ไม่ได้กำหนด จนไม่รู้ผิดชอบชั่วดี หรือไม่รู้ในสิ่งที่ถูกหรือผิด ควรหรือไม่ควร ทําให้สติล้าตึงเครียด จนเกิดอาการต่างๆเพราะความตึงเครียดจากการปฏิบัติผิดมากเกินไป
เรียกว่า สติชัดเกินไป จนขาดสัมปชัญญะ ทั้งที่ สตินั้นก็เป็นสังขารขันธ์อย่างหนึ่ง จึงควรรู้เท่าทันถึงความไม่เที่ยงเป็นธรรมดา มีการเกิดดับๆๆเป็นธรรมดา รู้แต่สิ่งที่สติหรือจิตไปกำหนด(ยึดอารมณ์ หรือวิตก)แต่อย่างเดียวจนเป็นไปในลักษณะสมาธิควบไปด้วย จนไม่รับรู้ในสิ่งอันควรอื่นๆด้วยนั่นเอง จนในที่สุดสติอยู่แต่กับสิ่งนั้นๆที่เป็นอารมณ์จนถอนไม่ขึ้น

9. อุเบกขา - ความวางจิตเป็นกลาง ยังให้เกิดอาการที่เรียกกันว่า ติดอุเบกขา ติดแช่นิ่ง เพราะติดแช่นิ่งอยู่ภายในเป็นกลางวางเฉยอย่างขาดปัญญา, เป็นกลางวางเฉยแต่อย่างงมงายผิดๆ, วางเฉยเสียสิ้นโดยขาดปัญญา แต่ย่อมรู้สึกสงบ ไม่ทุกข์ไม่ร้อน จึงไปเข้าใจผิดว่าดีแล้ว ถูกต้องแล้ว แต่เป็นไปในลักษณะแช่นิ่งอยู่ภายในจิต อย่างติดเพลิน เฉื่อยชา ใจลอย ไม่ยินดียินร้าย ไม่นิ่มนวลควรแก่การใช้งาน ขาดความเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน
เวลาจิตหวั่นไหวหลุดจากองค์ฌานก็จะโกรธได้ง่ายๆ, แล้วไปเข้าใจผิดว่าเป็นอุเบกขาในโพชฌงค์ (ที่หมายถึงการวางเฉยหรือใจเป็นกลางอันดีงาม คือรู้เห็นตามความเป็นจริงทั้งในคุณในโทษของสภาวะธรรมนั้นๆ แล้ววางใจเป็นกลางอุเบกขา คือวางทีเฉยดูโดยการไม่เอนเอียงไม่แทรกแซงไปปรุงแต่งทั้งในด้านดีหรือด้านร้าย,ดีหรือชั่วเช่น เราดี หรือเขาชั่ว เราถูก หรือเขาผิด)
แต่กลับกลายเป็นอุเบกขาที่เกิดจากการปล่อยแช่นิ่งอยู่ในความสงบของมิจฉาสมาธิหรือฌานแบบผิดๆทั้งในสภาพที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว หรือเกิดจากการปฏิบัติชนิดกดข่มไว้ มิได้เกิดแต่ปัญญาที่เข้าใจ ล้วนแต่เป็นผลของการปฏิบัติสมถะสมาธิและวิปัสสนาผิดวิธีอย่างแน่นอน
10. นิกันติ - ความพอใจ มีความพึงพอใจในการปฏิบัติต่างๆของตนที่ผ่านมา พอใจในผลขององค์ฌานหรือสมาธิ เช่น ปีติ สุข อุเบกขา อันยังให้เกิดความสุข ความเบาสบาย, หรือโอภาส-ความสว่าง แสงสีต่างๆ หรือนิมิต, หรือมิจฉาญาณที่เข้าใจผิดไปว่าได้บุญได้กุศล ตลอดจนพอใจในนิมิตหรือปาฏิหาริย์ต่างๆที่เกิดขึ้น หรือคิดขึ้นภายใต้อํานาจของสมถะที่ปฏิบัติและสารคัดหลั่งบางตัวที่มากเกินขนาดจากการปฏิบัติไปติดจมแช่อยู่เป็นระยะเวลานานๆ จะโดยรู้ตัวก็ดี ไม่รู้ตัวก็ดี จึงทําให้เกิดผลร้ายต่อการปฏิบัติอย่างรุนแรง ทั้งต่อกายอันจะเกิดการเจ็บป่วยได้และต่อจิต, จึงก่อให้เกิดความพยายามปฏิบัติในสิ่งต่างๆเหล่านั้น เพื่อให้คงอยู่ ทำให้เป็นขึ้น อยู่ตลอดเวลา

.....
Click to expand...

