ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

Oh No My Sweet Dream

 

ผีฝรั่งสิงห์เหรอลูก 555

 

ในที่สุดก็ได้ไปหาครูบาบุญมี วัดประชาบำรุง
หลังจากหลอกเจ้ากรรม ไม่ตั้งจิตว่าจะไป ไม่บอกใคร ไปเลย
ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ยอดเดิม 5,000 เพิ่มอีก 1,000 บาท
รวมเป็น 6,000 บาท

(จารุ เพิ่ม 500 พ่อณภัทรเพิ่ม 500)

ความคืบหน้า พื้นปูแกนิตโต้เสร็จแล้วค่ะ แวววาววับ เริ่มทำหน้าศาลา ปูนปั้น
และเงินที่ได้สมทบทุนสร้างบันไดนาคต่อไป

ป.ล.กว่าจะทำบุญครบตามความตั้งใจ หืดขึ้นคอ

ทำบาปนั้นทำง่าย ทำบุญเจ้าต้องเพียร



หลวงพ่อมีของให้ชมหลายอย่าง โคตรเหล็กไหล มีดหมอหลวงพ่อเดิม
สนทนาธรรมกันหลายอย่าง

และหลวงพ่อยังมอบ พระพุทธเจ้าน้อย ให้ด้วย สาธุ

 

และวันนี้ยังได้ไปถวายพวงมาลัย ที่อนุเสาวรีย์สมเด็จพระนเรศวรมหาราช
ที่ค่ายทหาร จ.บุรีรัมย์

วันที่ 26 เมษายน 2408 สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ประกาศอิสรภาพที่เมืองแครง
ไทยจึงเป็นไทยได้ทุกวันนี้

 

เล่าเรื่องเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกี่ยวกับโคตรเหล็กไหล ของครูบา

ก็ลองไปจับดู พลังงานแน่นดี แต่แป็บเดียวอ่ะที่สัมผัสได้
(ป้าเลยพยายามดูดพลังงานในเหล็กไหลเข้าร่าง อย่าถามนะว่าทำไง
ป้ามั่วๆ เอา ) กำลังถ่ายเทพลังงานเพลินๆ เพราะเหล็กไหลเพิ่งกินน้ำผึ้งอิ่ม

อยู่ดีๆ พลังงานก็ไหลกลับ หายไปในเหล็กไหล แล้วก็หนักมาก หนักเหมือนเหล็กจริง
เราก็ เอ๊ะ แต่ร้อนวูบๆ ขึ้นมา

หลวงพ่อก็ว่า เห็นบ่นว่าอยากได้มานาน เดี๋ยวหลวงพ่อแบ่งให้

ตอนนั้น ได้ยินเสียงในจิตว่า ไม่ไป อย่าแยกนะ จะอยู่รวมกัน

เลยตอบหลวงพ่อไปว่า ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ

หลวงพ่อก็หันไปสั่งลูกศิษย์ ไปหาฆ้อน หามีดมาเคาะซิ

???

 

หลวงพ่อก็ทำท่าจริงจัง ลูกศิษย์เลยหามีดโต้มาให้
หลวงพ่อบอกสับซิ ให้โยมอธิษฐานจิต

ลูกศิษย์โวยวาย ไม่เอาหรอกหลวงพ่อ กลัว

จารุก็บอก ไม่ต้องหรอกเจ้าค่ะ เค้าไม่อยากแยกกัน

หลวงพ่อเลยบอก ก็หลวงพ่อจะให้โยม

โยมเกาหัวแกรกๆ แล้วบอกว่า งั้นลองสับสามที ถ้าไม่หลุด ก็เลิกเจ้าค่ะ

หลวงพ่อก็ฟัน ไม่น่าเชื่อ มีดเบ้อเริ่ม ฟันไม่เข้า ฟันแรงมาก ดังทีเดียว
ยังกับตีเหล็ก

หลวงพ่อบอกว่า อะไรกัน แต่ฟันต่อ โช๊ะ 4 ได้เรื่องเลย
มีดบาดหลวงพ่อ เลือดซึม

เป็นอันเลิก

จารุเลยบอก พอเจ้าค่ะ จารุชอบดู แต่ไม่ได้โลภ

ของอะไรถ้าเป็นของเรา เดี๋ยวมันก็มา เค้าไม่อยากแยกกันเจ้าค่ะ

หลวงพ่อบอก เดี๋ยววันหลังหาให้ใหม่นะโยม

โยมก็ยิ้ม ป.ล. ได้ก็ดีเจ้าค่ะ 555555

 

