จิตเที่ยง

ลุงแมว ผมยกมาประกอบ เพื่อให้คุณพิจรณาครับ
อาสวักขยญาณ?

[๑๓๘] ภิกษุนั้นเมื่อจิตเป็นสมาธิ บริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ไม่มีกิเลส ปราศจากอุปกิเลส อ่อน ควรแก่การงาน ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหว อย่างนี้ ย่อมโน้มน้อมจิตไปเพื่ออาสวักขยญาณ ย่อมรู้ชัดตามเป็นจริงว่า นี้ทุกข์ นี้ทุกขสมุทัย นี้ทุกขนิโรธ นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา เหล่านี้ อาสวะ นี้อาสวสมุทัย นี้อาสวนิโรธ นี้อาสวนิโรธคามินีปฏิปทา

เมื่อเธอรู้เห็นอย่างนี้ จิตย่อม หลุดพ้นแม้จากกามาสวะ แม้จากภวาสวะ แม้จากอวิชชาสวะ เมื่อจิตหลุดพ้นแล้ว ก็มีญาณว่า หลุดพ้นแล้ว. รู้ชัดว่าชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว กิจอื่น เพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี.

 

จิตเดิมแท้บริสุทธิ์ จะไปปฏิบัติให้เมื่อยตุ้มทำไมครับ

 

ถ้าจิตคุณบริสุทธิ์แล้ว แล้วคุณมาเกิดเป็นคนด้วยสาเหตุใด

 

จิตมีธรรมชาติ ปภัสสร

ปภัสสร ไม่ได้หมายความว่า บริสุทธิ์ ปราศจากกิเลส

รากเหง้าของ กิเลส ราคะ โทษะ โมหะ คือ อวิชา คือความไม่รู้


ความปภัสสร ไม่ได้หมายความว่า จิตมีปัญญามีความรู้


สภาพจิตปภัสสร มันมีแต่รู้อยู่อารมเดียว สว่างไสวอยู่อย่างนั้น
แต่ว่ามันไม่มี สติ ปัญญา จะเรียกว่า โง่บรมโง่เต็มๆก็ได้
โง่ดักดานของแท้เลยละเมื่อมาถึงจุดนี้
แต่หากว่า ใครมาถึงจุดนี้ได้ ก้ถือว่ามาถูกทาง
แต่ไม่ใช่ว่าจะหยุดแค่นั้น ยังต้องเดินต่ออีกไกล


และต่อเมื่อมาเจริญสติปัฏฐาน
มันจึงจะเกิดปัญญาขึ้นมาประหารกิเลส
ตัดขาด อวิชาสวะ โดยสิ้นเชิง มันจึงจะปรากฏก สิ่งที่ไม่เกิดไม่ดับ

สมกับโวหารที่หลวงปู่หลวงตา ให้คำแนะนำไว้

 

อย่าเพิ่งแตกประเด็น

เกิดแต่กรรม ที่วนเสียนมานับไม่ถ้วน
การจะไปหาคำตอบของ กรรมวิสัย
อาจทำให้บ้าได้ หยุดไว้ก่อน

เข้าเรื่อง
จิต
หาก จิตเดิมมันบริสุทธิ์แล้ว นี่ไม่ต้องไปปฏิบัติหรอก
ในเมื่อจิตเดิมมันบริสุทธิ์ อันนี้คือ หลงทางหากไปเข้าใจแบบนั้น

ด้วย
จิตเดิม ไม่บริสุทธิ์ จึงต้องมาอบรม ฝึกปฏิบัติ ให้ จิตบริสุทธิ์
ตามแนวทางสติปัฏฐาน มันจึงจะพบความบริสุทธิ์สำเร็จพระนิพพาน

 

ตลกวะ เกิดแต่กรรม นั้นเด็กป1 เขาตอบกัน

จิตอวิชชา เป็นเชื้อเกิด พาให้เกิด เข้าใจเป๋า?