คนเจอวิปัสนูกิเลส อ่ะดี เรียกว่ามาถูกทางครับ

มันเป็นเพียง ความเข้าใจผิดนิดเดียว ว่าบรรลุเฉยๆ

ถ้ายังมีความเพียรอย่างไม่หยุด ก็ยังนับศพทหารไม่ได้

ยกตัวอย่างเพื่อน ผม คนนึง บอกว่าบรรลุเป็นอรหันเป็นพระศรีแล้ว

แบบนี้ เรียกว่าเข้าใจผิด เพราะพอหลง ว่าบรรลุแล้ว เลยหยุดความเพียร
อันนี้นับทหารได้เลย

แต่เพื่อนผมอีกคน บอกว่า บรรลุ โสดาบัน
แล้วต่อ สกทาคามี แต่ยังมีความเพียรอยู่ อันนี้ก็ยังนับทหารไม่ได้
เพราะตราบใด ยังมีความเพียร ก็ยังมีลุ้น

ฐานธมฺโม · 11 ธันวาคม 2019

คนเมืองน้ำดำ said: ↑

ในข้อนี้เราได้ประสบมาแล้วเมื่อคืนนี้ เป็นอาการของอวิชชาปิดบังไว้ คือ จิตมันจะเดินวิปัสนาต่อไปไม่ได้ มันหลอกจิตให้ขึ้นไปกสินบ้าง ไปดูลมหายใจบ้าง จะออกจากลมหายใจมันก็ใช้ขันธมารดึงจิตไว้ที่ลมหายใจ อาการทางร่างกายตรงจมูกจะชา รู้สึกรูจมูกโล่ง โปร่ง ทำให้เกิดรู้สึกว่ามีความสงบ สบาย ไม่อยากทิ้งลมหายใจไปไหน

วิธีแก้ตามที่เราแก้เมื่อคืน คือ

"ดำรงสติมั่นรู้ธรรมเฉพาะหน้า"

ดำรงสติมั่นรู้....ธรรมเฉพาะหน้า

ดำรงสติมั่นรู้ธรรม....เฉพาะหน้า

หมายถึง ทำความรู้สึกตัวบนใบหน้า รู้เฉย รู้ไปตรงๆ...สติรู้ตัวทั่วพร้อมก็ยังอยู่ หากแต่เป็นสติจดจ่อเข้าไปดูให้เห็นชัดว่าลมหายใจก็ไม่เที่ยง(เปรียบเหมือนกองทัพนักรบที่ล้อมกรอบพิชิตศรัตรู)เพื่อให้เกิดความเบื่อหน่ายคลายกำหนัด ใน ลมหายใจ

เราขออนุญาตอธิบายเพียงเท่านี้...

ปล. แก้ไขเพิ่มเติมให้แล้ว ในส่วนคำว่าดำรงสติมั่นรู้ธรรมเฉพาะหน้า ที่เราแยกออกไว้ทั้งสองบรรทัด ขอท่านทั้งหลายพิจารณาตรงจุดนี้ให้แยบคาย ผิดพลาดประการใด เราต้องขออภัยไว้ ณ. ที่นี้
Click to expand...

ในส่วนที่เราประสบ..
วิปัสนูกิเลสตัวปัสสัทธิจะมีนิวรณ์ตัวถีนมิทธะเกิดร่วมด้วย เหตุแห่งนิวรณ์ตัวถีนมิทธะมาจากการเสพสิ่งเสพติดให้โทษ..

เราต้องขอโทษทุกท่านกับสิ่งที่ผ่านมา เราเพียงเห็นว่าเมื่อจิตแสดงตัวชัดเรามีความสามารถทำอะไรได้บ้าง ซึ่งจริงๆเป็นสิ่งที่ผิดและไม่สมควร

ช่วงที่เราเงียบไปจากเวปเราได้พิสูจน์อะไรๆหลายอย่างและได้คิดพิจารณาทบทวนเรื่องราวในชีวิต เราจะรีบแก้ไขให้ดีโดยเร็ว..