OH ! hematite orb
You Must Use <!--[if gte mso 9]><xml> <o:OfficeDocumentSettings> <o:AllowPNG/> </o:OfficeDocumentSettings> </xml><![endif]-->VOREX HSS Titanium For Crack It

 

จะไปหาที่ไหน ไทเทเนียม มีแต่มีดโต้ 555

 

ท่านพี่ กระต่ายป่า ไปเที่ยวดวงจันทร์อยู่รึเจ้าคะ ไม่มาทักทายเลย

ป.ล.ท่านพี่ต่าย ป้าจารุจะได้ไปพม่าแล้วนะ มีผู้อุปถัมภ์ แต่
ไปแล้วจะเกิดไรขึ้น จะได้กลับมาเขียนทู้ต่อป่ะ ไปเดือนหน้านี่แหละ
วันไหนไม่บอก เดี๋ยวพลาดอีก

 

อิอิ ชมของยามดึก ขอเค้ามาจากผู้ใจบุญ กัลยาณมิตร จักเอาไว้ใช้(ครุฑ)
ส่วนพระเก็บเป็นสมบัติประจำตระกูล ไม่ขายไม่ซื้อ ไม่บูชา

เหมือนพระใหม่ แต่จับแล้ว มะลังมะเลืองมาก สีขาวอย่างเดียว
เห็นขรัวโตชัดเจนมาก พลังงานแน่นมาก พุ่งเป็นสายตรง
ขึ้นมาแล้วแผ่ออก เหมือนการระเบิดของปรมาณู

ค่าพลังวัดไม่ได้ เกวัดแตกกันทีเดียว

ป้าเลย ท่องชินบัญชร กำกับทุกวัน เชื่อมพลัง

ตั้งชื่อท่านครุฑ ไว้เล่นๆ สองชื่อ สุวรรณบรรพต กับ สุวรรณเวหา
องค์ที่ติดพลอย เป็นแม่ทัพ

 

เขียน ๑๐.๐๙

ดวงจันทร์ไปบ่อยแล้วครับ
ช่วงนี้อยู่โหมดเบื่อโลก
เลยไม่ค่อยได้โม้อ่ะ

ไปพม่าจริงนะ เดี๋ยวจะประกาศแจกตั๋วกลับโยยา
ยังมีผู้รอกลับบ้านอยู่อีกจำนวนหนึ่ง ไม่รู้เท่าไหร่นะ
จะไปทางด่านไหนล่ะครับ พวกเค้าจะได้ไปรอให้ถูกที่
ฝากแบกพวกเค้ากลับมาด้วยละกันนะ เนอะ หึหึหึ กุศลฟรี


กระต่ายป่า แห่งอโยธยา / Back to the Future
.

 

น่าจะนั่งเครื่องไปลงจ๊ะ กลับก็กลับเครื่องบิน

ให้พญาครุฑขนกลับมาทางน่านฟ้า น่าจะได้เยอะอยู่

แผนสูง ป่ะหล่ะ 5555555


อิอิ ตั้งด่านไม่ให้ออก เราบินออกมาซะเลย

ให้มันรู้บ้างว่าไผเป็นไผ

 

เขียน ๒๑.๑๓

ดีครับ สนามบินหาง่ายดี กว้างขวางด้วย
เพราะเดาเอา ว่าน่าจะหลายพัน ปลาโลมาบอก
มาทางอากาศก็สะดวกดี ปล่อยลงตรงไหนก็ได้ เนอะ


กระต่ายป่า ข้างวัด / ชาวหมู่บ้านในนิทาน
.