 

ไหนตอบ ป1 หน่อย

ถ้าจิตเดิมแท้ มันบริสุทธิ์ คุณจะมาปฏิบัติทำไม

 

ทำลาย จิตอวิชชา ตัวเชื้อเกิด พาไปเกิดในภพภูมิต่างๆ

 

ติดตามชมอยู่ครับ ช่วยชกตามกติกาครับ
โอเค จับความว่าจิตบริสุทธิ์จะแบบปภัสสรหรือ
มาฝึกชำระอาสวะด้วยการขัดเกลาเจริญ
จิตภาวนาให้สิ้นอาสวะก็ยังไม่อาจสิ้นภพ
สิ้นชาติได้ถ้ายังไม่
สามารถเจริญปัญญาเข้าประกอบจิตที่บริสุทธิ์
ซื่อบื้อนั้น ถูกต้องไหมฮะ

 

เอาอะไรทำลายจิตอวิชชาครับ

 

อาสวักขยญาณ ครับ

 

เอ๋า

อวิชามันมาตอนไหนครับ ในเมื่อ จิตเดิม มันบริสุทธิ์แล้ว

คุณหมายความว่า จิตเดิมบริสุทธิ์ แล้ว อวิชา มาหุ้มไว้
คุณจึงต้อง ทำลายอวิชาตัวหุ้ม ให้ไปบริสุทธิ์ตามเดิมอย่างนั้นรึ

ติต่างว่า
ในเมื่อมันบริสุทธิ์อยู่เดิมแล้ว พออวิชามันมาหุ้มไว้
ก้ต้องไปปฎิบัติ ทำลายอวิชา

ตอบ ป1 หน่อยว่า ทำให้บริสุทธิ์ไปแล้ว
แล้วไม่กลัวว่า อวิชามันจะกลับมาห่อหุ้มได้อีกหรือ

 

คุณยังหา จิตอวิชชา ไม่เจอ หน้าตามันเป็นอย่างไร

แล้วจิตอวิชชาที่ผมเขียน คุณนึกถึงอะไร?

 

ปราบเทวดา ผมไม่ว่างแล้วติดงาน
ยินดีที่ได้คุยกับคุณนะ ขอตัวก่อนครับ

 

เลยไม่รู้เลยว่า อวิชามันมาตอนไหน
ป1 เซ็ง

ไว้ค่อยมาใหม่ครับ ยินดีครับ

 

จิตเดิมบริสุทธิ
แล้วจิตกลับกลอกได้ใง
จริงใหม
หากเราค้นหาความเป็นจริงที่หลอกไม่ได้
ถึงแม้มันจะหลอกก็หลอกไม่สำเร็จเพราะเรารู้
ทุกข์หนอ ทุกข์หนอ
แล้วจะมีสักกี่คนที่เห็นตามความเป็นจริง
มันยากอยู่นะ
ส่วนมาก็ก็
โป้เชะ มาดิมาดิ จะสวนให้
อิอิ

 

จิตปภัสสร คนละอย่างกับ จิตบริสุทธิ์

จิตบริสุทธิ์ นั้นหมายถึง จิตที่สิ้นกิเลส สำเร็จพระนิพพาน
แต่ในความเป็นคำบัญญัติ อยู่ที่มุมอธิบายเป็นโวหารทางภาษา แต่ความเป็น เหมือนกัน

จริงๆตรงนี้ หลวงตามหาบัว เทศน์ไว้ ลองไปอ่านๆดูครับ

......... เราจะเห็นได้เวลาที่จิตชำระจนบริสุทธิ์ล้วน ๆ แล้ว ไม่มีอะไรเข้าไปเกี่ยวข้องได้แล้ว จะไม่ปรากฏเลยว่าจิตนี้กลัว กล้าก็ไม่ปรากฏ กลัวก็ไม่ปรากฏ ปรากฏแต่ธรรมชาติของตัวเองอยู่โดยลำพังหรือโดยหลักธรรมชาติตลอดเวลา “อกาลิโก” เท่านั้น นี้เป็นจิตแท้ จิตแท้นี้ต้องเป็น “ความบริสุทธิ์” หรือ “สอุปาทิเสสนิพพาน” ของพระอรหันต์ท่านเท่านั้น นอกจากนี้ไม่อาจเรียก “จิตแท้” อย่างเต็มปากเต็มใจได้ สำหรับผู้แสดงกระดากใจไม่อาจเรียกได้

“จิตดั้งเดิม” หมายถึงจิตดั้งเดิมแห่ง “วัฏฏะ” ของจิตที่เป็นอยู่นี่ ซึ่งหมุนไปเวียนมา ดังที่พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้ในหลักธรรมว่า “ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย จิตเดิมแท้ผ่องใส” นั่น! “แต่อาศัยความคละเคล้าของกิเลสหรือกิเลสจรมา จึงทำให้จิตเศร้าหมอง” ท่านว่า