หากผิดพลาดประการใด เราขออภัยทุกท่านไว้ ณ. ที่นี้

ฐานธมฺโม · 11 ธันวาคม 2019

ตั้งแต่เด็กมาแล้วเราจะเป็นคนนั่งตรงไหนหลับตรงนั้นจนถึงเมื่อเข้าบวช เราได้รับฉายา ยถินฐโร จึงได้เข้าใจว่าฉายาที่ได้รับนั้นมาจากสิ่งที่มีในตน(ถีนมิทธะ) เป็นสิ่งที่ต้องแก้ไขซึ่งเป็นสิ่งที่ติดมาหลายภพชาติ เรามาเกิดเพื่อแก้ไขกรรมเก่า แล้วสร้างกรรมใหม่ให้ดี บริสุทธิ์

สิ่งใดไม่ควรเราต้องขออภัยทุกท่านไว้ ณ. ที่นี้

ฐานธมฺโม · 11 ธันวาคม 2019

พิฬา said: ↑

พูดถึง สับเสสมอ นี่....

พวกเขา ส่งให้ บักโงบะ ปรับทาก ยัง

หากยังไม่ปรับ หลังวันที่ 15
ก้จะแหลกเปน คลี่ผง เลยน้า

ไปไม่ถึงวันที่ 20 หลอก

( ฮา )
Click to expand...

เราไม่เกี่ยวกับใคร..เรายังมีกำหนดการเดินทางหลังวันขึ้นปีใหม่ วันที่ 3-4 มกราคม 63 คือไปงานแต่งหลานชายที่อำเภอนามน

ชีวิตเราให้ธรรมนำทาง เราเชื่อธรรมแม้หากตายวันนี้พรุ่งนี้ก็เป็นธรรม เป็นธรรม...อยู่ เป็นธรรมแล้ว

ไม่ใช่ตัวตน · 11 ธันวาคม 2019

ปราบเทวดา said: ↑

(ต่อจากตอนที่แล้ว)

อ่ะอื๊มๆ เพราะองค์ประกอบของการทำสมาธิเนี๊ยะ
ในเมื่อสมาธิเริ่มเกิดขึ้นเท่านั้นแหล่ะ กายก็เบา จิตก็เบา
ถ้าสมาธิอันใด
เมื่อเรานั่งสมาธิอยู่ตลอดคืนยั่นรุ่ง ตลอดวันย่ำค่ำ
ในเมื่อออกจากสมาธิมาแล้ว เมื่อย
ยังกับวิ่งมาตั้งหลายกิโลเนี๊ยะ ๆ
มันใช้ไม่ได้ ออกมาแล้วต้องเบา

นั่งสมาธิไปดูนรก ดูสวรรค์อะไรพวกหมู่เนี๊ยะ
อยู่ในลักษณะของการสะกดจิต

การสะกดจิตมีหลายแบบ
สะกดด้วยคาถาอาคม
สะกดด้วยอาถรรของวิชา
ถ้าอยากเดิน อยากจะเป็นนักสมาธิที่ถูกต้องอย่างดีนั้น
เวลาเรียนสมาธิอย่าไปขึ้นครูกรรมฐาน
ถ้าขืนไปขึ้นครูกรรมฐานแล้ว
จะมีอาถรร ครอบเหมือนกันกับเรียนมนต์ไสยศาสตร์
ภาวนาแล้ว จิตจะไม่เป็นตัวของตัว
คล้ายๆกับถูกอำนาจอย่างใดอย่างหนึ่ง ข่มรู้ไป

อย่างเวลานี้ที่โคราชเค้ามีอีกสายหนึ่ง เค้าเรียกว่า สายสัญญา
พอไปขึ้นครูแล้วก็ลงอักขระบนกระหม่อม มีการสวดยัตติ
ไปภาวนาแล้วก็เมื่อจิตสงบเคลิ้มๆลงไป
เหมือนๆกับ มีสิ่งมาบีบหัวใจ ดึงหัวใจไป
นี่แสดงว่าจิตไม่เป็นไปโดยอิสระของตัวเอง

พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
และอารมณ์ของกรรมฐานที่เราใช้เป็นคู่ของใจเนี๊ยะ
เป็นแต่เพียงเป็นสื่อ สิ่งนั้นไม่ใช่ สิ่งที่มีอำนาจเหนือจิต
เช่นอย่าง พุทโธ พุทโธ พุทโธ พุทโธ
ก็เป็นแต่เพียงสื่อ เป็นเหยื่อล่อจิตให้อยู่กับสิ่งนั้นได้มากๆเท่านั้นเอง

ทีนี้
เมื่อจิตมันอยู่ที่ของมันแล้ว เป็นตัวของตัวเองแล้ว
เค้าก็ไม่ต้องไปพึงพาอาศัยใคร
เค้าจะไปเหนือล่องใต้ เค้าก็ไปโดยลำพังของเค้าเอง