 

เข้มเดินขึ้นบันไดเรือนมา หน้าตาอิ่มอกอิ่มใจ
"ขุนสิงห์ เห็นหน้าพี่แล้ว ดีใจจนกลืนข้าวมิลงทีเดียว"

สิงห์ไม่กล่าวกะไร หยิบน้ำในขันขึ้นดื่ม
"พี่เข้ม เราดื่มน้ำสาบานเป็นพี่น้องกันแล้ว ข้าจักกินตำแหน่งใด
ขอให้พี่เรียกข้าอย่างเดิมเถิด"

เข้มนั่งลงข้างๆ ตบไหล่สิงห์ "พี่เพียงกระเซ้าเจ้าเล่น กินต่อเถิด
พี่ก็หิวเต็มทน พี่อยากกินสำรับเดียวกับเจ้า เกรงว่าจากนี้
เจ้าต้องติดตามรับใช้เจ้าหอหน้า พี่คงไม่ได้ร่วมสำรับกับเจ้านัก"

สองพี่น้อง จึงร่วมสำรับอาหาร อย่างเอร็ดอร่อย

 

สองพี่น้อง กินโดยไม่พูดไม่จา เพียงเท่านี้ก็อุ่นใจนัก
แต่ก่อนจะล้างไม้ล้างมือ เลิกสำรับ

ก็เห็นขุนแก้วเดินอย่างว่องไวมาหา พร้อมกับท่านขุนอีกคน
แล้วยืนอยู่ตีนเรือน ตะโกนขึ้นมาว่า

"ขุนสิงห์ เจ้าหอหน้าทรงเรียกเจ้า ไปรับพระบัญชา
บัดนี้เจ้ามีเจ้าชีวิต จักทำการตามอำเภอใจมิได้ "

แล้วไม่รอคำตอบ หันหลังเดินกลับไปทั้งคู่

สิงห์มองหน้าเข้ม แล้วรีบรุดไปฉวยดาบและสัมภาระในห้อง
แล้วลงเรือนตามขุนแก้ว

ในใจก็นึกงุดหงิดนัก พลางคิดว่า
"เจ้าหอหน้าก็ช่างกะไร เพิ่งมาถึงเรือนชาน จักเอนหลังซักงีบยังมิได้
บ่าวไพร่ตั้งมากมายพะเรอเกวียน การอันใดนักหนา ต้องเรียกข้า "

สิงห์นั้นหาโอกาสจะพูดให้แจ้งใจ เรื่องแม่เอื้อมกับเข้ม
และคิดว่ากินอิ่มแล้ว คงเป็นโอกาสอันดี ที่จักได้บอกกล่าว

 

สิงห์ไปถึงบ้านพ่อครูเอก ก็ให้แปลกใจในบรรยากาศนัก
ความตึงเครียดอยู่ในอากาศ ทุกคนหันมามองสิงห์เป็นตาเดียว
พวกลูกศิษย์พ่อครูเอกบางคน มองสิงห์ราวจักกินเลือดกินเนื้อ
ผิดกับกาลก่อน

เจ้าหอหน้าและพระอนุชาประทับนั่งอยู่บนตั่ง หน้าตาทรงดุดันนัก
ส่วนพ่อครูหมอบกราบอยู่หน้าที่ประทับ แม่เอื้อม กำลังหมอบกราบอยู่เช่นกัน
ได้ยินเสียงกลั้นสะอื้นเบาๆ ไหล่เล็กบอบบางนั้น ไหวระริก

พ่อครูหันมาเมื่อได้ยินเสียงสิงห์คลานเข่า ไปถวายบังคมไกล้ๆ
สายตาที่หันมาของพ่อครูเอกนั้น รื้นไปด้วยน้ำตา สายตานั้น
ไม่มีความชิงชัง แต่เป็นสายตาที่เศร้าสุดหัวใจ และผิดหวังในตัวสิงห์

สัญชาตญานในตัวสิงห์ และสมองอันเจ้ากลอุบาย ก็ทราบทันทีว่า
เรื่อชั่วช้าที่ตนทำกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา ได้ประจานตนออกมาเสียแล้ว

 

วันนี้จะออกไปส่งไปรษณีย์ วัตถุมงคลให้นะจ๊ะ ฤกษ์น่าจะสะดวก หรือเปล่า

ส่งไปแล้วนะจ๊ะ แบบลงทะเบียน อาจช้าหน่อย

 

Beware of old enemies greeted Myanmar

 

อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด

อิอิ

 

เวลาได้ของดี ของวิเศษอะไรมา เราควรคิดเสมอนะว่า
ของที่เรียกว่าดี ว่าวิเศษ มันเอาไปช่วยเหลือ ทำประโยชน์เพื่อผู้อื่นได้มั้ย

ตอนป้าได้ครุฑมา อย่างง่ายดาย คิดแล้วว่าต้องได้ใช้
และก็จริงๆด้วย ในไม่นานเหตุผลที่ใช้ ก็เฉลยออกมา