“จิตเดิมแท้” นั้นหมายถึงเดิมแท้ของสมมุติต่างหาก ไม่ได้หมายถึงความเดิมแท้ของความบริสุทธิ์ เวลาท่านแยกออกมา “ปภสฺสรมิทํ จิตฺตํ ภิกฺขเว” “ปภสฺสร” หมายถึง ประภัสสร คือความผ่องใส ไม่ได้หมายถึงความบริสุทธิ์ นี่หลักเกณฑ์ของท่านพูดถูกต้องหาที่แย้งไม่ได้เลย ถ้าว่าจิตเดิมเป็นจิตที่บริสุทธิ์นั้นจะมีที่ค้านกันว่า “ถ้าบริสุทธิ์แล้วมาเกิดทำไม?” นั่น แน่ะ!

ท่านผู้ชำระจิตบริสุทธิ์แล้วท่านไม่ได้มาเกิดอีก ถ้าจิตบริสุทธิ์แล้วชำระกันทำไม มันมีที่แย้งกันตรงนี้ จะชำระเพื่ออะไร? ถ้าจิตผ่องใสก็ชำระ เพราะความผ่องใสนั้นแลคือตัว “อวิชชา” แท้ไม่ใช่อื่นใด ผู้ปฏิบัติจะทราบประจักษ์ใจของตนในขณะที่จิตได้ผ่านจากความผ่องใสนี้ไปแล้วเข้าถึง “วิมุตติจิต” ความผ่องใสนี้จะไม่ปรากฏตัวเลย นั่น! ทราบได้ตรงนี้อย่างประจักษ์กับผู้ปฏิบัติ และค้านกันได้ก็ค้านกันตรงนี้ เพราะความจริงนั้นจะต้องจริงกับใจของบุคคล เมื่อใครทราบใครรู้ก็ต้องพูดได้เต็มปากทีเดียว


อ่านต่อที่นี่
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=1580&CatID=1

 

แต่ถ้าเป็นอีกสำนวน หลวงพ่อสงบ มนสฺสนฺโต ท่านเทศน์ไว้

จิตเดิมแท้ จิตเดิมแท้นะ “จิตเดิมแท้ก็คือกิเลสแท้ๆ”

จิตเดิมแท้นะ เราฟังเข้าใจว่า จิตเดิมแท้นี้ประเสริฐนัก จิตเดิมแท้นี้มหัศจรรย์

“จิตเดิมแท้นี้คือกิเลสแท้ๆ” แต่เราไม่เคยเห็นไง เราเคยเห็นแต่ความทุกข์ปกตินี่ เราไม่เคยเห็นจิตเดิมแท้กันทั้งนั้นน่ะ พอเขาพูดว่า จิตเดิมแท้ถึงได้ตื่นเต้น จิตเดิมแท้คือการเข้าไปเปิดประตูนิพพานเท่านั้นน่ะ ด้วยการอ้อนวอน ด้วยการขอเอา ด้วยการพยายามจะเข้าไปหาตรงนั้นน่ะ เข้าไปหาจิตเดิมแท้ไง...ไม่มีใครเคยเห็น

บอกว่า “มนุษย์มาจากนิพพาน มาจากจิตเดิมแท้” มันถูกครึ่งหนึ่ง มาจากจิตเดิมแท้แต่ไม่ใช่มาจากนิพพาน มาจากนิพพานแล้วกลับไปสู่นิพพาน แล้วคนเราเกิดมาทำไม


อ่านต่อที่นี่ http://www.watpakhaodangyai.com/content_show.php?content=60

 

ส่วนการเจริญ จิตภาวนา หากฝึกจนให้สิ้นอาสวะ
มันก็สิ้นภพจบ ข่าวเลยครับ

เพราะการสิ้นอาสวะ มันหมายถึง
จิตมีปัญญาไปประหารกิเลสเป็นสมุปเฉทประหารไปแล้ว
นิพพานก็ปรากฏ จบสิ้นภพ ชาติกันเลยทีเดียว

การสิ้นอาสวะ มันเป็นผลงานของจิต ที่มีปัญญาประหารกิเลส
ซึ่งมาจากการเจริญภาวนา

 

อ่านจากภาษาแล้วก็ไม่สู้ง่ายต่อการเข้าใจ
แต่ก็ไม่ใช่ประเด็นโต้แย้ง...หน้าที่หลักของชาว
พุทธคือต้องชำระจิตปัจจุบันให้หมดจดจากกิเลส
อาสวะทั้งปวง...โอเคครับ