ถ้าจิตของเค้ามีที่พึ่งมีที่อาศัยอยู่แล้ว
อันนั้นมันยังไม่ถึงขั้นแห่งความเป็นจริง
อ่าในการ บรรยาย อาตมา ได้ออกตัวไว้แล้วว่า
เรื่องมโนมยิทธิเนี๊ยะ ยังไม่เข้าใจ
ยังไม่ชำนิชำนาญ
แต่จะเอาประสบประการณ์ซึ่งเกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจมาเล่าสู่กัน
บางทีอาจจะพอเปรียบเทียบกันได้บ้าง
เช่น
ในบ้างครั้ง เมื่อนั่งสมาธิเข้าไปแล้ว
เมื่อจิตสงบนิ่งลงเป็นสมาธิ
ในขณะที่ กระแสจิตยังส่งออกไปข้างนอกได้อยู่
ในบางครั้งก็ส่งกระแสจิตไป ไปดูโน้น ดูนี่
แต่ในลักษณะที่ส่งกระแสจิตไปนั้น
ไม่ได้ปรากฎว่า ตัว คือร่างกายนี่ไปด้วย ไปแต่ความรู้สึก

ทีนี้
กระแสของจิตนั้นมันไปถึงที่ไหน
มันก็ไปเกิดสว่างอยู่ในบริเวณนั้น
อะไรที่มีอยู่ในที่นั่น มันมองเห็นได้หมด
บางครั้งเผลอ เผลอ มันวิ่งเข้าไปตรวจดูในบ้าน ในช่องคน
ว่าเค้าจะนอนกันอยู่อย่างไร อย่างนี้มันก็เคยมี น่า..

เสร็จแล้วมันก็ไปเห็นหมดทุกสิ่งทุกอย่างภายในบ้านคน
เค้ามีอะไร อะไรก็เห็นหมด แต่ว่าตัวไม่ได้เดินไปด้วย
อันนี้ก็พอนึกว่า พอเปรียบเทียบได้ละมั้ง
ว่า คือ มโนมยิทธิ ส่วนหนึ่งเหมือนกัน

แต่มโนมยิทธิ ชนิดที่ว่า ไปดูนรก ดูสวรรค์เนี๊ยะ
ถ้าใครทำได้แล้ว ก็จะถือว่าเป็นมโนมยิทธิ
ก็พอที่จะเป็นเครื่องเปรียบเทียบได้
เป็นแนวทางได้

เมื่อผู้ทำได้นั้น ฝึกชำนิชำนาญขึ้นมาแล้ว
จิตของเค้าก็อาจจะพ้นจากภาวะที่ถูก สะกดไปเอง
แล้วจะกลายความเป็น เป็น เป็น
เป็นสมรรถภาพของจิตที่ฝึกชำนิชำนาญแล้ว
เช่น
อย่างการภาวนาเนี๊ยะ อื๊มๆ จะภาวนาแบบไหนก็ตาม
ถ้า อาจารย์สามารถสะกดจิตของลูกศิษย์ให้ดำเนินตามองค์ฌานได้
มันก็เป็น ปัจจัยให้ผู้ปฏิบัตินั้น เกิดความศรัทธาเชื่อมั่น แล้วอยากทำ

แม้ สิ่งนั้นจะเป็นไป โดยถูกอำนาจสิ่งหนึ่งบังคับไปก็ตาม
แต่
ปัญหาสำคัญ
ขอให้ผู้นำนั้น นำลูกศิษย์ไปในทางที่ถูกต้อง
เมื่อถูกบังคับ ถูกนำ บ่อยๆเข้า
ความชินชำนาญในการปฏิบัติมันก็ค่อยเกิดขึ้นมาเอง
เพราะ
พลังจิตของผู้ภาวนานั้น
ก็จะเริ่มเป็นตัวของตัวขึ้นมาทีละน้อย ละน้อย
แล้วในที่สุดจะเป็นจิตที่เป็นอิสระ
สามารถปฏิวัติตัวไปสู่ ภูมิจิตภูมธรรมได้

(อ่านต่อตอนสุดท้ายตอนต่อไป)

อ่านต่อที่นี่ https://palungjit.org/threads/การทำสมาธิแบบพระอาจารย์เสาร์-หลวงปู่พุธ-ฐานิโย.334258/page-4
Click to expand...

