1. ชื่อ จวง 2. ชื่ออื่น เทพทาโร จะไคต้น จะไคหอม จวงหอม พลูต้นขาว ไม้จวง กระเพราต้น (สระบุรี) มือแดกะมาลิง อบเชยจีน ปูต้น ไม้การบูน
3. ชื่อวิทยาศาสตร์ Cinnamomum porrectum (Roxb.) Kosterm.
4. วงศ์ LAURACEAE
5. ชื่อสามัญ -
6. แหล่งที่พบ พบทุกภาคของประเทศ
7. ประเภทไม้ ไม้ยืนต้น
8. ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ ต้น ไม้ยืนต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ ลำต้นอ่อนสีเขียวเมื่อแก่จะเนียนเปลือกบาง เนื้อไม้ฟ่ามเบา สีน้ำตาลอ่อน มีกลิ่นหอมฉุนเหมือนตระไคร้
ใบ ใบเล็กรี ปลายใบแหลม ขอบใบเรียบแข็งกรอบ ท้องใบสีนวลใบจะดกและหนาทึบ
ดอก ดอกออกเป็นช่อกระจุกตามก้านใบ ช่อละ 5-6 ดอก ดอกจะกลมสีเหลืองนวล ก้านดอกยาว
9. ส่วนที่ใช้บริโภค ยอดอ่อน
10. การขยายพันธุ์ เมล็ด
11. สภาพแวดล้อมที่เหมาะสม พบตามป่าเชิงเขา และป่าทึบ
12. ฤดูกาลที่ใช้ประโยชน์ ตลอดปี
13. คุณค่าทางอาหาร ยังไม่มีข้อมูลการศึกษาวิเคราะห์ปริมาณคุณค่าสารอาหาร
14. การปรุงอาหาร ยอดอ่อน นำมาลวกรับประทานเป็นผักจิ้มกับน้ำพริก
15. ลักษณะพิเศษ -
16. ข้อควรระวัง -
17. เอกสารอ้างอิง
เต็ม สมิตินันทน์. 2523. ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย (ชื่อพฤกษศาสตร์-ชื่อพื้นเมือง). กรมป่าไม้ 379 หน้า.
วัชรี ประชาศรัยสรเดช. 2542. ผักพื้นเมือง เหนือ อีสาน ใต้. 81 หน้า.
วุฒิ วุฒิธรรมเวช. สารานุกรมสมุนไพร รวมหลักเภสัชกรรมไทย. 2540. 618 หน้า.
สถาบันการแพทย์แผนไทย กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข. 2542. ผักพื้นบ้านภาคใต้ 279 หน้า.