ก็เมื่อท่านปราบนั้นแหละ ท่านเขียนมาขนาดนี้ก็ให้ผลมา จึงมีวิคิดที่ถูกต้อง อยู่การกระทำให้ผลมาเป็นตัวเราทุกวันนี้

มีกกรรมเป็นของตน มีกรรมเป็นแดนเกิด

ความเขลาเป็นกระแสโลก ของความไม่รู้ทุกข์อริยสัจ

กล่องไม้ขีดไฟ · 11 ธันวาคม 2019

ปราบเทวดา said: ↑

คนเจอวิปัสนูกิเลส อ่ะดี เรียกว่ามาถูกทางครับ

มันเป็นเพียง ความเข้าใจผิดนิดเดียว ว่าบรรลุเฉยๆ

ถ้ายังมีความเพียรอย่างไม่หยุด ก็ยังนับศพทหารไม่ได้

ยกตัวอย่างเพื่อน ผม คนนึง บอกว่าบรรลุเป็นอรหันเป็นพระศรีแล้ว

แบบนี้ เรียกว่าเข้าใจผิด เพราะพอหลง ว่าบรรลุแล้ว เลยหยุดความเพียร
อันนี้นับทหารได้เลย

แต่เพื่อนผมอีกคน บอกว่า บรรลุ โสดาบัน
แล้วต่อ สกทาคามี แต่ยังมีความเพียรอยู่ อันนี้ก็ยังนับทหารไม่ได้
เพราะตราบใด ยังมีความเพียร ก็ยังมีลุ้น
Click to expand...

ตามความเข้าใจผม
วิปัสสนูกิเลส เกิดกันทุกคนที่ฝึกภาวนา
ตราบใดยังมีกิเลสครองจิต
หรือมีข้าศึกอยู่ในบ้าน
มันจะคอยขว้างคอยหลอกตลอด..

วิปัสสนูกิเลส ถ้าแปลตามความเข้าใจผม
คือกิเลสพาทำวิปัสสนานั้นเอง
สร้างสภาวะธรรมพิสดารขึ้นมา
แล้วหลอกให้เข้าว่าถูกทางหรือบรรลุธรรม

ที่ยกเอาโพชฌงค์เทียบวิปัสสนูกิเลส
จะเห็นว่า มีองค์ธรรม คล้ายกันหลายตัว
พาให้เกิดอาการคล้ายกัน

ยิ่งฝึกฌานมาก่อน ยิ่งโดนหลอกง่าย
เพราะอำนาจของฌาน สร้างความพอใจ
ให้เจ้าของอย่างมาก
(ความพอใจอยู่ในวิปัสสนูข้อสิบ ตัวนี้แก้ยากสุด
มันหลอกให้พอใจในสภาวะ)

พอมาทำวิปัสสนา จิตจะโดนมัดด้วยอำนาจฌาน

อย่างหลวงพุธท่านเข้าฌาน พอออกจากฌาน
ท่านตามความคิด เอาความคิดเป็นเครื่องรู้ของจิต
เครื่องระลึกของสติ

จิตก็ขยับตัว หรือแสดงตัวออกมา ทำให้เห็นจิตมัน
ทำงาน ทำให้เกิดการเรียนรู้การทำงานของจิต
และการทำงานของกิเลส

เมื่อเรียนรู้จิตก็เริ่มเข้าใจอริยสัจ..

กล่องไม้ขีดไฟ · 11 ธันวาคม 2019

ปราบเทวดา said: ↑

เกร็ดธรรม
หลวงปู่พุธ ฐานิโย

วัดป่าสาละวัน อ.เมือง จ.นครราชสีมา

**********************

เมื่อ จิต มี วิตก วิจาร ปิติ สุข เอกกัคตา เกิดขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ
จนกระทั่ง จิต ปล่อยวาง วิตก วิจาร ที่เราหามาให้มัน ตั้งแต่ดั้งเดิม
คือ หยุด ภาวนาพุทโธ เป็นต้น
แล้วจิตก็มี ภูมิความคิด ความอ่าน ความรู้ขึ้นมาเอง

เช่น สุดแท้แต่ว่า จิตเค้าจะเอาเรื่องอะไรมาคิด มาค้น มาพิจารณา

เมื่อเป็นเช่นนั้น

ถ้าจิตของเราเกิดความคิดขึ้นมาเอง มีสติรู้อยู่เอง
แม้ว่าความคิดอันนั้น จะไม่ใช่พุทโธ ตั้งแต่ดั้งเดิมก็ตาม
แต่หากเป็นความคิดอ่าน ชนิดที่เป็นภูมิความรู้
เป็นภูมิความรู้ที่จิตมันสร้างขึ้นมาเอง จะเป็นเรื่องอะไรก็ได้

แต่อยู่ในลักษณะแห่ง ความสงบ
มีสติ สัมปชัญญะ รู้พร้อมอยู่กับจิต ในขณะที่คิดอยู่
แล้วในที่สุด ปิติ แหล่ะ ความสุข ก็ย่อมบังเกิดขึ้น
เมื่อจิต มี วิตก วิจาร ปิติ แหล่ะ สุข เอกกัคตา อยู่พร้อม

จิต ย่อมมี ความสามารถที่จะปฏิวัติตนไปสู่ ภูมิความรู้
ไปสู่ภูมิความรู้ ความเห็นต่างๆ ที่บังเกิดขึ้นอยู่ไม่หยุดหย่อน

ในขณะใดที่จิต มีวิตก วิจาร ปิติ สุข เอกกัคตา อยู่พร้อม
แหล่ะจิตทรงฌานอยู่ ตลอดเวลา

จิต มีความคิด สติกำหนดรู้
เราจะเรียกกันอย่างตรงไป ตรงมา ว่า
นั่นแหล่ะ คือ จิตก้าวขึ้นสู่ภูมิ แห่ง วิปัสนา

อันนี้ เป็น วิปัสนาที่เกิดขึ้น สืบเนื่อง ต่อจาก สมถะ

วิปัสนาที่เกิดขึ้น ซึ่งมีพลังจิต
อาศัย สมถะ คือ ฌานที่ 1
เป็นคุณอุดหนุนให้เกิดความคิด สติปัญญาโดยอัตโนมัติ
อันนี้เป็น วิปัสนาที่เกิดขึ้นเอง

ขณะใด จิต นิ่ง ว่าง ไม่มีความคิด นั่นสมถะ
ขณะใด จิต นิ่ง แล้วมีความคิด
มี สติรู้พร้อม อยู่กับความคิด ในขณะปัจจุบันนั้น นี่คือ จิต เดิน วิปัสนา

****************************

อ่านต่อที่นี่ http://palungjit.org/threads/วิธีฝึก-สมถะภาวนา-โดย-หลวงปู่-พุธ-ฐานิโย.287864/
Click to expand...

ผมว่าหลวงพ่อบอกวิธีเดินวิปัสสนา
จากผู้ที่เคยฝึกฌาน จากประสบการณ์ของท่านเอง..

ปราบเทวดา · 11 ธันวาคม 2019

กล่องไม้ขีดไฟ said: ↑

ผมว่าหลวงพ่อบอกวิธีเดินวิปัสสนา
จากผู้ที่ฝึกฌาน จากประสบการณ์ของท่านเอง..
Click to expand...

ครับ หลวงปู่แนะนำวิธีให้ผู้ฝึกฌานคือฝึกสมถะ

และก้มีวิธีแนะนำสำหรับ
ผู้ไม่ฝึกฌานสมถะด้วยครับ

ปราบเทวดา · 11 ธันวาคม 2019

สำหรับใครที่ฝึกกรรมฐาน

พอได้ยินคำว่า วิปัสนูกิเลส
ก้อย่าไปกลัว

ดีเสียอีกเป้นเครื่องวัดว่า

เป้นผู้มีความเพียร
แม้จะยังไม่สุดทาง

maokvid-1800 · 11 ธันวาคม 2019

กล่องไม้ขีดไฟ said: ↑

...

วิปัสสนูกิเลส ถ้าแปลตามความเข้าใจผม
คือกิเลสพาทำวิปัสสนานั้นเอง
สร้างสภาวะธรรมพิสดารขึ้นมา
แล้วหลอกให้เข้าว่าถูกทาง......
Click to expand...

เอาแค่ ตรงนี้จิฮับ อย่าให้แล่นไป บรรลุ หรือ ไม่บรรลุ

พอจะแล่นไปบรรลุ ไม่บรรลุ ให้โยนทิ้งเหวไป
( ปฏิบัติบูชา ก็เรียก / กำหนดรู้ ความพอใจ
การนึกถึงความพอใจในธรรม / อย่าเอาธรรมเข้าตัว )

พอโยนเรื่อง บรรลุ ไม่บรรลุ ออกไป มันจะเหลือแต่ มรรค
ไม่มีเรื่อง บุคคล เรา เขา อาจง อาจาน อาชาม ลป ลต

ที่นี้ กิจของวิปัสสนู ตาม คำแปล มะขี่นดีด กล่าวว่า
"หลอกให้เข้าใจว่าถูกทาง"

แปลว่าอะไร

แปลว่า หากยังตั้งหน้า ตั้งตา (ทำสมถะเพื่อ)วิปัสสนา

บริกรรม .......อยู่นั่น

เห็นไหมหละว่า บริกรรม มันจะมี รสเป็น อุธธัจจะ
งุดโง งุดโง " NGO ยิ่งกว่ามหานอนตาย "

ต้องหัดเอะใจบ้าง

ไม่เอะใจก็ขอนำเสนอ "โดย สาละวัน ย่อลง
อุปทานขันธ์ เป็น ตุ๊ก"

แล้วทำยังไง

ทำไม่ได้ นิพพานเป็น อนัตตา เมื่อ เข็ดหลาบ
การลูบคลำ สมถ วิปัสสนา จนแก่รอบ ก็ สักป๊าปปป!!!

แล้วทำยังไง

ความพยายามอยู่ที่ไหน ความล้มเหลวอยู่ที่นั่น

บานดิบพึง รู้ธรรมด้วยอุปมา "ไม่เพียร ไม่พัก"
นั่งรอค่าจ้างบนฝั่ง

" เอาเรือkuคื มา "

" เอาเรือkuคื มา "

maokvid-1800 · 11 ธันวาคม 2019

"เรือku ผ่องใส " เอา คื ku มา

ปล.ลิง : อ่างลีลีหน่าฮาบบบ ไม่ได้ ห้าม งุดโง แต่จยั่งใด

ฐานธมฺโม · 11 ธันวาคม 2019

พิฬา said: ↑

"เรือku ผ่องใส " เอา คื ku มา

ปล.ลิง : อ่างลีลีหน่าฮาบบบ ไม่ได้ ห้าม งุดโง แต่จยั่งใด

เปิดดูไฟล์ 5145442
Click to expand...

ขอบคุณมาก..

เท่าที่เราเห็นตอนนี้ที่ท่านสื่อมา ท่านให้เราเริ่มที่ดูตัวตัณหาแล้วตัดตรงนี้ ถึงจะข้ามไปฝั่งนั้นได้...

maokvid-1800 · 11 ธันวาคม 2019

คนเมืองน้ำดำ said: ↑

ขอบคุณมาก..

เท่าที่เราเห็นตอนนี้ที่ท่านสื่อมา ท่านให้เราเริ่มที่ดูตัวตัณหาแล้วตัดตรงนี้ ถึงจะข้ามไปฝั่งนั้นได้...
Click to expand...

เอิ่ม.....

ต้อง ใสเจียด้วยนะฮับ

สำหรับ จิตบางประเภท ที่มักมี อุปนิสัย เอา ดีเข้าตัว

เจอ ธรรม ลป ลต ก็ ตัดเก็บไว้ .....

เจอ ธรรม ใดโลกเขานิยม ก็ อุปโลคว่า ท่านมาเรียก ....

เจอ พ่อแม่ อะไรนิด อะไรหน่อย อ้าง
เพื่อแม่เพื่อพ่อ แต่แค่ออกสื่อ........

เฮีย!! ส่งมาเกิด

นิยตมิจฉาทิฏฐิ ต่อให้ รู้ธรรม ก็ทำ แทนเจีี้ยน ไม่ได้
( Log Tan = 0 )

แต่

ไม่ห้าม ทำความดี เลี้ยงตัวไปชั่วกัลปาวสาน

ฐานธมฺโม · 11 ธันวาคม 2019

พิฬา said: ↑

เจอ ธรรม ลป ลต ก็ ตัดเก็บไว้ .....
Click to expand...

ท่านจะให้เราลบข้ออรรถข้อธรรมทิ้งทั้งหมดใช่ป่าว..ที่เราเก็บไว้ในโทสับ

งั้นเราจะลบทิ้งทั้งหมดแต่ขอเก็บบางรูปไว้นะ เอาไว้เป็นพุทธานุสติ(ภาพหน้าจอ)

maokvid-1800 · 11 ธันวาคม 2019

คนเมืองน้ำดำ said: ↑

ท่านจะให้เราลบข้ออรรถข้อธรรมทิ้งทั้งหมดใช่ป่าว..ที่เราเก็บไว้ในโทสับ

งั้นเราจะลบทิ้งทั้งหมดแต่ขอเก็บบางรูปไว้นะ เอาไว้เป็นพุทธานุสติ(ภาพหน้าจอ)
Click to expand...

อุปบารมี ไม่เคยสัมผัส ...

ปรมัตถบารมี ไม่ต้องไปพูดถึง ....

Pngtree · 11 ธันวาคม 2019

คนเมืองน้ำดำ said: ↑

ท่านจะให้เราลบข้ออรรถข้อธรรมทิ้งทั้งหมดใช่ป่าว..ที่เราเก็บไว้ในโทสับ

งั้นเราจะลบทิ้งทั้งหมดแต่ขอเก็บบางรูปไว้นะ เอาไว้เป็นพุทธานุสติ(ภาพหน้าจอ)
Click to expand...

อย่าไปเชื่ออิเล่าบูดมัน เก็บไว้นั่นแหล่ะ ไม่ได้มีความเป็นตัวของตัวเองเลยจริงๆ

ฐานธมฺโม · 11 ธันวาคม 2019

ปวีรัศม์ชา said: ↑

อย่าไปเชื่ออิเล่าบูดมัน เก็บไว้นั่นแหล่ะ ไม่ได้มีความเป็นตัวของตัวเองเลยจริงๆ
Click to expand...

สวัสดี..เข้ามาพูดคุยกันบ่อยๆสิกระทู้จะได้ไม่เหงา มีเรื่องมาคุยเล่นมีผ่อนคลายบ้าง

เดี๋ยวเราจะตัดสินใจอีกที..

Pngtree · 11 ธันวาคม 2019

หงบอยากไปทัวร์พันทิปป่ะ เดวพาไป เขาคุยเรื่องปฎิบัติธรรมกัน จริงก็มี เพี้ยนก็มี มีหลายหัวข้อเยอะกว่าที่นี่อีก

ฐานธมฺโม · 11 ธันวาคม 2019

ปวีรัศม์ชา said: ↑

หงบอยากไปทัวร์พันทิปป่ะ เดวพาไป เขาคุยเรื่องปฎิบัติธรรมกัน จริงก็มี เพี้ยนก็มี มีหลายหัวข้อเยอะกว่าที่นี่อีก
Click to expand...

ไม่เป็นไร..เอาไว้ก่อน เราแก้ไขตัวเองให้ดีก่อนเดี๋ยวธรรมจะนำพาไปเอง

เราเชื่ออย่างนั้น...ขอบคุณท่านมาก

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

มี สติรู้พร้อม อยู่กับความคิด ในขณะปัจจุบันนั้น นี่คือ จิต เดิน วิปัสนา

ปราบเทวดา ลอยลำ

ปราบเทวดา ลอยลำ

ฐานธมฺโม ทำลายเพื่อสร้างใหม่ ให้ดี ให้งาม..

ฐานธมฺโม ทำลายเพื่อสร้างใหม่ ให้ดี ให้งาม..

ฐานธมฺโม ทำลายเพื่อสร้างใหม่ ให้ดี ให้งาม..

ไม่ใช่ตัวตน Active Member

กล่องไม้ขีดไฟ เป็นที่รู้จักกันดี

กล่องไม้ขีดไฟ เป็นที่รู้จักกันดี

ปราบเทวดา ลอยลำ

ปราบเทวดา ลอยลำ

maokvid-1800 เป็นที่รู้จักกันดี

ไฟล์ที่แนบมา:

man-genie.png

maokvid-1800 เป็นที่รู้จักกันดี

ฐานธมฺโม ทำลายเพื่อสร้างใหม่ ให้ดี ให้งาม..

maokvid-1800 เป็นที่รู้จักกันดี

ฐานธมฺโม ทำลายเพื่อสร้างใหม่ ให้ดี ให้งาม..

maokvid-1800 เป็นที่รู้จักกันดี

Pngtree เป็นที่รู้จักกันดี

ฐานธมฺโม ทำลายเพื่อสร้างใหม่ ให้ดี ให้งาม..

Pngtree เป็นที่รู้จักกันดี

ฐานธมฺโม ทำลายเพื่อสร้างใหม่ ให้ดี ให้งาม..

แชร์หน้านี้

แชร์หน้านี้

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

มี สติรู้พร้อม อยู่กับความคิด ในขณะปัจจุบันนั้น นี่คือ จิต เดิน วิปัสนา

ไฟล์ที่แนบมา:

man-genie.png

แชร์หน้านี้

การค้นหาที่มีประโยชน์

ติดต่อเรา